TB:บทที่ 301 วิชาหมัดของวู่เต่าเทียน
หลังจากที่ได้ฟังประโยคของเทียซินแล้ว วู่เต่าเทียนก็เข้าใจในทันทีว่าอีกฝ่ายเป็นพวกเดียวกับเฉินหลง
“เข้ามา” กล่าวจบ วู่เต่าเทียนก็ตั้งท่าเตรียมพร้อมในทันที
‘เสิ่นต้า’(เชิ้นต้า(ทักษะเทพจุติสถิตร่าง)) เป็นทักษะเฉพาะตัวของวู่เต่าเทียน ถ้าไม่มีเหตุจำเป็น วู่เต่าเทียนจะไม่นำมันมาใช้เด็ดขาด
โดยปกติแล้วเขาจะใช้วิชา ‘หมัดปืนใหญ่’ ต่อสู้กับศัตรู โดยที่วิชาหมัดนี้มีแค่สามกระบวนท่าเท่านั้น ท่าที่หนึ่งคือหมัดกระสุนทั้งสาม ท่าที่สองคือหมัดสายฟ้า และท่าสุดท้าย ท่าที่สามคือหมัดกระสุนต่อเนื่อง
วิชามวยได้ผสมผสานกำลังภายในและการชกมวยที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว นอกจากนี้ วิชาดังกล่าวยังทรงพลังอย่างมากอีกด้วย ด้วยทักษะทั้งสองของวู่เต่าเทียน ทำให้เขาได้ตำแหน่งเจ้าแห่งไชน่าทาวน์
“วิชาหมัด? สุดยอด ฉันไม่ได้เจอกับเซียนหมัดมวยเก่งๆมานานแล้ว เมื่อเห็นวู่เต่าเทียนตั้งท่า ทันใดนั้น เทียซินก็เข้าใจในทันทีว่าวู่เต่าเทียนเป็นเซียนมวยคนหนึ่ง ส่วนจะใช้วิชาหมัดแบบไหนนั้นไม่สำคัญ เพราะถึงอย่างไร พวกเขาก็ต้องสู้กันอยู่ดี ด้วยเหตุนี้ เทียซินจึงก้าวออกมาข้างหน้า
“หมัดเหล็ก?” เมื่อเห็นการท่าเตรียมพร้อมของเทียซิน ทันใดนั้นวู่เต่าเทียนก็รู้วิชามวยของเทียซิน
“ตาดีเหมือนกันนี่” เทียซินพยักหน้าตอบ
“อืม ฉันชื่นชมพลังของหมัดเหล็ก” กล่าวจบ วู่เต่าเทียนก็บุกโจมตีเทียซินทันที
“ท่าแรก หมัดกระสุนทั้งสาม”
การเคลื่อนไหวของวู่เต่าเทียนประกอบกับพลังหมัด ทำให้ตอนที่เขาปล่อยหมัดออกไป เกิดเสียงดังสนั่นขึ้น
นอกจากนี้ ในตอนที่เขาปล่อยหมัดออกไป เกิดเสียงกึกก้องเหมือนเสียงฟ้าร้อง และพลังของกำหมัดก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน
“หึ รับไปซะ” เทียซิน ผู้ที่ไม่ยอมตกเป็นฝ่ายแพ้ในศึกนี้ ได้ปล่อยหมัดสวนวู่เต่าเทียนกลับไปเช่นกัน
วิชามวยที่เทียซินใช้ในครั้งนี้คือท่ายิงศรธนู นับว่าเป็นท่าที่ทรงพลังมากท่าหนึ่ง
วินาทีที่หมัดของวู่เต่าเทียนปะทะกับหมัดของเทียซิน ได้เกิดเสียงฟ้าร้องดังกึกก้องอีกครั้ง ทันใดนั้น เกิดระเบิดพลังขึ้น
ตู้ม!
