Ch.4 – การตั้งค่าเริ่มต้น
Translator : O-Minus / Author
ในชั่วขณะที่ฉันได้รู้สึกตัวขึ้นมา ฉันก็ยืนอยู่บนทุ่งหญ้ากว้างแล้ว
สิ่งแรกที่ทำฉันตกใจก็คือการที่มี[กลิ่น]
กลิ่นอันหอมหวนของดอกไม้ กลิ่นสัมผัสของพื้นดิน กลิ่นที่บ่งบอกให้รู้ว่ากำลังยืนอยู่บนทุ่งหญ้าน่ะ
ที่ฉันตกใจก็เพราะว่าในเกมที่ฉันได้สัมผัสมาในช่วง2วันนี้ไม่มีสิ่งนี้เลย
“ขอต้อนรับเข้าสู่[Worldlive – ONLINE]”
เป็นไปเหมือนกับข้อมูลที่ได้รับมาก่อนหน้า มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากด้านหลังของฉัน
พอหันกลับไป ผู้ที่ยืนอยู่ตรงนั้นคือผู้หญิงในชุดแม่ชีสีน้ำเงินเข้ม
ถูกเรียกกันว่าเนวิเกเตอร์ ตัวละครสำหรับผู้เล่นมือใหม่ที่จะปรากฏตัวด้านหลังของผู้เล่นที่มายังโลกใบนี้เป็นครั้งแรก
“ดิฉันชื่อไอริส มีหน้าที่คอยชี้นำทางให้แก่ผู้มาใหม่ค่ะ”
พร้อมกับที่เอ่ยคำเหล่านั้น เธอยื่นแผ่นสีเงินที่ดูเหมือนบัตรสักอย่างให้กับฉัน
นี่คือเมนูการ์ด ไอเท็มสำหรับผู้เล่นที่ไม่สามารถใช้ระบบสั่งการด้วยจิตใจได้
ดูเหมือนว่าจะใช้แทนบัตรยืนยันตัวตนและบัตรเงินสดได้เช่นกัน
“กรุณานึกถึงหน้าจอแสดงผลด้วยค่ะ หน้าจอควรจะปรากฏขึ้นมา หากไม่ได้ผลสามารถถูที่บัตรได้เช่นกันค่ะ”
“อย่างนี้เหรอ…อ๊ะ ออกมาแล้ว”
ฟิ้วว เสียงที่อธิบายไม่ได้ดังขึ้นพร้อมกับที่หน้าจอแสดงผลปรากฏขึ้นมาเหมือนหน้าจอสมาร์ทโฟน และการทำงานของมันก็คล้ายกันอีกด้วย
ก็นะ ดีกว่าโดนบอกให้ใช้ระบบจอใสอย่างโฮโลแกรมแบบนั้นน่ะ
หน้าจอยังไม่แสดงระบบเมนู ในตอนนี้มีเพียงสองคำที่แสดงอยู่ [ตั้งค่าเริ่มต้น]
“พวกเรามาเริ่มตั้งค่ากันเถอะค่ะ ก่อนอื่นเลยกรุณาเลือกเผ่าพันธุ์ด้วยค่ะ”
พอกดลงไปที่ตั้งค่าเริ่มต้นก็มีสองตัวเลือกให้เลือก
เผ่ามนุษย์และอมนุษย์
พอเป็นอมนุษย์แล้วก็มีตัวเลือกแยกย่อยลงไปอีก
ฉันเลือกไปยังเผ่าอมนุษย์ ฉันเลื่อนหาเผ่าพันธุ์ที่ต้องการหลังจากที่ได้ปรึกษากับรินจัง
มีตั้งแต่เผ่าพันธุ์ชื่อดังอย่างเอลฟ์,ครึ่งสัตว์ป่า,คนแคระ รูปร่างอวาตาร์ของตัวละครในเกมVRนี้แสดงผลออกมาต่อหน้าฉัน ขนาดฉันที่เรียนรู้มาก่อนยังรู้สึกได้ถึงความกดดันจากจำนวนอันมากมาย
