ตอนที่ 1144 - เสี้ยววิญญาณเทพกิเลน

The Divine Nine Dragon Cauldron

“อสูรกับภูติผีพวกมัน พวกมันกำลังสู้กัน!”
  ทุกคนที่ได้เห็นคิดแบบเดียวกัน
  เผ่าอันโหดร้ายน่ากลัวทั้งสองนั้นมีเรื่องเล่าขานอันเป็นที่น่าหวั่นเกรงต่อคนจิวโจวอยู่แล้ว
  แต่จู่ๆ ทั้งสองเผ่าก็ปรากฏตัวในเขตกลาง เข้าห้ำหั่นกันเอง!
  มองดูจากผลของการปะทะเผ่าผีดูจะเป็นรอง
  “ตายซะ!”
  ราชาเขตกลางร้องคำรามและซัดพลังอีกครั้ง
  พลังนี้เข้าใกล้เทพจักรพรรดิผีที่เสียมุกบาดาลจะป้องกันตัวได้อย่างไร? เขาตะโกนทันที
  “ทัพผีอยู่ที่ไหน?”   ฟึ่บ!
  จากใต้ซากเมืองเมฆาทมิฬก้อนใหญ่ผุดขึ้นมา มีเสียงกรีดร้องของภูติผีในเมฆาทมิฬเหล่านั้น
  “ฆ่ามัน!”
  ปี้หลิงเทียนที่เป็นผู้นำทัพชี้ไปที่ราชาเขตกลาง
  ทัพผีขนาดใหญ่พุ่งตรงไปหาราชาเขตกลาง
  พร้อมกันนั้นผีแต่ละตนในเมฆาทมิฬยังมีชิ้นส่วนโซรทมิฬที่เชื่อมต่อกันอย่างแน่นหนา
  เสียงโหยหวนของภูติผีร่ำร้องปกคลุมทั้งเขตกลางตามด้วยเสียงปะทะของโซ่
  ทัพผีเข้าปิดล้อมราชาเขตกลางราวกับว่าจะกักขังราชาเขตกลางไว้ภายใน
  โซ่เหล่านี้ทำจากวัตถุดิบพิเศษจากโลกผีพวกมันคือวัตถุดิบจากเทพไม้ในโลกผี มันแข็งแกร่งและมิอาจถูกทำลายได้
  เมื่อเห็นโซ่ราชาเขตกลางโกรธแค้น  “จักร!พรรดิ! ผี! โซ่นี้สร้างมาเพื่อข้าโดยเฉพาะเรอะ!”
  โซ่นี้เตรียมไว้เพื่อพันธนาการเซียนอย่างชัดเจน
  ราชาเขตกลางแอบช่วยทัพผีมาหลายร้อยปีแต่สุดท้าย สิ่งที่เขาได้กลับคืนก็คือการลอบกัด
  ราชาเขตกลางโกรธแค้นเมื่อคิดว่าถูกทรยศมาหลายร้อยปีโดยที่ตัวเองไม่ทันรู้ตัวและเขากลับเป็นฝ่ายเต็มใจเข้าช่วยเหลือ
  “พวกเจ้าทุกคนต้องตาย!”
  ราชาเขตกลางร้องคำรามเขาซัดนภาด้วยฝ่ามือทั้งสอง
  ทัพผีถูกพัดปลิวออกไปผีหลายตนตาย
  ทัพผีมากกว่าครึ่งถูกสังหาร
  จักรพรรดิผีเจ็บปวดอย่างมากผีที่ตายล้วนเป็นทหารระดับสูงในเผ่าผี ทุกตนตายเพราะราชาเขตกลาง
  โชคดีที่โซ่สามารถมัดรอบราชาเขตกลางได้สำเร็จมือของเขาถูกมัดเอาไว้
  “ฆ่ามัน!”
  เสียงสั่งการของปี้หลิงเทียนดังขึ้นอีกครั้ง
  หอกพลังผีก่อตัวขึ้นมันมีพลังที่แข็งแกร่ง
  ซือหยูจดจำพลังนี้ได้ทันทีนี่ไม่ใช่จิตวิญญาณชั่วร้ายจากร่างกายม่อเทียนฉวนรึ?
  มันคือจิตวิญญาณชั่วร้ายของจักรพรรดิผีหรือก็คือ พลังเหล่านี้สามารถติดตัวอยู่ได้หลายสิบปี
  เพื่อที่จะสังหารราชาเขตกลางเผ่าผียอมแลกกับทุกอย่าง
  โฮก!!
