มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1033
‘…นั่นเป็นจินตนาการของฉันเองใช่ไหม?’ ชายชราคิดกับตัวเอง รู้สึกสงสัยเล็กน้อย
แม้ชายชราอยากจะเตือนยูวานเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ชายชราก็รู้ว่าเขาโอหังเพียงใด ยิ่งไปกว่านั้น ยูวานก็มองเขาอย่างโกรธเคืองด้วยความไม่พอใจก่อนหน้านี้อยู่แล้ว ถ้าเขาจะพูดอะไรอื่นอีก ความโกรธของยูวานจะเพิ่มมากขึ้นอย่างแน่นอน
‘…ฉันคงต้องเห็นผิดไปเองแน่!’
โดยไม่คำนึงถึง ในที่สุดโมลเดลก็สามารถจับเจอรัลด์ได้ หลังจากใช้เวลาทั้งปีในการค้นหาเขา กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ ตอนนี้พวกเขามีตัวเจรจาต่อรองที่ดีที่สุดเพื่อใช้ต่อต้านคลอฟอร์ดแห่งนอร์ทเบย์แล้ว
ด้วยสิ่งนั้นในใจ มันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่โมลเดลทั้งหมดแห่งจังหวัดโลแกนจะรู้สึกตื่นเต้นกันอย่างยิ่ง
“เด็กนั่นรู้ว่าจะซ่อนตัวอย่างไรจริง ๆ! พวกเราต้องเผาผลาญทรัพยากรทางการเงินมากมายขนาดนั้น และใช้เส้นสายอย่างไม่รู้จบแต่ทั้งหมดก็คุ้มค่าแล้ว ในที่สุดพวกเราก็จับเขาได้ในวันนี้!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ในที่สุดโมลเดลแห่งโลแกนก็จะสามารถปกครองทั้งภูมิภาคได้แล้วตอนนี้! เนื่องจากเจอรัลด์เป็นผู้สืบทอดเพียงคนเดียวของตระกูลคลอฟอร์ดและเขาก็ยังเป็นลูกชายสุดที่รักของดีแลนเช่นกัน มันจะไม่นานหรอกก่อนที่พวกเราจะได้ทรัพย์สินของคลอฟอร์ดในท้ายที่สุด!”
ขณะที่สมาชิกตระกูลโมลเดลยังคงคุยเรื่องนี้กันต่อไป บอดี้การ์ดรับเชิญคนหนึ่ง ซึ่งทำงานให้กับตระกูลหลงเป็นหลัก ก็บังเอิญได้ยินทุกอย่างที่พวกเขาพูดกัน
หลังจากได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็วิ่งอย่างฉับไวไปทางห้องห้องหนึ่งก่อนจะเปิดประตูและพูดขึ้นมา “คุณหญิง ผมมีข่าวสำคัญ!”
‘คุณหญิง’ ที่ว่าก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากซาเวียที่กำลังแต่งหน้าอย่างระมัดระวังเมื่อการ์ดของเธอเข้ามา
เนื่องจากเรื่องใหญ่บางอย่างเกิดขึ้นระหว่างเลิฟเวลล์และโมลเดล ตามปกติแล้วตระกูลหลงจึงต้องยกเลิกแผนการเจรจาของพวกเขากับแซนเดอร์ ด้วยเหตุนั้น ซาเวียจึงต้องออกมาจากคฤหาสน์ของแซนเดอร์ ซึ่งอธิบายได้ว่าทำไมเธอถึงกำลังอาศัยอยู่ในบ้านของตระกูลโมลเดลชั่วคราวในตอนนี้
“ข่าวอะไรกัน?” ซาเวียถาม
เมื่อกลืนน้ำลายอึกใหญ่ จากนั้นบอดี้การ์ดก็ตอบกลับ “เกี่ยวกับเจอรัลด์จากตระกูลคลอฟอร์ดครับ! ผมได้ยินมาว่าโมลเดลสามารถค้นหาและจับเขาได้แล้วในวันนี้ หลังจากการพยายามตามหาเขามานานกว่าหนึ่งปี!”