เลื่อนลงมาจนสุดก็ยังไม่เห็นจึงต้องกลับขึ้นไปเลื่อนลงมาใหม่ สุดท้ายฉันก็เจอเผ่าพันธุ์ที่ต้องการแล้วจึงกดเลือกมัน
และนั่นก็คือ[เผ่าโอนิ] เป็นเผ่าที่มีค่าสถานะเอนเอียงไปด้านใดด้านหนึ่งโดยเฉพาะ เป็นเผ่าเฉพาะทางมากๆ
“เมื่อเลือกเผ่าพันธุ์แล้ว กรุณาปรับแต่งรูปลักษณ์ของอวาตาร์ของท่านด้วยค่ะ”
พร้อมกันกับที่เนวิเกเตอร์กล่าว หน้าจอแสดงผลรูปร่างขึ้นมาในจอเมนู
ผมสีดำ ตาสีแดง และเขาเล็กๆ
ส่วนสูงที่เท่ากับในโลกจริงซึ่งก็คือ155เซน รูปร่างตรงส่วนนั้นที่ยังดูราบเรียบยังคงเหมือนเดิม ฉันอยากจะร้องไห้
อ๊ะ ปรับอปไปให้ใหญ่ขึ้น…ไม่ ไม่ล่ะ ฉันรู้สึกว่าถ้าทำแบบนั้นฉันจะยอมรับความพ่ายแพ้ ถ้าเพียงแค่ฉันมีเหมือนกับรินจังนะ…
ฉันที่ทนต่อความยั่วยวนในจิตใจได้จึงได้เปลี่ยนแค่ความยาวของผมจากสั้นเป็นกึ่งยาว
รินจังบอกว่าปล่อยไว้ไม่ต้องไปยุ่งตรงส่วนนั้นก็ได้
“เมื่อปรับแต่งอวาตาร์เสร็จสิ้น กรุณาเลือกสกิลทั้งสองสกิลด้วยค่ะ ในปัจจุบันนี้สกิลที่นิยมคือสกิล[ดาบมือเดียว]และสกิล[เวทมนต์ประเภทสายฟ้า]ค่ะ”
ดูเหมือนว่าจะมีการสอนถึงสกิลที่นิยมใช้กันด้วยล่ะ
เพราะว่าเป็นโลกแฟนตาซีก็เข้าใจล่ะนะว่าอยากจะใช้ดาบน่ะส่วนเวทมนต์ก็คงจะเหมือนกับฝันที่เป็นจริงเลยสินะ
ก็แค่ว่าฉันไม่สนใจที่จะใช้สกิลพวกนั้นก็เท่านั้นเอง
ต้องบอกว่าเลือกไม่ได้ด้วยซ้ำ
หมายถึงสกิลเวทมนต์น่ะ ตั้งแต่ที่จะเริ่มเกมฉันก็ทิ้งตัวเลือกนั้นไปแล้ว
ถ้าจะถามว่าทำไมล่ะก็ ค่าสถานะเกี่ยวกับเวทมนต์ของ[เผ่าโอนิ]ที่ต่ำเตี่ยสุดๆไปเลยเป็นสาเหตุล่ะ
สรุปง่ายๆก็คือ ค่าMPที่จำเป็นต้องใช้ในการร่ายเวทย์ ค่าปัญญาที่ส่งผลต่อความรุนแรงของเวทย์ ค่าต้านทานเวทมนต์ที่ส่งผลต่อการป้องกันด้านเวทมนต์ ทั้งสามค่านี้ต่ำมากๆอีกทั้งยังมีอัตราการเติบโตอยู่ที่-75%ซึ่งรุนแรงมากๆ
ยกตัวอย่างเช่น เมื่อเพิ่มเลเวลไปจนถึงจุดที่ค่านั้นควรจะเพิ่มมา20แต้ม มันจะเพิ่มเพียงแค่5แต้มเท่านั้น
