ภายใต้สถานการณ์ที่เต็มไปด้วยความบังเอิญพร้อมด้วยความช่วยเหลือที่ลึกลับจากการเปลี่ยนแปลงของโครโคดราก้อน จางลี่เฉินผู้ที่สามารถข้ามผ่านระดับ 5 ในการเป็นพ่อมดมาได้จะต้องการอีกเพียงหนึ่งขั้นตอนเท่านั้นเพื่อที่เขาจะได้ขึ้นมาเป็นพ่อมดระดับ 6 แต่เนื่องจากเหตุผลที่ร่างกายของเขามีการเปลี่ยนที่อาจนำไปสู่ความตายเพราะสัญญาณชีพที่เต้นต่ำกว่าคนธรรมดาทั่วไปมาก ด้วยเหตุนี้เขาจึงถูกควบคุมตัวมาที่โรงพยาบาลโดยแพทย์ฉุกเฉิน
หอพักผู้ป่วยของโรงพยาบาลเบลลูชีอยู่ห่างจากเมทเทิลสโลว์ประมาณ 50 กม. เกาะมังกรเป็นสัตว์อาคมเพียงตัวเดียวที่ชายหนุ่มมั่นใจว่าสามารถเรียกตัวมาที่นี่ได้โดยจะไม่สร้างความตกใจให้กับใคร อย่างไรก็ตามไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาจะไม่มีทางเลือกอัญเชิญเกาะมังกรที่ครอบครองพลัง “ทำลายล้าง , แข็งแกร่ง” เพื่อใช้ในการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญครั้งแรกในชีวิตของเขา
ดังนั้นจางลี่เฉินจึงต้องอยู่โรงพยาบาลเฉย ๆ และรอคอยเวลาไปอย่างว่างเปล่า พยายามบอกคุณหมอผู้ดูแลอยู่เสมอว่าตัวเขานั้นหายดีและสภาพร่างกายของเขาก็ไม่ได้จะดีไปกว่านี้แล้วเพื่อที่เขาจะได้รีบออกจากโรงพยาบาลได้ไว ๆ
“ดร.สปริงส์ครับ ผมไม่เป็นอะไรแล้วจริง ๆ คุณก็เห็น! ดูสิว่าแขนของผมแข็งแรงมากขนาดไหน! ให้ผมออกจากโรงพยาบาลเถอะครับจะได้ไม่ต้องสูญเสียทรัพยากรทางการแพทย์ของรัฐบาลไปอย่างสิ้นเปลืองแบบนี้ ไม่งั้นผมจะให้ทนายส่วนตัวฟ้องร้องคุณฐานรักษาผู้ป่วยมากเกินจำเป็นและใช้ยาในทางที่ผิด”
เมื่อคุณหมอกำลังเดินไปรอบ ๆ ห้องผู้ป่วยรวมที่จางลี่เฉินย้ายมาในตอนเช้าเขาก็แสร้งทำเป็นพูดกึ่งเอาจริงกึ่งล้อเล่น
“ผมเห็นว่ามีทนายมาหาคุณเพื่อให้เซ็นเอกสารบางอย่าง แค่เพียงแวบเดียวก็สามารถบอกได้แล้วว่าการจะสู้กับเขาคงไม่ใช่เรื่องง่าย” ชายวัยกลางคนยืนอยู่ข้างเตียงของจางลี่เฉินก่อนจะตรวจดูประวัติผู้ป่วยแล้วเลือนสายตาไปมองจอแสดงผลข้างเตียง “แต่อย่างไรก็ตามนะพ่อหนุ่ม จอแสดงผลนี่ก็ไม่ได้โกหกเช่นกัน ประวัติอาการของเธอในตอนนี้เธอจะไม่สามารถฟ้องร้องฉันได้ไม่ว่าศาลจะเห็นเป็นอย่างไรก็ตาม ถ้าเธอต้องการออกจากที่นี่ก็ไปให้คุณแม่ของเธอลงชื่อทำเรื่องออกซะ แล้วเธอก็จะได้ออกสมใจ”
“บ้าเอ้ย! ถ้าอย่างนั้นผมต้องอยู่โรงพยาบาลอีกนานเท่าไหร่? ถ้าการอ่านชีพจรผมมันต่ำแบบนี้อยู่ตลอด ผมไม่ต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่ออยู่ที่ห้องพักผู้ป่วยเลยหรือยังไง?”
