มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1035
เมื่อเห็นเขาอยู่ในสภาพเช่นนี้ จึงทำให้ซาเวียรู้สึกอึดอัดใจอย่างมาก ท้ายที่สุดแล้ว ความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขาก็ยังคงค่อนข้างคลุมเครือ ถึงอย่างนั้น เธอก็รู้ถึงข้อเท็จจริงว่าแม้เธอจะเกลียดเขา แต่เธอก็ยังคงรักเขายิ่งกว่าเดิมอีก
“โปรด…ได้โปรดตื่นขึ้นมาเถอะนะ…!” หญิงสาวที่เศร้าโศกคนนั้นร้องไห้ ขณะที่เธอทรุดตัวลงกับพื้นเพื่อนั่งข้างเจอรัลด์
ครั้งหนึ่งคน ๆ นี้เคยมอบสิ่งที่สวยงามมากที่สุดในโลกให้เธอ…เขามอบความรักที่ไม่เห็นแก่ตัวให้กับเธอ ความรักที่หมายถึงว่าเขาไม่รังเกียจที่จะสูญเสียทุกอย่างไปเพียงเพื่อเธอ และซาเวียก็ตระหนักถึงสิ่งนั้นเป็นอย่างดีตลอดเวลามานี้
“เจอรัลด์…ฉันรู้ว่านายเกลียดฉัน…ถึงอย่างไร ในบรรดาทุกคน ฉันก็รังแกนายเหมือนคนอื่น ๆ ในท้ายที่สุดอยู่ดีในตอนนั้น…ฉัน…ฉันแค่ทนไม่ไหวแล้วในตอนนั้น…ฉันไม่ต้องการที่จะใช้ชีวิตที่ฉันต้องถูกดูหมิ่นและดูถูกต่อไป…นายรู้ไหม แม้ตั้งแต่ยังเป็นเด็กแล้ว ความกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉันก็มักจะเป็นการที่ถูกคนอื่นดูถูกฉันอยู่เสมอ! ฉัน…ฉันแค่ต้องการให้คนอื่นอิจฉาและรักฉัน…! แต่นั่นก็ไม่ได้สำคัญอีกต่อไปแล้ว เพราะไม่ว่าฉันจะมีชื่อเสียงมากแค่ไหน ฉันก็ตระหนักได้แล้วว่านายจะเป็นคนเดียวที่อยู่ในใจของฉันอยู่เสมอ เจอรัลด์…ดังนั้นขอร้องล่ะ…โปรดอย่าตายเลยนะ เจอรัลด์!” ซาเวียกล่าว ขณะที่เธอแนบหัวไว้กับหน้าอกของเจอรัลด์ในขณะที่ร้องไห้หนักมาก
ขณะนั้นเจอรัลด์ที่ไม่ได้สติ ทันใดนั้นก็เริ่มย่นหน้าและขมวดคิ้วในทันที
ไม่กี่วินาทีต่อมา ร่างของเจอรัลด์ก็เริ่มปล่อยแสงสีแดงออกมา!!
เมื่อยกหัวของเธอขึ้นด้วยความประหลาดใจ ซาเวียก็เฝ้ามองด้วยความช็อก ขณะที่คลื่นพลังงานแผดจ้าปล่อยออกมาจากร่างกายของเจอรัลด์ในทันที! เนื่องจากมือของเธอยังคงอยู่บนอกของเขาเมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น ซาเวียจึงรีบหดมันกลับด้วยความเจ็บปวด มันรู้สึกเหมือนราวกับว่าเธอเพิ่งแตะเหล็กร้อน!
เมื่อร้องเสียงหลงด้วยความประหลาดใจและเจ็บปวด เธอก็ลุกขึ้นยืนฉับพลัน และก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว ขณะที่เธอเบิกตากว้างจ้องไปที่เจอรัลด์
‘…อ อะไรกัน…? นั่นคืออะไรกันแน่? ทำไมร่างกายของเขาถึงร้อนขนาดนี้?’
ขณะที่ซาเวียพยายามตระหนักถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น แสงสีแดงก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว และใบหน้าของเจอรัลด์ก็กลายเป็นซีดเซียวอีกครั้ง
เธอยังคงรู้สึกสับสนงุนงงอย่างมากกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น แต่ควินเลนก็เดินมาหาเธออย่างฉับพลัน ก่อนจะพูดขึ้นมา “หมดเวลาแล้ว คุณยอร์ค! หากคนเปลี่ยนเวรถัดไปมาถึง มันจะเป็นเรื่องยากมากขึ้นที่คุณจะออกไปได้! มันถึงเวลาแล้วที่คุณจะต้องไปซะที!”
