หาไม่เจอเลย!
เฉินเยี่ยนไปตามหาสถานที่ที่เยว่เยว่ชอบไปจนทั่ว แต่ไม่มีเลย เธอยิ่งร้อนใจขึ้นไปอีก อีกทั้งยิ่งหนักใจ ถ้าเยว่เยว่ไม่ได้เดินหายไปเอง งั้นจะโดนคนอื่นอุ้มไปไหม?
แต่ไม่เคยได้ยินว่ามีพวกค้ามนุษย์อยู่แถวนี้นี่นา!
พวกพ่อค้าจะใจกล้ามาขโมยเด็กถึงหน้าบ้านเลยหรือ
แต่ถ้าไม่ใช่พวกพ่อค้า ใครจะอุ้มเยว่เยว่ไปนะ?
ถ้าอุ้มไป เขาจะทำอะไรกับเยว่เยว่? หรือว่าเยว่เยว่เดินไปไกลมาก? เพราะในหมู่บ้านมีบ่อน้ำ เยว่เยว่จะเดินพลัดตกลงไปหรือเปล่า?
ยิ่งผ่านไปนาน เฉินเยี่ยนยิ่งคิดสับสนวุ่นวาย เธอกลัวในทุกความเป็นไปได้ที่เธอนึกออก
พอคิดถึงบ่อน้ำ หัวใจของเฉินเยี่ยนแทบจะหลุดมาอยู่ที่คอแล้ว เธอไม่สนใจคนที่บ้านจะพูดอะไร ขี่มอเตอร์ไซค์ไปตรงที่นาในหมู่บ้าน ไม่สนใจเสียงตะโกนของทุกคน ฝั่งนั้นมีบ่อน้ำ เธอต้องไปดู
จนมาถึงที่นา เฉินเยี่ยนวิ่งลงไปในนา จนมาถึงข้างบ่อน้ำ เธอปีนแล้วมองลงไปข้างล่าง นอกจากน้ำแล้วเธอไม่เห็นอะไร
มองดูรอบๆ บ่อน้ำ เหมือนจะไม่มีรอยเท้าเล็กๆ เลย เฉินเยี่ยนอยากจะถอนหายใจยาว แต่ก็กลัวว่าจะมีคนมาอุ้มเยว่เยว่ไปอีก
อยู่ๆ เฉินเยี่ยนก็นึกขึ้นมาได้ทันที เธอนึกถึงคำพูดของคนหนึ่ง
ถ้าพูดถึงศัตรูเธอ คนที่มีความแค้นใหญ่หลวงกับเธอขนาดนั้น คนที่สามารถอุ้มลูกของเธอไปโยนลงบ่อน้ำได้มีแค่สองคน
เฉินเวยติดคุกอยู่ ไม่ได้ออกมา อีกนานกว่าจะได้ออก งั้นก็ไม่ใช่เฉินเวย
อีกคนก็เป็นคนบ้า ไม่น่าจะมาได้
ไม่ ไม่ เธอคิดถึงคำพูดของซูเหม่ยลี่ เธอเคยทำร้ายเด็กมาก่อน หรือว่าซูเหม่ยลี่ออกมาจากโรงพยาบาลจิตเวชแล้ว?
เฉินเยี่ยนใจสั่นเป็นระลอก หน้าอกเจ็บแทบตาย เธอปีนขึ้นไปข้างบ่อน้ำแล้วเอื้อมสุดแขนออกไป แต่มองไม่เห็นว่าข้างในนั้นมีเด็กหรือไม่
เวลานี้มีเสียงจากหลุมอวกาศดังขึ้นมา หลุมอวกาศบอกเธอ เพราะว่าเด็กสองคนนี้มีเลือดของเธออยู่ ดังนั้นหลุมอวกาศรู้สึกได้ว่าเยว่เยว่ไม่ได้รับอันตราย แต่เยว่เยว่อยู่ที่ไหนนั้น หลุมอวกาศก็บอกเฉินเยี่ยนไม่ได้
ไม่เกิดเรื่องก็ดีแล้ว เฉินเยี่ยนแน่นิ่งอยู่ข้างบ่อน้ำ เธอกลัวจริงๆ ว่าบ่อน้ำนี้จะเป็นหลุมฝังศพของลูกสาวเธอ
ไม่ได้ เธอนั่งอยู่อย่างนี้ไม่ได้ เยว่เยว่ต้องการเธอ ไม่แน่อาจจะกำลังรอเธอไปช่วยอยู่ก็ได้
เธอต้องไปถามว่าซูเหม่ยลี่ออกมาจากโรงพยาบาลจิตเวชแล้วหรือยัง ล็อคคนไว้ มีเป้าหมายแล้วถึงค่อยหาได้ง่าย
เฉินเยี่ยนวิ่งไปที่มอเตอร์ไซค์อีก ตอนที่กำลังจะขี่ออกไป เธอพบว่ามีคนมาจากถนนฝั่งนั้น
อยู่ค่อนข้างไกล เธอมองเห็นไม่ชัด เละไม่รู้ว่าทำไม ในใจเฉินเยี่ยนถึงมีความหวังขึ้นมา บางทีคนที่เดินมาอาจจะเป็นเยว่เยว่น้อยก็ได้
รู้อยู่แก่ใจว่าเงาคนใหญ่ขนาดนี้ไม่มีทางจะเป็นเยว่เยว่ แต่เฉินเยี่ยนก็ยังคิดแบบนั้นอยู่
เฉินเยี่ยนขี่รถไม่ได้วนกลับไป แต่กลับขี่ไปทางคนนั้น
ระยะห่างใกล้กันแล้ว เฉินเยี่ยนเห็นชัดเจน ที่ด้านหลังของพี่สะใภ้เฉียวเฟิ่งเหมือนแบกเด็กคนหนึ่งอยู่
พี่สะใภ้เฉียวเฟิ่งไม่มีลูก เธอทำไมถึงแบกเด็ก อีกอย่างพี่สะใภ้เฉียวเฟิ่งดูท่าทางลำบากขนาดนั้น บนหน้าผากยังมีรอยเลือดอยู่ด้วย หรือว่าเด็กคนนี้จะเป็นเยว่เยว่?
