ICSS บทที่ 84:การแก้แค้น!
“หน้าต่าง!”
“ใช่ มีหน้าต่างนิ! กระโดดออกจากหน้าต่างกันเถอะ!”
บางคนที่รู้จักไนท์คลับอย่างดีก็จะรู้ว่าจริงๆแล้วมีหน้าต่าง 2-3 บานที่สามารถผ่านออกไปข้างนอกได้ เมื่อเห็นว่าทุบประตูให้แตกไม่ได้ พวกเขาจึงเบนเข็มไปที่หน้าต่างแทน
ที่ประตูหน้าพวกเขาไม่กล้าที่จะเดินผ่านเพราะมันต้องข้ามฟลอร์เต้นรำ ซึ่งตอนนี้กลายเป็นโลกแห่งความตายไปหมดแล้ว!
“โอ้!”
ทุกคนรีบพุ่งตัวไปที่หน้าต่างอย่างไม่ลังเลและไม่นานเลยก่อนที่มือเขาจะแตะไปที่ตำแหน่งของหน้าต่างแต่น่าแปลกที่ไม่มีหน้าต่าง มีเพียงแค่กำแพงหนา!
“ไม่นะ!”
“ทำไมไม่มีล่ะ!”
“ฉันจำได้ว่ามันอยู่ตรงนี้นิ!”
สีหน้าของฮาดรอนเปลี่ยนไปทันทีเพราะเขาจำได้อย่างชัดเจนว่ามีหน้าต่างอยู่ตรงนี้ ตราบใดที่พวกเขาเดินไปบาร์เหล็กนี้พวกเขาก็จะสามารถหนีออกไปจากที่นี่ได้! แต่ตอนนี้ทำไมกลับหาไม่เจอล่ะ!
พื้นก็อยู่ตรงนี้ มือจับก็ยังอยู่ตรงนี้ งั้นหน้าต่างก็ต้องอยู่ตรงนี้สิ!
“พี่ฮาดรอน…พี่ฮาดรอน…มีบางอย่างผิดปกติแล้วล่ะ!”
ทุกคนต่างก็รู้สึกเย็นเยือกกันไปหมดและพวกเขาต่างก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติแต่ก็พูดไม่ได้ว่ามีอะไรผิดปกติ ดูเหมือนจะมีมือล่องหนที่คอยควบคุมทุกอย่างอยู่!
“พี่ฮาดรอน ขอยืมโทรศัพท์หน่อย…เราออกไปไม่ได้! ผมอยากจะโทรศัพท์หน่อย…แต่ไม่มีสัญญาณเลย!”
ลูกน้องกำลังถือโทรศัพท์ของเขาอยู่แต่มีสีหน้าที่ค่อนข้างจะหวาดกลัวเล็กน้อย เขาไม่รู้ว่าเคยใช้โทรศัพท์ที่นี่มาแล้วกี่ครั้งแต่ทำไมครั้งนี้ถึงไม่มีสัญญาณโทรศัพท์เลย!
“ของฉันด้วย!”
“ไม่มีสัญญาณสักขีดเลย!”
ต่อมาคนอีกหลายคนก็รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาด้วยเหมือนกันแต่ก็ไม่มีสัญญาณเหมือนกัน! และทันใดนั้นทั่วทั้งร่างของทุกคนก็ต้องขนลุกโดยเฉพาะเมื่อนึกถึงว่าอีกห้องหนึ่งมีแต่กองศพที่นอนกองอยู่เต็มไปหมดด้วย
“กำแพง!”
“ทุบกำแพงเลยแล้วกัน!”
หัวของฮาดรอนรู้สึกชาไปเล็กน้อยแต่ในเวลานี้เขาทำได้แค่ออกคำสั่งออกมาดื้อๆ เขารู้ดีว่าถ้าวิธีนี้ไม่ได้ผลมันก็มีอีกแค่ทางเดียวนั่นคือสู้กับอีกฝ่ายไปเลย จัดการฆ่าหนิงเทียนหลินซะเลย!
แต่ด้วยความโหดร้ายของอีกฝ่ายทำให้เขารู้ดีอยู่แก่ใจว่ามันเป็นไปไม่ได้!
“อาฟา นายแข็งแรงงั้นช่วยฉันเอาค้อนมาทุบทีสิ! ทุบไปที่กำแพงเลย!”
