“เมื่อไหร่นะหรือ? ข้าคิดว่าน่าจะอีกหนึ่งชั่วยาม ข้ายังไม่สามารถจากไปได้ในตอนนี้ “หลิน ชูจิ่วรีบออกไปหลังจากทิ้งคำพูดเหล่านั้น
“ หวาง……” พ่อบ้านเฮ้า คนที่ไม่มีโอกาสได้พูด ได้แต่กลืนคำพูดของเขากลับลงไปเท่านั้น
หลิน ชูจิ่ว ยังไม่ได้กลับไป ดังนั้นพ่อบ้านเฮ้า ก็ไม่ได้กลับไปที่ตำหนักเสี่ยวหวางฟู่เช่นกัน เขาอยู่กับหลิน ชูจิ่วที่โรงหมอต่อไป
ในตำหนักเสี่ยวหวางฟู่ เสี่ยวเทียนเหยาคนที่กำลังรอให้หลิน ชูจิ่วกลับมา ยิ่งรู้สึกไม่พอใจมากขึ้นเรื่อย ๆ
ผู้หญิงโง่นั่น นางไม่รู้หรือว่าข้างนอกนั้นอันตราย นางยังคงกล้าที่จะไม่กลับมาอีกหรือ? นางรู้หรือไม่ว่านางเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว
เมื่อเห็นใบหน้าของเสี่ยวเทียนเหยา เริ่มน่าเกลียดขึ้นเรื่อยๆ ซู่ฉาก็ช่วยไม่ได้ที่จะถอนหายใจและถามขึ้น “หวางเย่ หวางเฟยยังไม่กลับมาอีกหรือ?”
เสี่ยวเทียนเหยามองอย่างเย็นชาไปที่ซู่ฉา“ ถ้าเจ้ามีเวลามาวุ่นวายเรื่องของเปิ่นหวาง ทำไมเจ้าไม่หาสมุนไพรใหม่ๆ มาแทน”
“ โอ้……ท่านหมายถึงการปล้นสมุนไพรในวังนะหรือ” ซู่ฉาพูดขึ้นด้วยเสียงเบา ๆ ขณะก้าวถอยหลังไป
เขาอยู่ห่างจากเสี่ยวเทียนเหยาไกลมากแล้ว เขารู้สึกปลอดภัยแล้ว
“หลังจากที่เจ้าปล้นสมุนไพรในวังแล้ว เจ้าไม่จำเป็นต้องหาชุดใหม่อีกเลยหรือ?” เสี่ยวเทียนเหยามองไปที่ซู่ฉาก่อนจะพูดขึ้น“ ทำไมเจ้าถึงได้โง่เช่นนี้”
“ข้า ข้าก็กำลังจะไปหาสมุนไพรชุดใหม่อยู่พอดี” หลังจากรู้ถึงอารมณ์เสี่ยวเทียนเหยา ซู่ฉาก็รีบจากไปอย่างรีบร้อน
เสี่ยวเทียนเหยาไม่เคลื่อนไหวใดๆ เขานั่งอยู่เพียงลำพังในห้องอักษรและรอให้หลิน ชูจิ่วกลับมา อย่างไรก็ตามเขาสามารถรอได้เพียงแค่หนึ่งชั่วยาม และเขาก็ไม่สามารถทนรอหลิน ชูจิ่วได้อีกต่อไป
หัวคิ้วของเสี่ยวเทียนเหยาขมวดขึ้นก่อนจะยืนขึ้น แล้วร่างของเขาก็หายไปในทันที ทำให้องครักษ์เงาถึงกับพูดไม่ออก
“ นายท่าน ถ้าท่านจะจากไปเร็วขนาดนี้ แล้วพวกเราจะตามทันได้อย่างไร!”
