TB:บทที่ 314 สภาแห่งศาสตร์มืด (1)
“คุณเฉิน ผมทราบมาว่าคุณเป็นผู้มีอิทธิพลจากบริษัทเทคโนโลยีเว่ยหลงแห่งประเทศจีน ดังนั้น สิ่งที่ผมต้องการคือนิวเวิลด์แบบฟูลเวอร์ชันครับ” ถังเต่าหูบอกจุดประสงค์ที่ถังหยินหยางส่งเขามาที่นี่
แม้ว่านิวเวิลด์แบบฟูลเวอร์ชันจะมีไว้สำหรับคนในประเทศศ์จีนใช้เท่านั้น ด้วยเหตุนี้ชาวอเมริกันเชื้อสายจีนอย่างถังเต่าหูที่ถือสัญชาติของประเทศอื่นอยู่จึงไม่สามารถถือครองนิวเวิลด์แบบฟูลเวอร์ชันได้
ถังหยินหยางรู้ดีว่านิวเวิลด์แบบฟูลเวอร์ชันนั้นมีประโยชน์ต่อผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้มากขนาดไหน เขาจึงใช้โอกาสนี้ขอนิวเวิลด์แบบฟูลเวอร์ชันจากเฉินหลง หากเขาได้ครอบครองนิวเวิลด์แบบฟูลเวอร์ชันแล้ว นิกายเทวาจุติที่ทรงพลังก็จะพัฒนาระดับพลังไปถึงระดับที่ไม่เคยมีใครเอื้อมถึง
“นิวเวิลด์แบบฟูลเวอร์ชัน? ได้เลยครับ เรื่องแค่นี้ผมไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว ว่าแต่ ถ้าเกิดว่าคุณให้อาวุธที่ผมต้องการไม่ได้ละครับ?” เฉินหลงจ้องมองถังต้าหู่แล้วถามกลับ
“เห็นอย่างนี้ แต่ผมก็ไม่ได้โม้คุณเล่นนะครับ ถ้าคุณต้องการระเบิดนิวเคลียร์ ทางเราจะทำทุกวิถีทางเพื่อหามันมาให้คุณ” ถังเต่าหูตอบด้วยท่าทางจริงจริง
“พี่ถัง ถ้าคุณมั่นใจขนาดนั้น ผมจะยอมเชื่อคุณ แต่ผมขอบอกเลยว่าในเรื่องราคา นิวเวิลด์แบบฟูลเวอร์ชันไม่สามารถนำไปเทียบกับนิวเวิลด์เวอร์ชันธรรมดาได้นะครับ… ” เฉินหลงผงกหัวหนึ่งครั้งแล้วตอบ
“ผมทราบเรื่องนี้ดีครับ หัวหน้าได้บอกผมไว้ว่า ถ้าคุณเฉินสามารถหานิวเวิลด์แบบฟูลเวอร์ชันมาให้ทางเรา 583 ชิ้นได้ ทางเราก็จะมอบอาวุธที่คุณเฉินต้องการให้ทั้งหมดครับ” ถังเต่าหูตอบตามที่ถังหยินหยางได้กำชับเขาเอาไว้ก่อนหน้านี้
“ครับ ผมหวังว่าเราจะได้ร่วมงานกันนะครับ” เมื่อได้ยินคำพูดที่จริงใจจากถังเต่าหูแล้ว เฉินหลงจึงยอมตอบตกลง
“ผมเองก็ยินดีที่ได้ร่วมงานกับคุณครับ” เมื่อได้ยินดังนั้น ถังเต่าหูจึงรีบตอบคนตรงหน้าไปด้วยรอยยิ้ม
“ผมมีไวน์ดีอยู่ครับ เรามาดื่มฉลองกันเถอะครับ” จากนั้น เฉินหลงจึงเดินไปหยิบไวน์คุนหลุนแล้วเทไวน์ลงในแก้วไวน์ทรงสูง แล้วยื่นแก้วมาตรงหน้าถังต่าหู
เฉินหลงและถังเต่าหูชนแก้วกันด้วยความยินดี ในขณะที่แอนเดสเดินทางกลับไปยังสภาแห่งความมืด