กำแพงทำจากอิฐและไม่มีเหล็กเลย งั้นมันก็คงไม่ยากที่จะทุบให้พัง โดยเฉพาะเมื่อพวกเขาใช้ค้อนหนักๆทุบและคนพวกนี้ก็แข็งแรงกันทุกคน!
“ดีเลย!”
ในสายตาของทุกคน ผู้ชายที่แข็งแรงกำลังใช้ค้อนทุบไปที่กำแพง
“โอ้!”
ทุกคนต่างก็ต้องปวดหูเพราะเสียงอันดังลั่นนี้ ความแข็งแรงของอาฟาทำให้กำแพงแตกได้จริงๆแต่คนพวกนี้กลับรู้สึกหนาวไปถึงหัวใจเมื่อได้เห็นผลที่ตามมา ไม่ต้องพูดถึงเรื่องรอยแตกเลย กำแพงไม่มีรอยด้วยซ้ำ!
“มันจบแล้ว…”
ทุกคนต่างก็มองหน้ากับไปมาด้วยสายตาแห่งความตื่นตะหนก
…
“รีบเลย!”
“โทรศัพท์โทรออกไม่ได้ได้ยังไงเนี่ย!”
ในเวลาเดียวกันทุกคนก็รีบกรูกันเข้ามาที่ล็อบบี้พร้อมทั้งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาในมือแต่สิ่งที่ไม่น่าเชื่อคือมันไม่มีสัญญาณเลยสักขีด ไม่ต้องพูดถึงการโทรออกเลยแต่ฟังก์ชั่นอื่นก็กลับใช้ไม่ได้ด้วย
บางคนอยากที่จะถ่ายวีดีโอเหตุการณ์ในวันนี้ แต่ฟังก์ชั่นกล้องต่างๆก็ใช้งานไม่ได้ด้วย!
มือถือที่ถืออยู่ในมือแต่กลับไม่ต่างอะไรกับก้อนอิฐเลย!
“มาแล้ว!”
“เขามาทางนี้แล้ว!”
“รีบหนีเร็ว!”
แค่ 3 นาทีต่อมา ฝูงชนที่ยืนอยู่ใกล้ประตูต่างก็มีท่าทีที่แตกต่างออกไปเพราะร่างของปีศาจหนิงเทียนหลินได้มาปรากฎอยู่ตรงหน้าพวกเขาแล้ว และแทนที่จะค่อยๆเข้ามาเขากลับถือกริซและรีบวิ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูง!
ตอนนี้ที่ฟลอร์เต้นรำมีศพไม่น้อยกว่าร้อยศพนอนกองอยู่นอกจากนี้ที่เวทีและที่ทางเดินก็มีศพกองอยู่ไม่ต่างกัน!
“หนีเร็ว! หนี!”
“เร็วเข้า! สู้มันเลย!”
“มันมีแค่คนเดียวกับกริซหนึ่งอันเอง! จะมีอะไรที่ต้องกลัวล่ะ!”
ในเวลานี้ ไม่มีใครมีเสียงอะไรออกมาเลยต่างก็เงียบสงบกันหมด จึงได้ยินเสียงของใครบางคนก้องออกมา
“ใช่! จะกลัวอะไร! มันมีแค่คนเดียวเอง! เรามีกันตั้งหลายคน!”
“ใช่! จัดการมันเลย!”
“ใช่ ลุยมันด้วยกันเลย!”
มีเพียงแต่พวกผู้ชายที่พูดออกมาแต่พวกผุ้หญิงที่ตอนนี้ไม่มีประโยชน์ต่างก็เงียบไม่พูดอะไร
“ฉับ!”
เพียงแค่หนิงเทียนหลินไม่ได้ให้เวลาพวกเขาได้พิจารณาอะไรกันอีกเลย ร่างทั้งร่างลอยลิ้วเข้ามาในฝูงชนในเวลาเพียงไม่ถึง 5 วินาที พร้อมด้วยมือที่กวัดแกว่ง และ 3 คนก็ต้องล้มลงไปนอนในกองเลือด รวมทั้งคนที่ก่อนหน้านี้อยากที่จะสู้กับหนิงเทียนหลินด้วย
เก้าอี้ในมือยังไม่ทันที่จะร่วงหล่นเลยแต่คอของเขาก็กลับถูกเฉือนเปิดอ้า เลือดไหลพุ่งออกมา!