วินาทีที่หมัดของทั้งได้ปะทะกันเทียซินที่ถูกโจมตีด้วยหมัดเดียวทำให้ก้าวถอยหลังไปหลายก้าว ในขณะที่วู่เต่าเทียนยังคงยืนนิ่งอยู่กับที่ด้วยท่าทางสบายๆ
เห็นได้ชัดว่าการต่อสู้ในครั้งนี้เทียซินคือฝ่ายพ่ายแพ้ เทียซินที่ได้ทานยาต้าหลี่เข้าไปแล้วกลับสูญเสียพลังทั้งหมดไป
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าได้แสดงความแข็งแกร่งของหมัดมวยของวู่เต่าเทียนให้ทุกคนได้ประจักษ์
“พี่สาม วันนี้พี่ลืมกินมื้อเช้ารึไง?” เมื่อเห็นว่าเทียซินเป็นฝ่ายแพ้ ลู่หงที่ยืนอยู่ข้างหลังเทียซินจึงพูดหยอกล้อเขา โดยไม่สนวู่เต่าเทียนที่ยังยืนหัวโด่อยู่ตรงหน้า
“เหอะ แกจะไปไหนก็ไป เมื่อกี้ ฉันก็แค่ประมาทไปหน่อยเลยไม่ทันระวังตัว คราวนี้ ฉันไม่มีทางให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นอีก” เทียซินได้แต่นึกเกลียดลู่หง จากนั้นก็หันไปมองวู่เต่าเทียนด้วยสีหน้าจริงจังมากขึ้น
ถึงตอนนี้เทียซินจะรู้สึกปวดบริเวณฝ่ามือ แต่สิ่งที่เขาทำคือเชิญชวนอีกฝ่ายให้เข้ามา
“เก่งไม่เบาเลยนี่ จริงอยู่ที่ ฉันอาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนาย แต่ถ้านายคิดจะชนะฉันด้วยท่าแบบนั้น พลังแค่นี้มันยังไม่พอหรอกนะ”
“อย่างที่นายพูด กระบวนท่าที่หนึ่ง ไม่มีทางเอาชนะนายได้” ถ้าอย่างนั้นจงรับกระบวนท่าที่สองหน่อยเป็นไง!
ด้วยเหตุนี้ วู่เต่าเทียนจึงเริ่มโจมตีอีกครั้ง
“หมัดสายฟ้าฟาด”
วู่เต่าเทียนส่งเสียงคำรามออกมาในขณะที่พุ่งตัวออกไปข้างหน้า โดยหมัดของเขาได้พุ่งไปที่เทียซินตามมาด้วยเสียงฟ้าร้อง หมัดสายฟ้าของวู่เต่าเทียนนั้นรวดเร็วมาก รวดเร็วและว่องไวราวกับสายฟ้าและหินเหล็กไฟไม่มีผิด!
แต่ในการเผชิญกับหมัดของวู่เต่าเทียนในครั้งนี้ เทียซินทำได้เพียงแค่ตั้งท่าป้องกันเท่านั้น
ผลปรากฏว่าเทียซินที่ถูกวู่เต่าเทียนโจมตี ก้าวถอยกลับไปสองสามก้าวเหมือนอย่างก่อนหน้านี้
“นายอยากสู้กับฉันต่อไหม? แต่ฉันขอเตือนว่า ถ้าฉันใช้กระบวนท่าที่สาม นายอาจได้รับบาดเจ็บถึงขั้นสาหัสได้นะ จริงๆ ฉันเองก็ไม่ได้อยากเห็นนายมีสภาพแบบนั้นหรอก…” วู่เต่าเทียนจ้องมองเทียซินโดยไม่ละสายตาเลยแม้แต่น้อย
ในขณะเดียวกัน เทียซินก็ได้หันหน้าไปทางเฉินหลง ขอความคิดเห็นจากอีกฝ่ายว่าหลังจากนี้เขาควรทำอย่างไร
ในตอนที่เขาเห็นเฉินหลงพยักหน้าให้ เทียซินจึงยอมเป็นผู้แพ้แต่โดยดี ไม่อย่างนั้น เขาอาจถูกกระบวนท่าที่สามของวู่เต่าเทียนเล่นงานเอาได้
