จิตสังหารฉาบแววตาซือหยูสำหรับเขา ผู้คุมกฎเหล่านี้ไม่มีคุณธรรมอะไรเลย
เหอเสี่ยวหลานกับผู้ติดตามที่เป็นผู้คุมกฎอาวุโสพยายามจะปล้นเอาโลกจากเทพกิเลนมันเหมือนกับพวกโจรสลัดที่ร่อนเร่ไปตามธารดารา
ฟึ่บ!
ชายหนุ่มสามคนแสยะยิ้มอย่างเย็นชาและกระโดดลงมาด้วยพลังเซียน
หนึ่งในนั้นเดินไปทางซือหยูมีปีกสีเขียวอยู่ที่ด้านหลังของเขา เขาน่าจะไม่ใช่มนุษย์
อสูรรึ?ซือหยูคิดในใจ
แกร๊ง!
ชายหนุ่มเซียนหยิบเอาตรวนมาโยนที่หน้าเท้าของซือหยูและมองไปที่อื่นเขาพูด
“ล่ามตัวเองเสียอย่าให้ข้าต้องทำร้ายเจ้า” สำหรับเขาอสูรเนรมิตรขั้นหนึ่งไม่คู่ควรแก่การแตะต้องเลย
แต่เขาก็ต้องตกใจที่สัมผัสได้ถึงพลังอันรุนแรงที่พุ่งเข้าใส่
ชายหนุ่มเซียนที่ตอบสนองได้ดีป้องกันตัวเองด้วยฝ่ามือเขาปะทะกับพลังที่โจมตีเข้ามาก่อนจะหันกลับไปมอง
เมื่อเขาหันไปเห็นคนที่ลงมือเขาตกใจเล็กน้อย
“อะไรของเจ้า?กล้าดียังไงมาโจมตีข้า!”
ชายหนุ่มเซียนไม่คิดว่าอสูรเนรมิตรขั้นหนึ่งจะกล้าจู่โจมเซียน
เขายิ้มอย่างอัปลักษณ์และพยายามจะบดขยี้มือของซือหยูด้วยพลังเซียน
เมื่อฝ่ามือทั้งสองปะทะกันชายหนุ่มเซียนก็พบว่าฝ่ามือของอีกฝ่ายปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีทอง พลังสีทองอันน่ากลัวพุ่งออกมาจากฝ่ามือนั้น
พลังเซียนของเขาแตกสลายเป็นปุยเมฆลำแสงสีทองทะลวงฝ่ามือของเขาและไปถึงไหล่หลังจากแขนขาดสะบั้น ถ้าหากเขาหลบไม่ทัน หัวของเขาก็จะถูกพลังทะลวงไปด้วย
ถึงอย่างนั้นแขนขวาของเขาก็หายไปแล้ว
เขาคือผู้ติดตามเหอเสี่ยวหลานเขาไม่ใช่ผู้คุมกฎอาวุโส แต่พวกเขาต้องทำภารกิจอันตรายมากมาย ทำให้พวกเขาแข็งแกร่งทั้งกำลังและการตอบโต้
ต่อมาเขาฉีกมิติด้วยมือซ้ายและหนีไปยังที่ปลอดภัย
เขาเริ่มฟื้นฟูแขนขวาด้วยพลังเซียน
ระหว่างนี้เขาจ้องมองซือหยูไม่วางตา การตอบสนองของเขาเผยให้เห็นประสบการณ์ที่โชกโชน
เขาไม่มองซือหยูอย่างดูถูกอีกต่อไปเขามองแขนของซือหยูที่ปกคลุมไปด้วยเกล็ด
“เจ้ามีสายใยมังกรในตัวรึ?ข้าประเมินเจ้าต่ำไป แต่มันจะจบตรงนี้!” ฟึ่บ!
ชายหนุ่มเซียนปรากฏตัวหน้าซือหยูและจู่โจมด้วยดัชนี
ครั้งนี้เขาใช้พลังเซียนเจ็ดในสิบส่วนลงในดัชนี เขาอยากจะเอาชนะซือหยูในคราเดียว
พลังส่วนมากของเขาอัดแน่นในดัชนีซือหยูจะต้องบาดเจ็บสาหัสนอกจากเขาจะหลบได้
ซือหยูตะโกน
“กายาสองมังกร!”
เขาไม่ใช้พลังของสายใยมังกรมากนักในการต่อสู้กับราชาเขตกลางในตอนนั้นเขาที่เป็นเซียนขั้นสูงสุดสามารถเอาชนะราชาเขตกลางได้ด้วยพลังหนึ่งมังกร
แต่ในเวลานี้ที่เขาเป็นอสูรเนรมิตรเขาต้องต่อสู้ด้วยพลังของกายาเก้ามังกร
เมื่อใช้กายาสองมังกรสายโลหิตสีทองสองสายที่แข็งแกร่งปรากฏที่แขน เขาปล่อยหมัดไปด้วยกำลังแขน
ปั้ง!
ชายหนุ่มเซียนกระเด็นถอยหลายก้าวเขาชักสีหน้า
“สายใยมังกรของเจ้าเป็นของชั้นดีนี่!”