ความเร็วของหนิงเทียนหลินช่างเร็วเหลือเกินจนคนพวกนี้ไม่ทันที่จะได้
ต่อสู้อะไรเลย!
“ฆ่า”
“ฆ่าอย่างบ้าคลั่ง”
“นี่เป็นฆ่าเพื่อฉลอง!”
ในใจของหนิงเทียนหลินเต็มไปด้วยความคิดเรื่องปลา ปลาตัวใหญ่ๆเป็นๆ เขาไม่รู้เลยว่าตอนนี้ตัวเองกำลังทำอะไรอยู่และเขาไม่ได้ยินเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งของระบบการต่อสู้ที่ดังก้องอยู่ในใจเขาเลย ในใจของมันทุกคนในโลกนี้คือปีศาจ สิ่งมีชีวิตทั้งหมดมันไร้ค่าต้องฆ่าทิ้ง!
วันนี้จะเป็นงานฉลองการฆ่าของหนิงเทียนหลิน!
“อะไรกัน ไม่ๆๆๆๆๆ!”
ในไม่ช้าก็มีอีกเสียงกรีดร้องขึ้นมาแต่ไม่ช้าเสียงกรีดร้องก็ต้องกลายเป็นเสียงร้องด้วยความอนาถ และหลังจากนั้น 2 นาทีเสียงกรีดร้องก็หายไปอย่างไม่มีร่องรอย
ทั่วทั้งห้องกลับเงียบขึ้นมาอีกครั้ง
และที่พื้นก็มีศพกว่าร้อยศพนอนกองกันอยู่! มีทั้งผู้ชายและผู้หญิง พวกเขาส่วนใหญ่เป็นวัยรุ่นอายุระหว่าง 18-30 เท่านั้นเอง
“จัดการ!”
“จัดการ!”
“ยังมีปลาเหลืออยู่เลย!”
หนิงเทียนหลินมีภาพอยู่ในหัว ยังเหลือปลาว่ายอยู่ในไนท์คลับอีกตั้ง 20-30 ตัว และพวกมันก็มารวมกันอยู่ตรงนี้แล้วด้วย ดวงตาของเขาเปล่งประกายแล้วเขาก็วิ่งตรงเข้าไปพร้อมด้วยกริซในมือ
“พี่ใหญ่!”
“นี่ ไอ้เด็กนั่นมาแล้ว!”
เมื่อเห็นว่าหนิงเทียนหลินเนื้อตัวเปื้อนไปด้วยเลือดที่มาปรากฎตัวอยู่ตรงหน้าเขาเหมือนยมฑูตจากนรก พวกลูกน้องต่างก็มีสายตาที่หวาดกลัว พวกเขาไม่เคยรู้สึกหวาดกลัวขนาดนี้มาก่อนเลย ถึงแม้ในมือของพวกเขาจะถือทั้งไม้และมีดแต่ขาของแต่ละคนกลับอ่อนยวบไปหมด!
อีกฝ่ายช่างน่ากลัวอะไรแบบนี้!
“ว้าว!”
หนิงเทียนหลินไม่ให้โอกาสพวกเขาได้โต้ตอบเลย พวกเขาวิ่งหนีไปได้ 7-8 เมตร ในสายตาของพวกเขาต่างก็ได้เห็นคนร่วงลงไปมากมาย
ทันใดนั้นก็มีรายที่ 2 และรายที่ 3
“ฉับ!”
“ฉับ!”
คนพวกนี้ไม่เหมือนแขกที่ล็อบบี้ที่ต่างก็มีมีดอยู่ในมือแต่ต่างก็นิ่งอึ่งกันไปสักพักและก็ล้มลงไปนอนจมกับกองเลือด ฮาดรอนก่อนที่เขาจะตายเขาก็อดที่จะคิดไม่ได้ว่าคนแบบนี้แข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง! เขาแตะผมของอีกฝ่ายไม่ได้ด้วยซ้ำ!
ในเวลานี้พวกเขาต่างก็รู้สึกสงสารตัวเองที่จะต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ ไม่งั้นอีกฝ่ายก็คงจะแค่ดื่มแล้วก็จากไปตามทาง