แอนเดสสงสัยเกี่ยวกับตัวตนของเฉินหลงมาโดยตลอด จึงสืบข้อมูลของเฉินหลงอย่างลับๆและเงียบที่สุด แต่ข้อมูลต่างๆของเฉินหลงเป็นความลับของประเทศจีน และสภาแห่งความมืดเองก็ไม่มีอำนาจในประเทศจีน ดังนั้น การสืบหาตัวตนของเฉินหลงจึงเป็นเรื่องที่ยากเกินความสามารถของเขา นอกจากนี้ เขาทำการก่อตั้งบริษัทรักษาความปลอดภัยได้แล้ว จึงขอตัวกลับไปยังรัฐสภา
ในถิ่นทุรกันดารบนที่ราบสูงของสกอตแลนด์ ลมกระโชกแรงพัดผ่านอากาศ แอนเดสที่สวมชุดคลุมของพ่อมดสีดำค่อยๆปรากฏตัวขึ้น จากนั้นก็มองไปรอบ ๆ สำรวจให้แน่ใจว่าสถานที่แห่งนี้ไม่มีร่องรอยของมนุษย์อยู่
หลังจากที่มั่นใจแล้วว่าตรงนี้ไม่มีคนอื่นอยู่นอกจากเขา แอนเดสก็เริ่มท่องคาถา แต่ก่อนที่เขาจะท่องคาถาจบปราสาทลับสีทึบค่อยๆปรากฏขึ้นบนพื้นที่ที่ก่อนหน้านี้เคยรกร้างและไม่มีสิ่งก่อสร้างหลงเหลืออยู่เลย
จากนั้น ก็ได้มีหมอกควันสีดำลอยออกมาจากสถานที่ตรงหน้า
ในตอนที่แอนเดสมองเห็นควันสีดำ เขาตกใจแล้วนอนราบไปบนพื้นทันที ผู้อภิปรายเป็นกลุ่มคนที่เข้มงวดมาก และสมาชิกระดับที่ต่ำกว่าจำเป็นต้องทำความเคารพต่อสมาชิกอาวุโส แอนเดสรู้ว่ามีผู้ดูแลหลายคนที่อยู่ในระดับเดียวกัน ถ้าเขาได้พบกับที่ปรึกษา เขาจะต้องถูกคนพวกนั้นส่งตัวไปดินแดนปีศาจที่นอร์เวย์แน่นอน
ตอนนี้ เขาสามารถใช้ชีวิตได้อย่างสุขสบายที่อังกฤษ ไม่มีทางที่เขาจะยอมถูกส่งไปยังดินแดนปีศาจที่นอร์เวย์เด็ดขาด
ที่ปรึกษาสามคนและขุนพลแวมไพร์กว่าสิบนายปล่อยควันสีดำออกมา เมื่อเห็นแอนเดสคุกเข่าอยู่ที่พื้น สมาชิกสภาพ่อมดแห่งความมืดคนหนึ่งหยุดเดินแล้วทักทายเขาด้วยรอยยิ้มประหลาดว่า “เรามีเรื่องด่วนต้องไปทำ แอนเดส ไม่นานมานี้นายทำได้ดีมาก พยายามต่อไปล่ะ เรื่องหนุ่มชาวจีนที่ชื่อเฉินหลง พยายามสร้างสานสัมพันธ์และไปมาหาสู่กับเฉินหลงบ่อยๆล่ะ”
จากนั้นที่ปรึกษาคนนั้นก็หายไปกลายเป็นกลุ่มควัน ข้างหน้าเขาในตอนนี้มีเพียงแค่สหายคนอื่นๆที่ตามอีกฝ่ายมาเท่านั้น
“ครับ ผมจะพยายามต่อไปครับ” แอนเดสรีบพยักหน้ารับ
จากนั้น แอนเดสก็เหลียวมองไปรอบตัว เมื่อมั่นใจแล้วว่าที่ปรึกษาและแวมไพร์จากไปแล้ว จึงค่อยๆลุกขึ้นยืน
เมื่อกี้ ในตอนที่เขากำลังคุกเข่า เข่าข้างหนึ่งของเขาได้กดทับตัวแมงป่องโลหิตตัวหนึ่ง และตอนนี้ แมงป่องตัวนั้นกำลังพยายามดิ้นไปมา แต่ก้าม ขา และหางของแมงป่องที่น่าสงสารตัวนี้ดันติดอยู่ที่กางเกงเขา
แอนเดสมองแมงป่องตัวน้อยที่ติดอยู่บนกางเกงของตน จากนั้นก็เอื้อมมือออกไปหยิบแมงป่องตัวนั้นออก ในตอนที่เขาเห็นว่าแมงป่องตัวน้อยขาแตะพื้นโดยสวัสดิภาพ จึงรีบวิ่งเข้าไปข้างในปราสาทก่อนที่มันจะหายไปอีกรอบ