ทันทีที่เธอได้ยินแบบนั้น ตลับแป้งในมือของซาเวียก็ตกลงพื้นด้วยเสียงดัง ‘เคร้ง’ ขณะที่ผู้หญิงที่กำลังตัวสั่นคนนั้นหันไปมองการ์ดของเธอ
“…น นายพูดว่าอะไรนะ? เจอรัลด์เหรอ? งั้น…เจอรัลด์ที่ทำงานในตระกูลเลิฟเวลล์ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาแท้จริงแล้วก็เป็นเจอรัลด์จากตระกูลคลอฟอร์ดงั้นเหรอ?” ซาเวียพูดตะกุกตะกักขณะที่เธอลุกขึ้นยืนฉับพลัน รู้สึกตกตะลึงอย่างสิ้นเชิงกับการเปิดเผยนี้
“งั้นก็ไม่ต้องสงสัยเลย คุณหญิง! โมลเดลคนอื่น ๆ ทั้งหมดกำลังถกเรื่องนี้กันอยู่ในเวลานี้! ยิ่งไปกว่านั้น ผมก็ได้ยินมาว่าพวกเขาพบเจอรัลด์ในสภาพที่ย่ำแย่มาก! พวกเขาบรรยายถึงเขาว่าเป็น ‘คนใกล้ตาย’!” บอดี้การ์ดตอบกลับ
เมื่อได้ยินแบบนั้น ซาเวียก็พบว่าตัวเองกำลังกำหมัดแน่น เธอกำลังเผชิญกับอารมณ์ที่ยากจะอธิบายได้เล็กน้อยในตอนนี้
เธอเกลียดเจอรัลด์หรือเปล่า? ใช่ เธอเกลียดเขามาก อย่างไรซะ ถ้าเจอรัลด์เพียงเต็มใจจะอยู่ด้วยกันกับเธอ งั้นเธอก็คงไม่จำเป็นต้องไปหาตระกูลหลงตั้งแต่แรกหรอก ยิ่งไปกว่านั้น เขายังเขี่ยเธอทิ้งทันทีที่เขารู้ว่าเขาร่ำรวยอีกด้วย!
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ซาเวียก็ไม่มีทางปฏิเสธได้ว่าเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกเกลียดเจอรัลด์
…แต่ถึงอย่างนั้น ซาเวียก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าโศกหลังจากได้ยินว่าเจอรัลด์ถูกจับและอาจจะตายแล้ว
นอกจากนี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเขา เธอก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่า เขาเคยรักเธออย่างไม่มีเงื่อนไขเมื่อนานมาแล้ว
ความคิดเดียวกันนี้ก็ไหลผ่านอยู่ในใจของเธอ เมื่อย้อนกลับไปตอนที่เธอได้ปล่อยเจอรัลด์ให้หนีไปในตอนนั้น
โดยการเดินกลับไปมาด้วยความขัดข้องใจ จากนั้นซาเวียจึงพึมพำกับตัวเอง “ฉันควรทำยังไงดี…ฉันควรทำยังไง?! ถ้าฉันไม่ทำอะไรบางอย่างงั้นโมลเดลก็จะฆ่าเขาอย่างแน่นอน!”
“แม้ว่าจะไม่เป็นเช่นนั้น โดยส่วนตัวผมก็รู้สึกว่าเขาจะไม่มีชีวิตรอดไปได้นานนักอยู่ดี… จากสิ่งที่ผมได้ยินมา เขาแทบจะไม่หายใจอยู่แล้วเมื่อพวกเขาพบเขา! ยังไงซะ ในเวลานี้เขาก็ถูกโยนเข้าไปในคุกใต้ดินของคฤหาสน์โมลเดลแล้ว!” บอดี้การ์ดตอบกลับ
เมื่อได้ยินแบบนั้น ความกังวลใจของซาเวียก็เริ่มเลวร้ายลงเท่านั้น ชั่วครู่สั้น ๆ ต่อมาเธอก็หลับตาลงและสูดหายใจเข้าลึก เมื่อเธอลืมตาขึ้นอีกครั้ง จึงมีท่าทางแน่วแน่ในสายตาของเธอ
“…ฮึ่ม! ฉันบอกตัวเองแล้วว่าฉันจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาอีกเมื่อฉันปล่อยเขาไปในตอนนั้น! ไม่ว่าเขาจะเป็นหรือตายก็ตาม นั่นไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันอีกต่อไป!” ซาเวียประกาศออกมา ขณะที่เธอนั่งลงอีกครั้ง
ฮ่าฮ่าฮ่า…เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอเกือบจะลืมเหตุผลที่เธอทำงานอย่างหนักขนาดนี้ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ทั้งหมดนั่นไม่ใช่เป็นเพราะว่าเธอจะได้ใช้ชีวิตที่ดีกว่าเขาหรอกเหรอ?