TB:บทที่ 318 วีรบุรุษ
เนื่องจากว่าหวู่เต่าเทียนออกแรงบีบคอโยชิโระมากขึ้น ทันใดนั้นใบหน้าของโยชิโระก็พลันเปลี่ยนสีเป็นสีม่วง เรียวปากบางจึงกรีดร้องออกมาเบาๆ “อ.. อย่า”
หวู่เต่าเทียนค่อยๆผ่อนแรงเพื่อไม่ให้โยชิโระขาดอากาศหายใจตายคามือเขาไปเสียก่อน
“ได้โปรด… ไว้ชีวิตผมด้วย..” โยชิโระที่พยายามกอบโกยอากาศเข้าปอด พยายามเปล่งเสียงออกมาอย่างยากลำบาก
หวู่เต่าเทียนเหลือบมองไปทางเฉินหลง เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้สนใจ ทันใดนั้นเขาจึงปล่อยร่างของโยชิโระให้หลุดจากการควบคุม
ในตอนที่โยชิโระหลุดจากการควบคุม ร่างกายของเขาไม่มีเรี่ยวแรงหลงเหลืออยู่จึงลงไปนอนกองที่พื้นในทันที ทันใดนั้นหวู่เต่าเทียนก็เดินเข้ามาเหยียบแผงอกของเขาไว้แล้วพูดว่า “เทพจูหลิง!”
นินจาทั้งสี่คนนี้อยู่ในระดับกำเนิด การเอาชนะนินจาญี่ปุ่นทั้งสี่คนนี้ที่ใช้วิธีลอบสังหารในการต่อสู้จึงไม่ใช่เรื่องที่ง่ายสำหรับเขา
การต่อสู้ครั้งนี้ เขาไม่สามารถใช้หมัดกระสุนจัดการกับศัตรูได้ มีเพียงทางเลือกเดียวที่เขาเหลืออยู่ในตอนนี้ นั่นก็คือการเรียกเทพจูหลิงออกมา!
เมื่อเทพเจ้าจูหลิงได้เข้ามาในร่างของเขาแล้ว หวู่เต่าเทียนจึงยกมือตั้งท่าพร้อมต่อสู้และแผดเสียงร้องดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ
ในขณะเดียวกัน เสียงร้องของหวู่เต่าเทียน นินจาคนหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่ไม่ไกลได้รับแรงสั่นสะเสือน ทำให้เขาปรากฎตัวออกมา
เมื่อเห็นร่างของนินจาที่ปรากฏขึ้น หวู่เต่าเทียนจึงรีบพุ่งเข้าไปหานินจาคนนั้นทันที
เนื่องจากว่านินจาคนนั้นยังไม่ได้ใช้ชักดาบนินจาออกมาเพื่อสกัดคลื่นเสียง นินจาคนนั้นจึงถูกคลื่นเสียงสายหนึ่งโจมตีโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
ทันทีที่นินจาคนนั้นสังเหตุเห็นหมัดของหวู่เต่าเทียนที่กำลังพุ่งเข้ามา นินจาก็รีบชักมีดสั้นออกมาแล้วแทงไปที่หมัดของหวู่เต่าเทียน
นอกจากนี้ เมื่อเทียบกับร่างกายของบอร์แมนแล้ว มีดสั้นของนินจาคนนั้นยังไม่แข็งพอ รวมถึงพลังของเขาก็ยังไม่มากพอ เมื่อเทียบกับพลังของเฉินหลง ในตอนที่มีดสั้นเล่มนั้นปะทะกับหมัดของหวู่เต่าเทียน มีดเล่มนั้นจึงแตกหักออกเป็นเสี่ยงๆ เพราะพลังหมัดของหวูเต่าเทียน จากนั้นหมัดของเขาก็พุ่งไปที่ศีรษะของนินจาคนนั้น
ตู้ม!