หากเขาต้องการเรียกปราสาทโบราณออกมา เขาจำเป็นต้องใช้พลังเวทย์ของตัวเอง ตอนนี้ปราสาทได้ปรากฏขึ้นแล้ว เขาก็ไม่อยากเสียพลังเวทย์ของตนไปโดยสูญเปล่า
ที่ประตูปราสาทมีหุ่นเชิดที่สูงถึงสิบหกเมตรสวมชุดเกราะเหล็กสีดำ ถือดาบขนาดใหญ่ หุ่นเหล็กชุดเกราะทมิฬพวกนี้ถูกควบคุมด้วยพลังเวทของแม่มดแห่งศาตร์มืดที่แข็งแกร่ง ภายใต้หมวกเหล็กสีดำ ดวงตาสีแดงของมันกำลังตวัดขึ้นลงเพื่อสำรวจแอนเดส จากนั้นพวกมันก็ค่อยๆแกว่งดาบขนาดยักษ์ที่มีน้ำหนักหลายร้อยกิโลกรัมที่ขวางทางเข้าอยู่ออก แอนเดสถอนหายใจด้วยความโล่งอก รีบเดินไปตามทางที่ทั้งสูงทั้งมืดและลึกขึ้นเรื่อยๆ
ทุกครั้งที่หุ่นทมิฬพวกนี้ได้พบเจอกับแอนเดส เขาชอบคิดเสมอว่า ถ้าหากจู่ๆพวกมันเกิดบ้าคลั่งแล้วแกว่งดาบใส่เขาขึ้นมา ถ้าเขาไม่ชิงตายจากโลกนี้ไปเสียก่อน มีหวัง ได้พิการคอยหยอดน้ำข้าวต้มไปตลอดชีวิตแน่!
ทันทีที่แอนเดสมาถึงประตูห้องประชุมสภา พ่อมดในชุดคลุมสีดำที่มีดวงตาสีเขียวหม่นสี่คนได้ขวางเขาไว้
พ่อมดคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า “พ่อมดแอนเดส ต่อหน้าพ่อมดผู้ยิ่งใหญ่ เจ้าจงทำความเคารพต่อพ่อมดทั้งสี่แห่งศาตร์มืดเสีย”
สำหรับผู้ที่ยอมสละสถานะในการเป็นมนุษย์มาเมื่อหลายร้อยปีก่อน รวมถึงการใช้คาถาต้องห้ามในการเปลี่ยนตนให้กลายเป็นอมนุษย์และผู้วิเศษก่อนกาล นอกจากแอนเดสจะเคารพอีกฝ่ายแล้ว เขายังรู้สึกเกรงกลัวอีกฝ่ายเป็นอย่างมาก
เนื่องจากว่าคนพวกนี้ยอมทิ้งตัวตนในฐานะมนุษย์เพื่อแสวงหาสุดยอดพลังของมนต์ดำ ความศรัทธาในการตามหาพลังที่แข็งแกร่งของพวกเขาทำให้แอนเดสรู้สึกนับถือ แต่พลังที่แข็งแกร่งของพวกเขาก็ได้ทำให้แอนเดสรู้สึกหวาดกลัวเช่นกัน ถึงเขาจะเป็นพ่อมดแห่งศาสตร์มืด แต่เขาก็ยังชื่นชอบความสนุกที่เขาได้จากการเที่ยวเล่นในฐานะมนุษย์อยู่ดี
“โอ้ แอนเดสเอ๋ย ทำไมเจ้าถึงกลับมาที่นี่ได้ล่ะ ข้าจำได้ว่านายเป็นผู้ช่วยของต่างประเทศไม่ใช่รึ หากไม่ใช่เรื่องสำคัญ เจ้าสามารถกลับมาที่นี่ได้แค่หนึ่งครั้งในรอบสิบปี นอกจากนี้ ไม่นานมานี้ พวกโบสถ์แห่งแสงก็กำลังจับตาพวกเราอยู่ ถ้าพวกโบสถ์แห่งแสงตามเจ้ามาที่นี่คงไม่ดีแน่ เจ้าอย่าได้ลืมว่าพวกเราตั้งหลักปักฐานอยู่ที่นี่มานานกว่า 500 ปีแล้ว หากพวกเขาพบที่นี่ เราจะต้องเปลี่ยนที่ตั้งอีกครั้ง และการจะทำเรื่องแบบนั้นได้ก็เป็นเรื่องที่ยุ่งยากมาก” หนึ่งในพ่อมดแห่งศาสตร์มืดหันไปพูดกับแอนเดส
แอนเดสรีบตอบกลับไปว่า “ข้าขออภัย ลอร์ดรัมเซส ข้ามีเรื่องสำคัญต้องรายงานกับท่านเสนาบดีรัฐสภา พวกท่านได้โปรดเมตตา ปล่อยข้าไปแจ้งข่าวด้วยเถิด…”