มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1045
“จากสิ่งที่คุณเพิ่งถาม ผมคาดเดาว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นหรือเปล่าครับ คุณโมลเดล?” ดีแลนตอบกลับหลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มาสักพัก
เมื่อได้ยินแบบนั้น ปาร์คเกอร์จึงพยักหน้าก่อนจะพูด “คือมีเหตุการณ์ที่ค่อนข้างลึกลับเกิดขึ้นกับผม และทีมของผมในขณะที่พวกเรากำลังมองหาเบาะแสเรื่องสหพันธ์ดวงอาทิตย์ มันค่อนข้างน่าละอายที่จะยอมรับ แต่เมื่อนานมาแล้ว ทีมของผมและผมไม่สามารถที่จะค้นหาเบาะแสใด ๆ ที่เกี่ยวข้องได้เลย สหพันธ์ดวงอาทิตย์นั้นน่าลึกลับและทรงพลังมากอย่างแท้จริง จนสามารถปกปิดร่องรอยของพวกเขาได้สุดยอดมาก ถึงไม่ใช่ทั้งหมดก็ตาม!”
“อย่างไรซะ เมื่อผมรู้สึกว่าพวกเรามาถึงทางตันแล้ว บุคคลที่น่าลึกลับคนหนึ่งก็มาปรากฏตัว…ผมบอกได้เลยเนื่องจากพวกเราไม่เคยพบกันเป็นการส่วนตัวมาก่อน…ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ตั้งแต่นาทีนั้นเป็นต้นมา เขาก็ให้คำใบ้ที่จำเป็นกับพวกเราว่าจะไปที่ไหนต่อไปเมื่อไหร่ก็ตามที่พวกเราสับสันกัน ความช่วยเหลือของเขานำพวกเราไปหาเบาะแสะที่แน่นอนที่พวกเราต้องการเพื่อดำเนินการต่อ เขาเป็นเหตุผลเดียวที่พวกเราสามารถมีความคืบหน้ามากขนาดนี้ในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมานี้ เนื่องจากความช่วยเหลือตามธรรมชาติของเขา ผมจึงทึกทักเอาเองว่าคุณเป็นคนส่งเขามา ประธานคลอฟอร์ด ซึ่งเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงซักถามคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้ในเวลานี้ เพื่อให้มั่นใจน่ะครับ”
“ถ้าคุณส่งใครบางคนไปช่วยคุณจริง งั้นผมก็คงจะแจ้งให้คุณทราบเกี่ยวกับเรื่องนี้ก่อนอย่างแน่นอน ถึงอย่างนั้น บุคคลนั้นก็ฟังดูน่าลึกลับจริง…อย่างน้อยเขาบอกชื่อคุณไว้หรือเปล่าครับ…?” ดีแลนตอบกลับ โดยพบว่าสถานการณ์แปลกประหลาดเช่นกัน
“ไม่เลย ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าเขาหน้าตาดูเป็นยังไง อย่างไรก็ดี เรียกมันว่าลางสังหรณ์แล้วกันจากประสบการณ์ของผมในช่วงหลายปีมานี้ แต่ผมเชื่อว่าเขาเป็นคนที่ทรงพลังอย่างมากคนหนึ่ง อันที่จริง มันคงจะไม่ไกลเกินจริงที่จะบอกว่าแม้แต่สมาชิกที่มีสมรรถภาพสูงมากที่สุดของตระกูลโมลเดลก็คงจะไม่สามารถจัดการเขาได้หรอก!”
“เขาไม่เคยแสดงตัวเองมาก่อนเลยจริง ๆ เหรอครับ?”
