“ไปกันเถอะ!” หลิงและเฟิงอวิ๋นซิวกำลังมุ่งหน้าไปทางนี้
แกร๊ง! ชิงอิ่งโยนดาบที่ดึงออกมาทิ้งไป และหายไปอย่างไร้ร่องรอยอีกครั้ง
ความแข็งแกร่งของชิงอิ่งทำให้พวกเขาตกใจมาก แม้ว่ามู่เฉียนซีจะไม่แข็งแกร่งแต่พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะดูถูกนาง
“เขตต้องห้ามถูกเปิดแล้ว ไปกันเถอะ!” มู่เฉียนซีกล่าว
หลังจากที่พวกเขาเดินเข้าไป ก็ไม่มีสิ่งใดกีดขวาง
แต่เมื่อมาถึงหลุมขนาดใหญ่ที่ยุบลงไปหลุมหนึ่งนั่นทุกคนต่างก็ประหลาดใจ
ใต้หลุมขนาดใหญ่นี้ไม่ใช่ซากปรักหักพังที่แตกสลาย แต่เป็นเมืองใหม่เอี่ยม
ราวกับว่ามันเพิ่งถูกสร้างขึ้นมา สนามรบโบราณที่รกร้างมานานได้ปรากฏเมืองเช่นนี้ขึ้นมาได้ ช่างแปลกประหลาดยิ่งนัก
“อาถิง!” มู่เฉียนซีกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
“การปรากฏของเมืองนี้นั้นแปลกประหลาดมาก แต่การแสวงหาความมั่งคั่งมักอยู่ในที่อันตราย ดังนั้นจึงทำได้เพียงลองดู ไม่ต้องกังวลไป! มีข้าและพี่สาวอยู่ แม้ว่าจะมีภูตผีปีศาจก็ไม่สามารถฆ่าเจ้าได้” อาถิงตอบ
“ข้าเข้าใจแล้ว!”
มู่เฉียนซีมองไปที่คนอื่นๆและถามขึ้นว่า “พวกเจ้าก็คงได้เห็นความแปลกประหลาดของเมืองนี้ด้วยตาของตัวเองแล้ว อันตรายภายในนั้นย่อมไม่ใช่สิ่งที่พวกเราจะสามารถล่วงรู้ได้ ดังนั้นพวกเจ้าต้องเลือกเอาเองว่าจะเสี่ยงหรือไม่เสี่ยง? ”
แม้ว่าพวกเขาจะประหลาดใจ แต่ก็ไม่ได้กลัวและกล่าวว่า “สามารถค้นพบสถานที่เช่นนี้ได้ แน่นอนว่าพวกเราต้องบุกเข้าไป”
“นายท่านวางใจเถอะ พวกเรามีป้ายหยกส่งตัวระยะไกลอยู่ ไม่มีทางเป็นอันตรายถึงชีวิตแน่”
ในตอนนั้นที่การแข่งขันใหญ่ร้อยสำนักอาจารย์ใหญ่เหลยล้วนแต่ได้จัดการให้พวกเขาไว้หมดแล้ว หอโม่ปิงนั้นมีแน่ แต่ทว่ามู่เฉียนซีกลับรู้สึกว่าตนเองนั้นค่อนข้างกระจอก
เฟิงอวิ๋นซิวและพรรคพวกแข็งแกร่งมาก เว้นเสียแต่ว่าพวกเขาจะพบเข้ากับคนของตำหนักเป่ยหาน นอกนั้นก็ไม่ได้อันตรายอะไร ดังนั้นจึงไม่ได้เตรียมป้ายหยกส่งตัวระยะไกลให้พวกเขา
และแน่นอนว่านางเองก็ไม่มี ต่อไปหากนางพบเจอกับอันตรายใดๆ นางก็ทำได้เพียงฝืนทนรับไว้
มู่เฉียนซีกล่าว “เช่นนั้นก็ไปกันเถอะ! เข้าไปในซากผุพังนั่น!”
