มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1031
ไม่ว่าจะในกรณีใดก็ตาม ในที่สุดตอนนี้จูเลียนก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเจอรัลด์ถึงมีความสุขที่เห็นเขาก่อนหน้านี้ แทนที่จะตกใจกลัว
ดังนั้นเจอรัลด์ก็แข็งแกร่งขนาดนี้อยู่แล้ว…ไม่เพียงเท่านั้น การเคลื่อนไหวของเขายังคาดเดาไม่ได้อย่างมาก และร่างกายของเขาก็แทบจะทำลายไม่ได้เลย!
มันชัดเจนว่าเจอรัลด์รู้อยู่แล้วว่าจูเลียนไม่มีทางสู้เขาได้ตั้งแต่แรกแล้ว เมื่อคิดย้อนกลับไป เจอรัลด์ยังขอบคุณเขาที่เสนอตัวเองมาที่นี่อีกด้วยซ้ำ!
ตอนนี้ความเสียใจไหลผ่านจูเลียน ขณะที่เขาสงสัยว่าสิ่งต่าง ๆ อาจแตกต่างไปหรือไม่ถ้าเขาไม่ได้ตัดสินใจไล่ตามเจอรัลด์ก่อนหน้านี้ ถ้าเขาแค่กลับบ้านไปหลังจากฆ่าคนไม่กี่คนเหล่านั้น งั้นเขาก็คงจะสกัดยาอายุวัฒนะ และอาจจะได้รับโอกาสให้เข้าไปยังดินแดนลึกลับแห่งกำลังภายในแล้ว
อย่างไรก็ตาม มันสายมากเกินไปแล้วที่จะเสียใจในตอนนี้
“นาย…นายวางแผนที่จะทำอะไรกับฉัน…?” จูเลียนพูดในระหว่างหอบหายใจ รู้สึกเหนื่อยมากจนจะหมดแรงอยู่แล้ว
“ผมจะเอาเลือดของคุณออกตอนนี้ ไม่ต้องกังวลไป ผมจะรักษาร่างของคุณอย่างสมบูรณ์ตามที่ผมได้สัญญาไว้! ขอให้คุณเข้าสู่ชีวิตหลังความตายด้วยความสบายใจนะครับ!” เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขาคว้าจับคอของจูเลียนอย่างอ่อนโยน…
เกิดเสียงดังแหลมอย่างดัง สายตาของจูเลียนเบิกกว้างขึ้นก่อนที่ในที่สุดจะเหม่อลอย และชายชราก็เสียชีวิตลง
หลังจากรวบรวมเลือดเพียงพอแล้ว เจอรัลด์ก็มองไปรอบ ๆ เพื่อหาสมุนไพรบางอย่างเพื่อใช้ในการกลั่นเลือดบริสุทธิ์ของชายชราต่อไป
เมื่อเขาเสร็จแล้ว เจอรัลด์ก็วางเหยื่อไว้ในทิวทัศน์ที่มองเห็นได้ชัดเจนก่อนจะพาลูกสุนัขไปซ่อนตัวด้วยกัน โดยการนอนรอให้จิ้งจอกมาทำการปรากฏตัวมันเอง
เจอรัลด์จับกริชดำของเขาไว้แน่นอยู่ตลอดเวลา ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดอย่างมากบนใบหน้าของเขา ขณะที่เขาและลูกสุนัขยังคงนอนรอซุ่มโจมตี
เขามั่นใจว่าจิ้งจอกจะทำการปรากฏตัวในท้ายที่สุดแน่ มันต้องมา อย่าลืมว่า จิ้งจอกเพียงกำลังเผชิญกับการสูญพันธุ์ก็เพราะความโลภมากตามธรรมชาติโดยเนื้อแท้ของมันเท่านั้น
ขณะที่เจอรัลด์คิดเกี่ยวกับเรื่องนั้น สายยตาของลูกสุนัขก็เบิกกว้างขึ้นในทันที เมื่อตระหนักได้เช่นนั้น เจอรัลด์จึงกลั้นหายใจเช่นกัน ขณะที่จิ้งจอกค่อย ๆ เดินมาหาเหยื่อ! ในที่สุดมันก็อยู่ที่นี่เสียที!
แม้เห็นได้ชัดว่าจิ้งจอกกำลังเข้ามาใกล้เหยื่อด้วยความระมัดระวังอย่างยิ่ง แต่มันก็ชัดเจนว่าตอนนี้มันตาบอดด้วยความโลภไปแล้ว
หลังจากการกวาดมองไปทั่วบริเวณนั้นอยู่หลายครั้ง จิ้งจอกศักดิ์สิทธิ์จึงตัดสินใจทำการพุ่งไปหาเลือดในที่สุด โดยส่งเสียงร้องจี๊ดอย่างดังด้วยความโลภ!
ตอนนี้ก็เป็นโอกาสของเขาแล้ว!
เขาจะไม่ปล่อยให้มันหนีไปได้อีกต่อไปแล้ว!
เมื่อยกกริชของเขาขึ้น เจอรัลด์ก็ปากริชของเขาใส่จิ้งจอกศักดิ์สิทธิ์อย่างฉับไว! เพียงเสี้ยววินาทีต่อมา ดาบสั้นเล่มนั้นก็พุ่งโดนจุดอ่อนของจิ้งจอก ส่งผลให้มันร้องเสียงแหลมอย่างดังเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะล้มตัวลงกับพื้น และตายในที่สุด
เรื่องเสร็จสิ้นแล้ว!