ชายหนุ่มเซียนตระหนักแล้วว่าเขามองซือหยูต่ำเกินไปอย่างสิ้นเชิง
“ย่อมได้!ข้าไม่ได้สู้ด้วยพลังเต็มที่มานานแล้ว!”
ชายหนุ่มเซียนหายใจเข้าลึกพลังเซียนทั้งหมดเดือดพล่านในกาย
พลังของชายหนุ่มเซียนเปลี่ยนไปเขาตะโกนเสียงต่ำ
“วงแหวนสยบมาร!”
พลังเซียนของเขากลายเป็นวงแหวนในฝ่ามือเขาขว้างมันใส่ลำตัวของซือหยู
“กายาสามมังกร!”
เส้นโลหิตในอกเส้นใหญ่ของเขาเปล่งแสงมันปล่อยลำแสงสีทองสว่างจ้าออกมา
ซือหยูปล่อยลำแสงสีทองด้วยหมัดทั้งสองลำแสงสีทองสามสายรวมกันเป็นลำแสงใหญ่หนึ่งเดียวพุ่งเข้าใส่ศัตรู
วงแหวนของเซียนถูกลำแสงนี้บดขยี้
ชายหนุ่มเซียนตกใจ
“เส้นโลหิตมังกรในตัวเจ้ามันคืออะไรกันแน่?”
เขารู้ว่าเส้นโลหิตมังกรของเซียนขั้นสูงสุดไม่แข็งแกร่งขนาดนี้
แต่เขาไม่รู้เลยว่าสายใยมังกรที่ซือหยูได้มานั้นมาจากเทพมังกร
ซือหยูไม่ตอบเขาพูดเบา ๆ
“กายาสี่มังกร!”
ลำแสงสีทองอีกสายพุ่งออกมาจากขาขวา
ต่อมาลำแสงทั้งสี่ก็ได้แล่นไปถึงลำตัวของชายหนุ่มเซียน แม้ว่าเขาจะพยายามป้องกันตัวด้วยพลังเซียนลำแสงสีทองก็ทำลายพลังป้องกันและทะลุไปถึงร่างกายของเขา
ซือหยูไม่รอช้าเขาซัดร่างชายหนุ่มเซียนด้วยฝ่ามือ ดวงวิญญาณของเขาหนีทันเวลา
เหอเสี่ยวหลานที่กำลังจะเดินกลับด้านในเรือขมวดคิ้ว
“อะไรกัน?”
นางหันไปมองดูการต่อสู้
เมื่อโมโหเมื่อเห็นซือหยูนางไม่คิดว่าอสูรเนรมิตรจะสามารถทำลายกายหยาบของผู้ติดตามนางได้
“พวกเจ้ารออะไรกันอยู่?”
นางพูดเสียงทุ้มต่ำเซียนอีกสามคนกระโดดลงไปจากหัวเรือ
เทพกิเลนชักสีหน้า
“แม่นางม่อซือหยูตกอยู่ในอันตรายแล้ว!” ม่อเทียนฉวนตอบ
“ไม่ต้องห่วง!เขาไม่ตายหรอก!”
นางชักกระบี่ออกมาต้านพลังเซียนสองคนที่พุ่งเข้ามา
แต่น่าแปลงที่นางผู้แข็งแกร่งพอจะฆ่าเซียนสองคนไม่ได้ลงมือ
เซียนสองคนนั้นไม่รู้ความจริงจึงคิดว่าสตรีในชุดดำนั้นอ่อนแอ
ในเวลาเดียวกันเซียนสามคนพุ่งเข้าใส่ซือหยู แม้ทุกคนจะเป็นเซียนขั้นหนึ่ง ซือหยูก็ไม่ได้เป็นเซียนขั้นสูงสุดอีกต่อไปแล้ว
“กายาห้ามังกร!”
“กายาหกมังกร!”
“กายาเจ็ดมังกร!”
ซือหยูใช้กายาเจ็ดมังกรตอนนี้ร่างกายเขาเต็มไปด้วยแสงสีทอง พลังมังกรไหลเวียนในเส้นเอ็นของเขา
เซียนทั้งสามไม่ประมาททุกคนจู่โจมซือหยูด้วยพลังทั้งหมด
การร่วมมือของทั้งสามนั้นดีสองคนโจมตีระยะใกล้ อีกคนจู่โจมซือหยูด้วยหน้าไม้ที่เป็นสมบัติภูติระดับต่ำจากระยะไกล
ลำแสงสีทองเจ็ดสายออกมาจากร่างซือหยูสามสายพุ่งไปทางเซียนที่ใช้หน้าไม้ ส่วนอีกสี่สายพุ่งเข้าใส่เซียนสองคนที่พยายามจู่โจมซือหยูจากด้านข้าง
ปั้ง!
เซียนสองคนที่อยู่ใกล้ซือหยูทำลายลำแสงสีทองและพยายามจู่โจมจุดตายของเขาพวกเขาต้องการฆ่าซือหยูอยากไม่ต้องสงสัย
เมื่อเห็นดังนั้นซือหยูยิ้ม
“เก้ามังกรอสูร!”
