ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 588 เธอต้องตัดสินใจอย่างเด็ดขาด
คืนนั้น ตอนที่แสนรักกลับถึงบ้าน เขาพบสภาพบ้านที่กระจุยกระจาย
เห็นเส้นหมี่ก้มยืนหน้าซีดอยู่ตรงนั้น สภาพเหมือนกำลังรอคำตำหนิของแสนรักอยู่
“เป็นอะไร? เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
“คุณแสนรัก อย่าโทษคุณนายน้อยเลยนะคะ คุณหนูใหญ่ยืนยันจะออกไป พวกกเราห้ามเธอไม่อยู่”
น้าภาเห็นทีท่าไม่ดี รีบแก้ตัวแทนเส้นหมี่
แสนรัก: “……”
แสนรักระเบิดอารมณ์ออกมาจนแทบจะคว่ำโต๊ะที่อยู่ข้างๆ
เรื่องบัดซบ! พี่แสงดาวรนหาที่ตายชัดๆ!
เขาโมโหจนหน้ามืด เส้นหมี่เห็นเข้า รีบเข้ามาประคองตัวเขาไว้
“คุณพี่ คุณยังไหวไหมคะ? เส้นหมี่ขอโทษที่รั้งพี่แสงดาวไว้ไม่ได้ ทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเอง ” เธอยอมรับผิดอย่าง
เต็มอก และพูดขอโทษไม่หยุด
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ? ชีวิตและร่างกายเป็นของพี่แสงดาว ถ้าเธอตัดสินใจแล้ว ถึงแม้พวกคุณอยากจะรั้งเธอไว้ไม่ให้ไป
ก็น่าจะรั้งไว้ไม่อยู่ ”
แสนรักรู้จักพี่สาวตัวเองดี
แสนรักเครียดจนรู้สึกเจ็บหน้าอก เขาคิดไม่ถึงว่าเธอจะดื้อดึงถึงเพียงนี้ ถึงแม้เขาจะเตือนและบอกผลที่จะตามมาแล้วก็ตาม
พี่แสงดาวไม่ใช้สมองในการไตร่ตรองเลยเหรอ?
คืนนั้นแสนรักเครียดจนกินข้าวไม่ลง
เส้นหมี่เห็นสภาพแสนรักแล้ว คิดหาวิธีแล้วเดินเข้าไปพูดกับแสนรักว่า: “คุณพี่ ฉันคิดว่าอันที่จริงแล้ว การที่พี่แสงดาวดื้อที่จะ
ไป ก็มีข้อดีเหมือนกันนะคะ”
“อะไรนะ!?”
“คุณลองคิดดู มีคำพูดที่ว่าไว้ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา เรื่องบางเรื่อง ถ้าไม่ไปประสบด้วยตัวเอง ก็จะไม่มีวันรู้ว่าตัวเอง
ผิดพลาดตรงจุดไหน ต้องให้เธอได้บทเรียนสักครั้งหนึ่ง เธอก็จะเข้าใจเอง”
เส้นหมี่สังเกตสีหน้าสามีของตัวเอง คอยปลอบพลางอธิบายให้เขาฟัง
โชคดีหลังจากเธอพูดจบ ท่าทีเขาดูผ่อนคลายขึ้นมาหน่อย
“ผมไม่มีเจตนาอื่น ผมเกรงว่าเธอจะชอกช้ำใจกลับมา คุณไม่รู้หรอกว่าตระกูลนั้น……” เขานึกอะไรขึ้นมาได้แล้วหยุดชะงัก
ไป เส้นหมี่ใจจดใจจ่อฟังเขาพูด เธอนึกเสียดายที่เขาหยุดพูดไป
“คุณพี่ ตระกูลนั้น…. พวกเขาโหดเหี้ยมถึงขนาดนั้นเลยเหรอคะ?”
“คุณยังไม่ได้รับรู้เรื่องโหดร้ายที่เคยเกิดขึ้น ม็อกโกเคยเล่าให้ฟังว่า คุณอาสองของเขาชอบพอกับสาวสามัญ แม้คุณอาสอง
เสียชีวิตไปหลายปี ยังไม่อนุญาตให้นำอัฐิกลับไปบ้าน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหญิงคนนั้นว่าจะถูกจัดการอย่างไร”
เขาพูดพลางนอนลงไปบนเตียง เขาเปล่งคำพูดเหล่านี้ด้วยความเจ็บแค้นและไม่รู้จะทำอย่างไรกับเรื่องนี้
เส้นหมี่อารมณ์เยือกเย็นไป
คุณพ่อของเขา ถึง ณ ตอนนี้ อัฐิยังไม่ได้เก็บกลับไป?
บ้าไปแล้ว! ตระกูลเทวเทพเป็นครอบครัวแบบไหนกันแน่? คุณพ่อเป็นลูกแท้ๆของตระกูลเขานะ เพียงเพราะเรื่องนี้
พวกเขาช่างโหดร้ายกับคุณพ่อยิ่งนัก!