ศีรษะของนินจาคนนั้นถูกหมัดของหวู่เต่าเทียนเข้าอย่างจัง จึงระเบิดราวกับลูกแตงโมไม่มีผิดเพี้ยน
ทันทีที่ร่างศพที่ไร้ศีรษะของนินจาล้มลง นินจาอีกสองคนจากทั้งหมดสามคน จึงพุ่งเข้าใส่หวู่เต่าเทียนทันที ส่วนอีกหนึ่งคนรีบวิ่งไปหาโยชิโระ หน้าที่ของพวกเขาคือการปกป้องโยชิโระ หากพวกเขาเห็นว่าศัตรูตรงหน้าแข็งแกร่งเกินไปจนไม่สามารถรับมือได้ สิ่งแรกที่พวกเขาต้องทำคือการช่วยเจ้านายออกมา
เนื่องจากหวู่เต่าเทียนถูกนินจาสองคนขวางไว้ นินจาอีกคนจึงรีบเข้าไปอุ้มโยชิโยะไว้ในอ้อมแขน แล้วรีบวิ่งไปที่ประตูทางออกทันที
เมื่อเห็นว่าโยชิโระถูกช่วยชีวิต หวู่เต่าเทียนก็ร้องคำรามออกมา โดยเพิ่งพลังมากขึ้น นินจาตัวป่วนเหมือนลิงจ๋อสองตัวทั้งสองถูกการโจมตี จึงเสียหลักล้มลง
แต่การที่จะออกไปจากที่นี่ได้นั้นจำเป็นต้องผ่านเฉินหลงที่ยืนขวางอยู่ นินจาที่อุ้มโยชิโระจ้องตากับเฉินหลง เขากำชับอ้อมแขนและตั้งท่าเตรียมวิ่งออกไป
แต่เพราะเฉินหลงไม่มีทางยอมปล่อยตัวโยชิโระไปง่ายๆ เมื่อกี้ ใครใช้ไอ้หมอนี่มองจี้โม่ซีด้วยสายตาแบบนั้นกันล่ะ
เฉินหลงเคลื่อนตัวมาขวางทางนินจาคนนั้น
“ทิ้งเขาไว้ที่นี่แล้วฉันจะยอมปล่อยนายไป” เฉินหลงกล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“ฆ่ามัน!” เมื่อเห็นเฉินหลงกล้าเข้ามาขวางทางเขา โยชิโระจึงพูดขึ้นโดยไร้ความปรานีทันที
เมื่อได้ยินคำพูดของโยชิโระ เฉินหลงจึงคลี่ยิ้มบางๆออกมา รอยยิ้มที่แปลว่า ‘แกตาย’
ทันใดนั้น นินจากับโยชิโระต่างรู้สึกขมขื่นขึ้นมาจากใจ ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาน่ากลัวมากกว่าคนบ้าเสียอีก! นี่เจ้านายของเขากล้าสั่งให้เขาลงมือฆ่าคนแบบนี้จริงๆเหรอ นี่มันชักจะเกินไปหน่อยแล้ว!