“ตามกฏแล้วเธอจะต้องอยู่ในความดูแลของแพทย์ 2 – 3 เดือน หากไม่มีปัญหาใด ๆ เกิดขึ้นในช่วงระยะเวลานี้มันจะเป็นการพิสูจน์ว่าร่างกายของเธอมีการอ่านค่าที่ค่อนข้างต่ำและเธอก็จะกลับบ้านได้ สำหรับข้อมูลของเธอในตอนนี้ การตัดสินใจว่าจะให้อยู่ดูอาการ 2 หรือ 3 เดือนคือการตัดสินใจของฉัน เธอได้รับการรักษาในโรงพยาบาลมาน้อยกว่า 3 สัปดาห์ดังนั้นจึงเป็นการดีที่สุดที่จะแสดงความเคารพในตัวฉันและเลิกขู่ว่าจะฟ้องร้องฉันโดยไร้เหตุผลแบบนั้นอีก พยาบาลคริสติน ผู้ป่วยเตียงสองของห้อง A21 ยังไม่ต้องการรับการถ่ายเลือด ให้วิตามินเขา 2 เม็ดหลังอาหารกลางวันและเย็น แล้วพรุ่งนี้ฉันจะมาหาใหม่ มิสเตอร์ลี่เฉิน” ขณะที่หมอพูดอย่างยาวเหยียดจนจบเขาก็จากไปด้วยรอยยิ้ม
หลังจากที่แพทย์จากไป ชายชราผิวขาวร่างท้วมที่อยู่ในห้องพักผู้ป่วยเดียวกันกับชายหนุ่มก็แนะนำเขาว่า “ความรับผิดชอบของแพทย์ก็เพื่อประโยชน์ของสุขภาพของเธอนะพ่อหนุ่ม ครั้งสุดท้ายที่ฉันเคยอยู่ในโรงพยาบาลในเมืองคาร์ซันที่รัฐแมรี่แลนด์ ผลปรากฏออกมาว่าฉันเป็นหวัดร้ายแรง…”
จางลี่เฉินผู้ซึ่งได้รับพลังแห่งการเปลี่ยนแปลงและผู้ที่กำลังยืนอยู่บนทางเดินเพื่อที่จะกลายเป็นพ่อมดระดับ 6 ต้องมาติดอยู่ในโรงพยาบาลด้วยเหตุผลไร้สาระและต้องใช้ชีวิตอย่างสิ้นหวังเป็นเวลาต่อเนื่อง 20 วัน ในที่สุด เขาผู้ที่กำลังประสบกับเรื่องความเป็นความตายก็ไม่สามารถรักษาสภาพจิตใจให้สงบนิ่งได้อีกต่อไป
ด้วยชุดโรงพยาบาลที่สวมอยู่ทำให้ชายหนุ่มไม่มีเงินแม้แต่เซ็นต์เดียว เขากำลังซ่อนตัวอยู่ในห้องน้ำเพื่อโทรหาแมดดี้ “ผมจะบ้าแล้วแมดดี้ ผมกำลังจะเป็นบ้าแล้วจริง ๆ! ฟังนะ คุณเป็นคนรับใช้ของผมดังนั้นคุณก็ควรฟังคำสั่งของผม! ตอนนี้ ผมสั่งให้คุณนำเสื้อผ้าผู้ชายมาให้ผมที่ห้องพักผู้ป่วยและช่วยผมหนีออกจากที่นี่! ได้ยิมผมไหม? ผมบอกว่าตอนนี้!”