“อย่างที่ผมพูดไป ไม่มีพวกเราคนไหนเคยเห็นเขามาก่อน เขาเพียงวางพิกัดไว้ใกล้หัวเตียงของผมเมื่อไหร่ก็ตามที่เขารู้สึกว่าพวกเราต้องการความช่วยเหลือเพิ่มเติม ในขณะที่ผมอยากจะเรียกตัวเองว่าเป็นคนตื่นตัว แต่ผมก็ไม่เคยจับการกระทำของเขาได้เลย ฮ่าฮ่า! เพื่อให้เฉพาะเจาะจงมากขึ้น เขาเพียงทำการปรากฏตัวเพียงสองครั้งเท่านั้นจนถึงบัดนี้”
เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ปาร์คเกอร์จึงนึกขึ้นได้ว่าครึ่งปีก่อนเขารู้สึกตกใจกลัวแค่ไหน เมื่อคนผู้นั้นทิ้งชุดพิกัดแรกไว้ใกล้หัวเตียงของเขา ท้ายที่สุดแล้ว บุคคลที่ทิ้งคำใบ้ไว้ตรงนั่นก็อาจฆ่าเขาได้ในขณะที่เขาหลับอยู่อย่างแน่นอนถ้าเขาต้องการ หากเรื่องนั้นเกิดขึ้น ปาร์คเกอร์ก็คงจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาถูกฆ่าตาย และความคิดนั้นอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้เขาเสียวสันหลังวาบด้วยความกลัวแล้ว
ดีแลนเองในเวลานี้ก็กำลังเค้นสมองอย่างหนัก โดยสงสัยว่าใครที่อาจช่วยเหลือครอบครัวของเขาอย่างลับ ๆ
“…อย่างไรก็ตาม สรุปได้ว่า เนื่องจากบุคคลนั้นได้ช่วยเหลือพวกเราอย่างลับ ๆ งั้นพวกเราก็อาจคาดเดาได้ เป็นอย่างน้อยที่สุด ว่าเขาไม่เป็นศัตรูต่อตระกูลคลอฟอร์ด ในขณะที่พวกเราจัดการได้รับเบาะแสเพิ่มเติมเกี่ยวกับสหพันธ์ดวงอาทิตย์มา แต่ปัญหาที่เร่งด่วนกว่าในตอนนี้ก็คือบริเวณที่วาดในแผนที่นี้จริง ๆ แล้วมันอยู่ที่ไหนกัน เนื่องจากบุคคลลึกลับนำพวกเราไปหามันแล้ว ผมจึงคาดเดาว่ามีเหตุผลอยู่เบื้องหลังการกระทำของเขา สำหรับทั้งหมดที่พวกเรารู้ ความลับของสหพันธ์ดวงอาทิตย์อาจเป็นอยู่ภายในป่าทึบตามที่เห็นในแผนที่ก็ได้นะครับ!” ปาร์คเกอร์กล่าว
ดีแลนพยักหน้าเห็นด้วย จากนั้นก็ตอบกลับ “ดีมาก ผมจะรวบรวมผู้ฝึกหัดและผู้ใต้บัญชาของครอบครัวของผมหลังจากนี้ทันที เนื่องจากพวกเขาหลายคนค่อนข้างมีความรู้ และตระกูลของของพวกเราก็มีคนอยู่ทั่วโลก พวกเขาบางคนอาจรู้จักว่าแผนที่นี้ชี้ไปยังที่ใดก็ได้!”
“นั่นคงจะเป็นเรื่องดีที่สุดอย่างแน่นอน!”
ด้วยเหตุนี้ ดีแลนจึงส่งสัญญาณให้ลูกน้องของเขากระจายคำสั่งออกไปและอย่างเร็วมาก คนที่ทำงานภายใต้คลอฟอร์ดจากทั่วทุกมุมโลกก็มารวมตัวกันภายในคฤหาสน์คลอฟอร์ด
เมื่อทุกคนเกี่ยวข้องมาปรากฏตัว ดีแลนจึงนำพวกเขาไปยังห้องโถงขนาดใหญ่ซึ่งเขาฉายแผนที่ไว้บนจอใหญ่มหึมา โดยขยายมันให้ทุกคนได้เห็นกัน
อย่างไรก็ตาม แม้ด้วยคนฉลาดคิดมากมายขนาดนี้ที่ได้เห็นโลกมามากมายแล้ว ผลลัพธ์ที่ได้ก็แทบจะไม่เป็นที่พอใจสำหรับดีแลน กลับกลายเป็นว่า ไม่มีใครที่นั่นดูเหมือนจะเคยพบภูเขาที่สวยงามเช่นนี้ในท่ามกลางป่าไม้ที่แผ่กิ่งก้านสาขาเลย
มันเป็นเพราะสถานที่ดูเหมือนลี้ลับเพียงใด จนทุกคนที่นั่นรู้ได้เพียงแวบเดียวว่าพวกเขาไม่รู้ว่าสถานที่นั้นคือที่ไหน
หลังจากตระหนักได้แบบนั้น ดีแลนจึงสั่งให้ลูกน้องและผู้ฝึกงานของเขาให้ตรวจดูทั่วโลกเพื่อหาภูมิทัศน์ที่คล้ายคลึงกัน
ไม่กี่วินาทีหลังจากการประกาศคำสั่งของเขา คนรับใช้คนหนึ่งก็รีบวิ่งเข้ามาในห้องโถงขนาดใหญ่ก่อนจะตะโกนขึ้น “น นายท่าน! มีบางอย่างผิดปกติครับ!”
