กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1077
ระยะนี้ คริสโตเฟอร์เกลียดฮันนาห์เข้ากระดูกดำ!
อย่างไรเสีย สำหรับผู้ชาย ไม่มีอะไรเจ็บปวดเท่ากับการถูกทรยศหักหลังโดยผู้หญิงที่เขารักอีกแล้ว
ตอนที่ฮันนาห์หายตัวไป คริสโตเฟอร์หลงเชื่อคำพูดของชาร์ลี และเขาก็โง่เง่าพอที่จะเชื่อว่าฮันนาห์หนีไปกับผู้ชายขายตัว
อีกทั้งฮันนาห์ยังถือเงินทั้งหมดของครอบครัวในเวลานั้น คริสโตเฟอร์จึงยิ่งทวีความโมโหที่มีต่อฮันนาห์
วันคืนผ่านไปหลายต่อหลายวัน แต่ทุกครั้งที่นึกถึงฮันนาห์ เขาก็อยากจับเธอมาทุบเสียให้ตาย
อย่างไรก็ตาม เขารู้ดีว่าชาตินี้เขาอาจจะไม่ได้เจอฮันนาห์อีกแล้ว เพราะเธอหนีไปพร้อมเงินของพวกเขา เป็นไปได้ว่าเธออาจจะหนีไปต่างประเทศพร้อมเงินก้อนนั้นแล้วก็ได้
เขาไม่เคยคาดคิดว่าจะได้เจอฮันนาห์ที่เขาเกลียดเข้ากระดูกดำในวันนี้ ที่คฤหาสน์ตระกูลเว็บบ์ในซัดเบอรี
ดังนั้น คริสโตเฟอร์จึงไม่เสียเวลาคิดและรีบเข้าไปหาฮันนาห์อย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่นิดเดียว เขาเหยียดแขนขึ้นตบหน้าเธออย่างแรง ฮันนาห์ล้มลงกับพื้นทันทีที่ถูกเขาตบ
หลังจากที่ตบเธอแล้ว คริสโตเฟอร์ก็ชี้เธออย่างโมโหก่อนจะพูด “ดีมาก นังสารเลว แกยังกล้ากลับมาอีกนะ! เงินของครอบครัวเราอยู่ที่ไหน?! แกรู้ไหมว่าทุกคนในบ้านต้องตกทุกข์ได้ยากขนาดไหนเพราะแก?”
ฮันนาห์ตกตะลึงหลังจากที่ถูกตบ เธอไม่เคยคิดเลยว่า สามีของเธอ คริสโตเฟอร์ ผู้ที่เธอเอาแต่คิดถึงทั้งวันทั้งคืน จะมอบรอยตบเต็มหน้าให้เธอทันทีที่ทั้งสองพบกัน
ขาของเธอกะเผลกเล็กน้อย เธอจึงค่อนข้างลำบากขณะพยายามคลานหนี แล้วเธอก็ตะโกนออกมาเสียงดัง “คริสโตเฟอร์ วิลสัน คุณตบฉันทำไม?”
“ฉันตบแกทำไมน่ะหรือ?!” คริสโตเฟอร์กัดฟันและสบถ “ไม่เพียงแค่ตบนะ แต่ฉันจะฆ่าแกด้วยวันนี้! แกกล้าหอบเงินของฉันหนีไป เอาไปปรนเปรอผู้ชายขายตัวโดยไม่ทิ้งไว้ให้ฉันเลยแม้แต่เซ็นเดียว แกมันนังสารเลวไร้หัวใจ!”
ฮันนาห์กรีดร้อง โพล่งออกมา “คริสโตเฟอร์ คุณพล่ามบ้าบออะไรออกมาเนี่ย? ฉันเคยเลี้ยงผู้ชายขายตัวเสียเมื่อไหร่? ฉันถูกไอ้ชาร์ลีใส่ร้ายต่างหากล่ะ”
“อะไรนะ?” คริสโตเฟอร์ขมวดคิ้ว “เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับไอ้ชาร์ลีอย่างไร?”