“มิสเตอร์ลี่เฉินคะ ใจเย็น ๆ และตั้งสติก่อนนะคะ มันจะต้องพึ่งพาการวินิจฉัยของแพทย์เพื่อตัดสินใจว่าผู้ป่วยจะสามารถออกจากโรงพยาบาลได้หรือไม่! ฉันเคยเห็นตัวอย่างมามากมายบนอินเทอร์เน็ตจากการเสียชีวิตอย่างกะทันหันของผู้ที่เพิกเฉยต่ออาการเล็กน้อยของพวกเขา…”
“แต่ผมไม่เหมือนคนพวกนั้น! คุณก็รู้ว่าผมแตกต่าง!” จางลี่เฉินผู้ซึ่งกำลังระมัดระวังในการใช้เครื่องมือสื่อสารสาธารณะกระซิบอย่างโกรธเคือง
“แต่มาดามลิลี่กำลังจะไปเยี่ยมคุณตอนเที่ยง ถ้าหากเธอไม่ยอมให้คุณออกจากโรงพยาบาลมันจะเป็นการกระทำที่ไร้ประโยชน์สำหรับคุณในการหนี เพราะในที่สุดคุณก็จะ…”
“ผมไม่สนใจอะไรแล้วทั้งนั้นในตอนนี้! ผมต้องได้กลับไปที่โรงงานภายใน 2 – 3 ชั่วโมง! คุณต้องช่วยผม!”
แมดดี้ลังเลอยู่ครู่หนึ่งขณะถือสายโทรศัพท์ “ถ้าอย่างนั้นคุณต้องสัญญากันฉันมาก่อนว่าคุณจะกลับไปที่โรงพยาบาลทันทีหลังจากที่คุณจัดการธุระที่โรงงานเสร็จ”
“โอเค ผมสัญญา!”
“จริง ๆ นะคะ?”
“จริง ๆ แมดดี้ ได้โปรด รีบหน่อย ผมต้องการคุณ!”
แมดดี้ที่อยู่ปลายสายกำลังตกใจกับคำร้องขอมากมายที่จางลี่เฉินได้พูดกับเธอเป็นครั้งแรก เธอนิ่งงันไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบตกลง “ได้ค่ะ ฉันจะรีบไปโรงพยาบาลทันที!”
หลังจากวางสายไปแล้วคำพูดของชายหนุ่มที่บอกว่า ‘ได้โปรด รีบหน่อย ผมต้องการคุณ!’ ยังคงดังก้องอยู่ในหูของหญิงสาวที่กำลังจะซื้ออาหารเช้าบนถนนในนิวยอร์ก เธอเริ่มมองหาร้านค้าที่ขายเสื้อผ้าผู้ชายจากทั้งสองฝั่งถนนในทันที
หลังจากนั้นไม่นานเธอก็เตรียมเสื้อผ้าให้กับจางลี่เฉินและรีบไปที่โรงพยาบาลเบลลุชชี
20 นาทีต่อมา ขณะนั่งอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล จางลี่เฉินผู้กำลังรออย่างใจจดใจจ่อในที่สุดก็เห็นประตูห้องพักถูกเปิดออกโดยแมดดี้ที่กำลังเดินถือถุงกระดาษใหม่เข้ามา
ชายหนุ่มหายใจถอนหายใจอย่างโล่งอก “ในที่สุดคุณก็มา! ไปคุยกันที่โถงทางเดินเถอะ” จากนั้นเขาก็กระโดดลงจากเตียงผู้ป่วยของตัวเองก่อนจะผลักร่างของหญิงสาวเบา ๆ ให้ออกจากห้องพักผู้ป่วย
“ลี่เฉิน เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” แมดดี้คว้าโอกาสในการช่วยจางลี่เฉินหลบหนีออกจากโรงพยาบาลเพื่อเปลี่ยนวิธีที่เธอพูดกับเขาอย่างชาญฉลาดขณะที่เธอเอ่ยถามออกไปอย่างสงสัย
“ดูเหมือนคุณจะไม่ทันได้เห็นว่ามิสเตอร์ดูราร์ดที่อยู่ห้องพักเดียวกันเขายุ่งมากขนาดไหน! ถ้าเขาเห็นผมเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องเขาจะต้องรีบไปแจ้งพยาบาลทันทีแน่! ผมจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องน้ำของโถงทางเดิน รอผมตรงนี้ก่อน” จางลี่เฉินยื่นมือไปหยิบถุงกระดาษจากหญิงสาวก่อนจะรีบเดินไปที่ห้องน้ำที่โถงทางเดินของโรงพยาบาล
ไม่กี่นาทีต่อมาเขาก็ออกจากห้องน้ำมาพร้อมกับเสื้อเชิ้ตยีนส์สีน้ำเงินด้วยขนาดที่เหมาะสม “แมดดี้! ขนาดของเสื้อที่คุณซื้อให้ผมพอดีอย่าเหลือเชื่อ เรารีบไปกันเถอะ!”