“มีอะไรกัน?” ดีแลนถามพร้อมกับขมวดคิ้ว
“ป เป็นคอร์ด! เขาพาคนของเขามาที่เกาะหลายคน และในเวลานี้เขาก็กำลังนำพวกเขามาที่นี่! เขายังฆ่าบอดี้การ์ดสิบกว่าคนของพวกเราไปแล้วด้วยครับ!”
“อะไรนะ? เขาอาจบ้าไปแล้วหรือเปล่า?!” ดีแลนอุทาน ขณะที่เขาหันไปมองปาร์คเกอร์
ปาร์คเกอร์เองก็กำลังขมวดคิ้วขณะที่เขากล่าว “เว้นแต่ว่าชายชราคนนั้นได้รับข้อมูลบางอย่างที่อาจใช้ต่อต้านคลอฟอร์ดได้ เขาคงจะไม่ทำเรื่องร้ายแรงเช่นนี้หรอก…นั้นไม่ใช่สไตล์ของเขาในการทำสิ่งต่าง ๆ ผมขอเสนอให้คุณปล่อยให้เขาเข้ามา ประธานคลอฟอร์ด มาดูกันเถอะว่าเขาวางแผนที่จะทำอะไร!” ปาร์คเกอร์ตอบกลับ
ในขณะเดียวกัน วินนี่ก็มองไปที่คอร์ดขณะที่เธออถาม “นายท่านสอง คุณกำลังจะทำอะไรคะ? ทำไมคุณถึงฆ่าคนของตระกูลคลอฟอร์ดมากมายขนาดนี้?”
แทนที่จะมุ่งหน้าเข้าไปในห้องโถงใหญ่พร้อมกับคนอื่น ๆ ก่อนหน้านี้ วินนี่และพี่สาวของเธอได้เดินเล่นกันอยู่ตามชายหาด ที่ด้านข้างของเกาะ เพื่อผ่อนคลายตัวเองกันตลอดเวลามานี้ จนกระทั่งพวกเธอสังเกตุเห็นคอร์ดกำลังเร่งรัดไปทางคฤหาสน์ด้วยความโกรธจัดอย่างมาก โดยฆ่าทุกคนที่บังเอิญมาขวางทางเขา!
“ไม่ใช่เรื่องของเธอ! ฉันจะสังหารหมู่ตระกูลคลอฟอร์ดทั้งหมดวันนี้ ถ้ามันเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะทำ!” คอร์ดคำราม ขณะที่เขาหันไปมองสองสาวด้วยสายตาแดงก่ำ สีหน้าของเขาดูน่ากลัว
ด้วยเหตุนั้น เขาจึงนำคนของเขาไปที่คฤหาสน์ต่อไป ขณะที่วินนี่เริ่มไล่ตามหลังเขาไป ในขณะที่พึมพำกับตัวเอง “ตายแล้ว คอร์ดบ้าไปแล้วหรือไงเนี่ย?! เรื่องใหญ่จะเกิดขึ้นในไม่ช้านี้…ฉันรู้สึกได้…ฉันต้องไปดูว่าเขาวางแผนที่จะทำอะไร!”