หลิน ชูจิ่วบอกว่าเธอจะกลับไปหลังจากผ่านไปแล้วหนึ่งชั่วยาม ดังนั้นเธอจึงยุ่งมากอยู่เป็นเวลาหนึ่งชั่วยามเต็ม หลังจากให้คำแนะนำกับซุยฉีและฉิวฉี เกี่ยวกับวิธีดูแลเด็ก ๆ หลิน ชูจิ่วก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าของเธอ และตามที่คาดไว้เธอกลับไปที่ตำหนักเสี่ยวหวางฟู่พร้อมกับพ่อบ้านเฮ้า แต่…
ในขณะที่อยู่กลางถนน พวกเขาพบกับการซุ่มโจมตี!
ภายใต้ท้องฟ้าที่มืดมิด กลุ่มนักฆ่าชุดดำกลุ่มหนึ่งออกมาจากที่ไหนก็ไม่มีใครรู้ เมื่อมือสังหารแน่ใจว่าหลิน ชูจิ่ว อยู่ในรถม้าพวกเขาก็รีบวิ่งไปพร้อมกับดาบ
“ ฆ่าเสี่ยวหวางเฟย!” นักฆ่าไม่สนใจดาบยาวของทหารคุ้มกันของตำหนักเสี่ยวหวางฟู่แม้แต่น้อย หลังจากทำลายการป้องกันลง พวกเขารีบไปที่รถม้าทันที
*ปัง*
เมื่อดาบตกลงมา รถม้าก็ถูกแยกออกจากตรงกลาง หลิน ชูจิ่ว กลิ้งไปด้านข้าง ดาบเกือบจะตัดหนังศีรษะของเธอไปแล้ว แต่ก็ทำให้เธอต้องเสียเส้นผมบางเส้นไป
นักฆ่าพลาดเป่าหมาย ดังนั้นเขาจึงยกดาบขึ้นอีกครั้ง……
“ ปกป้องหวางเฟย”หทารคุ้มกันฆ่ามือสังหารไปคนหนึ่งและตะโกนขึ้นหลังจากที่เขาแทงนักฆ่าแล้ว เขาก็ต้องการที่จะผลักคนออกไปเพื่อที่จะได้เข้าไปใกล้รถม้า แต่ดาบยาวเล่มหนึ่งก็หยุดเขาไว้ เขาเห็นมันกำลังพุ่งเข้าหาหลิน ชูจิ่ว
ใบหน้าของทหารคุ้มกันเปลี่ยนไปอย่างมาก เขาต้องการฆ่านักฆ่า แต่นักฆ่าเหล่านั้นก็อยู่ไกลเกินไปและมันก็สายเกินไป
หลิน ชูจิ่ว มองดูดาบยาวๆ ที่เปล่งประกายซึ่งกำลังพุ่งเข้าหาหัวของเธอ เธอพูดกับตัวเองว่าเธอไม่กลัว แต่ตอนนี้ที่มันเกิดขึ้นกับเธอจริงๆ เธอก็ช่วยไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัว แต่เธอก็ต้องหลบหนี!
หลังจากใช้มือทั้งสองจับไว้ที่หัวของเธอ หลิน ชูจิ่วก็รีบกลิ้งลงไปอีกครึ่งหนึ่งของรถม้า…
*ปัง*
ดาบถูกฟาดฟันลงไปบนไม้และหลิน ชูจิ่วก็ล้มลงไปใต้ม้าที่ลากรถม้ามา ม้าที่กำลังลากรถม้านั้นไม่สงบอยู่ในตอนนี้ สี่ขาของมันกระโดดย่ำอยู่กับบนพื้นอย่างต่อเนื่อง หลิน ชูจิ่ว เกือบจะถูกเหยียบลงไปบนหัวของเธอแล้ว
“ เสี่ยวหวางเฟยอยู่ใต้ม้า โจมตีม้าตัวนั้น!” นักฆ่าไม่ได้ให้โอกาสหลิน ชูจิ่วได้มีชีวิตรอด นักฆ่าอีกคนฟันไปที่ม้าพยายามที่จะทำให้มันโมโหและปล่อยให้หลิน ชูจิ่วเสียชีวิตภายใต้เกือกม้า……