“ใช่แล้ว หรือไม่……เจ้าก็อ้อนข้าสักหน่อย ข้าจะได้อภัยให้เจ้าไง?” จวินอู๋เหยายิ้มร้าย
จวินอู๋เสียมองเขาแล้วพูดหน้าตาเฉยว่า “ไม่จำเป็น”
เมื่อสิ้นเสียง แขนของนางก็โอบคอจวินอู๋เหยาและดึงหัวเขาลงมา จากนั้นก็เขย่งปลายเท้าขึ้นจูบที่ริมฝีปากของเขา
“………..”
ความกล้าแบบไม่สนสายตาใครที่ปรากฏขึ้นเป็นครั้งคราวของจวินอู๋เสียนั้น ค่อยๆเปลี่ยนความตกใจของจวินอู๋เหยาให้กลายเป็นความประหลาดใจเล็กๆ……ถ้าพวกเย่เม่ยอยู่ด้วยและเห็นท่าทางแบบนั้นของเขา พวกนั้นคงพูดอะไรไม่ออก
“พอไหม?” จวินอู๋เสียดึงตัวออกจากจวินอู๋เหยาเล็กน้อย ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับสะท้อนใบหน้าของเขา
ที่ยังคงแดงระเรื่อเล็กน้อย……
“แค่ก……” แล้วจู่ๆก็มีเสียงไอดังขึ้น
จวินอู๋เสียหันไปทางที่มาของเสียงนั้น แล้วนางก็เห็นจ้าววิญญาณกำลังมองนางกับจวินอู๋เหยาอยู่ที่ฝั่งตรงข้ามห้องขัง สีหน้าของเขาดูลังเลใจมากที่จะพูด
ดวงตาคู่นั้นเหมือนจะกล่าวหา “ความโลกนี้มีเพียงเจ้ากับข้า” ของพวกเขา
“ตอนที่เจ้าพูดว่าไม่มีปัญหา เป็นเพราะเจ้าแน่ใจว่าจะมีคนมาช่วยเจ้าใช่ไหม?” จ้าววิญญาณมองจวินอู๋เสียกับจวินอู๋เหยาด้วยสายตาสับสน เนื่องจากจวินอู๋เหยาเข้ามาเร็วเกินไป และแสงไฟในคุกใต้ดินก็มืดสลัวมาก จ้าววิญญาณจึงมองไม่เห็นว่าจวินอู๋เหยาหน้าตาเป็นอย่างไร เห็นแค่ว่ามีชายร่างสูงยืนอยู่ข้างๆจวินอู๋เสีย
เนื่องจากพลังวิญญาณของเขาถูกโซ่ตรึงวิญญาณผนึกไว้ จ้าววิญญาณจึงไม่สามารถสัมผัสถึงออร่าของชายคนนั้นได้
แต่เขาก็แน่ใจอยู่อย่างหนึ่ง
ชายที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหันคนนี้ไม่อ่อนแออย่างแน่นอน!
โซ่ตรึงวิญญาณไม่สามารถต้านทานพลังของเขาได้แม้แต่น้อย จ้าววิญญาณเองยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าตอนที่เขาอยู่ในจุดที่พลังแข็งแกร่งที่สุดเขาจะทำได้รึเปล่า
“อืม” จวินอู๋เสียไม่ได้มีเจตนาปกปิดอะไร นางจึงพยักหน้า
ดวงตาของจ้าววิญญาณฉายแววประหลาดใจ
จวินอู๋เสียหันหน้าไปดึงแขนเสื้อของจวินอู๋เหยา
“เขา……”
“ข้ารู้ จ้าววิญญาณ” จวินอู๋เหยาไม่รอให้จวินอู๋เสียพูด และเปิดเผยตัวตนของจ้าววิญญาณออกมาง่ายๆ
จวินอู๋เสียคิดดูอีกที จวินอู๋เหยาเคยสู้กับจ้าววิญญาณมาก่อน เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะจำจ้าววิญญาณได้
แต่จ้าววิญญาณค่อนข้างประหลาดใจที่ตัวเขาถูกจำได้ในทันที แต่สถานการณ์ของเขาตอนนี้ ไม่มีเวลาให้เขาคิดอะไรมาก.ไอลีนโนเวล.
“พวกเฉียวฉู่ก็ถูกจับเหมือนกัน อูจิ่วกับเจ้าตัวปลอมมีเจตนาชั่วซ่อนอยู่……” จวินอู๋เสียเล่าทุกอย่างที่นางได้ฟังจากจ้าววิญญาณเรื่องบูชายัญเลือดสามอาณาจักรให้จวินอู๋เหยาฟังคร่าวๆ จวินอู๋เหยาฟังทุกอย่างที่นางพูดอย่างเงียบๆโดยไม่แสดงอาการประหลาดใจเลยแม้แต่น้อย
“นี่เป็นวิธีการของอาณาจักรบนจริงๆ อย่าเพิ่งพูดตอนนี้เลย ออกไปจากที่นี่ก่อนเถอะ” จวินอู๋เหยาพูดพลางหัวเราะ ราวกับแผนทำลายล้างโลกที่เขาเพิ่งได้ยินนั้นไม่ได้สลักสำคัญอะไรเลย
จวินอู๋เสียพยักหน้าเห็นด้วย ถ้าจะไปช่วยคน พวกเขาย่อมไม่ทิ้งจ้าววิญญาณอยู่แล้ว นางดึงแขนเสื้อจวินอู๋เหยา และเขาเข้าใจทันทีว่านางหมายถึงอะไร เขาเดินออกจากห้องขังตรงไปยังหน้าประตูห้องขังของจ้าววิญญาณ
ใบหน้าของจ้าววิญญาณยังคงเต็มไปด้วยความสุข เนื่องจากเขาไม่คาดคิดว่าจวินอู๋เสียจะมีไพ่เด็ดซ่อนไว้อยู่ เขาติดอยู่ในคุกใต้ดินมืดมิดแห่งนี้ไม่ได้เห็นแสงเดือนแสงตะวันมานาน และสูญสิ้นความหวังไปหมดแล้ว ไม่คิดเลยว่าชะตากรรมของเขาจะถูกเขียนขึ้นใหม่นับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป
แต่ก่อนที่ความตื่นเต้นยินดีของจ้าววิญญาณจะสงบลง ร่างสูงที่ค่อยๆปรากฏตัวภายใต้แสงไฟสลัวนั้นก็ทำให้รอยยิ้มของจ้าววิญญาณแข็งทื่อไปทันที เขาทำตาพองมองจวินอู๋เหยาที่อยู่ห่างจากเขาแค่ช่วงแขนเดียว ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเหลือเชื่อ!