เฉินหลงจ้องมองวู่เต่าเทียนด้วยความสงสัย คิดไม่ถึงเลยว่าวู่เต่าเทียนจะใช้วิชาหมัดจัดการคนที่มีฝีมืออย่างเทียซินได้
“แล้ว มีใครอยากลองสู้กับหมัดของเขาบ้างไหม?” ทันได้นั้น เฉินหลงก็หันหน้าไปทางลู่หง แต่กลับเอ่ยปากพูดออกมาว่า “บอร์แมน นายลองจัดการเขาดูสิ”
ความแข็งแกร่งของคนทั้งห้าที่มากับเขาในครั้งนี้อาจไม่แข็งแกร่งพอที่จะต่อการกับคนที่มีสภาพกำเนิดได้ แต่บางทีบอร์แมนอาจจะแข็งแกร่งมากกว่าเขา ถึงเฉินหลงจะไม่รู้ว่าเขาฝึกทักษะแบบไหน แต่ร่างกายของเขาก็แข็งแกร่งเทียบเท่ากับร่างสายฟ้า
หลังจากนี้ถ้าเขากลับไปที่ปราสาทแล้ว เห็นที เขาคงต้องให้บรรดาลูกน้องทุกคนได้ฝึกฝนและพัฒนาฝีมือเสียหน่อย
บอร์แมนพยักหน้าให้เฉินหลง จากนั้นก็เดินตรงไปทางวู่เต่าเทียนทีละก้าว
ในตอนที่เห็น บอร์แมนค่อยๆเดินมาทางเขาช้าๆ สีหน้าของวู่เต่าเทียนจริงจังมากขึ้น
“กระบวนท่าที่หนึ่ง หมัดกระสุนทั้งสาม”
วู่เต่าเทียนเข้าจู่โจมทันที
กระบวนท่านี้สามารถทำให้เทียซินก้าวถอยหลังไปได้ถึงสองก้าว แต่มันกลับใช้ไม่ได้ผลกับบอร์แมนเลย
บอร์แมนกำมือทั้งสองข้างพยายามสกัดการโจมตีจากหมัดของวู่เต่าเทียน
“แท็งค์ นายนี่มันเท่สุดๆไปเลย ซัดมันให้หน้าหงายไปเลย!” เมื่อเห็นบอร์แมนสามารถสกัดการโจมตีจากหมัดของวู่เต่าเทียนได้ เทียซินและลู่หงก็เติมน้ำมันให้บอร์แมนทันที
ในตอนที่วู่เต่าเทียนเห็นว่าบอร์แมนสามารถป้องกันทุกการโจมตีของตัวเองได้ เขากลับไม่ได้รู้สึกแปลกใจ นั่นเป็นเพราะ ถ้าบอร์แมนไม่สามารถรับหมัดของเขาได้ ชายคนนั้นคงไม่ปล่อยให้คนๆนี้ออกมาสู้กับเขาเป็นแน่
“หมัดสายฟ้า!”
ตามมาด้วยกระบวนท่าที่สองของวู่เต่าเทียนด้วยความเร็วระดับนี้ หมัดที่ปล่อยออกไปได้ปะทะกับอกแกร่งของบอร์แมนเข้าอย่างจัง
ตู้ม!
บอร์แมนที่ควรจะได้รับบาดเจ็บจากหมัดของวู่เต่าเทียน ถอยหลังกลับมาสองก้าว แต่แผ่นอกของเขากลับไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนใดๆ
วู่เต่าเทียนขมวดคิ้วขึ้น หมัดของเขาดูไม่เหมือนการต่อยคน แต่เหมือนการต่อยยางรถหนาๆเสียมากกว่า
วู่เต่าเทียนที่คิดว่าตัวเองนั้นแข็งแกร่งในระดับนึง แต่กลับทำอะไรคู่ต่อสู้ไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
ด้วยส่วนสูงของบอร์แมนที่มากกว่าสองเมตรทำให้วู่เต่าเทียนอดไม่ได้ที่จะหลุดปากพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมา
“ป..ปีศาจ!”