  เสียงคำรามน่าสยดสยองหอกพลังหลายพันเล่มแทงไปยังราชาเขตกลาง
  เมื่อแทงทะลุเข้าไปแล้วจิตวิญญาณในพลังกลายเป็นสิ่งชั่วร้ายที่บ่อนทำลายทุกส่วนของราชาเขตกลาง  แม้ว่าราชาเขตกลางจะแปลงร่างมาแล้วเขาก็ทนความเจ็บปวดไม่ไหว
  เพราะความเจ็บปวดนี้เองที่ทำให้ราชาเขตกลางโกรธยิ่งขึ้นดวงตาของเขาแดงก่ำและดุร้าย เขามองท้องนภาและตะโกนเสียงดังไปทั่วทั้งจิวโจว
  “พวกเจ้าทุกคนสมควรตาย!”
  ตู้ม!!
  เสียงระเบิดอันน่าตกใจดังลั่น
  แขนของราชาเขตกลางปะทะกับบางอย่างจนใบหน้าบิดเบี้ยวหลังจากพยายามต้านทาน โซ่ได้ขาดกลายเป็นเศษโซ่มากมายกระจายไปทั่วฟ้า
  อ๊ากกกก….อ๊ากกก….
  เสียงกรีดร้องดังก้องนภาเหล่าผีถูกเศษโซ่กระแทก แรงกระแทกจากโซ่รวดเร็วจนแม้แต่ดวงวิญญาณก็หนีไม่รอด
  เพียงไม่กี่ลมหายใจทัพผีที่อยู่บนท้องนภาก็เหลือจำนวนเพียงหนึ่งในสิบ!   กำลังเก้าในสิบส่วนตายไปราวกับเรื่องล้อเล่น
  จักรพรรดิผีไม่มีเวลาให้โศกเศร้าจักรพรรดิผีหันไปคว้าตัวซือหยูกับเซี่ยนเอ๋อและเลือกที่จะหนีในทันที
  แผนของเขาไม่ได้ผล
  ไม่มีใครรู้ว่าราชาเขตกลางปกปิดตัวตนที่เป็นกึ่งมนุษย์กึ่งอสูรเอาไว้มันทำให้การเตรียมการหลายสิบปีล้มเหลว
  แต่ราชาเขตกลางก็เกลียดที่ถูกจักรพรรดิผีทรยศเขาจะปล่อยให้หนีรึ?
  “คลื่นกำเนิดอสูร!”
  ราชาเขตกลางตะโกนอย่างบ้าคลั่งเขายื่นฝ่ามือไปข้างหน้าชี้ไปที่จักรพรรดิผี
  มีโพรงมืดเกิดขึ้นที่ฝ่ามือของราชาเขตกลางมีพลังไหลออกมาจากฝ่ามือนั้น
  พลังได้พุ่งเข้าใส่จักรพรรดิผีที่กำลังเคลื่อนไหว
  จักรพรรดิผีตกใจเขาสัมผัสได้ว่าพลังนี้มากพอที่จะฆ่าเขา
  “ม่อเทียนฉวนเจ้ารออะไรอยู่?”
  จักรพรรดิผีตะโกนเสียงดัง
  ซือหยูไม่แปลกใจเขาถอนหายใจ
  “นางวางแผนมาอย่างดีจริงๆ”
  ฟึ่บ!
  ที่ชั้นล่างของวังหลวงเขตกลางเกิดลำแสงสว่างฟุ้งกระจายมันหนาหลายร้อยศอก!
  ลำแสงนี้อยู่ที่เท้าของราชาเขตกลางพอดี!
  ภายในลำแสงมีพลังอันแข็งแกร่งของเซียนและมีพลังเซียนที่มากกว่าหนึ่ง
  ถ้าหากระวังตัวแม้จะเป็นเซียนทั้งหมดบนจิวโจว มันก็ไม่พอที่จะต่อกรกับราชาเขตกลาง
  แต่การจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัวนี้ทำให้ราชาเขตกลางป้องกันตัวไม่ทัน  ร่างอสูรขนาดยักษ์แตกสลายไปทุกหนแห่งแขน ขา กระดูก คราบเลือดแดงฉานฟุ้งกระจาย อวัยวะภายในแหลกเหลวออกมาภายนอก
  กะโหลกครึ่งส่วนหายไปใบหน้าครึ่งใบหายไปกับกะโหลก
  เส้นผมยุ่งเหยิงปิดบังอีกครึ่งหนึ่งของใบหน้าเนตรอสูรแดงก่ำทะลวงผ่านเส้นผมที่บดบังจนน่ากลัว
  ราชาเขตกลางไม่ดูเหมือนมนุษย์อีกต่อไปเขาเป็นเพียงหัวของอสูรเท่านั้น
  “ม่อเทียนฉวน!”
