จนกระทั่งวันนี้ เมื่อจวินอู๋เหยาลงมือ ตู๋เถิงและมังกรเพลิงถึงได้ตระหนักว่าความคิดของพวกเขาก่อนหน้านี้ช่างน่าขำสิ้นดี……
[ไม่แตกต่างกันมากงั้นหรือ?]
[ล้อเล่นหรือไง!]
[พลังของจวินอู๋เหยาเกินขอบเขตที่พวกเขาจะจินตนาการได้อย่างแท้จริง!]
พลังของจ้าววิญญาณตัวปลอมและจ้าววิญญาณไม่ได้แตกต่างกันมากนัก แต่ต่อหน้าจวินอู๋เหยา พลังนั้นได้ทำให้พวกเขากลายเป็นเศษขยะไร้ประโยชน์ ไม่สามารถตอบโต้ได้เลยแม้แต่น้อย
มังกรเพลิงและตู๋เถิงเข้าใจทันทีว่าชายที่เคยรวมอาณาจักรกลางทั้งหมดให้เป็นหนึ่งเดียวคนนี้ยิ่งใหญ่เกินกว่าที่พวกเขาจะจินตนาการได้ การตัดสินใจของจ้าววิญญาณที่นำโลกวิญญาณทั้งหมดให้ยอมสยบต่อจักรพรรดิแห่งความมืดเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุดแล้ว!
[จะต่อต้านราชาปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ที่มีพลังต้านสวรรค์งั้นหรือ?]
[ไม่ใช่รนหาที่ตายแล้วจะเป็นอะไร!]
“ทุกครั้งที่เห็นพี่ใหญ่อู๋เหยาอัดคน มันซี๊ดเกินบรรยายจริงๆ” เฉียวฉู่ลูบคางพร้อมกับมองด้านหลังจวินอู๋เหยาด้วยดวงตาเป็นประกาย
[นี่สิพลังอันแข็งแกร่งที่แท้จริง!]
ผู้ทรงอำนาจเด็ดขาด ความหมายที่แท้จริงของผู้ที่อยู่จุดสูงสุดซึ่งสามารถสังหารยอดฝีมือที่แข็งแกร่งทั้งหมดได้ในทันที!
“ถ้าชีวิตนี้ข้าบรรลุพลังได้สักหนึ่งในร้อยของพี่ใหญ่อู๋เหยา ข้าก็พอใจแล้ว” เฟยเหยียนกุมหน้าอก ความเคารพนับถือที่มีต่อจวินอู๋เหยาราวกับกระแสน้ำเชี่ยวกรากที่ไหลบ่ามาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
จ้าววิญญาณถอนหายใจเบาๆ เขาเป็นคนเดียวในโลกวิญญาณที่เคยต่อสู้กับจวินอู๋เหยา เขาย่อมรู้ดีว่า ความแข็งแกร่งของชายคนนี้ จ้าววิญญาณตัวปลอมไม่สามารถต่อกรได้เลย
ในตอนนี้ อูจิ่วและจ้าววิญญาณตัวปลอมรู้สึกสิ้นหวังมากเท่าไร พวกเฉียวฉู่ก็รู้สึกตื่นเต้นมากเท่านั้น!
เห็นได้ชัดว่าจวินอู๋เหยาไม่คิดจะไว้ชีวิตอูจิ่วและจ้าววิญญาณตัวปลอมที่บังอาจจับจวินอู๋เสียขังคุก เขากระดิกนิ้วนิดนึง หมอกสีดำสองสายพุ่งเข้าใส่จ้าววิญญาณตัวปลอมและอูจิ่วทันที มันหมุนวนพันรอบคอของพวกเขาและยกตัวพวกเขาลอยขึ้นไปในอากาศ
“จักรพรรดิแห่งความมืด……โปรดเมตตา……” อูจิ่วน้ำตาไหลพรากและสะอื้นไห้ด้วยความหวาดกลัว เขาคิดว่าพวกจวินอู๋เสียไม่รู้ดีชั่วและรนหาที่ตาย ไม่คิดเลยว่าคนที่รนหาที่ตายคือพวกเขาเอง!
มีราชาปีศาจผู้ยิ่งใหญ่หนุนหลังอยู่เช่นนั้น ในอาณาจักรกลางนี้ยังจะมีที่ไหนที่พวกจวินอู๋เสียไปไม่ได้?
“หืม?” จวินอู๋เหยาเหลือบมองอูจิ่วอย่างเกียจคร้าน หมอกสีดำรัดคออูจิ่วแน่นขึ้นทันที
วิญญาณไม่จำเป็นต้องหายใจ การบีบคอไม่ได้ทำให้รู้สึกไม่สบายใดๆ แต่นั่นใช้ได้กับคนอื่นเท่านั้น เมื่อหมอกสีดำรัดแน่นขึ้น อูจิ่วก็รู้สึกถึงกระแสพลังอันแข็งแกร่งที่กระจายจากคอของเขาไปทั่วร่างกายทันที ทั่วทั้งร่างรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า เจ็บปวดทรมานจนแทบสิ้นสติ! novel-lucky
“อ๊ากกกกกก!” เสียงร้องโหยหวนดังออกจากปากของอูจิ่ว ร่างของเขากระตุกอย่างรุนแรงกลางอากาศ
วิญญาณไม่ได้มีขีดจำกัดอย่างกายเนื้อ หากไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ก็เป็นเรื่องยากที่จะหมดสติ จวินอู๋เหยาโจมตีจนถึงจุดก่อนที่จะหมดสติ ดังนั้นพวกเขาจะต้องทนเจ็บปวดทรมานอย่างที่สุด ในขณะที่ยังมีสติรับรู้อย่างชัดเจน
คนที่บังอาจทำร้ายเสี่ยวเสียเอ๋อร์ เขาจะให้พวกมันตายง่ายๆได้อย่างไร?
อูจิ่วไม่สามารถพูดอะไรได้แล้ว ทำได้เพียงส่งเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด
สถานการณ์ของจ้าววิญญาณตัวปลอมก็ไม่ได้ดีไปกว่าเขาแต่อย่างใด เขาบาดเจ็บสาหัสอยู่แล้วจากการโจมตีครั้งแรกของจวินอู๋เหยา แต่เนื่องจากพลังวิญญาณของเขาแข็งแกร่งกว่าอูจิ่ว ความเจ็บปวดที่เขาทนรับได้จึงมากกว่าอูจิ่วอยู่สองสามเท่า จวินอู๋เหยาย่อมไม่เกรงใจเขาอยู่แล้ว ความเจ็บปวดที่เพิ่มเข้ามาทำให้ใบหน้าซีดขาวของเขาเปลี่ยนเป็นสีม่วง แม้แต่จะส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดยังไม่สามารถทำได้ ทุกส่วนในร่างราวกับถูกเพลิงอันร้อนแรงแผดเผา!