หรือว่าพี่สะใภ้เฉียวเฟิ่งทำร้ายเยว่เยว่?
แต่เธอและพี่สะใภ้ไม่ได้มีความแค้นใหญ่หลวงขนาดนั้นนี่
ในใจเฉินเยี่ยนกังวลไปหมด เหยียบคันเร่งพุ่งไปใกล้หน้าพี่สะใภ้เฉียวเฟิ่ง
พี่สะใภ้เฉียวเฟิ่งสนใจแต่แบกเด็กเดินก้มหน้า เธอได้รับบาดเจ็บ เหนื่อยมาก ไม่ได้สังเกตเห็นเฉินเยี่ยนที่ขี่มอเตอร์ไซค์เข้ามา เฉินเยี่ยนพุ่งเข้าไปข้างหน้าเธอ เธอตกใจกระโดดโหยง นั่งลงไปที่พื้น
ตอนนี้เฉินเยี่ยนเห็นเด็กที่อยู่บนหลังเธอชัดเจนแล้ว ไม่ใส่เยว่เยว่น้อยของเธอ จะเป็นใครได้!
“เยว่เยว่”
เฉินเยี่ยนตะโกนเรียกแล้วเข้าไปอุ้มเยว่เยว่
ผมเยว่เยว่ดูยุ่งเหยิง เนื้อตัวสกปรก ใบหน้ามีคราบน้ำตา เหมือนร้องไห้มาก่อน แต่เยว่เยว่รู้สึกตัวอยู่ พอเห็นเฉินเยี่ยนก็รีบเรียกแม่
เฉินเยี่ยนเข้าไปตรวจดู ค่อยยังชั่ว เยว่เยว่ไม่ได้รับบาดเจ็บ
ขอบคุณพระเจ้า เฉินเยี่ยนอุ้มเยว่เยว่ไว้ในอ้อมกอด ความรู้สึกดีใจที่สูญเสียไปแล้วได้คืนกลับมานั้นเต็มไปทั้งใจเธอ น้ำตาเธอไหลลงมา เธอไม่รู้ว่าถ้าหาเยว่เยว่ไม่เจอ เยว่เยว่เกิดเรื่องอะไรขึ้นมา เธอจะเป็นยังไง
ถึงแม้ว่าหลุมอวกาศจะบอกเธอว่าเยว่เยว่ไม่มีเรื่องอะไรร้ายแรง แต่เธอไม่เห็นเยว่เยว่ จะวางใจได้ยังไง
“เธอรู้จักมาหาด้วยหรือ เป็นแม่ยังไง ลูกตัวเองโดนคนอื่นอุ้มไปยังไม่รู้เรื่อง”
เฉียวเฟิ่งถลึงตาใส่เฉินเยี่ยน สีหน้าโมโหและไม่พอใจ
“พี่สะใภ้ นี่เกิดเรื่องอะไรขึ้น? พี่ไปเจอเยว่เยว่ที่ไหน?”