  ราชาเขตกลางตะโกนเสียงดัง
  ครืน…
  เสียงสั่นสะเทือนดังมาจากพื้นทั้งเขตกลางสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนนี้
  ใต้เท้าของเขามีเมืองเขตกลางกลายเป็นซากปรักหักพังเมื่อถูกพลังนี้ เหล่าซากถูกกวาดหายไปเป็นคลื่นทุกทิศทางโดยมีเท้าขวาของราชาเขตกลางเป็นต้นกำเนิดพลัง พลังแผ่ออกไปถึงแสนลี้
  พื้นดินแบ่งแยกตัวออกมา
  เท้าขวาของราชาเขตกลางเต็มไปด้วยพลังดำมืด…
  ทุกคนที่เคยไปตำหนักโลหิตเพื่อมองดูการมาของเผ่าผีเห็นได้อย่างชัดเจนว่าหลุมลึกที่ตำหนักโลหิตกับหลุมที่เขตกลางครั้งนี้เหมือนกันมากเท่าใด
  หรือก็คือ…ทั้งสองหลุมนี้เหมือนกัน
  ทุกคนในตำหนักโลหิตต่างหายไปไร้ซึ่งร่องรอยความสูญเสีย แต่ไม่ใช่ว่าพวกเขาหายไปไหน พวกเขาได้เข้าผ่านรูขนาดยักษ์รูนี้
  ตลอดทางในถ้ำใต้ดินนั้นเชื่อมจากเขตกลางไปจนถึงตำหนักโลหิตและมันพร้อมที่จะคร่าชีวิตราชาเขตกลางทุกเมื่อ!
  ฟึ่บ!
  สตรีในชุดทมิฬบินออกมาด้วยสีหน้าอวดดีหากไม่ใช่ม่อเทียนฉวนแล้วจะเป็นใครอื่นได้?
  “เจ้าร่วมมือกับพวกผีเรอะ!”
  ราชาเขตกลางไม่รู้เลยว่าจะหัวเราะหรือโกรธแค้น…เขาเพียงแค่ใช้เนตรสีแดงก่ำจ้องมองม่อเทียนฉวนอย่างเยือกเย็น
  ม่อเทียนฉวนไม่สนใจ
  “ลูกหลานอสูรที่กำลังจะขายจิวโจวอย่างเจ้ามีสิทธิ์พูดแบบนั้นกับข้าเรอะ?”
  เหล่ามนุษย์ที่ฟังได้ต่างสับสน
  ตำหนักโลหิตแห่งดินแดนพรสวรรค์ร่วมมือกับเผ่าผีหรือ?
  เซี่ยนเอ๋อไม่อยากจะเชื่อ
  “ข้าสับสนไปหมดแล้วตำหนักโลหิตเป็นพันธมิตรกับพวกผีตั้งแต่เมื่อไหร่…?”
  ซือหยูยิ้มเบาๆ
  “มันคือพันธมิตรที่ก่อตั้งตั้งแต่ร้อยปีก่อน”
  “หา?ร้อยปีก่อนรึ? ร้อยปีก่อน นั่นไม่ใช่เวลาที่มนุษย์กับผีบาดหมางกันที่สุดหรือ?”
  เซี่ยนเอ๋อไม่เข้าใจ
  ซือหยูบอก
  “มันเป็นอย่างที่เจ้าคิดจริงๆ แต่เพราะว่ามันเลวร้าย จึงไม่มีใครคิดว่ามันจะเป็นไปได้ แม้แต่ราชาเขตกลางก็ไม่คิดว่าจะเกิดกบฏจากจักรพรรดิผี”
  “แต่ก็เป็นเรื่องจริงที่ราชาเขตกลางจับมือกับจักรพรรดิผีเมื่อร้อยปีก่อนเพื่อสังหารจักรพรรดิจิวโจวต้องเสียสละมากมายเช่นนี้เพื่อให้ราชาเขตกลางเชื่อใจเลยรึ? ตอนนั้น มนุษย์แทบจะตายกันหมด!”
