เทียนเจ๋อจับมือจวินอู๋เสียแน่น เขาออกแรงมากจนทำให้บาดแผลที่ปิดแล้วเปิดออกอีกครั้ง เลือดอุ่นๆไหลซึมผ้าพันแผลออกมาเปื้อนมือของจวินอู๋เสีย เลือดสีแดงสดดูน่ากลัวยิ่งนัก
นางไม่เคยคิดเลยว่าการจากลาที่สำนักธาราเมฆจะเป็นครั้งสุดท้ายที่พวกเขาบอกลากัน
นางไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าอาจารย์ที่แสนอิสระเสรีไร้กฎเกณฑ์ใดบังคับได้ของนางถูกขังอยู่ในคุกใต้ดินไร้แสงเดือนแสงตะวัน ต้องทนทรมานแสนสาหัสเพียงใด
“ใครเป็นคนทำ?” เสียงของจวินอู๋เสียนุ่มเบา การหายใจของนางช้าลง ดวงตาที่หรี่เล็กน้อยทอประกายสังหารอันน่ากลัว
“เก้าอาราม” เทียนเจ๋อตอบ
“เก้าอาราม……” จวินอู๋เสียกัดฟันเปล่งเสียงออกมา
พวกมันช่างกล้า! novel-lucky
ตอนนั้นเอง จวินอู๋เสียก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเก้าอารามถึงได้เก็บตัวเงียบนัก พวกเขาไม่ได้ยอมแพ้ในการต่อสู้กับสิบสองวิหาร แต่พวกเขามีเป้าหมายใหม่ต่างหาก!
“ทำไมพวกมันอยากจับอาจารย์ปู่?” จวินอู๋เสียข่มกลั้นความโกรธแค้นในใจ
เทียนเจ๋อส่ายหน้า
“ข้าไม่รู้ ก่อนหน้านี้พวกมันก็เคารพอาจารย์มาก ไม่เคยกล้าแสดงท่าทางไม่เคารพใส่อาจารย์เลย แต่ครั้งนี้มันเกิดขึ้นอย่างกะทันหันเกินไป พวกเราไม่ทันได้ตั้งตัว เจ้ายังจำได้ไหมว่าพวกเจ้าถูกปล่อยตัวออกจากสำนักธาราเมฆก่อนกำหนด? นั่นเป็นเพราะสำนักธาราเมฆถูกโจมตี และอาจารย์รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่เข้าที ดังนั้น เขาจึงสั่งปิดสำนัก และพาข้ากับศิษย์พี่หนีไป อาจารย์ไม่เคยพูดว่าเป้าหมายของศัตรูคืออะไร แค่บอกเราคร่าวๆว่ามันเกี่ยวข้องกับของวิเศษอย่างหนึ่ง คนพวกนั้นต้องได้ของชิ้นนั้นก่อนจึงจะสามารถบรรลุเป้าหมายได้ ดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับวงเวทย์อะไรบางอย่าง”
วงเวทย์!!
คำว่า “วงเวทย์บูชายัญ” ผุดขึ้นในหัวนางแทบจะทันที!
เป็นไปได้ไหมว่า……เก้าอารามมีส่วนร่วมในแผนการบูชายัญเลือดของอาณาจักรบน?
แล้วสิ่งที่พวกเขาอยากได้จากชายชราตัวเล็กคืออะไร?
เมฆหมอกแห่งความสงสัยหมุนวนอยู่ในหัวของจวินอู๋เสีย เบาะแสที่สับสนยุ่งเหยิงทำให้นางไม่สามารถเรียบเรียงความคิดของตัวเองได้ แค่รู้สึกว่ายุคสมัยของอาณาจักรกลางกำลังจะเปลี่ยนแปลง!
“จวินเสีย ไม่มีเวลาแล้ว……อีก 5 วันคนพวกนั้นจะฆ่าซูหย่าบนภูเขาฝูเหยา……เจ้าต้องช่วยนาง!!” เทียนเจ๋อขอร้องขณะมองจวินอู๋เสียอย่างสิ้นหวัง เขารู้ว่ามันมากเกินไปที่ขอร้องเด็กเช่นนี้ แต่เขาไม่มีหนทางแล้ว หากหาอาจารย์ไม่เจอ ซูหย่าจะต้องตายในอีก 5 วันอย่างไม่ต้องสงสัยเลย!
จวินอู๋เสียสูดหายใจเข้าลึกๆ และพลิกมือขึ้นมากุมมือของเทียนเจ๋อ ดวงตาใสกระจ่างของนางทอประกายเย็นยะเยือกด้วยความตั้งใจที่แน่วแน่
“อาจารย์อาโปรดวางใจ ข้าจะช่วยอาจารย์อย่างแน่นอน”
เก้าอารามแล้วยังไง?
เพื่อช่วยซูหย่า ต่อให้นางต้องสู้กับทุกคนบนโลก นางก็ไม่ลังเลแม้แต่น้อย
นางยังจำคำพูดที่ซูหย่าพูดกับนางได้
ศิษย์ของนางต้องไม่ถูกคนอื่นข่มเหงรังแก ถ้าจวินอู๋เสียสู้ได้ ก็จงสู้ด้วยตัวเอง แต่ถ้าสู้ไม่ได้ งั้นนางที่เป็นอาจารย์จะสู้แทนให้!
คำพูดที่หนักแน่นเด็ดเดี่ยวนั้นดังก้องอยู่ในใจของจวินอู๋เสีย ทำให้จิตวิญญาณของนางสั่นไหว
และวันนี้จวินอู๋เสียก็อยากจะบอกซูหย่าว่า……
นางก็เหมือนกัน!
มันผู้ใดที่บังอาจทำร้ายอาจารย์ของนาง นางจะฆ่ามันให้สิ้นทั้งตระกูล!
เมื่อเทียนเจ๋อได้ยินคำสัญญาของจวินอู๋เสีย ความสิ้นหวังที่แบกไว้เป็นเวลานานก็บรรเทาลงเล็กน้อย เขาเหนื่อยล้ามากแล้ว เทียนเจ๋อมองจวินอู๋เสีย ในแววตามีรอยยิ้ม ก่อนที่เขาจะหมดสติไป เขาอดคิดไม่ได้ว่า
ศิษย์พี่ของเขารับศิษย์ไม่ผิดจริงๆ!