ในวันที่สองที่นางกลับไปที่วิหารหยกวิญญาณ จวินอู๋เสียไม่ได้รีบร้อนไปที่ภูเขาฝูเหยาทันที แต่ให้ตัวเองได้พักผ่อนสักหนึ่งวัน วิญญาณของนางอยู่นอกร่างตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา และก่อนนางกลับมา จ้าววิญญาณได้บอกว่านางอาจจะไม่ชินเล็กน้อย และต้องใช้เวลาปรับตัวให้กลับเป็นเหมือนเดิมสักระยะ
แม้ว่านางได้รอสองสามวันระหว่างทางมาที่นี่ จวินอู๋เสียก็ไม่พบอาการใดๆที่แสดงว่าวิญญาณของนางรวมเข้ากับร่างกายได้ไม่สมบูรณ์ ซึ่งต่างจากที่จ้าววิญญาณได้พูดไว้ นางถามจวินอู๋เหยาเรื่องนี้ แต่คำตอบของเขาคลุมเครือมาก เขาบอกแค่ว่านางมีวิญญาณสองดวงในร่างเดียวซึ่งค่อนข้างพิเศษ และการที่มีเมล็ดของต้นไม้วิญญาณทำหน้าที่เป็นกำลังเสริมจะทำให้ความรู้สึกไม่สบายของนางลดลง
แต่……
ความรู้สึกมันไม่เหมือนลดลง แต่เป็นไม่รู้สึกอะไรเลยต่างหาก!
“เจ้านายมองอะไรอยู่?” เจ้าแมวดำกระโดดขึ้นไปบนไหล่ของจวินอู๋เสีย ท่านแบะแบะและกระต่ายโลหิตยืนอยู่ข้างเก้าอี้ พวกมันไม่ได้คล่องแคล่วว่องไวเหมือนเจ้าแมวดำ สิ่งที่พวกมันทำได้ก็มีแค่กระโดดอย่างโง่ๆอยู่ข้างเท้าของจวินอู๋เสีย พวกมันพยายามจะกระโดดเข้าไปในอ้อมแขนของนางเพื่อให้นางกอด
จวินอู๋เสียมองมือของตน แล้วครุ่นคิดอยู่ในใจ ไอลีนโนเวล
นางกลับมานานแล้ว แต่ไม่รู้สึกถึงการไหลของพลังวิญญาณเลย ถ้าไม่ใช่เพราะสัมผัสที่มือแตกต่างจากตอนเป็นร่างวิญญาณ นางคงไม่สามารถบอกได้ว่าวิญญาณของนางกลับเข้าร่างแล้ว
จวินอู๋เสียมองอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็หงายมือขึ้น พยายามเปลี่ยนพลังวิญญาณให้กลายเป็นเปลวไฟในมืออย่างที่เคยทำ
แต่……
เปลวไฟสีม่วงที่นางคาดว่าจะได้เห็นกลับไม่ปรากฏออกมา
แต่เป็นลูกไฟสีเงินเจือสีทองที่ปรากฏขึ้นมาบนฝ่ามือของนาง
จวินอู๋เสียเบิกตากว้าง นางมองลูกไฟสีเงินที่วูบไหวอยู่บนฝ่ามือของนางด้วยความประหลาดใจ
‘ตึง!’
เย่ฉาที่ซ่อนตัวอยู่บนคานในห้องเพื่อเฝ้าคุ้มกันจวินอู๋เสียพลันตกลงมากระแทกพื้นอย่างแรง ดวงตาเต็มไปด้วยความตกใจสุดขีด เห็นได้ชัดว่าเขาสามารถลงบนพื้นได้อย่างคล่องแคล่ว แต่นี่กลับหกคะเมนร่วงลงมา
ดวงตาของเขาจับจ้องอยู่ที่เปลวไฟสีเงินปนสีทองในมือของจวินอู๋เสีย
“คุณหนู……ท่าน……ท่านกำลังจะเข้าสู่ระดับพลังขั้นสีทอง!!” เย่ฉารีบลุกขึ้น ความตกใจฉายชัดอยู่บนใบหน้า ลูกไฟในมือของจวินอู๋เสียเป็นประกายเจิดจ้าเกินไปจนเขาไม่สามารถละสายตาจากมันได้
“อะไรนะ?” จวินอู๋เสียตกตะลึงจนไม่สามารถตอบสนองได้
เย่ฉารีบคุกเข่าลงข้างหนึ่ง เสียงของเขาเต็มไปด้วยความดีใจอย่างยิ่ง
“ยินดีด้วยขอรับคุณหนู! ท่านกำลังจะบรรลุพลังวิญญาณขั้นสีทองขอรับ!”
“พลังวิญญาณขั้นสีทอง?” จวินอู๋เสียมองเย่ฉาแล้วหันกลับมามองเปลวไฟที่แปลงจากพลังวิญญาณของนางอย่างเหม่อลอยเล็กน้อย นางรีบกลับมาที่นี่และไม่ได้เรียกใช้พลังวิญญาณของตนเลย ยิ่งกว่านั้นเมื่อมีจวินอู๋เหยาอยู่เคียงข้าง จึงไม่มีโอกาสให้นางต้องทำเช่นนั้น นางจึงไม่รู้ระดับพลังของตัวเองในปัจจุบัน สภาวะที่เงียบสงบของพลังวิญญาณของนางทำให้นางรู้สึกเหมือนว่ามันหายไป
ไม่คิดเลยว่า……
เย่ฉายิ่งตกใจมากกว่าจวินอู๋เสียซะอีก เขาอยู่เคียงข้างจวินอู๋เสียมาตั้งแต่ตอนที่อยู่อาณาจักรล่าง ความเร็วในการพัฒนาระดับพลังของจวินอู๋เสีย เขารู้ดีกว่าใคร พลังวิญญาณของจวินอู๋เสียพัฒนาเร็วมาก เป็นเพราะนางมีวิญญาณพืชเป็นภูติประจำตัวด้วย นางพัฒนาได้เร็วกว่าพวกอัจฉริยะทั้งหลาย จนกล่าวได้ว่าฉีกกฎสวรรค์เลยทีเดียว
แต่……
ไม่ว่าจะฉีกกฎสวรรค์อย่างไร ก็เทียบไม่ได้กับการเปลี่ยนแปลงที่เขาเห็นอยู่ตรงหน้าขณะนี้
เหนือพลังวิญญาณขั้นสีม่วงก็คือพลังวิญญาณขั้นสีเงิน ประมุขของสิบสองวิหารก็มีแต่พลังวิญญาณขั้นสีเงินเท่านั้น ตอนที่จวินอู๋เสียไปที่โลกวิญญาณ นางอยู่ที่ระดับพลังวิญญาณสีม่วงขั้นสี่เท่านั้น! ใครจะคิดว่าหลังจากอยู่ในโลกวิญญาณแค่หนึ่งปี จวินอู๋เสียจะกระโดดข้ามพลังวิญญาณสีเงินเข้าสู่ระดับพลังวิญญาณสีทองเลยแบบนี้!