โดยไม่ได้สังเกตเห็นรอยยิ้มต่ำช้าของควินเลน ขณะที่เธอยังคงจ้องมองเจอรัลด์อย่างเป็นห่วงต่อไป เธอจึงเพียงพยักหน้าก่อนจะตอบกลับ “…เข้าใจแล้ว…”
“ฮ่า คน ๆ นั้นก็เท่ากับตายไปแล้ว คุณยอร์ค ไม่มีอะไรอื่นที่คุณจะทำเพื่อเขาได้หรอก อีกอย่าง ผมหวังว่าคุณจะจำสัญญาของคุณกับผมได้นะ เมื่อธุระของคุณเสร็จสิ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้า คุณจะต้องมอบสิ่งที่ผมสมควรจะได้ให้ผมนะครับ! เข้าใจไหม?” ควินเลนกล่าว ขณะที่เขาพยายามฉวยโอกาสกับเธออีกครั้ง
“ออกไปจากสถานที่นี้กันก่อนเถอะ คุณควินเลน!” ซาเวียตอบกลับ ขณะที่เธอหลบการเกี้ยวของเขาอย่างเร็ว และออกไปจากบริเวณ
โดยการเกาคางของเขา ควินเลนรู้สึกว่ายิ่งเขามองซาเวียมากขึ้นเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งต้องการที่จะสัมผัสเธอมากขึ้นเท่านั้น
“คุณจะเป็นของผมอย่างแน่นอน…! ฮ่า!” ควินแลนพึมพำกับตัวเอง ขณะที่เขาไม่ได้สังเกตเห็นการขมวดคิ้วแน่นอย่างช้า ๆ ของเจอรัลด์
กรอไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วในสามวันต่อมา โมลเดลดูเหมือนจะยุ่งกันอย่างมาก
หลายสิบปีก่อน คอร์ดได้แอบสร้างอำนาจของเขาเองในจังหวัดโลแกน โดยที่ตระกูลโมลเดลหลักไม่รู้ เขาทำแบบนั้นไปก็เพราะความโลภในความมั่งคั่งและความเจริญรุ่งเรืองทางโลก
ช้า ๆ แต่แน่นอน โมลเดลยังคงเติบโตและผนวกจนมันกลายมาเป็นตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในเวสตัสจนถึงปัจจุบันนี้ แม้ทั้งหมดดูเหมือนจะเป็นไปได้ด้วยดี แต่เป้าหมายหลักของพวกเขาก็มักจะเป็นการเข้ายึดครองตระกูลคลอฟอร์ดในนอร์ทเบย์อยู่เสมอ
เมื่อพวกเขาได้ตระกูลคลอฟอร์ดมา งั้นโมลเดลก็จะมีความแข็งแกร่งที่แทบจะไม่มีที่สิ้นสุดแน่ ตอนนี้ที่พวกเขาแตะต้องเจอรัลด์ได้แล้วในที่สุด พวกเขาก็สามารถใช้เขาเป็นเครื่องเจรจาต่อรองเพื่อบรรลุความฝันของพวกเขาได้! มันอธิบายได้อย่างแน่นอนว่า ทำไมโมลเดลทุกคนถึงตื่นเต้นกันมากในตอนนี้
ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับแผนการของพวกเขา พวกเขาต่างก็ยุ่งอยู่กับการเตรียมที่จะย้ายครอบครัวของพวกเขากลับไปยังทางใต้กันอยู่
เป็นเวลาใกล้เที่ยง ในที่สุดทุกคนก็ได้ผ่อนคลายกันเล็กน้อยเพื่อทางอาหารเลี้ยงกลางวันของตระกูล
“หัวหน้าของตระกูลจะมาถึงในจังหวัดโลแกนประมาณคืนวันพรุ่งนี้! ผมสงสัยจริง ๆ ว่าเขาจะมอบรางวัลอะไรให้พวกเรา! ฮ่าฮ่าฮ่า!”
“เขาจะมอบรางวัลให้พวกเราได้ยังไงอีก? จำได้ไหม ครั้งหนึ่งหัวหน้าเคยเอ่ยว่าเจอรัลด์สามารถแลกเปลี่ยนกับทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของคลอฟอร์ดได้อย่างง่ายดาย! เมื่อเขาบรรลุผลนั้นแล้ว เขาก็สามารถมอบหนึ่งในภูมิภาคมากมาย ที่เขาจะได้ควบคุมอย่างเต็มที่ในไม่ช้านี้ให้พวกเราได้อย่างง่ายดายแล้ว!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า! แค่ภูมิภาคหนึ่งงั้นเหรอ? ผมเกรงว่าคุณจะประเมินอำนาจที่แท้จริงของคลอฟอร์ดต่ำไปอย่างมากนะ! คุณรู้ไหมว่าอุตสาหกรรมของตระกูลคลอฟอร์ดนั้นกระจัดกระจายอยู่ไปทั่วโลก? ภูมิภาคหนึ่งสำหรับพวกเขาก็อาจเทียบเท่ากับการมีอำนาจไปทั่วทั้งประเทศแล้ว!”
“ช่างน่าประทับใจเสียจริง!”
ตอนนี้โมลเดลกำลังถกเรื่องนี้ในหมู่กันเองอย่างค่อนข้างตื่นเต้นกัน