ซือหยูตะโกนค่ายกลขนาดมหึมาที่มีลวดลายซับซ้อนปรากฏเหนือศีรษะของเซียนทางด้านซ้าย
พลังมหาศาลที่เซียนต้องสะพรึงกลัวพุ่งออกมาจากค่ายกลเมื่อคนได้ยินเสียงมังกรคำราม หัวใจของพวกเขาก็หยุดเต้นไปชั่วขณะ
ต่อมาลำแสงสีดำได้ส่องสว่างผ่านค่ายกล เซียนที่อยู่ภายใต้ค่ายกลได้หายตัวไป
มังกรขนาดยักษ์ที่ยาวหลายหมื่นศอกปรากฏในจุดที่เซียนคนนั้นเคยยืนอยู่
มังกรอสูรตัวนี้ใหญ่อย่างไม่น่าเชื่อ
ที่คอของมันคนเห็นหัวมังกรถึงเก้าหัว
เซียนหนุ่มถูกทั้งเก้าหัวเคี้ยวพร้อมกันเขาถูกฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แม้แต่ดวงวิญญาณก็ดับสูญ
ซือหยูตกใจมังกรอสูรที่เขาเคยเรียกมาก่อนหน้านี้เป็นแค่สิ่งที่ก่อร่างจากพลังอสูร แต่มังกรที่เขาเห็นตอนนี้ดูเหมือนกับมังกรที่มีชีวิต
“มังกรอสูรเก้าหัวจากแดนอสูร!เจ้าเป็นชาวอสูรเรอะ?”
เหอเสี่ยวหลานหรี่ตาเพราะนางสัมผัสสิ่งที่อันตรายได้
แม้แต่ซือหยูก็ไม่รู้ว่าเขาอัญเชิญมังกรเก้าหัวในดินแดนอสูรมาได้จากวิชานี้
เขานึกถึงคำพูดของหยุนหยาซือที่บอกว่าวิชานี้ซับซ้อนกว่าที่เขาคิดมากนัก
แต่มันก็ไม่ใช่เวลาที่เขาจะมาวิเคราะห์เซียนหนุ่มที่ด้านขวาของซือหยูกัดฟันโจมตีหลังจากตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ
ซือหยูถอนหายใจแรงดวงสุริยาทมิฬเก้าดวงปรากฏที่มือขวา
เขาซัดมือขวาออกไป
ซ่า!
เซียนหนุ่มถูกเผาเป็นเถ้าถ่านก่อนที่จะมีเวลาได้กรีดร้อง
หลังจากฆ่าเซียนไปสองคนซือหยูปรากฏตัวหน้าเซียนที่ใช้หน้าไม้
เซียนผู้นั้นพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อที่จะป้องกันตัวเองจากลำแสงสีทองทั้งสามเมื่อเห็นว่าซือหยูมาถึงหน้าเขาหลังจากฆ่าเซียนสองคน เขาสะพรึงกลัวจนทำตัวไม่ถูก เขาก้าวถอยหลังพร้อมตะโกน
“แม่นางเสี่ยวหลานช่วยข้าด้วย!”
ซือหยูปล่อยลำแสงสีทองเจ็ดสายออกมาพวกมันรวมตัวกันพุ่งไปยังเซียนคนนั้น
เมื่อลำแสงกำลังจะถึงตัวเสี้ยวแสงสีขาวก็ได้แล่นเข้ามาขวาง เหอเสี่ยวหลานที่ยืนบนหัวเรือยกผ้าคลุมขนนกขึ้น นางปรากฏตัวหน้าเซียนที่กำลังหนีและสะบัดแขนขึ้นลงราวกับกระเรียนสง่างาม
ผู้คนเห็นภาพกระเรียนขาวสะบัดปีกลางๆ
เมื่อปีกสะบัดพลังเซียนมหาศาลก็พุ่งเข้าใส่ลำแสงสีทองที่พุ่งเข้ามาดั่งคลื่นยักษ์
พลังเซียนนี้ไม่แข็งแกร่งนักแต่มันสามารถทำลายลำแสงของซือหยูได้อย่างต่อเนื่อง สุดท้ายลำแสงก็หายไปจากพลังเซียน
พลังเซียนที่เหลือบินทะยานไปหาซือหยู
ซือหยูพยายามป้องกันตัวแต่ก่อนที่เขาจะแก้คลื่นพลังแรกได้ คลื่นพลังที่สองก็ตามมาแล้ว เขารู้ว่าเขาจะต้องแพ้จากการซ้อนทับกันของคลื่นพลังเซียน
เขาต้องทำลายพลังของนางก่อนที่มันจะทับซ้อนกัน
“กายาแปดมังกร!”
ลำแสงสีทองออกมาจากตาซ้ายของเขา
แต่มันก็ยังไม่พอ
“กายาเก้ามังกร!”
ตาขวาของซือหยูปกคลุมไปด้วยแสงสีทอง
ร่างกายของเขามีเพียงแต่สีทองเท่านั้นเขาตะโกนปล่อยลำแสงสีทองเก้าสายออกมา
นี่คือพลังที่แท้จริงของกายาเก้ามังกร
��