ฮันนาห์นึกถึงความทุกข์ทรมานทั้งหลายทั้งปวงที่เธอต้องทนมาตลอดหลายวันที่ผ่านมา แล้วเธอก็ปล่อยโฮ “คุณลืมไปแล้วหรือว่าเรากำลังจะทำอะไรกับเอเลน?”
คริสโตเฟอร์พยักหน้า “แน่นอน ฉันไม่มีวันลืมอยู่แล้ว!”
ฮันนาห์ร้องไห้ก่อนจะพูดต่อ “ลินดากับฉัน เราเกือบทำงานของเราสำเร็จอยู่แล้ว แต่ไอ้เลวชาร์ลีนั่นก็โผล่มาที่บ้านและยังพาคนของมันมาด้วย แล้วก็ซ้อมเราจนสลบหลังจากที่มันบังคับให้ฉันบริจาคเงินทั้งหมดที่มีในบัญชี จากนั้น มันก็ส่งเราทุกคนไปเหมืองถ่านหินเพื่อขุดถ่านหินไงล่ะ”
ขณะที่กำลังเล่าเรื่องนี้ ฮันนาห์ก็เต็มไปด้วยน้ำตา
เธอปาดน้ำตา สะอึกสะอื้นก่อนจะพูดต่อ “คุณรู้ไหมว่า ฉันน่าสมเพชแค่ไหนในช่วงเวลานี้? ฉันต้องทำงานในเหมืองถ่านหินที่มืดสลัวทั้งวันทั้งคืน มีเวลาพักแค่สี่หรือห้าชั่วโมงต่อวันเท่านั้น ส่วนเวลาที่เหลือก็ต้องไปทำงานในเหมืองถ่านหินที่ภูเขาแบล็กไพน์ นอกจากจะไม่มีอาหารที่เพียงพอและเสื้อผ้าอุ่น ๆ สวมใส่แล้ว ฉันยังถูกทุบตีอยู่บ่อยครั้งด้วย
ขตฉันทุกข์ทรมานราวกับตกนรกทั้งเป็น! คุณก็ช่างไม่มีมโนธรรมเลยสักนิด คุณไม่ออกตามหาฉันหรือมาช่วยฉันเลย แต่กลับเงื้อมมือตบฉันและกล่าวหาฉันว่าเลี้ยงผู้ชายขายตัว ในที่สุด ฉันก็ได้รับการช่วยเหลือโดยตระกูลเว็บบ์ และนี่คือวิธีที่คุณปฏิบัติต่อฉันอย่างนั้นหรือ?!”
เมื่อคริสโตเฟอร์ได้ยินดังนั้น เขาก็รู้สึกมึนงง!
เขาไม่เคยนึกฝันเลยว่า แทนที่จะหนีไปพร้อมเงินและใช้ชีวิตสุขสบายกับผู้ชายขายตัว ภรรยาของเขากลับต้องทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส!
ชั่วขณะหนึ่งที่เขาไม่เพียงแต่จะรู้สึกผิดและเศร้าใจเรื่องภรรยา แต่เขายังเกลียดชาร์ลีมากที่สุดด้วย
เรื่องกลับกลายเป็นว่าชาร์ลีคือตัวการที่เอาเงินเก็บของเขาไปทั้งหมด ก่อนจะส่งตัวภรรยาของเขาไปทำงานในเหมืองถ่านหิน!
ขณะนี้เองที่ความจงเกลียดจงชังถูกราดลงไปบนความแค้นใจที่เคยมีในอดีต และความโกรธเกลียดนี้ก็ทำให้คริสโตเฟอร์หัวเสียเป็นที่สุด
แฮโรลด์และเวนดี้ซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ กัดฟันกรอดด้วยความเกลียดชัง