ไม่มีหลักฐานเฉินเยี่ยนสงสัยเฉียวเฟิ่งไม่ได้ อีกอย่างถึงแม้ว่าเธอกับพี่สะใภ้เคยไม่ลงรอยกัน แต่พวกเธอเป็นคนในหมู่บ้านเดียวกัน ไม่มีความแค้น เธอก็ไม่คิดว่าพี่สะใภ้เฉียวเฟิ่งจะอุ้มเยว่เยว่ไป อีกอย่างถนนเส้นนี้เป็นเส้นทางที่กลับหมู่บ้าน ดังนั้นคนที่ทำเรื่องนี้น่าจะไม่ใช่พี่สะใภ้เฉียวเฟิ่ง
“แม่ น้าอุ้ม หาแม่ ย่าตี ย่าแบก”
เยว่เยว่พูดแล้ว เพราะเธอยังไม่ถึงสองขวบ ดังนั้นเลยพูดไม่เป็นประโยค เธอพูดยิ่งทำให้เฉินเยี่ยนฟังไม่รู้เรื่อง แต่ฟังความหมายแล้วเหมือนว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งอุ้มเยว่เยว่ไป จะเป็นซูเหม่ยลี่หรือเปล่า?
พี่สะใภ้เฉียวเฟิ่งนั่งหอบอยู่บนพื้น ฟังคำพูดเยว่เยว่ รู้ว่าเฉินเยี่ยนต้องสงสัยแน่นอน เดิมทีเธอไม่อยากจะสนใจเฉินเยี่ยน แต่มาคิดดู ถ้าไม่พูดกับเฉินเยี่ยนให้ชัดเจน เรื่องนี้ไม่น่าจะดี
“วันนี้ฉันกลับไปบ้านแม่ ระหว่างทางกลับผ่านที่นาหมู่บ้านซุนเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง เธออุ้มเด็กคนหนึ่งท่าทางลุกลี้ลุกลน ฉันตั้งใจมอง พอมองไป แต่ไม่เห็นหน้าของเด็ก ฉันรู้สึกแปลกใจ แต่ฉันก็ไม่รู้จัก และพูดอะไรไม่ได้ เดินไปหลายก้าว ได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ ในใจฉันรู้สึกกังวล คิดว่าเกิดเรื่องอะไรกับเด็ก เลยหันหลังกลับไป ตะโกนเรียกน้องสาว”
“ใครจะรู้ว่าพอฉันตะโกนเรียก ผู้หญิงคนนั้นยิ่งวิ่งเร็วขึ้นไปอีก แล้วยังอุดปากเด็กด้วย ไม่ให้ร้องไห้ ฉันใจเต้นตึกตัก รู้สึกไม่ชอบมาพากล เลยตามไป ผู้หญิงคนนั้นรีบวิ่ง ขาพันกันสะดุดล้มลงไปพร้อมเด็ก เธอล้มลงครั้งนี้ทำให้ฉันเห็นหน้าเด็ก ฉันจำเยว่เยว่ได้ แต่ผู้หญิงคนนั้นฉันไม่รู้จัก และไม่เคยเห็นมาก่อน ฉันคิดว่าเรื่องนี้แปลกๆ เลยจับเธอไว้ ไม่ให้เธอวิ่งหนี”
“เธอบอกว่าเธอเป็นน้องสาวของเธอ จะอุ้มเด็กกลับไปที่บ้านแม่เธอ แต่นี่ไม่ใช่ทางไปบ้านแม่เธอ ฉันเรียกเยว่เยว่ถามว่ารู้จักเธอหรือไม่ เยว่เยว่ส่ายหน้า บอกว่าน้าอุ้มเจ็บ ฉันก็รู้ว่าแย่แล้ว คิดว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนดี กลัวว่าจะขโมยอุ้มเยว่เยว่ไป ฉันไม่รู้ว่าเธอมีจุดประสงค์อะไร และไม่รู้ว่าเธอจะเอาเยว่เยว่ไปขายในหุบเขาหรือเปล่า ฉันเห็นแล้ว ไม่สนใจไม่ได้ เลยให้เธอเอาเยว่เยว่มาให้ฉัน แต่เธอไม่ให้”
“เธอคิดจะอุ้มเยว่เยว่หนีไป ฉันไม่ยอม ฉันเลยยื้อแย่งกับเธอ ผู้หญิงคนนั้นก็โหดจริง กลัวว่าฉันจะแย่งเยว่เยว่ไปได้ เลยตีหน้าผากฉันทีหนึ่ง”
พี่สะใภ้เฉียวเฟิ่งพูดมาถึงตรงนี้ก็เอามือลูบหน้าผากดู เพราะเลือดที่หน้าผากผสมกับเหงื่อเลยทำให้ยังไม่แห้ง พอลูบดู มือพี่สะใภ้เฉียวเฟิ่งที่ทั้งผอมเ**่ยวทั้งสกปรกเลยเปื้อนคราบเลือด แต่เธอไม่สนใจเลย ขอแค่แย่งเยว่เยว่กลับมาได้ ไม่ให้เยว่เยว่โดนคนร้ายจับตัวไป เธอก็ดีใจแล้ว และไม่ใส่ใจที่เธอโดนครั้งนี้