“อาณาจักรบนไม่ใช่สิ่งที่เจ้ากับข้าจะสามารถต่อต้านได้” ซูจิ่งเหยียนส่ายหัวและยิ้มอย่างขมขื่น “ทำไมเจ้าถึงดื้อดึงนัก”
สามอาณาจักรแบ่งเป็น อาณาจักรล่าง อาณาจักรกลาง อาณาจักรบน แค่คำแรกก็แยกสูงต่ำชัดเจนแล้ว อาณาจักรล่างในสายตาของอาณาจักรกลางก็แค่มดปลวก และอาณาจักรกลางในสายตาของอาณาจักรบนก็เหมือนกับเนื้อปลา
ในสามอาณาจักร อาณาจักรบนนั้นใกล้เคียงกับตำนาน อาณาจักรกลางและอาณาจักรล่างอาจจะมีการติดต่อกันบ้าง แต่อาณาจักรบนมีมาตั้งแต่เริ่มสร้างสามอาณาจักร ในเวลานั้นไม่มีทั้งอาณาจักรล่างและอาณาจักรกลาง สองอาณาจักรยังเละเทะยุ่งเหยิง ราชวงศ์และกองกำลังใดๆก็ยังไม่ได้ก่อตั้ง ไม่ต่างจากดินแดนป่าเถื่อนเลย
ในสายตาของหลายๆคน อาณาจักรบนก็เหมือนกับดินแดนแห่งเทพ มีข่าวลือว่าผู้ที่แข็งแกร่งของอาณาจักรบนนั้นไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ สามารถเรียกลมเรียกฝน สามารถเสกถั่วให้กลายเป็นทหาร พวกเขามีอะไรที่แตกต่างจากเทพ?
มีกระทั่งข่าวลือว่า อาณาจักรล่างและอาณาจักรกลางถูกสร้างขึ้นจากอารมณ์ชั่ววูบของผู้นำอาณาจักรบน เดิมไม่มีสองอาณาจักรนั้นอยู่ แต่เพราะความคิดวูบเดียวนี้จึงได้ทำให้เป็นอย่างที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน
“บางทีในสายตาของคนอื่นๆ เก้าอารามและสิบสองวิหารนั้นแข็งแกร่งมากแล้ว แต่ข้าไม่กลัวที่จะบอกเจ้าว่า ในมือของอาณาจักรบน พวกเรายังเทียบกับมดปลวกไม่ได้ด้วยซ้ำ พลังวิญญาณสีทองที่แข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรกลางเป็นแค่พลังของคนธรรมดาสามัญในอาณาจักรบน และไม่ว่าใครก็ตามจากอาณาจักรบนล้วนมีพลังเช่นนี้ จวินเสีย ข้าไม่ใช่พวกกระต่ายตื่นตูม ข้าบอกเจ้าได้เลยว่า ตอนนี้ในสำนักธาราเมฆมีผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีทองอยู่ 1,000 คน! เจ้าเข้าใจความหมายหรือไม่! ต่อให้เจ้ามีสามเศียรหกกร เจ้าก็ไม่สามารถต่อกรกับผู้ใช้พลังวิญญาณสีทอง 1,000 คนได้!” เสียงของซูจิ่งเหยียนมีร่องรอยของความสิ้นหวัง ทุกคนที่นี่รู้จักหนึ่งราชอาณาจักร สี่ดินแดน เก้าอาราม และสิบสองวิหาร แต่ไม่ได้รู้เลยว่า ในสายตาของอาณาจักรบน พวกเขานับว่าเป็นตัวอะไรได้?
พลังวิญญาณสีทอง 1,000 คน!
จวินอู๋เสียตกตะลึง!
นางเดาไว้แล้วว่าคงไม่ง่ายที่จะต่อสู้กับอาณาจักรบน แต่ไม่คิดว่า พลังวิญญาณสีทองที่แข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรกลาง เมื่ออาณาจักรบนเริ่มลงมือ ก็ส่งมาถึง……1,000 คนเลยหรือ?
พลังวิญญาณสีทอง 1,000 คน!!!
น่ากลัวเกินไปแล้ว!
ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าจวินอู๋เสียมีแค่คนเดียว ต่อให้นางระดมกำลังของอาณาจักรล่างมา และถึงแม้ว่าสิบสองวิหารจะยังอยู่และยอมช่วย ต่อให้รวมเก้าอารามเข้าไปด้วย แต่ถึงแม้กองกำลังทั้งสามนี้รวมกันเป็นกองทัพใหญ่หลายแสนคน ก็ยังไม่เพียงพอที่จะสังหารผู้ใช้พลังวิญญาณสีทอง 1,000 คนนี้ได้!
“คนที่ทรมานอาจารย์กับอาจารย์อาของข้า ใช่คนของเก้าอารามหรือไม่?” จวินอู๋เสียถามขึ้นทันที
ซูจิ่งเหยียนชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วก็เข้าใจทันทีว่าจวินอู๋เสียกำลังพูดถึงซูหย่ากับเทียนเจ๋อ
ซูจิ่งเหยียนส่ายหัว novel-lucky
“ทรมาน? พวกเขาไม่อยากส่งมอบสองคนนี้ให้พวกเราคุมขังด้วยซ้ำ ตั้งแต่การจับกุมจนถึงคุมขัง พวกเขาทำเองหมด เจ้าคิดว่าในสายตาพวกเขา พวกเรามีคุณสมบัติพอที่จะยื่นมือเข้าไปยุ่งกับเรื่องพวกเขาหรือไง? เจ้าจะตลกก็ช่าง แต่ในสายตาของอาณาจักรบน พวกเราเก้าอารามก็แค่หมาตัวหนึ่ง หมาจะกล้าไปยุ่งกับเรื่องพวกเขาได้ยังไง?”
คำพูดของซูจิ่งเหยียนไม่ได้โกหกเลย เทียนเจ๋อคิดว่าเป็นการกระทำของเก้าอารามก็เพราะเขาเห็นศิษย์ของเก้าอาราม จึงเข้าใจผิดว่าพวกคนของอาณาจักรบนคือคนของเก้าอาราม ไม่ได้รู้เลยว่าเก้าอารามเป็นแค่ผู้ชมตั้งแต่ต้นจนจบ อาณาจักรบนไม่ให้พวกเขาได้แตะต้องนักโทษของตนด้วยซ้ำ
แม้ว่าเทียนเจ๋อจะเป็นศิษย์ของชายชราตัวเล็ก แต่ก็มีบางเรื่องที่ชายชราตัวเล็กไม่อยากให้ศิษย์ของตนรู้มากเกินไป
รู้มากไปก็จะเป็นอันตรายต่อเทียนเจ๋อและซูหย่า