  เซี่ยนเอ๋อสับสน
  ซือหยูแตะมุกวิญญาณเก้าหยกในแขนกระดูกสุนัขที่มีข้อความร้อยคำกับลูกแก้วปรากฏออกมาในมือ
  ซือหยูใส่กระดูกสุนัขลงในลูกแก้วลูกแก้วแตกเป็นชิ้น ๆ มีสายลมอ่อน ๆ ไหลออกมาจากลูกแก้ว  มันคือบรรยากาศที่คุ้นเคย
  “ให้เทพกิเลนอธิบายเจ้าเถอะ”
  ซือหยูยิ้ม
  เฉินอี้เจิง?เทพกิเลน? เซี่ยนเอ๋ออ้าปากค้างเมื่อได้ฟัง นั่นก็เพราะว่าเฉินอี้เจิงตายไปเมื่อร้อยปีก่อน และเทพกิเลนก็ตายไปราวหมื่นปีแล้ว
  “อะแฮ่ม…”
  แต่เซี่ยนเอ๋อก็ต้องตกใจกลัวเมื่อมีเสียงในลูกแก้วดังขึ้นมา
  “เรื่องนี้น่ะซือหยูเจ้าฉลาดจนข้าหมดสนุกอยู่เรื่อย เทพกิเลนผู้นี้จะทำให้เจ้าตกใจอยู่แล้วเชียว”
  ลูกแก้วแตกออกมาดั่งเปลือกไข่กิเลนชมพูตัวน้อยออกมาจากลูกแก้ว มันมีขนาดเท่าฝ่ามือ งดงามและน่ารัก ไม่เหมือนกับในกระโจมเทพสวรค์
  แต่รังสีพลังนี้เป็นของเทพกิเลนจริง
  ซือหยูที่ดูดซับสายโลหิตเทพบ่มเพาะยิ้มออกมา
  “เจ้ามันหมากิเลนเฒ่าเจ้าเล่ห์ต่อให้เจ้าตาย เจ้าก็ยังทิ้งตัวเองเอาไว้ เหลือแหล่งพลังเทพในลูกแก้วนั้น เจ้ายังโกหกข้าอีกว่าในลูกแก้วมีอาวุธที่จะสุ่มให้ข้า มันน่านัก!”
  ตอนที่เทพกิเลนให้ลูกแก้วกับซือหยูแค่คนเดียวเขารู้สึกว่ามันแปลก เขาเลยไม่ได้เปิดมันมานาน
  ใครจะไปรู้เล่าว่าเทพกิเลนที่ควรจะอยู่ในชั้นที่ร้อยของหอคอยนั้นยังไม่ตาย?
  ในลูกแก้วมีแหล่งพลังเทพทิ้งเอาไว้
  มันคือเสี้ยววิญญาณที่เทพกิเลนทิ้งไว้บนโลกจิวโจวหากเติบโตขึ้น มันอาจกลับไปเป็นเทพกิเลนที่ยิ่งใหญ่ดังครั้งอดีต มันทิ้งความเป็นไปได้ที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ
  “เฮ้ยพูดอะไรของเจ้า? ถ้าเจ้าบอกว่ามันเป็นลูกแก้วไร้ประโยชน์ เจ้าก็คงจะโยนมันทิ้งไปแล้ว”
  เทพกิเลนแสยะยิ้มอย่างหน้าไม่อาย  ซือหยูกลอกตา
  “แต่ข้าก็ไม่ได้เรียกเจ้าผิดเวลาจิวโจวกำลังจะถูกขายแล้ว ถ้าข้าไม่เรียกเจ้าตอนนี้ อนาคตก็ไม่มีโอกาสให้เจ้าอีกแล้ว”
  เทพกิเลนนั่งลงบนเปลือกไข่ที่แตกและมองราชาเขตกลางผ่านสันจมูกมันดูเหยียดหยาม
  “เจ้าครึ่งมนุษย์ครึ่งอสูรคิดอยากจะขายบ้านข้ารึ?เจ้าพยายามมาเป็นร้อยปี ถึงเวลาที่เจ้าจะเก็บเกี่ยวกำไรแล้วสินะ!”
  จักรพรรดิผีที่กำลังแย่ดีใจมากที่ได้เห็นเทพกิเลน
  “เฉินอี้เจิงไม่สิ นั่นมันเทพกิเลน โปรดช่วยข้าด้วย!”
  เฉินอี้เจิงรึ?ซือหยูถลึงตา