ที่เหม่ยหวา กรุ๊ป หลี่ซู่เฟินกับเวินฉิงเพิ่งส่งพวกคนที่มาทวงหนี้กลับไป หลังจากนั้นคนของธนาคารก็มาอีกแล้ว
ตอนนี้เหม่ยหวา กรุ๊ปเผชิญกับช่วงล้มละลายและการชําระกิจการและทรัพย์สิน ช่องว่างทางการเงินห้าหมื่นล้าน ทำให้ใครเห็นก็ต้องหวาดผวา
อีกทั้งตระกูลหลี่ยังจับจ้องอยู่ข้างๆ ไม่ยอมให้เหม่ยหวา กรุ๊ปหาเงินมาได้ง่ายๆ สิ่งที่กำลังรอเหม่ยหวา กรุ๊ปอยู่ มีแค่ความตายเท่านั้น
เมื่อพนักงานจำนวนมากของเหม่ยหวา กรุ๊ปทราบข่าว ก็พากันไปหางานอื่น ตอนนี้พนักงานทั้งเหม่ยหวา กรุ๊ปเหลืออยู่น้อยมาก แต่คนที่อยู่จนถึงตอนนี้ ล้วนเป็นคนที่มีความรู้สึกลึกซึ้งกับเหม่ยหวา กรุ๊ป
เมื่อส่งคนของธนาคารกลับไป หลี่ซู่เฟินได้มีช่วงเวลาที่เงียบสงบอยู่ครู่หนึ่งซึ่งหายากมาก แต่หัวหน้าฝ่ายการตลาดเดินมาด้วยสีหน้าไม่สู้ดี
ก๊อก ก๊อก!
เขาเคาะประตูห้องทำงานของหลี่ซู่เฟิน
“เข้ามา” สองสามวันนี้หลี่ซู่เฟินด้านชาไปหมดแล้ว พูดโดยไม่มองแม้แต่น้อย
“ประธาน!” คนนั้นเดินเข้ามา มองหลี่ซู่เฟินที่ใบหน้าซีดเซียว เหมือนลำบากใจจะพูดออกมา
หลี่ซู่เฟินมองคนที่เข้ามา ความเศร้าฉายออกมาทางแววตา ไม้ล้มลิงกังกระเจิง แม้คนที่มาไม่พูดอะไร แต่เธอเดาเจตนาที่มาได้แล้ว
“หัวหน้าซู มีอะไรรีบพูดมาเถอะ ไม่ต้องลำบากใจ” หลี่ซู่เฟินยิ้มบางๆ แล้วเอ่ยขึ้น
หัวหน้าซูกัดฟัน รวบรวมความกล้าพูดออกมา “ประธาน คุณมีพระคุณกับผม ว่ากันตามเหตุผลแล้ว ผมต้องร่วมเป็นร่วมตายกับเหม่ยหวา กรุ๊ปในช่วงวิกฤตที่สุดแบบนี้ แต่ผมมีครอบครัวต้องดูแล ทุกคนในครอบครัวรอให้ผมเลี้ยงดู ผม……”
หลี่ซู่เฟินถอนหายใจ แล้วพูดว่า “หัวหน้าซูไม่ต้องพูดแล้ว ฉันเข้าใจความคิดของนาย เหม่ยหวา กรุ๊ปไม่ไหวแล้ว นายเลือกถูกต้องแล้ว”
“ประธาน……ผม……” หัวหน้าซูใบหน้ารู้สึกผิด อยากพูดอะไรที่ห้าวหาญออกมา แต่ไม่มีความกล้าพูดออกมาจริงๆ
“หัวหน้าซูไม่จำเป็นต้องเก็บไปใส่ใจ คนเดินขึ้นสู่ที่สูง น้ำไหลลงที่ต่ำ การเลือกของนายเป็นธรรมชาติของมนุษย์ ฉันเข้าใจได้” หลี่ซู่เฟินเป็นฝ่ายพูดปลอบเขา
พูดจบ หลี่ซู่เฟินหยิบปากกาขึ้นมา เขียนลงไปบนกระดาษแผ่นยาว จากนั้นยื่นให้หัวหน้าซู “ไปเคลียร์เรื่องเงินเดือนที่ฝ่ายการเงินเถอะ”
“ประธาน ผมขอโทษ!” หัวหน้าซูละอายใจและรู้สึกผิดจนหน้าแดง แต่ก็รับกระดาษจากมือหลี่ซู่เฟิน
เวินฉิงมองอยู่ข้างๆ นัยน์ตาดูหมิ่นเล็กน้อย
สองสามวันนี้คนออกจากเหม่ยหวา กรุ๊ปเป็นจำนวนมาก แต่คนระดับหัวหน้ามีไม่เยอะ เพราะนั่นถือเป็นคนระดับสูงของเหม่ยหวา กรุ๊ป หัวหน้าซูคนนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้น
หลังจากหัวหน้าซูออกไป ก็มีอีกสองสามคนมาที่ห้องทำงานของหลี่ซู่เฟิน
“ประธาน หัวหน้าซูเขา……” มีคนถามขึ้น
ความผิดหวังในดวงตาหลี่ซู่เฟินเพิ่มขึ้นอีก คนพวกนี้เป็นพนักงานเก่าแก่ของเหม่ยหวา กรุ๊ป เป็นคนที่อยู่กับเธอมาตั้งแต่เริ่มก่อตั้ง คิดไม่ถึงว่า……
“หัวหน้าซูไปแล้ว ถ้าพวกนายอยากออกเหมือนกัน แค่พูดมาก็พอ ฉันจะรีบออกเอกสารให้พวกนาย ใช้โอกาสตอนที่เหม่ยหวา กรุ๊ปยังจ่ายเงินเดือนได้……”
“ประธาน!” หลี่ซู่เฟินยังพูดไม่จบ ก็โดนคนพวกนั้นพูดขัดขึ้น “คุณคิดว่าเราเหมือนคนแซ่ซูเหรอ เราอยู่กับคุณมาตั้งหลายปี เห็นกับตาตัวเองตั้งแต่เหม่ยหวา กรุ๊ปยังไม่มีอะไรสักอย่าง จนถึงตอนนี้ได้กลายเป็นบริษัทขนาดใหญ่ชั้นนำในฮ่านหยางและทั่วประเทศ ความรู้สึกที่เรามีต่อเหม่ยหวา กรุ๊ปไม่น้อยไปกว่าคุณเลย”
“ถึงครั้งนี้เหม่ยหวา กรุ๊ปยื้อต่อไปไม่ได้แล้ว เราก็จะสู้จนถึงวินาทีสุดท้าย เราสาบานว่าจะร่วมเป็นร่วมตายกับเหม่ยหวา กรุ๊ป!”
“ร่วมเป็นร่วมตายกับเหม่ยหวา กรุ๊ป!” พนักงานสองสามคนตะโกนด้วยความเศร้า เสียงทุ้มต่ำมาก แต่ความแน่วแน่ที่ออกมาจากน้ำเสียง กลับทำให้หลี่ซู่เฟินประทับใจ