แดนนิรมิตเทพ บทที่ 1090
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นก็ซัดให้อานหลิงหัวกลัวซะเลย!
นี่คือสิ่งที่เฉินโม่คิดในตอนนี้
“ฉันว่าเหม่ยหลิงพูดถูก ในเมื่อมาแล้ว ถ้าไม่เห็นงานประชุมสุดยอดเริ่มขึ้น ก็เท่ากับว่ามาเสียเที่ยวไม่ใช่เหรอ”
“อยู่ต่อเถอะ!”
หลินเหม่ยหลิงอึ้งไปครู่หนึ่ง ตะโกนเฮออกมาด้วยใบหน้ายินดีทันที “เย้ ดีจังเลย! เฉินโม่ นายเป็นผู้ชายที่ดีสุดยอดไปเลย!”
เจี่ยงหยาวปรายตามองเธอ แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “ตอนนั้นใครบอกว่าพี่เฉินโม่เชื่อไม่ได้กันนะ”
“ฮ่า ฮ่าๆ นั่นเป็นอดีตไปแล้ว เข้าใจผิด เข้าใจผิด……เหอะๆ!” หลินเหม่ยหลิงหน้าด้านไม่ใช่ธรรมดาๆ ทำเป็นหัวเราะกลบเกลื่อน
ขณะที่ทุกคนกำลังหมดอารมณ์ เตรียมจะแยกย้าย จู่ๆ เสียงเย็นชาดังขึ้นมา “ใครกล้าก่อเรื่องที่นี่!”
สายตาของทุกคนถูกดึงดูดไปทันที
ผู้ชายอายุประมาณสามสิบต้นๆ ไว้ผมรองทรง สวมชุดสูท พาผู้ชายรูปร่างกำยำในชุดสูทสีดำสองสามคน เดินเข้ามาอย่างดุดันน่ากลัว
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคน ที่ตกใจเฉินโม่จนหนีไปเมื่อกี้ ก็อยู่ด้านหลังด้วย เห็นได้ชัดว่านี่คือคนที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนนั้นเอามาช่วย
เฮ้อ มีเรื่องสนุกให้ดูอีกแล้ว!
ทุกคนรีบกอดอกทันที รอดูเหตุการณ์
ผู้ชายไว้ผมรองทรงมองเฉินโม่แวบหนึ่ง จากนั้นหันไปมองเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคน ที่ตกใจเฉินโม่จนหนีไปแล้วถามว่า “เขางั้นเหรอ”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหนึ่งในนั้น พยักหน้าอย่างนอบน้อม “ใช่ครับ!”
ผู้ชายไว้ผมรองทรง เผยความดูหมิ่นออกมา “สวะ แค่เด็กคนเดียว ทำให้พวกนายตกใจจนหนีไป มีพวกนายไว้จะมีประโยชน์อะไรอีก พรุ่งนี้ไปตกลงค่าจ้างที่ฝ่ายการเงินซะ!”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนนั้นตกใจมาก “หัวหน้าหลิว เด็กคนนั้นแปลกจริงๆ นะครับ โทษพวกเราได้!”
เงินเดือนที่นี่สูงกว่าข้างนอกตั้งหลายเท่า ดังนั้นคนที่ทำงานที่นี่ จึงทำงานหนักเป็นอย่างมาก
อีกทั้งทำงานที่นี่ มีโอกาสเจอคนใหญ่คนโตค่อนข้างมาก ไม่แน่วันไหนตัวเองอาจเป็นที่ถูกใจของคนใหญ่คนโตบางคนก็ได้
ดังนั้นจึงไม่มีใครอยากออกจากที่นี่
หัวหน้าหลิวส่งเสียงหึอย่างเย็นชา และไม่สนใจสองคนนี้ เขามองเฉินโม่ด้วยสีหน้าอึมครึม “มีคนแจ้งว่านายเป็นขโมย ตอนนี้ฉันต้องการให้นายไปกับเราเพื่อร่วมสอบสวน!”
“ไปกับเราเถอะ!” หัวหน้าหลิวพูดลากเสียงยาว ท่าทางเหมือนขันทีในวังสมัยโบราณ ทำให้คนรู้สึกขยะแขยง
หลินเหม่ยหลิงกับเจี่ยงหยาว รีบหันไปมองเฉินโม่ทันที พวกเธอคิดว่าเรื่องนี้ดูใหญ่ไปหน่อยแล้ว
สีหน้าเฉินโม่ยังเรียบเฉยเหมือนเดิม มองหัวหน้าหลิวแล้วพูดอย่างราบเรียบว่า “ฉันบอกไปแล้ว จะให้ฉันไปกับพวกนาย ก็ให้คนที่อยู่เบื้องหลังพวกนายมาคุยกับฉัน”
หัวหน้าหลิวยิ้มเยาะ “ไอ้หนุ่ม ฉันคือคนที่อยู่เบื้องหลังพวกเขา ตอนนี้นายไปกับฉันได้แล้ว”
เฉินโม่ก็ยิ้มเยาะออกมาเหมือนกัน เขาพูดอย่างราบเรียบว่า “นายมีสิทธิ์เหรอ”
“นายว่าอะไรนะ!” จู่ๆ หัวหน้าหลิวโมโหทันที เขาจ้องเฉินโม่ด้วยสีหน้าอึมครึม “มีปัญญานายก็พูดอีกรอบสิ!”
เฉินโม่ไม่ลังเลสักนิด พูดออกมาอีกรอบทันที “ฉันบอกว่านายไม่มีสิทธิ์ ได้ยินชัดหรือยัง”
“นายรนหาที่ตาย!”
“เข้าไปจับตัวเขาไว้!” หัวหน้าหลิวโกรธเป็นอย่างมาก ไม่สนใจว่าก่อนมามีคนกำชับเขาว่าพยายามอย่าใช้กำลัง แค่ทำให้เฉินโม่อับอายก็พอ
ผู้ชายกำยำในสูทดำสองสามคนที่อยู่ข้างหลังหัวหน้าหลิว พุ่งเข้าไปหาเฉินโม่ด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตรทันที
พวกลูกคนรวยที่ที่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่น โดยไม่สนว่าเรื่องจะบานปลายไปใหญ่ขนาดไหน ต่างสะใจขึ้นมาทันที
“ครั้งนี้ไอ้เด็กนี่ซวยแล้ว!”
เฉินโม่มองผู้ชายกำยำสองสามคนนั้น ไม่แม้แต่จะยกมือขึ้นมา เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “ไสหัวไป!”
ออร่าน่ากลัวโถมเข้ามา ผู้ชายกำยำสองสามคนนั้นรู้สึกว่าจู่ๆ เฉินโม่ที่อยู่ตรงหน้า กลายเป็นมังกรยักษ์ในสมัยโบราณ พลานุภาพมังกรที่ยิ่งใหญ่มหาศาล ทำให้คนอกสั่นขวัญแขวน ไม่มีความคิดจะต่อต้านเลยสักนิด
“ไว้ชีวิต ไว้ชีวิตด้วย!”
ผู้ชายกำยำสองสามคน เหมือนกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนก่อนหน้านี้ไม่มีผิด พวกเขาคุกเข่าลงบนพื้น คำนับอ้อนวอนเฉินโม่
บทที่ 1089
บทที่ 1091