เพียงเพราะคุณพ่อนำความอัปยศมาให้ตระกูลงั้นเหรอ?
แล้วแสนรักล่ะ?
ถ้าพวกเขารู้ว่าเขาเป็นลูกชายของขุนนาย พวกเขาจะทำอย่างไร?
ยิ่งคิดก็เธอก็ยิ่งรู้สึกกลัวขึ้นมา……
ถึงตอนนี้ ทำให้เธอกลัวจนตัวสั่นและควบคุมตัวเองไม่ได้ เสมือนนรกกำลังกวักมือเรียกเธอ และยมทูตกำลังบีบคอเธอ
ทำให้เธอหายใจแทบไม่ออก!
“ที่รัก คุณเป็นอะไรไป?”
แสนรักรับรู้ได้ถึงความไม่ปกติของเธอ เขารีบนั่งลงมาและมองดูเธออย่างเป็นห่วง
ทันใดนั้น เส้นหมี่รีบอ้าแขนสองข้างเข้าโอบแสนรักอย่างแนบแน่นพร้อมพูดว่า: “แสนรัก พวกเราใช้ชีวิตของพวกเราอย่างนี้
เถอะ อย่าไปยุ่งกับตระกูลนั้นเลย ดีไหม?”
แสนรัก “……”
เรื่องนี้ทำให้คุณตกใจกลัวใช่ไหม?
เด็กโง่ พวกเรากับตระกูลนั้น ไม่มีทางจะดองกันได้หรอก คุณไม่ต้องกลัวนะ?
แสนรักไม่ได้คิดอะไรมาก เขาเข้าใจว่าเรื่องที่เขาเล่าให้เส้นหมี่ฟัง อาจทำให้เธอตกใจกลัว เขากอดปลอบใจเธอ
“คุณวางใจและสบายใจได้ เรื่องพี่แสงดาวผมจะจัดการเอง คุณไม่ต้องกังวลไป ม็อกโกถึงแม้จะเป็นคนตระกูลเทวเทพ
แต่ความสัมพันธ์ของเราสองคนดีมาก ผมโทรบอกเขาให้เข้าใจเอง”
“ค่ะ……”
เส้นหมี่ตอบรับเขาอย่างเบาๆ ตอนนี้ เธอตัวไม่สั่นและไม่ร้องไห้แล้ว
ค่ำคืนนี้ผ่านไปอย่างสงบ
วันต่อมา……
เมื่อแสนรักไปถึงบริษัท เขารีบโทรหาม็อกโก
ทว่า ยังไม่ทันได้ยินเสียงโทรออก ได้ยินเสียงของม็อกโกถามอย่างไม่พอใจจากปลายสายว่า: “แสนรัก เกิดอะไรขึ้น?
ทำไมให้พี่สาวแกมาหาฉันถึงค่ายทหารว่ะ?”
“อะไรนะ!?” แสนรักรู้สึกเสียหน้ามาก “ฉันไม่ได้บอกให้พี่ไปนะ เธอแอบหนีไปเอง ฉันกำลังจะโทรบอกนาย”
“แต่นายควรดูแลพี่สาวให้ดี นายก็รู้ดีว่าค่ายทหารเป็นสถานที่แบบไหน? ผู้หญิงคนหนึ่งแอบปีนเข้าค่ายทหาร ขึ้นไปอยู่บน
เตียงของชั้น ทุกคนในค่ายแตกตื่นกันหมด ตัวชั้นเองไม่ถือสาเอาความเธอ แต่นายลองคิดดู ตระกูลหิรัญชาจะเอาหน้าไว้ที่
ไหน!?”
ประโยคสุดท้ายที่ม็อกโกพูดมันช่างแทงใจเขานัก
แสนรักสีหน้าเปลี่ยนไปทันที
เขาไม่พูดคำร่ำลา “ตู๊ด!” เขาวางสายทิ้งไป
สักพัก ผู้ช่วยเคที่อยู่ข้างนอกได้ยินเสียงตะโกนของแสนรัก: “ผู้ช่วยเค!! รีบเข้ามาหาฉันด่วน!”
ผู้ช่วยเครีบวิ่งเข้ามาที่ห้อง
“ฟังชั้นให้ดี รีบลากนังตัวดีที่ไร้ยางอายกลับมาโดยด่วน! ได้ยินรึยัง!!”
คำสั่งที่เกรี้ยวกราดของเขา ดังไปทั่วทั้งแผนกผู้บริหาร
ไม่มีใครสามารถรับความอับอายนี้ได้
โดนเฉพาะประธานบริษัทที่มีอำนาจบริหารสูงสุดอย่างเขา ตอนนี้ทุกคำพูดของม็อกโกยังคงลอยอยู่ในหูของเขา