“จักร……จักร……” จ้าววิญญาณมองใบหน้าที่หล่อเหลาอย่างร้ายกาจนั้น ต่อให้ใบหน้านี้กลายเป็นเถ้าถ่าน เขาก็ยังจำมันได้!
นี่คือจักรพรรดิแห่งความมืดชัดๆ!!
จวินอู๋เหยาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เขามองจ้าววิญญาณที่ตกใจสุดขีดแล้วพูดล้อเล่นว่า “ไม่เจอเจ้ามาหลายปี ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะเตี้ยลงขนาดนี้”
จ้าววิญญาณหน้าแดงก่ำทันที ไม่รู้ว่าเพราะโกรธหรืออับอาย
[ล้อเล่นอะไรเนี่ย?]
[ไพ่เด็ดของจวินอู๋เสีย ที่แท้ก็เป็นจักรพรรดิแห่งความมืดงั้นหรือ?]
“เจ้ายังไม่ตายจริงๆ” ในที่สุดจ้าววิญญาณก็สงบสติอารมณ์ได้หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ เขาพูดอย่างครุ่นคิดขณะมองใบหน้าที่ไม่เปลี่ยนไปเลยแม้ว่าจะผ่านไปเป็นพันปี
จวินอู๋เหยาหัวเราะแต่ไม่ตอบ
ซี่ลูกกรงเหล็กไม่สามารถต้านทานจวินอู๋เหยาได้เลย โซ่ตรึงวิญญาณเส้นหนาก็แตกออกทันทีเพียงสัมผัสเบาๆจากนิ้วของจวินอู๋เหยา
หลังจากถูกคุมขังมาเป็นเวลาร้อยปี ในที่สุดจ้าววิญญาณก็เป็นอิสระและพลังที่ถูกกดไว้ก็กลับคืนสู่ร่างเขาอีกครั้ง ความรู้สึกนี้ทำให้เขาอยากคำรามออกมาด้วยความตื่นเต้นยินดี เขาไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าคนที่ช่วยเขาให้หลุดพ้นจากสถานการณ์เลวร้ายจะเป็นจวินอู๋เหยา!
“ยังไงก็……ขอบคุณมาก” จ้าววิญญาณขอบคุณจวินอู๋เหยาอย่างเขินอายเล็กน้อย
มุมปากของจวินอู๋เหยาโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มร้ายที่ทำให้จ้าววิญญาณถึงกับขนลุก
“เจ้าตัวเล็กนี่คือจ้าววิญญาณจริงๆหรือ?” แมวดำที่ตามจวินอู๋เหยามาที่นี่กระโดดขึ้นไปบนไหล่ของจวินอู๋เสีย ตอนที่พวกจวินอู๋เสียถูกจับ มีเพียงเจ้าแมวดำที่ไม่ได้ปรากฏตัว แต่ยังคงซ่อนตัวอยู่ในถ้ำของมังกรเพลิง เมื่อเจ้าตัวปลอมจากไปแล้ว มันก็วิ่งกลับไปที่บ้านของจวินอู๋เสียให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ และเชิญจวินอู๋เหยาราชาปีศาจผู้ยิ่งใหญ่มาที่นี่
“อืม” จวินอู๋เสียพยักหน้า
เจ้าแมวดำตัวน้อยที่มองจ้าววิญญาณด้วยสายตาพิจารณาอย่างละเอียด
แต่จวินอู๋เสียไม่มีเวลาว่างพูดคุยเรื่องจ้าววิญญาณขนาด “มินิ” กับเจ้าแมวดำต่อ นางลากจวินอู๋เหยาไปช่วยพวกเฉียวฉู่ทันที.ไอลีนโนเวล.
…………..
ในห้องโถงใหญ่ของวังจ้าววิญญาณ อูจิ่วยืนอยู่ที่พื้นด้านล่างและเงยหน้าขึ้นมองเจ้าตัวปลอมที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ รอยยิ้มแปลกๆปรากฏบนใบหน้าของเขา
“ตอนนี้หมีวิญญาณอยู่ในกำมือเราแล้ว การสร้างหอคอยโยวหลิงแห่งที่สี่ต้องดำเนินต่อทันที จะให้ล่าช้าต่อไปไม่ได้แล้ว” ‘จ้าววิญญาณ’ ตัวปลอมนั่งมองอูจิ่วจากบนบัลลังก์
อูจิ่วตอบด้วยรอยยิ้มว่า “นายท่านโปรดวางใจ เรื่องนี้จะได้รับการแก้ไขเร็วๆนี้ ไม่ใช่แค่สร้างหอคอยโยวหลิงแห่งที่สี่เท่านั้น ครั้งนี้เราไม่ได้จับได้แค่หมีวิญญาณ แต่ยังจับมังกรเพลิง ตู๋เถิง และพวกจวินอู๋เสียได้ด้วย เช่นนี้ ไฟวิญญาณในหอคอยโยวหลิงแห่งที่สี่ก็จะเติบโตได้อย่างรวดเร็ว และเสาโทเทมก็จะมั่นคงในไม่ช้า”
เจ้าตัวปลอมพยักหน้าเล็กน้อย ดูเหมือนพอใจกับสถานการณ์ในตอนนี้อย่างมาก
“เราใช้เวลาในโลกวิญญาณมานานมากแล้ว ราคาที่เจ้ากับข้าต้องจ่ายเพื่อเข้ามาในโลกวิญญาณ เจ้าก็รู้แจ้งแก่ใจ ถ้าเราไม่ทำทุกอย่างให้เสร็จโดยเร็วที่สุด พวกเราสองคนคงหาคำอธิบายยากแน่นอน” เจ้าตัวปลอมพูด
อูจิ่วตอบว่า “ตอนนี้ทุกอย่างอยู่ในกำมือเราแล้ว จะไม่มีเรื่องไม่คาดคิดอีกต่อไป ทั่วทั้งโลกวิญญาณ ใครจะสู้กับนายท่านของข้าได้? แต่มีเรื่องหนึ่งที่ข้าต้องรายงานต่อท่าน”
“โอ้? เรื่องอะไร?” เจ้าตัวปลอมถาม
“ในบรรดาวิญญาณมนุษย์ที่ท่านจับมาได้ เด็กสาวคนเดียวในพวกนั้น ซึ่งก็คือจวินอู๋เสีย นางมีหน้ากากภูติไม้อยู่กับตัว” อูจิ่วหรี่ตา เขาจะลืมเหตุการณ์ที่จวินอู๋เสียใช้หน้ากากภูติไม้เอาชนะเขาได้อย่างไร?
ถ้าไม่ใช่เพราะพลังอันยิ่งใหญ่ของหน้ากากภูติไม้ เป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะพ่ายแพ้?