ก็เพื่อแลกกับค่าความแข็งแกร่งทางกายภาพที่ส่งผลต่อค่าพลังโจมตี ค่าความอดทนที่ส่งผลต่อพลังป้องกัน ค่าความคล่องแคล่วที่ส่งผลต่ออัตราการโจมตีคริติคอลและการสร้างไอเท็ม ค่าความว่องไวที่ส่งผลถึงความเร็ว ค่าสถานะเหล่านี้จะมีอัตราการเติบโตที่สูงขึ้นอย่างมาก
โดยรวมแล้วก็คือตัวละครเฉพาะด้านกายภาพนั่นเอง
นั่นล่ะคือเผ่าที่เรียกว่า[เผ่าโอนิ]
เพราะอย่างนั้นจึงเมินเฉยสกิลสายเวทมนต์ไปได้เลย ตอนนี้ฉันจึงเลือกสกิล[อาวุธไร้คม]ขึ้นมา
ทำไมไม่เลือกสกิล[ดาบมือเดียว]น่ะเหรอ? ก็ฉันไม่ถนัดใช้ของมีคมนี่นา…
ไม่ใช่ว่าเพราะเป็นโอนิถึงต้องใช้ตะบองหรอกนะ มันก็แค่อาวุธแบบแท่งหรือกระบองมันใช้ง่ายกว่าดาบก็เท่านั้นเอง
แต่คนญี่ปุ่นยุคใหม่คงจะถนัดใช้อาวุธไร้คมมากว่าล่ะนะ
เพราะที่ต้องทำก็แค่ฟาดมันลงไปก็พอแล้ว และยังใช้ได้ทุกส่วนอีก
ถ้าใช้ด้านแบนของดาบ ดาบก็จะพัง ถ้าไม่ใช้ด้านคมก็จะฟันไม่เข้าอีก
แต่ในเกมไม่จำเป็นต้องใช้เก่งก็ได้ แต่สำหับฉันที่ไม่ถนัดเรื่องเกมก็ขอใช้อาวุธที่ถนัดมือหน่อยดีกว่า
ส่วนอีกสกิลนึงก็คือสกิล[ขว้าง]
เผ่าโอนิส่วนใหญ่ใช้เวทมนต์ไม่ได้
นั่นหมายความว่าไม่สามารถโจมตีระยะไกลได้
สกิลนี้ถูกเลือกมากลบจุดอ่อนในด้านนั้น กรณีเลวร้ายที่สุดก็สามารถใช้หินแถวนั้นมาขว้างได้เผื่อในตอนที่อาวุธพัง
“เมื่อเลือกสกิลเรียบร้อยแล้ว กรุณากระจายแต้มสถานะให้กับค่าสถานะเริ่มต้นนด้วยค่ะ”
ตามคำแนะนำ ฉันกดลงไปในหน้าจอแล้วหน้าจอสถานะก็ปรากฏขึ้นมา
ชื่อผู้เล่น:
เผ่า:[เผ่าโอนิ]
อาชีพ:
เงิน:1000ไอริส
ค่าสถานะ
HP:39
MP:0
SP:26
ความแข็งแกร่ง:13
ความทนทาน:13
ความคล่องแคล่ว:13
ความว่องไว:13
ปัญญา:0
ความต้านทานเวทมนต์:0
โชค:10
แต้มที่หลงเหลือ:10
สกิล
[อาวุธไร้คม] : ความเชี่ยวชาญ 0
[ขว้าง] : ความเชี่ยวชาญ 0
พอได้เห็นค่าสถานะแบบนี้ฉันก็พอจะเดาได้ถึงอัตราการเติบโตของเผ่าโอนิแล้ว
สามสิบเปอร์เซ็นต์ 30% ดูเหมือนจะเป็นอัตราการเติบโต
พอได้เห็นแล้วดูเหมือนว่าHPและSPก็รวมอยู่ในการเติบโตด้วย
เพราะถ้าไม่ใช่ ค่าพวกนั้นก็ควรจะอยู่ที่พื้นฐานของ30และ20นี่นา
จะว่าไปแล้วSPก็คือค่าพลังงาน สำหรับใช้สกิล โจมตี วิ่ง หลบ และอื่นๆ การกรำเหล่านั้นลดค่าพลังงานลง
