เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 923
เมื่อเอ่ยจบดังนั้นหลงเฟยหยูก็หันหลังจากไป
เขานั้นคือผู้นำตระกูลหลงในอนาคต
ทั้งหมดของตระกูลหยางนั้น เดิมทีก็ถูกเขามองไปว่าเป็นแค่ของในกระเป๋าของเขา
หากหยางเฟิงนั้นกล้าที่จะมาแย่งกับตน นั้นก็อย่ามาหาว่าเขานั้นใจดำก็แล้วกัน！
เมื่อเดินออกมาจากหน้าประตูของตระกูลหยาง
สีหน้าของหลงเฟยหยู ได้เผยถึงความเย็นชาออกมา
“ในเมื่อตระกูลหยางนั้นไม่ยอมให้เขา งั้นเขานั้นก็จะไปถามขอเอาจากไอเจ้าหมาบ้านั่นเอง！”
“ข้านั้นก็อยากจะเห็นเหมือนกัน ว่าเจ้าหมาบ้าอย่างนั้น กล้าที่จะเอ่ยปฏิเสธต่อข้อเสนอของเขาไหม！”
หลงเฟยหยูได้โทรศัพท์ไป ก่อนที่จะโทรเรียกคนฝีมือดีมากลุ่มหนึ่ง
หลังจากนั้น
ก่อนที่จะพุ่งไปหยังเฟิงเมิงกรุ๊ปด้วยความโกรธ
ในขณะเดียวกันนั้น
ที่เฟิงเมื่งกรุ๊ป
เย่เมิ่งเหยียนที่กำลังยุ่งวุ่นวายอยู่
หยางเฟิงที่กำลังชงชา และได้คิดเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดกับชิงเฉิงกรุ๊ป
เบื้องหลังพวกคนใหญ่โตพวกนั้น ได้ซ่อนเอาไว้อย่างลึกจริงๆ
จนถึงตอนนี้ กลับไม่มีอะไรปรากฏออกมาเลย
เด่นชัดมาก ในตอนที่ยังหาชิ้นส่วนภาพมกุฏมังกรไม่พบ เจ้าพวกคนใหญ่โตพวกนั้นจะต้องไม่เผยออกมาแน่！
หยางเฟิงนั้นจำเป็นอย่างมาก ที่จะต้องไวกว่าคนพวกนั้นที่จะต้องหาชิ้นส่วนภาพมกุฏมังกรให้พบก่อน
มีเพียงเช่นนี้เท่านั้น
พวกคนใหญ่โตที่ได้หลบซ่อนกันนั้น ถึงจะทนไม่ไหวกัน ！
เพล้ง！
ทันใดนั้น
ด้านหน้าประตูของออฟฟิศ ที่โดนคนถีบเข้ามา
หยางเฟิงที่นั่งพิงโซฟานั้น ไม่ได้ขยับแต่อย่างใด
หยางเฟิงไมได้ขยับ เย่เมิ่งเหยียนก็ไม่ได้ขยับเช่นกัน
ในสายตาของเธอ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น หยางเฟิงนั้นสามารถที่จะจัดการได้เสมอ！
หลงเฟยหยูนั้นที่ได้พาคนกว่าสิบคนเข้ามายังออฟฟิศ
เขานั้นเดินมายังหน้าของหยางเฟิง ก่อนที่จะเอ่ยยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ “ข้ามีนามว่าหลงเฟยหยู เป็นคนของตระกูลหลง เจ้าใช่หยางเฟิงใช่ไหม？”“ได้ยินมาว่าเจ้านั้นได้รวบซื้อชิงเฉิงกรุ๊ป！”
“ก็ดี！พวกเราตระกูลหลงนั้นก็มีความสนใจในชิงเฉิงกรุ๊ป เจ้านั้นเชื่อฟังและส่งเอาชิงเฉิงกรุ๊ปออกมาให้ข้าสะดีๆ！”