เมื่อรีบวิ่งไปหาเพื่อหยิบร่างของจิ้งจอกที่ไร้ชีวิตขึ้นมา เจอรัลด์ก็ดีใจมาก ขณะที่เขากล่าวออกมา “ฮ่าฮ่าฮ่า! คุณช่วยผมได้มากเลยจริง ๆ จูเลียน! เลือดของคุณเป็นเหยื่อล่อที่สมบูรณ์แบบให้จิ้งจอกศักดิ์สิทธิ์ได้!”
แม้แต่ลูกสุนัขก็กำลังเห่าในขณะที่กระดิกหางของมันอย่างมีความสุข
“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ได้ลืมนาย! เพื่อแสดงความรู้สึกขอบคุณของฉัน ฉันจะนำนายออกไปจากป่ากับฉันเมื่อฉันดื่มเลือดนี้เสร็จ หลังจากนั้น นายก็สามารถกินอะไรก็ตามที่นายต้องการจนพอใจได้เลย!” เจอรัลด์กล่าวเสริมขณะที่เขายิ้ม
ตามมาหลังจากนั้น เขาก็กอดลูกสุนัขไว้ และอุ้มมันไปยังถ้าใกล้ ๆ พร้อมกับศพของจิ้งจอกศักดิ์สิทธิ์ในมืออีกข้างของเขา
ตอนนี้ที่เขาได้จิ้งจอกมาแล้ว เขาก็จำเป็นต้องดื่มเลือดศักดิ์สิทธิ์ของมันโดยเร็ว
อย่างไรซะ ตามที่หนังสืออสูรกล่าวไว้ เลือดศักดิ์สิทธิ์จะยังคงศักดิ์สิทธิ์ไปได้อีกเพียงชั่วเวลาสั้น ๆ หลังจากจิ้งจอกตายไป ถ้าเขายังคงยืดเวลาออกไปโดยไม่จำเป็นนานมากเกินไป คุณลักษณะศักดิ์สิทธิ์ก็จะสิ้นสุดลง ส่งผลให้ความพยายามทั้งหมดของเขาเปล่าประโยชน์
ขณะที่เขาเตรียมตัวเองเพื่อจะดื่มเลือด เจอรัลด์ก็นึกถึงคุณสมบัติของเลือดศักดิ์สิทธิ์ที่ปู่ของเขาได้เล่าให้เขาฟังครั้งหนึ่ง จากสิ่งที่เขาจำได้ ตัวเลือดเองนั้นศักดิ์สิทธิ์เนื่องจากมันได้สะสมความศักดิ์สิทธิ์ทั้งจากสวรรค์และโลกอย่างช้า ๆ ด้วยเช่นนี้จึงเป็นการเติมเต็มเลือดด้วยปริมาณพลังงานมหาศาล
เลือดไม่เพียงแต่จะช่วยบำรุงเลี้ยงและเสริมหัวใจและอารมณ์ของคนเท่านั้น แต่มันยังช่วยปรับปรุงพละกำลังภายในของคนดื่มอย่างมากเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เพื่อจะใช้เลือดให้เป็นประโยชน์ได้อย่างเต็มที่ เจอรัลด์ต้องใช้วิธีการหายใจแบบพิเศษ ตามที่เขาได้ฝึกฝนมามากเพียงใด และขอบเขตของความสามารถในปัจจุบันของเขา ซึ่งจะทำให้เขาใช้เวลาถึงสามวันเพื่อการหลอมละลายได้อย่างสมบูรณ์
“เอาล่ะ เจ้าหมาน้อย ฟังนะ ฉันจะปิดกั้นทางเข้าของถ้ำไปอีกสามวันข้างหน้า ในช่วงเวลานี้ ฉันจะนอนหลับสนิท งานของนายจะเป็นการทำให้แน่ใจว่าไม่มีแมลงหรือสัตว์ร้ายขนาดเล็กเข้ามาใกล้ฉัน ในช่วงการนอนหลับของฉัน เข้าใจหรือเปล่า?” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาลูบหัวลูกสุนัขอย่างอ่อนโยน
มันเห่าเป็นการตกลง จากนั้นลูกสุนัขก็แลบลิ้นห้อยออกมา ขณะที่มันตามเจอรัลด์เข้าไปในถ้าอย่างมีความสุข
ในขณะเดียวกัน คนอีกกลุ่มหนึ่ง ซึ่งประกอบไปด้วยผู้ชายร้อยกว่าคน ก็ดูเหมือนกำลังค้นหาใครบางคนไปทั่วภายในป่าเอเวอร์แดร์
พวกเขาทุกคนมีอาวุธครบมือ และในหมู่พวกเขา ชายหนุ่มคนหนึ่งในช่วงอายุยี่สิบปีก็เห็นได้ว่ากำลังเดินมาด้วยกันกับกลุ่ม มือของเขาไขว้ไว้ด้านหลัง ขณะที่ชายสูงวัยหลายคนเดินอยู่เคียงข้างเขา
“ยังหาตัวเขาไม่เจออีกเหรอ?” ชายหนุ่มถามพร้อมกับขมวดคิ้ว
“พวกเรายังคงไม่มีเบาะแสใด ๆ เกี่ยวกับเขาเลยครับ!” ลูกน้องของเขาตอบกลับ