“แท็งค์! เอาเลย! จัดการมันเลย! โค่นมันให้ได้! แล้วฉันจะพานายไปเข้าคอร์สดูแลสุขภาพ ดีไหม?” เมื่อเห็นว่าการโจมตีของวู่เต่าเทียนจัดดการบอร์แมนไม่ได้ เทียซินและลู่หงจึงส่งเสียงร้องตระโกนออกมาด้วยความตื่นเต้นทันที
เนื่องจากว่าพวกเขาต่างอยู่ภายใต้การดูแลของปรมาจารย์ เป็นธรรมดาที่พวกเขาจะเข้ากันได้ดีอย่างดี
“เฮ้ ถึงการเอาชนะอีกฝ่ายจะไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ฉันเองก็คงจะแพ้ไม่ได้เช่นกัน…” บอร์แมนหันหน้าไปตอบเทียซินด้วยรอยยิ้ม
“ไม่เป็นไร นายแค่พยายามให้เต็มที่ก็พอ” เฉินหลงที่ยืนอยู่อีกด้านกล่าว เขาไม่สนว่าลูกน้องของเขาจะเป็นฝ่ายแพ้หรือจะชนะ เขาแค่ต้องการให้ลูกน้องของเขาใช้ความสามารถทั้งหมดที่มีสู้กับศัตรูเท่านั้น
“เข้าใจแล้วครับ” บอร์แมนรีบพยักหน้า
“ถ้านายไม่อยากแพ้ ก็จงรับท่าที่สามของฉันให้ได้ก็แล้วกัน!” วู่เต่าเทียนกล่าว
“หมัดกระสุนต่อเนื่อง!”
วู่เต่าเทียนพุ่งไปหาบอร์แมน กำหมดของเขาเปรียบเสมือนปืนสองกระบอกที่กระหน่ำยิงไปที่ร่างของบอร์แมนอย่างต่อเนื่อง
สำหรับการโจมตีของวู่เต่าเทียนในครั้งนี้บอร์แมนทำได้แค่ป้องกันการโจมตีที่กระหน่ำเข้ามาโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลยแม้แต่น้อย บอร์แมนที่ไม่สามารถตอบโต้ จึงได้แต่ใช้ร่างกายเป็นเกราะป้องกันการโจมตี
บอร์แมนยังคงยืนอยู่กับที่ สกัดการโจมตีจากพายุหมัดของวู่เต่าเทียนที่กำลังโหมกระหน่ำเข้าใส่ร่างของเขา
เมื่อวู่เต่าเทียนปล่อยหมัดออกไปจนสมใจ ในที่สุด เขาก็หยุดมือ
หลังจากที่วู่เต่าเทียนหยุดมือถึงกับเหนื่อยหอบ เขาเหมือนกับคนที่กำลังจะหมดแรงอยู่รอมร่อ ดูเหมือนว่าการระเบิดการโจมตีในครั้งนี้ จะทำให้เขาสูญเสียพลังไปไม่น้อย
“วู้ว สุดยอดไปเลยแทงค์ ฉันเป็นคนรักษาคำพูด ถ้าพวกเราได้กลับไปแล้ว ฉันจะพานายไปเข้าคอร์สดูแลสุขภาพแน่นอน” ลู่หงและเทียซินพูดกับบอร์แมนด้วยความตื่นเต้น
“ถึงฉันจะยังไม่ชนะ แต่ฉันก็ยังไม่แพ้…” ใบหน้าของบอร์แมนไม่ได้แสดงความตื่นเต้นออกมา เขาสามารถสู้กับวู่เต่าเทียนได้อย่างสูสีเพราะร่างกายนี้ ถ้าหากว่าเขาไม่มีร่างกายนี้ เขาก็คงไม่มีทางเอาชนะวู่เต่าเทียนได้ ร่างกายนี้นับว่าเป็นหนึ่งในความสามารถของเขาโดยไม่ต้องสงสัย
“นายเป็นคนแรกที่ถูก ‘หมัดกระสุนต่อเนื่อง’ ของฉันแล้วยังไม่ตาย หึ ดูเหมือนว่าคราวนี้ ฉันคงต้องแสดงพลังที่แท้จริงให้นายได้เห็นแล้วสินะ!” บนใบหน้าของวู่เต่าเทียนปรากฏรอยยิ้ม
“ในที่สุด เขาก็ยอมใช้การโจมตีด้วยพลังเวทย์แล้ว” เฉินหลงนึกในใจ