ผู้ชายใส่แว่นถามด้วยใบหน้าสงสัยว่า “คุณชายอาน คุณจะทำยังไงเหรอครับ”
อานหลิงหัวเดินในห้องพักสองก้าว ความร้ายกาจฉายขึ้นในแววตา “วันมะรืนเป็นงานเลี้ยงรุ่น สองวันนี้ให้เขาได้ใจไปก่อน รอให้ผ่านงานเลี้ยงรุ่น ฉันจะเตือนเขาด้วยตัวเองสักหน่อย ถ้าเขาไม่รู้จักกาลเทศะ งั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!”
“แบบนี้ดีที่สุดครับ ไม่ว่ายังไงเขาก็เป็นนักบู๊ ถ้าเราบีบบังคับเขาเกินไป ไม่แน่ถ้าเขาเป็นสุนัขจนตรอก อาจแก้แค้นพวกเรานั่นอาจเป็นอันตราย” ผู้ชายใส่แว่นวิเคราะห์มองถึงปัญหาระยะยาว
แม้ตระกูลอานไม่กลัวนักบู๊ธรรมดา แต่พวกอานหลิงหัวเป็นแค่คนธรรมดา ถ้าบีบบังคับนักบู๊จนหมดหนทาง และจะพังพินาศไปกับพวกเขา มีโอกาสสูงที่พวกเขาจะซวย
อานหลิงหัวพยักหน้า “ฉันก็กำลังกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ จึงไม่ได้หาคนไปจัดการเขาทันที ถ้าเขารู้และถอดใจ นั่นจะดีที่สุด แต่ถ้าไม่ งั้นอย่าหาว่าฉันโหดเหี้ยมอำมหิตแล้วกัน!”
“คุณชายอานฉลาดหลักแหลม!” ผู้ชายใส่แว่นพูดเยินยอ
สองวันนี้เฉินโม่เที่ยวเล่นกับเจี่ยงหยาวตลอด หลังจากไล่อาเปียวไปแล้ว ไม่มีใครมารบกวนเจี่ยงหยาวอีก แม้ผู้ชายจำนวนมากมองเฉินโม่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉา แต่ไม่มีใครกล้าเข้ามาหาเรื่องเฉินโม่สักคน
ไม่นาน ถึงเวลาของงานเลี้ยงรุ่นมหาวิทยาลัยซีเป่ยแล้ว
งานเลี้ยงรุ่นครั้งนี้ ลูกหลานของตระกูลร่ำรวยจากมหาวิทยาลัยซีเป่ยเป็นคนออกเงิน เหมาโรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่งแถวมหาวิทยาลัยซีเป่ย เป็นงานเลี้ยงอำลาที่สิ้นสุดภาคการศึกษานี้
ฐานะของตระกูลอานในมณฑลซีไห่ ถือได้ว่าเป็นมืออันดับ 1 แน่นอนว่าอานหลิงหัวจึงกลายเป็นคนที่ออกเงินเยอะที่สุดของงานเลี้ยงครั้งนี้
แน่นอนว่าออกเงินเยอะ อานหลิงหัวจึงกลายเป็นบุคคลสำคัญของงานเลี้ยงรุ่นครั้งนี้
อานหลิงหัวมาถึงโรงแรมตั้งแต่เช้า เริ่มต้อนรับพวกนักเรียนที่มาอย่างไม่ขาดสาย คิดว่าตัวเองกลายเป็นเจ้าของงานเลี้ยงครั้งนี้อย่างเห็นได้ชัด
“คุณชายอาน มาเช้ามากเลยนะครับ!” ชายหนุ่มที่ใส่แบรนด์เนมทั้งตัว มากับผู้หญิงสวยคนหนึ่ง พูดพร้อมรอยยิ้มแล้วเดินเข้ามา เมื่อเห็นอานหลิงหัว ก็ทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม
“คุณชายหลิว ยินดีด้วย ในที่สุดก็ได้สาวงามเป็นแฟนสักที!” อานหลิงหัวมองผู้หญิงข้างคุณชายหลิว แววตาเป็นประกายลุกโชนขึ้นมา ผู้หญิงคนนั้นคือหนึ่งในห้าของดาวมหาวิทยาลัยซีเป่ย แต่โดนคุณชายหลิวชิงไปซะก่อน
“โชคดีๆ เหอะๆ! แต่ยังไงก็สู้คุณชายอานไม่ได้หรอก ดาวมหาวิทยาลัยเจี่ยงของพวกเรา ได้รับการยอมรับทั้งมหาวิทยาลัยว่าเป็นอันดับหนึ่งของดาวมหาวิทยาลัย!” คุณชายหลิวพูดถ่อมตัว แต่ใบหน้าได้ใจจนใครๆ ก็ดูออก
อานหลิงหัวแววตาเป็นประกาย คิดถึงใบหน้าหวาดกลัวของเจี่ยงหยาวขึ้นมาก็หัวใจเต้นแรง
“พอแล้วคุณชายอาน คุณทำธุระก่อนเถอะ ผมขอตัวไปนั่งฝั่งนั้นก่อน” คุณชายหลิวจูงมือผู้หญิง พูดกระซิบกระซาบข้างหูผู้หญิง ทำให้ผู้หญิงยิ้มน่ารักไม่หยุด
ต่อจากนั้นนักเรียนก็มากันอย่างต่อเนื่อง พวกลูกหลานตระกูลร่ำรวย พากันมาทักทายอานหลิงหัว
“คุณชายอาน ทำไมไม่เห็นดาวมหาวิทยาลัยเจี่ยงเลยล่ะ งานแบบนี้จะขาดดาวมหาวิทยาลัยเจี่ยงได้ยังไง” ลูกคนรวยคนหนึ่งพูดหยอกล้อด้วยรอยยิ้ม
“ใช่ๆ วันนี้รวมนักเรียนเกือบทั้งหมดของมหาวิทยาลัย เป็นเวลาที่คุณชายอานประกาศอำนาจทั้งหมดต่อทุกคน จะขาดดาวมหาวิทยาลัยเจี่ยงได้ยังไง!” ชายหนุ่มอีกคนพูดด้วยรอยยิ้มร้ายกาจเต็มใบหน้า
อานหลิงหัวด่าคนพวกนี้อยู่ในใจ พวกเขารู้อยู่แล้วว่ามีผู้ชายปรากฏตัวข้างกายเจี่ยงหยาว ยังจงใจพูดแบบนี้อีก ฉวยโอกาสเยาะเย้ยเขาชัดๆ
แต่แน่นอนว่าอานหลิงหัวไม่ยอมน้อยหน้า เขายิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “วางใจเถอะ ขาดไม่ได้อยู่แล้ว อีกเดี๋ยวฉันจะแนะนำกับทุกคนอย่างเป็นทางการ!”