“อย่าบังคับให้ข้าต้องลงมือเลยนะ ไม่อย่างงั้นล่ะก็ ข้าจะทำให้เจ้านั้นเสียใจก็สายไปสะแล้ว！”
หลงเฟยหยูเอ่ยด้วยสีหน้าที่ทะนงตัว
เดิมที่ที่เป็นทายาทคนต่อไปของตระกูลหลง เขานั้นจะทำอะไรเดินยังไงในจงโจวก็ได้
งั้นหยางเฟิงนับว่าเป็นอะไรกันล่ะ ？
คงจะเป็นเพียงแค่ลูกชายที่โดนตระกูลหยางละทิ้งนะสิ
ถึงแม้ทั้งตระกูลหยาง เขานั้นก็ไม่ได้เอามาไว้ในสายตา
ยิ่งกว่านั้น ที่เป็นเพียงแค่ลูกชายที่โดนตระกูลหยางละทิ้งล่ะ？
หยางเฟิงนั้นเงยหน้ามาดูหลงเฟยหยูแล้วเอ่ย “เจ้ามันคนโง่หรือไงกัน？”
หลงเฟยหยูนั้นพุ่งเข้ามา ไม่พูดมา แล้วก็เอ่ยว่าตนเองนั้นอยากจะได้ชิงเฉิงกรุ๊ปมา
นี่ไม่ใช่คนโง่หรือไงกัน？
งั้นนี่คืออะไรล่ะ？
“ดี！ดีมาก！”
หลงเฟยหยูนั้นโกรธทั้งหัวเราะ
เพราะเขานั้นเป็นถึงคุณชายของตระกูลหลง ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาไม่มีใครกล้าด่าเขาว่าไอคนโง่เลยสักคน！
“ดีดีดี！แต่เดิมทีแล้วก็ไม่อยากที่จะลงมือกับเจ้า！ในเมื่อเจ้าอยากจะตาย งั้นก็อย่ามาหาว่าข้าใจดำก็แล้วกัน！”
เมื่อสิ้นเสียง
หวืด！
หวืด！
หวืด！
ในช่วงนั้น
ปรมาจารย์สิบกว่าคนของตระกูลหลง นั้นได้เข้ามาล้อมรอบบ้านที่ธุรกิจของหยางเฟิง
หากวันนี้หยางเฟิงไม่เอาชิงเฉิงกรุ๊ปออกมาให้ หลงเฟยหยูนั้นก็จะลงมือฆ่าเขาให้ตายที่นี่สะ！
เมื่อมองเห็นปรมาจารย์สิบว่าคนของตระกูลหลง สีหน้าของหยางเฟิงนั้นยังไร้อารมณ์
ภายในใจของเขานั้นหมดคำที่จะพูดจริงๆ！
คนพวกนี้ที่เป็นคนใหญ่คนเฒ่าของตระกูลพวกนี้ พวกเขานั้นเป็นคนโง่กันหมดเลยหรือไงกัน？
อีกทั้งยังมีคนกล้าที่จะมารนหาที่ตายหรอ？
“แค่เจ้าพวกไร้ประโยชน์พวกนี้อ่ะหรอ อยากที่จะมาเอาชิงเฉิงกรุ๊ป？”
“ข้าพบว่า เจ้านั้นไม่ใช่คนโง่นะ แต่เป็นคนที่โง่เอามากๆสะด้วย！”
หยางเฟิงเอ่ยอย่างไม่เกรงใจ ก่อนที่จะหัวเราะเยาะเย้ยออกมา
ฟู่ว！
เย่เมิ่งเหยียนที่ได้ฟัง เธอนั้นอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา
ปากของหยางเฟิง บางครั้งนั้นทำให้คนอื่นโกรธจนแทบมุดหน้าหนี！
“ไม่เป็นไร พวกเจ้าพูดถึงพวกเจ้ากันเถอะ！”
เมื่อมองเห็นทุกคนนั้นมองมาที่ตน เย่เมิ่งเหยียนรีบโบกมือ
เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของเย่เมิ่งเหยียน