“อาจารย์อาเทียนเจ๋อ……เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” สังหรณ์ร้ายหมุนวนอยู่ในใจจวินอู๋เสีย
อาการบาดเจ็บของเทียนเจ๋อหนักมากจนนางจำเขาไม่ได้ บาดแผลรุนแรงเช่นนี้ไม่ได้มาจากการต่อสู้อย่างแน่นอน แผลจากดาบ, แผลไหม้, แผลจากแส้……เต็มตัวเขาไปหมดจนทำให้ผู้ชายที่หน้าตาดีคนหนึ่งดูเหมือนคนก็ไม่ใช่ผีก็ไม่เชิงเช่นนี้……
เทียนเจ๋อพยายามระงับความทุกข์ทรมานในใจ เขาสูดหายใจเข้าลึกๆและเงยใบหน้าที่เปียกปอนขึ้น ดวงตาแดงก่ำมองตรงไปที่จวินอู๋เสียขณะบอกเล่าความจริงที่ทำให้จวินอู๋เสียตัวเย็นเฉียบ
หลังจากที่เหล่าศิษย์จากไป สำนักธาราเมฆก็ปิดตัวลง ครูถูกไล่ออกทั้งหมด ด้วยเหตุผลบางอย่าง อาจารย์ของเทียนเจ๋อและซูหย่าซึ่งเป็นอาจารย์ใหญ่ของสำนักธาราเมฆไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพาศิษย์ทั้งสองของเขาไปจากสำนักธาราเมฆ ปิดบังตัวตน ซ่อนตัวจากการไล่ล่าของกลุ่มที่มีอำนาจกลุ่มหนึ่ง
พลังของคนทั้งสามไม่ได้อ่อนแอ แม้ว่าจะถูกตามล่า แต่พวกเขายังสามารถปกป้องตัวเองได้ แต่เหตุการณ์กลับเลวร้ายลงเมื่อที่อยู่ของพวกเขาถูกค้นพบ ศัตรูหลายพันคนเข้าล้อมพวกเขาจากทุกด้าน แม้ว่าพวกเขาจะเป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่ง แต่ต้องเผชิญหน้ากับศัตรูจำนวนมากเช่นนี้ ก็ยากที่สองหมัดของพวกเขาจะสู้กับสี่มือได้
ระหว่างการต่อสู้ครั้งใหญ่นี้ เทียนเจ๋อและซูหย่าถูกแยกจากอาจารย์ของพวกเขา แม้ว่าพวกเขาจะสู้สุดชีวิตจนฝ่าวงล้อมออกมาได้ แต่ร่างกายของพวกเขาก็เต็มไปด้วยบาดแผล พวกเขาหลบหนีอยู่ได้ไม่กี่วัน ศัตรูก็ตามทัน ซูหย่าและเทียนเจ๋อถูกโยนเข้าคุกทันที คนพวกนั้นยังตามล่าอาจารย์ของพวกเขาอย่างไม่ลดละ เนื่องจากเป้าหมายที่แท้จริงก็คืออาจารย์ใหญ่ของสำนักธาราเมฆ!
แต่ชายชราตัวเล็กที่สามารถสอนผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีเงินสองคนจะเป็นคนที่ถูกคนพวกนั้นจับได้อย่างไร? พวกเขาค้นหาอยู่ครึ่งปีก็ไร้วี่แวว เมื่อไม่มีทางเลือก พวกเขาก็เอาความโกรธและความหงุดหงิดมาลงที่เทียนเจ๋อและซูหย่า novel-lucky
บาดแผลและอาการบาดเจ็บบนร่างของเทียนเจ๋อได้รับมาในตอนนั้น ตอนที่พวกเขาถูกจับ พวกเขาก็ได้รับบาดเจ็บอยู่แล้ว ตอนที่ถูกขังอยู่ในคุกใต้ดิน พวกเขาก็ไม่ได้รับการรักษาใดๆ เวลาครึ่งปีทำให้อาการของเขาและซูหย่าแย่ลงอย่างมาก พวกเขาถูกทรมานโดยไม่มีโอกาสต่อต้านใดๆได้เลย
คนพวกนั้นทรมานร่างกายของพวกเขาครั้งแล้วครั้งเล่า พยายามบังคับให้พวกเขาเปิดเผยที่อยู่ของอาจารย์ ทั้งสองต่างกัดฟันแน่น ไม่ยอมพูดอะไรสักคำ
เมื่อจนปัญญา คนพวกนั้นก็คิดวิธีที่ชั่วร้ายที่สุดขึ้นมา พวกเขาโยนเทียนเจ๋อที่แทบจะหมดลมออกมา และบอกกับเทียนเจ๋อว่า หลังจากนี้หนึ่งเดือน ถ้าอาจารย์ของพวกเขายังซ่อนตัวไม่ยอมออกมา พวกเขาจะดำเนินการประหารซูหย่าศิษย์พี่ของเขาต่อหน้าฝูงชน
เทียนเจ๋อหนีออกมา แต่เขาขาดการติดต่อกับชายชราตัวเล็กไปแล้ว แล้วเขาจะไปแจ้งข่าวให้ชายชรารู้ได้อย่างไร?
เขาเดินอย่างไม่มีสติจนมาถึงเมืองนี้ เขาสิ้นหวังไปแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าจะได้เจอจวินอู๋เสียที่หายตัวไปนานในเมืองนี้!
ตอนนั้นเทียนเจ๋อรู้สึกราวกับว่าเขาคว้าฟางช่วยชีวิตเส้นสุดท้ายเอาไว้ได้ เขาวิ่งเข้าไปหาจวินอู๋เสียอย่างไม่คำนึงถึงชีวิตตัวเอง…….
เนื่องจากคอของเทียนเจ๋อได้รับบาดเจ็บ ตลอดการเล่าเรื่อง คำพูดของเขาจึงติดๆขัดๆเป็นระยะ และไอเป็นเลือดอยู่ตลอด แต่เขาไม่สนใจเรื่องนั้นเลยสักนิด แค่อยากเล่าทุกอย่างให้จวินอู๋เสียฟังโดยเร็วที่สุด
เทียนเจ๋อเช็ดเลือดที่มุมปาก แล้วมองจวินอู๋เสียอย่างอ้อนวอน
“ข้าหาอาจารย์ไม่เจอ อีก 5 วันพวกมันจะฆ่าซูหย่า……ข้าหมดปัญญาแล้ว จวินเสีย เจ้าเป็นศิษย์ของซูหย่า เจ้าต้องช่วยนางนะ! พวกมันไม่ใช่คน! พวกมันจะฆ่าซูหย่าจริงๆ!”