ต่างจากค่าMPก็คือค่าพลังงานฟื้นตัวขึ้นได้ แต่ถ้าใช้อย่างไม่ระวังตัวคุณอาจจะขยับไม่ได้ขึ้นมากลางการต่อสู้ก็ได้
นั่นหมายความว่า [Worldlive – ONLINE] เป็นเกมที่คุณจะต้องบริหารพลังงานให้ดี
นอกเหนือจากนั้นแล้วค่าสถานะเกี่ยวกับเวทมนต์ก็อย่างทีได้เล่าไปก่อนหน้าก็ถูกแสดงขึ้นมา
ค่าเริ่มต้นที่เลข0 ซึ่งเป็นเลขสำหรับค่าที่สดใหม่ไร้การแต่งเติมใดๆ
โชค หรือความโชคดี อยู่ที่เลขดั่งเดิมไม่ได้ถูกเปลี่ยนแปลงใดๆ
ตอนนี้ฉันตัดสินใจแบ่ง50/50ระหว่างความแข็งแกร่งและความว่องไว
ถ้าจะถามว่าทำไมก็เพราะว่าถ้าลงแต้มไปยังค่าความว่องไวจะทำให้ควบคุมอวาตาร์ของตัวเองได้ลื่นไหลยิ่งขึ้น
ทดสอบด้วยการก้มตัวลงไปข้างหน้า ถ้าเปรียบเทียบกับร่างกายในโลกจริงแล้ว ร่างกายนี้ยังแข็งๆอยู่ ดูเหมือนว่าเพิ่มไป5แต้มจะยังไม่ส่งผลอะไรมากนัก
“เมื่อตัดสินค่าสถานะได้แล้ว กรุณาเลือกอุปกรณ์เริ่มต้นด้วยค่ะ”
ในส่วนนี้ฉันคิดว่าควรจะเลือกให้เข้ากับสกิล ฉันเลยเลือกตะบองมา
เมื่อมองไปที่สถานะของไอเท็ม ฉันเช็กดูและเห็นว่ามันถูกจัดไว้เป็น[อาวุธไร้คม]
“เมื่อเลือกอุปกรณ์เริ่มต้นได้แล้ว กรุณาเลือกชื่อด้วยค่ะ”
ชื่อ ฉันคือว่ามันเป็นอะไรที่สำคัญมากนะ
ฉันเชื่อว่าคงจะมีหลายคนที่เลือกอะไรอย่าง[เงาทมิฬ] หรือ [นางฟ้าตกสวรรค์ดำสนิท]
และก่อกำเนิดประวัติดำมืดให้แก่คนนั้นๆ
ปกติแล้วฉันไม่ค่อยเล่นเกมตัวคนเดียวแต่ทุกครั้งที่เล่นฉันจะใช้ชื่อเดิมเสมอ
และนั่นก็คือชื่อที่รินจังเมื่อตอนที่ยังเด็กมอบให้จากความรู้ทั้งหมดที่เด็กมี
[ซุคุนะ] นั่นคือชื่อของฉัน
โชคดีที่แม้จะมีผู้เล่นเป็น10,000คนก่อนหน้าฉันในกลุ่มแรก ไหนจะผู้เล่นกลุ่มที่สองที่สร้างตัวละครไปก่อนหน้าแล้ว ไม่มีใครที่ใช้ชื่อนี้เลย
“นักเดินทางซุคุนะ ดิฉันขออวยพรให้แก่การเดินทางของคุณค่ะ”
ยิ้มให้อย่างอ่อนโยนและโบกมือ วงเวทย์ปรากฏขึ้นใต้เท้าของฉัน
เมื่อภาพทิวทัศน์เปลี่ยนไป ฉันถูกส่งมาท่ามกลางหมู่คน
[เมืองแห่งการเริ่มต้น] ในเมืองที่ไร้ชื่อแห่งนี้ฉันก็ได้ก้าวเท้าเข้ามา