เทียนเจ๋อเคยพูดไว้แล้วก่อนหน้านี้ คนพวกนี้พยายามจับชายชราตัวเล็กเพื่อบังคับให้เขาส่งมอบของวิเศษอย่างหนึ่ง และของวิเศษนั้นเกี่ยวข้องกับวงเวทย์บูชายัญ
วงเวทย์บูชายัญเป็นแผนการของอาณาจักรบน เก้าอารามให้ความเคารพต่อภูเขาฝูเหยามาก่อนและไม่เคยแสดงการดูหมิ่นเลยแม้แต่น้อย แต่จู่ๆพวกเขาก็โจมตี……นี่ดูไม่เหมือนการกระทำของเก้าอารามเลย
“เสี่ยวเสียเอ๋อร์หมายความว่า บนภูเขาฝูเหยาตอนนี้มีคนของอาณาจักรบนซ่อนอยู่งั้นหรือ?” จวินอู๋เหยาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เจตนาสังหารวาววับขึ้นในดวงตาของเขา
จวินอู๋เสียพูดขึ้นว่า “ข้าไม่แน่ใจ มันเป็นแค่การคาดเดาของข้าเท่านั้น”
แต่ดูจากสถานการณ์ปัจจุบันแล้ว มีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นอย่างที่นางคิด ถ้านี่เป็นการกระทำของอาณาจักรบนจริงๆ ก็ชัดเจนเลยว่าในหอที่เย่เม่ยไม่กล้าเข้าไปจะมียอดฝีมือผู้แข็งแกร่งจากอาณาจักรบนซ่อนอยู่ และนั่นคือสาเหตุที่ประมุขของเก้าอารามไม่มาที่นี่
แต่จวินอู๋เสียมีอีกความคิดหนึ่งอยู่ในใจ นางกวักมือเรียกเย่เม่ยให้เข้ามาใกล้ๆ จากนั้นก็กระซิบข้างหูเขาสองสามประโยค เย่เม่ยพยักหน้าและหายตัวไปทันที จากนั้นก็กลับมาในชั่วพริบตา ตอนกลับมาเขาถือเสื้อผ้าที่ปักตราหมาป่ามาด้วย
จวินอู๋เสียรับเสื้อผ้ามาเปลี่ยนโดยมีจวินอู๋เหยาช่วยบังให้ จากนั้นก็ปรับเปลี่ยนรูปลักษณ์ของตน เมื่อมองจวินอู๋เสียที่สวมชุดเครื่องแบบของอารามหมาป่าสวรรค์ นางได้กลายเป็นเด็กหนุ่มที่มีใบหน้าธรรมดาไม่โดดเด่นไปแล้ว
“ยังมีเวลาอีก 3 วัน ข้าต้องตรวจสอบว่ายังมีอะไรแปลกๆบนภูเขาฝูเหยาอีกบ้าง” จวินอู๋เสียหรี่ตา ถ้าเป็นเมื่อก่อน นางอาจจะไม่กล้าแทรกซึมเข้าไปในกองกำลังของเก้าอาราม เนื่องจากเก้าอารามไม่เหมือนกับสิบสองวิหาร พวกเขามียอดฝีมือที่แข็งแกร่งอยู่มากมาย แค่ผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีเงินก็มีจำนวนมากจนน่ากลัวแล้ว แต่ตอนนี้พลังของจวินอู๋เสียกำลังจะบรรลุขั้นพลังวิญญาณสีทอง ตราบใดที่เป็นคนที่มีพลังต่ำกว่าขั้นสีทอง พวกเขาก็จะไม่สามารถตรวจจับระดับพลังที่แท้จริงของนางได้
การที่เก้าอารามยอมรับใช้อาณาจักรบนนั้นเป็นเรื่องที่ไม่น่าแปลกใจเลย แต่ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ทำไมประมุขทั้งเก้าของเก้าอารามถึงได้เอาแต่หลบอยู่หลังประตู? นี่เป็นโอกาสดีที่พวกเขาจะแสดงความจงรักภักดีต่ออาณาจักรบนไม่ใช่หรือ?
การคาดเดาอย่างหนึ่งวนเวียนอยู่ในหัวของจวินอู๋เสีย ทำให้นางอยากเข้าใจสถานการณ์บนภูเขาฝูเหยาให้ชัดเจนยิ่งขึ้น
“ถ้าเจ้าอยากตรวจสอบ งั้นก็ทำเลย ข้าจะคอยระวังหลังให้เจ้าเอง” จวินอู๋เหยายิ้มและใช้ปลายนิ้วเกี่ยวปอยผมสีดำของจวินอู๋เสียขึ้นมาหมุนพันเล่น
ด้วยพลังของจวินอู๋เหยา แม้แต่ผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีทองก็ไม่สามารถตรวจจับเขาได้ จึงไม่มีความจำเป็นที่เขาจะต้องปลอมตัว novel-lucky
จวินอู๋เสียพยักหน้า เวลา 3 วันสุดท้ายนี้ นางจะต้องคว้าโอกาสเอาไว้ให้ได้!
ท้องฟ้าค่อยๆมืดลง ค่ำคืนที่มืดมิดเข้าปกคลุมภูเขาฝูเหยา ร่างเล็กบางของจวินอู๋เสียในชุดอารามหมาป่าสวรรค์ซ่อนตัวอยู่ในความมืด เมื่อรวมกับพลังของนางในตอนนี้ การเคลื่อนที่ไปอย่างเงียบๆในภูเขาของนางจึงไม่มีพลลาดตระเวนตรวจพบเลยสักคนเดียว
จากกลางภูเขาถึงยอดภูเขาใช้เวลาเพียงครู่เดียวเท่านั้น ภูเขาฝูเหยาในตอนกลางคืนเงียบเป็นพิเศษ กลุ่มแสงไฟเคลื่อนผ่านป่าบนภูเขาราวกับมังกรกำลังเคลื่อนผ่าน แสงไฟสว่างส่องให้เห็นทางไปยังสำนักธาราเมฆที่อยู่บนยอดเขา
จากที่เย่เม่ยพูด คนของเก้าอารามที่ถูกส่งมาที่นี่มีนับหมื่นคน ถ้าสำนักธาราเมฆไม่ได้กว้างใหญ่ขนาดนี้ คงยากที่จะรองรับได้ทุกคน แต่คนนับหมื่นนี้ ส่วนใหญ่ถูกส่งออกไปลาดตระเวนกลางภูเขาและไปเฝ้าประจำการอยู่ที่เชิงเขา เหลือเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่อยู่บนยอดเขา จวินอู๋เสียเล็ดลอดเข้าไปในสำนักธาราเมฆโดยไร้เสียง หลังออกจากที่นี่ไปนาน นางไม่คิดว่าจะได้กลับมาที่สำนักธาราเมฆอีกครั้ง สถานที่นี้ยังคงเหมือนเดิม แต่ผู้คนเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง