แดนนิรมิตเทพ บทที่ 1099
เจี่ยงหยาวกับเฉินโม่กลับมาที่มหาวิทยาลัยซีเป่ยด้วยกัน
ทั้งสองยืนหันหน้าเข้าหากัน ด้านหน้าศิลาจารึกที่ประตูมหาวิทยาลัยซีเป่ย ราวกับเด็กชายและเด็กหญิงที่บริสุทธิ์ ไร้เดียงสา
เจี่ยงหยาวมองเฉินโม่ มือหนึ่งเล่นชายเสื้อ นัยน์ตาดูอาลัยอาวรณ์
“พี่เฉินโม่ พี่……จะกลับแล้วใช่ไหม” เสียงของเจี่ยงหยาวแฝงด้วยความเศร้าเล็กน้อย แม้เธอพยายามสะกดกลั้นความรู้สึกในใจตัวเอง แต่ก็ทำให้คนรู้สึกได้อยู่ดี
สำหรับเด็กผู้หญิงที่เป็นหนี้เธอตั้งสองชาติ ยังไงแล้วเฉินโม่ก็รู้สึกผิดต่อเธอ
“รอปิดเทอมฤดูหนาว ฉันจะกลับไปเยี่ยมเธอที่อู่โจว” เฉินโม่ยิ้มบางๆ แล้วเอ่ยขึ้น
“อืม สัญญาแล้วนะ!” เจี่ยงหยาวพยายามทำให้ตัวเองยิ้มอย่างมีความสุข ไม่ให้เฉินโม่รู้สึกเป็นภาระในใจ
“สัญญา” เฉินโม่พยักหน้า สีหน้าแน่วแน่
“งั้นฉันไม่ไปส่งพี่นะ เดินทางปลอดภัย”
“โอเค”
เฉินโม่หันหลังเดินออกไป ไม่ได้มองสายตาของเจี่ยงหยาว แม้ไม่ยึดติดกับทางโลกแล้ว แต่เขาก็ยังเกลียดการจากลาเหมือนเดิม
เจี่ยงหยาวมองแผ่นหลังเฉินโม่ที่ค่อยๆ ไกลออกไป นัยน์ตามีประกายใสระยิบระยับ ที่แท้การชอบใครสักคน ทำให้พะวงใจขนาดนี้เลย
เฉินโม่นั่งแท็กซี่มาถึงสถานีรถไฟความเร็วสูง เตรียมกลับมหาวิทยาลัยหัวหนาน
แต่ชายวัยกลางคนสองสามคนที่เดินออกมาจากล็อบบี้ ดึงดูดความสนใจของเฉินโม่
เฉินโม่รับรู้ถึงชี่แท้ที่เคลื่อนไหวอยู่ในตัวคนพวกนั้นได้อย่างชัดเจน พวกเขาไม่ใช่คนธรรมดา แต่เป็นนักบู๊
ไม่เพียงแค่สองสามคนนี้ เมื่อสัมผัสอย่างละเอียด เฉินโม่พบว่ามีนักบู๊รวมตัวอยู่ที่นี่มากมาย
เฉินโม่เกิดความสงสัยในใจ “โดยทั่วไปนักบู๊จะปกปิดพลังเอาไว้ น้อยมากที่จะปรากฏตัวในสถานที่ใหญ่ๆ เมื่อปรากฏตัวออกมา ต้องมีสาเหตุแน่นอน!”
เฉินโม่ไม่ได้รีบออกไป แต่ตามนักบู๊สองสามคนในนั้นอยู่ห่างๆ สืบว่าพวกเขามาทำอะไรกันแน่
หลังออกมาจากสถานีรถไฟความเร็วสูงที่มีคนพลุกพล่าน นักบู๊สองสามคนนั้นเริ่มพูดคุยกัน
หนึ่งในนั้นถามเสียงเบาว่า “คุณหลี่ ข่าวครั้งนี้เชื่อถือได้ไหม ลึกลงไปในเขาเยี่ยนตั้ง มียาวิเศษปรากฏออกมาจริงเหรอ”
อีกคนพยักหน้า พูดเสียงแน่วแน่ “ไม่ผิดแน่นอน เป็นข่าวที่เพื่อนฉันต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อแจ้งกลับมา ว่ากันว่ามีคนชิงไปก่อนแล้ว!”
“หา งั้นเราจะไปกันทำไมอีก รอพวกเราไปถึง ยาวิเศษคงโดนคนอื่นเอาไปแล้ว!”
“เหอะๆ นายไม่รู้ล่ะสิ ยาวิเศษต้องรอตอนที่เจริญเติบโตเต็มที่ ถึงจะสามารถเก็บได้ ถ้าเก็บตอนยังไม่ถึงเวลา จะทำให้ยาวิเศษเสียหาย”
“อีกทั้งเวลาที่ยาวิเศษเจริญเติบโตเต็มที่ก็ไม่แน่นอนด้วย ของวิเศษทุกอย่าง ส่วนใหญ่ต้องดูโอกาสและจังหวะ ไม่ใช่ใครที่จะเอามันมาได้”
“แบบนี้นี่เอง งั้นผมก็สบายใจแล้ว”
มองสองสามคนเดินออกไป เฉินโม่ไม่ได้เดินตามไป เขาได้ข้อมูลที่ตัวเองต้องการแล้ว
“ยาวิเศษปรากฏที่เขาเยี่ยนตั้ง!” เฉินโม่เกิดความคิดขึ้นมา ยาวิเศษที่สามารถทำให้นักบู๊มากมายพะวงใจได้ ต้องไม่ใช่ของธรรมดาแน่นอน
“ดูเหมือนต้องไปเขาเยี่ยนตั้งสักหน่อยแล้ว!” เฉินโม่ตัดสินใจได้แล้ว ตอนนี้สิ่งที่เขาขาดแคลนที่สุด ก็คือสิ่งจำเป็นในการฝึกฝนจำพวกยาวิเศษ
เมื่อตัดสินใจได้ เฉินโม่ไม่รอช้า รีบสอบถามตำแหน่งของเขาเยี่ยนตั้ง และเดินทางไปคนเดียว
เขาเยี่ยนตั้ง อยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือ มีชื่อเสียงในมณฑลซีไห่เป็นอย่างมาก แค่สอบถามนิดหน่อยก็หาเจอแล้ว
เฉินโม่นั่งแท็กซี่มาถึงชนบทที่อยู่ชายแดนเขาเยี่ยนตั้ง จากนั้นเดินเท้าเข้าไป ตอนพลบค่ำ ในที่สุดเขาก็มายืนอยู่ที่ตีนเขาเยี่ยนตั้ง
เขาเยี่ยนตั้งไม่ได้สูงชัน แต่กลับมีพลานุภาพมหาศาล แผ่ซ่านออกไปกว่าสิบลี้ เป็นจุดยุทธศาสตร์สำคัญระหว่างตะวันตกเฉียงเหนือกับเขตทางด้านทิศเหนือของกำแพงเมืองจีน เป็นสถานที่ที่ทหารในสมัยโบราณต้องสู้รบกัน
จะหายาวิเศษในภูเขากว้างใหญ่ขนาดนี้ ดูจะลำบาก ถ้าสามารถเหาะได้ คงสะดวกขึ้นมาก แต่พละกำลังของเฉินโม่ในตอนนี้ แม้สามารถทำได้ แต่เสียพลังทิพย์เยอะมาก