เมื่อมู่เฉียนซีเข้าไปในซากปรักหักพัง ตําหนักเป่ยหานและตำหนักตงจี๋ก็มาถึงพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย
ดวงตาอันงดงามของอวี้จีได้มองกวาดที่รอบด้าน นางยิ้มแล้วกล่าว “ที่แห่งนี้มีโบราณสถานแห่งหนึ่ง และมันยังมีเขตต้องห้ามอีกด้วย มันคงมิได้ถูกใครสักคนเปิดออกไปแล้วกระมัง” “พวกเด็กน้อยจากสำนักนิกายระดับสองไม่มีความสามารถเช่นนั้น เกรงว่าคงจะเป็นองครักษ์ที่อยู่ข้างกายของสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งตำหนักตงจี๋ของพวกเจ้าเป็นคนทำกระมัง! น้องชายอวิ๋นซิว เจ้าทำให้สตรีศักดิ์สิทธิ์โกรธเกรี้ยวใช่หรือไม่? นางถึงได้พาองครักษ์ของนางจากไปอย่างเอาแต่ใจในทันที”
“หยุดกล่าววาจาไร้สาระได้แล้ว ไปกันเถอะ!” หลิงกล่าวอย่างเย็นชา
เมื่อซีเอ๋อร์เข้าไปในซากปรักหักพังโบราณนี้ เขาเองก็กลัวว่านางจะตกอยู่ในอันตรายเสียจริง
อวี้จีบ่นว่า “ข้าอยากคุยกับน้องอวิ๋นซิวอีกสักพัก ไม่ได้หรือ? หลิงเจ้านี่มันจริงๆเลย”
เฟิงอวิ๋นซิวเองก็สงสัยว่ามู่เฉียนซีคงได้เข้าไปในโบราณสถานแห่งนี้แล้ว ดังนั้นเขาจึงต้องพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว
ทันทีที่มู่เฉียนซีและพรรคพวกเข้ามาในเมือง อาวุธลับจำนวนนับไม่ถ้วนก็ลอยออกมาจากทุกซอกทุกมุม มีศิษย์ของหอโม่ปิงหลายคนได้รับบาดเจ็บสาหัสและถูกส่งออกไป
ในที่สุดพวกเขาก็ได้รู้แล้วว่ามู่เฉียนซีนั้นแข็งแกร่งแค่ไหน?
จักรพรรดิแห่งภูตขั้นที่สอง เข้าใจอะไรผิดหรือไม่?
แม้ว่ามู่เฉียนซีจะเป็นเพียงจักรพรรดิแห่งภูตขั้นที่สอง แต่ความเร็วของมู่เฉียนซีกลับไม่ได้ช้าไปกว่าพวกเขาเลย
การโจมตีของพวกเขามู่เฉียนซีสามารถหลบได้อย่างง่ายดาย
พวกเขาคิดกับตัวเองในใจว่า สมแล้วที่เป็นบุคคลที่ถูกเลี้ยงดูโดยกองกำลังสำนักนิกายระดับสาม หากเป็นระดับเดียวกัน จะต้องบดขยี้พวกเขาได้อย่างแน่นอน
เมืองนี้ไม่ได้รับความนิยมแม้แต่น้อย แต่กลับมีจิตสังหารแผ่ซ่านไปทั่วทุกหนทุกแห่ง
มู่เฉียนซีสงสัยเล็กน้อยว่าที่นี่มีเศษเสี้ยววิญญาณที่แข็งแกร่งกว่าเทพมารอยู่หรือไม่
กระบี่มังกรเพลิงยังคงไม่ตอบสนอง บางทีตัวกระบี่ของมันอาจจะไม่ได้อยู่ที่นี่ก็ได้
เมื่อผ่านเส้นทางที่เต็มไปด้วยอาวุธลับ พื้นดินทั้งหมดก็เริ่มเปลี่ยนไป
คนที่เดิมทียังอยู่ข้างๆ ได้หายไปต่อหน้ามู่เฉียนซี
ในเวลานี้มู่เฉียนซีอยู่บนถนนที่ไม่คุ้นเคยและยังคงอยู่ในเมืองแห่งนี้
อาถิงกล่าว “ข้าเกรงว่าที่นี่จะมีวิญญาณที่ทรงพลังอยู่ อีกทั้งยังมีพลังแห่งมิติอีกด้วย ดังนั้นจึงสามารถทำเช่นนี้ได้” ”
“ถ้าพี่สาวมีพลังหนึ่งในสิบของแต่ก่อน นางก็จะสามารถจัดการมันได้ในนาทีเดียว แต่ตอนนี้คงทำได้เพียงพึ่งพาตัวเอง ได้แค่ไหนแค่นั้น ”
มู่เฉียนซีกล่าว “ก็คงต้องเป็นเช่นนี้”
หลิงเฟิงอวิ๋นซิวและคนอื่นๆหลบอาวุธลับที่ลอยออกมาได้อย่างง่ายดาย แต่มิติต่อจากนี้ก็เปลี่ยนไป แม้ว่าความแข็งแกร่งของพวกเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน พวกเขาก็มิอาจที่จะต่อกรได้
“นายน้อย!”
“ผู้พิทักษ์ฝ่ายซ้าย!”
“ผู้พิทักษ์ฝ่ายขวา!”
ทุกคนถูกแยกย้ายกันไป
เสียงใสๆดังออกมาทั่วทั้งเมือง “เจ้าพวกเด็กน้อย! ยินดีต้อนรับเข้าสู่เมืองที่แปลกประหลาดของข้า หากหาตำแหน่งของข้าพบได้ ข้าก็จะยอมรับคำขอเล็กๆน้อยๆของพวกเจ้า!”
“นานมากแล้วที่ไม่มีใครมีความสามารถที่จะเข้ามาที่นี่ได้ ข้านั้นเบื่อเสียจริงๆ”
เฟิงอวิ๋นซิวตะลึงงัน “มันคือเศษเสี้ยววิญญาณ! ในสนามรบโบราณนี้ยังคงมีวิญญาณที่ทรงพลังหลงเหลืออยู่ ”
อาถิงกล่าว “หามันให้เจอ หากมันยังมีพลังมิติเหลืออยู่ ก็อาจช่วยเจ้าหาตัวของกระบี่มังกรเพลิงได้”
มู่เฉียนซีกล่าว “ถ้าอย่างนั้น ข้าคงต้องยอมรับเกมนี้เท่านั้นแล้ว”
เมืองแห่งนี้ใหญ่กว่าเมืองหลักของทวีปเหลยโจวเสียอีก การจะหาคนผู้นี้ให้พบก็คงเหมือนกับการงมเข็มในมหาสมุทร มู่เฉียนซีรู้สึกยุ่งยากอย่างหาที่เปรียบไม่ได้
อาถิงกล่าวว่า “ใช้ความรู้สึก!”
“ได้!”
ทั่วทั้งเมืองเต็มไปด้วยกับดัก
พื้นที่ที่เหยียบย้ำอยู่ใต้เท้าได้ว่างเปล่าไปอย่างฉับพลันและมิติทั้งหมดก็กลายเป็นบิดเบี้ยว
โชคดีที่ชิงอิ่งไม่ได้ทิ้งนางไป มิฉะนั้นนางคงจะถูกคัดออกจากเกมที่พิเรนทร์นี้แน่
มู่เฉียนซีเงยหน้ามองตึกที่สูงที่สุดในเมือง
มันเป็นหอสูงที่สามารถมองเห็นเมืองทั้งเมืองได้และเป้าหมายของมู่เฉียนซีก็คือที่นั่น
“ชิงอิ่ง ใช้ความเร็วสูงสุดเพื่อไปที่นั่นกัน!” มู่เฉียนซีกล่าว
“ขอรับ!”
กับดักต่างๆในที่สุดก็จนปัญญาเมื่อต้องเผชิญหน้ากับชิงอิ่ง ชิงอิ่งได้พามู่เฉียนซีมุ่งตรงไปที่หอสูงนั่น
มู่เฉียนซีผลักประตูเปิดออก ทันใดนั้นเบื้องหน้าของนางก็ได้ปรากฏทุ่งหญ้าเขียวขจี มิติถูกเปลี่ยนอีกครั้ง
อาถิงกล่าวอย่างดูแคลนว่า “กลอุบายแบบนี้สำหรับพี่สาวข้านั้นเรื่องเล็ก ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเจ้าบ้านี่ มีอะไรให้น่าโอ้อวด”
ในที่สุด สัตว์วิญญาณสีดําสนิทหลายตัวก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าและกระโจนเข้าใส่มู่เฉียนซี
ชิงอิ่งขวางข้างหน้ามู่เฉียนซีเอาไว้ มู่เฉียนซีกล่าวว่า “เสี่ยวหง ออกมา!”
เสี่ยวหงเห็นสัตว์ร้ายตัวใหญ่มหึมานั่นจึงตะโกนว่า “อะไรกัน? สัตว์ร้ายกลืนสวรรค์ ที่นี่มีเจ้าสิ่งยุ่งยากเช่นนี้ นายท่านรีบหลบเร็วเข้า! ”
“เจ้านี่มันกินได้ทุกอย่าง ไม่ใช่สัตว์วิญญาณ แต่กลับรับมือได้ยากมาก!”
“เพลิงเผาสวรรค์!”
เสี่ยวหงลงมือในทันที หลังจากที่มันประมือกับสัตว์ร้ายกลืนสวรรค์เหล่านี้แล้ว มันก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“พวกมันถูกขังอยู่ในมิติปิดสนิท พวกมันมิได้แข็งแกร่งอะไรมากนัก ถือว่าค่อนข้างง่ายที่จะจัดการกับมัน! นายท่านไม่ต้องเข้าไปยุ่งกับพวกมันเลย”
ตูม! เสี่ยวหงชิงอิ่งและพรรคพวกเริ่มพัวพันกับสัตว์ร้ายกลืนสวรรค์ แต่พวกเขาไม่สามารถตัดสินผลแพ้ชนะได้ สัตว์ร้ายกลืนสวรรค์เหล่านี้ ฆ่าไม่ตาย!