แต่เพราะหน้าที่ของนินจาอย่างเขาคือการปกป้องคนๆนี้…
นินจาคนนั้นเลื่อนมือไปชักดาบนินจาแล้วพุ่งไปทางจี้โม่ซีที่ยืนอยู่ข้างกายเฉินหลงทันที เพราะเขารู้ดีว่าตัวเองไม่สามารถเอาชนะเฉินหลงได้ง่ายๆ เขาจึงเปลี่ยนเป้าหมายไปยังคนที่อ่อนแอกว่าอย่างจี้โม่ซีเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจจากอีกฝ่าย และจะใช้จังหวะนี้หลบหนีออกไปจากที่นี่
นินจาคนนี้คิดว่าแผนการของตัวเองนั้นยอดเยี่ยมมาก แต่หารู้ไม่ว่าตัวเองนั้นได้ประเมิณเฉินหลงต่ำไป เพราะเฉินหลงแทบจะขยับเลยแม้แต่น้อย แต่อีกฝ่ายกลับสกัดดาบในมือของเขาได้ด้วยดวงจิตแห่งพลังธรรมชาติ
เมื่อเห็นพลังของคนตรงหน้า ในดวงตาของนินจาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและรีบถอยกลับมาตั้งหลัก
แต่เพราะความเร็วของเขาช้ากว่าเฉินหลง
เฉินหลงส่งมือขวาออกไปพร้อมกับกำมือ ทันใดนั้นร่างของนินจาก็หยุดเคลื่อนไหว เหมือนกับว่าเขาถูกฝ่ามือใหญ่ที่มองไม่เห็นควบคุมจนไม่สามารถขยับร่างกายได้ครู่หนึ่ง
ในขณะเดียวกัน เมื่อนินจาที่เหลืออีกสองไม่สามารถต้านทานพลังโจมตีที่รุนแรงของหวู่เต่าเทียนได้ เห็นสหายของตนลอยอยู่กลางอากาศก็ตกใจไปชั่วขณะ หวู่เต่าเทียนจึงใช้โอกาสนี้ โจมตีนินจาทั้งสองคนสุดกำลัง
พลังมหาศาลทำให้นินจาทั้งสองบาดเจ็บเข้าอย่างจัง จากนั้น หวู่เต่าเทียนก็หมุนตัวเดินไปที่นินจาอีกคน
นินจาคนหนึ่งส่งสัญญาณทางสายตาให้นินจาอีกคน นินจาทั้งสองไม่สนว่าตัวเองจะบาดเจ็บสาหัสขนาดใด นินจาคนหนึ่งรีบพุ่งเข้าใส่หวู่เต่าเทียน ในขณะเดียวกัน พลังมหาศาลก็ได้ระเบิดออกมาจากร่างของเขา
โดยที่นินจาอีกคนนั้นหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
ในตอนที่หวู่เต่าเทียนสังเกตเห็นนินจาคนหนึ่งพุ่งเข้ามาหาตนด้วยพลังมหาศาล เขาไม่ได้คิดอะไรให้มากความจึงส่งหมัดออกไป เพราะไม่ว่าตรงหน้าเขาจะเป็นอะไร เขาก็จะซัดมันให้หน้าหงายไปเลย!
ตู้ม!
ในตอนที่เขาส่งหมัดไปที่นินจา ส่วนนินจาคนนั้นก็ได้ระเบิดสุดยอดพลังกลางอากาศโจมตีหวู่เต่าเทียน
คิดไม่ถึงว่าการปะทะในครั้งนี้จะสามารถทำให้ร่างอวตารของหวู่เต่าเทียนสลายออกไปจากร่างของเขาได้
“อึก…!”
หวู่เต่าเทียนถูกซัดจนตัวลอย เลือดสีสดไหลทะลักออกมาจากปากของเขา การระเบิดตัวเองของนินจานับว่าไม่เลวเลยทีเดียว โชคดีที่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บจนถึงขั้นสาหัส
ส่วนนินจาอีกคนก็รีบหลบหนีออกไปบาร์ โดยไม่สนสหายและเจ้านายที่อยู่ที่นี่เลยแม้แต่น้อย
หวู่เต่าเทียนพยายามส่งตัวลุกขึ้นมาจากพื้น และเดินไปหยุดยืนอยู่ข้างหลังเฉินหลง
เฉินหลงปั้นยิ้มและเดินเข้าไปหานินจากับโยชิโระที่ลอยอยู่กลางอากาศ จากนั้นก็ได้พูดกับทั้งสองคนว่า “เอ๋ เมื่อกี้ นายไม่ได้เป็นคนพูดเองว่าจะฆ่าฉันเหรอ? เอาสิ เข้ามาเลย ฉันยืนอยู่ตรงหน้านายแล้วไง มาฆ่าฉันสิ”
ในตอนนี้ ลำไส้ภายในของโยชิโระรู้สึกปั่นป่วนจนแทบจะร้องไห้ออกมา ทำไมคนอย่างเขาถึงได้โชคร้ายขนาดนี้นะ?
โยชิโระได้ตั้งปณิธานเอาไว้ว่า ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะยั่วโมโหคนที่มีพลัง ต่อไปนี้เขาจะไม่ไปยั่วโมโหคนที่มีพลังอีก เพราะแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว เขาก็รู้สึกบัดซบมากพอแล้ว
เพียงแต่ตอนนี้ เขาไม่ได้อยู่ในจุดที่จะพูดอะไรได้ ขืนพูดอะไรไม่เข้าหูอีกฝ่ายขึ้นมา มีหวัง… อ๊ากกกก!
“เต่าเทียน สองคนนี้ฉันเก็บเอาไว้ให้นายโดยเฉพาะ ช่างเป็นพวกขยะที่พิเศษจริงๆ เล่นกับพวกเขาดีๆหน่อยล่ะ” เฉินหลงชี้ไปที่โยชิโระที่หวาดกลัวจนวิญญาณแทบจะหลุดออกจากร่างอยู่รำไร
“ไม่ต้องห่วงครั้งบอส ผมจะดูแลเขาเป็นพิเศษเลยครับ” ในตอนที่หวู่เต่าเทียนหันไปมองโยชิโระ จู่ๆรอยยิ้มชั่วร้ายก็ผุดขึ้นมาบนหน้าของเขา
เมื่อเห็นรอยยิ้มบนหน้าของหวู่เต่าเทียน ทันใดนั้นในหัวของโยชิโระก็มีแต่คำว่า ‘ตาย’ เต็มไปหมด
โยชิโระรู้สึกหวาดกลัวจนเสียสติ คิดว่าบางทีการตายอาจทำให้เขามีความสุขมากกว่าการได้มีชีวิตอยู่เสียอีก
เฉินหลงมองดูนินจาและโยชิโระที่นอนนิ่งอยู่บนพื้น นินจาคนนี้อ่อนแอเกินกว่าจะให้เขาให้ความสำคัญ
หลังจากเสร็จเรื่องทั้งหมด หวู่เต่าเทียนก็สั่งให้คนมาทำความสะอาดบาร์ พร้อมกับจ้องมองร่างของโยชิโระที่นอนอยู่บนพื้น
หลังจากที่จัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย หวู่เต่าเทียนก็ได้เดินเข้ามาหาเฉินหลงแล้วถามว่า “บอส แล้วนินจาคนที่หนีไปได้ละครับ?”
“ทำไม? หรือว่านายอยากไล่ตามไปฆ่าเขา? ช่างมันเถอะ วันนี้นายฆ่าคนไปเยอะพอแล้ว ไว้ชีวิตเขาสักคนก็แล้วกัน” เฉินหลงตอบส่งๆ
อันที่จริง เฉินหลังจะใช้พลังหยุดการหลบหนีของนินจานั้นก็ได้ แต่เขาก็เลือกที่จะไม่ทำ ในตอนนี้เขารู้สึกว่าตัวเองนั้นทรงพลังเกินไปจนรู้สึกเบื่อนิดหน่อย อา.. ไม่รู้ทำไมแต่ช่างมันเถอะ
จากนั้น เฉินหลงก็หยิบยาลมปราณออกมาแล้วส่งให้หวู่เต่าเทียน
เมื่อได้ยินเฉินหลงพูดแบบนั้นแล้ว หวู่เต่าเทียนจึงเลือกที่จะไม่ถามอะไรอีกฝ่ายอีก
หลังจากนี้ ถ้าชาวญี่ปุ่นพวกนั้นกล้ากลับมาเหยียบที่นี่อีก เฉินหลงก็จะจัดกาพวกมันให้สิ้นซาก เมื่อใดที่มีเรื่องทุกข์ร้อน วีรบุรุษจะปรากฎตัวขึ้นเสมอ และวีรบุรุษคนนั้นก็คือ ‘เฉินหลง’ นั่นเอง!