เมื่อหญิงสาวได้ยินประโยคดังกล่าวเธอแอบลังเลไปครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าตอบรับ “แกล้งทำเป็นคู่รักที่มาเยี่ยมเพื่อนของพวกเราก็แล้วกัน ตอนนี้คงไม่มีใครคิดว่าคุณเป็นผู้ป่วยที่ยังไม่ได้ออกจากโรงพยาบาลหรอก” เธอรวบรวมความกล้าและใช้ความคิดสร้างสรรค์ในการจะคล้องแขนของชายหนุ่มก่อนจะเดินไปที่ประตูเข้าออกโรงพยาบาล
จางลี่เฉินตัวแข็งทื่อไปครู่หนึ่งแต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป เขาที่เพิ่งถูกแมดดี้ดึงตัวมาแนบชิดเดินออกจากโรงพยาบาลไปพร้อมกับอาการหน้าแดงเล็กน้อย
เมื่อทั้งสองเดินมาถึงรถฟอร์ดคันเก่าของหญิงสาว ชายหนุ่มที่กำลังนั่งอยู่ในที่นั่งผู้โดยสารก็พยายามหาหัวข้อมาสนทนา “แมดดี้ รถของคุณมันเก่าเกินไปแล้ว คุณสามารถซื้อรถยนต์คันใหม่ที่ดีกว่านี้ในราคา 10,000 ดอลลาร์ได้นะ นี่ผมยังไม่ได้จ่ายเงินเดือนล่วงหน้าให้คุณใช่ไหม?”
“แม้ว่ารถคันนี้จะดูเก่าแต่มันก็ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี อีกทั้งยังขับง่ายมากอีกด้วยดังนั้นฉันไม่คิดว่ามันจำเป็นต้องเปลี่ยนใหม่อะไร ฉันตั้งใจจะเก็บเงินเดือนที่คุณให้ไว้ก่อน มหาวิทยาลัยนิวยอร์กเป็นมหาวิทยาลัยเอกชนที่ค่าเรียนแพงมาก! ฉันต้องมีรายได้ที่เพียงพอ …”
“โอ้! ผมไม่เห็นจะสนใจเรื่องพวกนั้น ไม่ต้องห่วง ผมจะจ่ายค่าเล่าเรียนทั้งหมดในอนาคต…”
“ทำไมคุณถึงได้ใจดีกับฉันจัง? เพราะฉันเป็นคนรับใช้ของคุณน่ะหรอ?” ทันใดนั้นหญิงสาวก็เอ่ยถาม
จางลี่เฉินไตร่ตรองกับคำถามในขณะที่เขาน้ำท่วมปากไปครู่หนึ่งและไม่รู้ว่าควรจะตอบอะไร ด้วยเหตุนี้เขาจึงหันไปมองรถด้านนอกและแสร้งทำเป็นว่าเขาไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้นแทน
เมื่อเห็นการกระทำของชายหนุ่ม แมดดี้ก็ยกยิ้มอย่างกับผู้ใหญ่ “รู้อะไรไหมลี่เฉิน บางทีคุณก็ทำตัวเหมือนเด็กจริง ๆ” หลังจากนั้นเธอก็ขับรถออกจากนิวยอร์กเพื่อไปยังโรงฆ่าสัตว์ LS แห่งใหม่โดยไม่พูดอะไรต่ออีกเลย
หลังจากไม่ได้มาที่แมทเทิลสโลว์เป็นเวลาเกือบ 3 สัปดาห์พื้นที่ส่วนใหญ่ของที่ดินเค็มที่ว่างเปล่าของจางลี่เฉินแห่งนี้ก็ได้กลายเป็นสถานที่ก่อสร้างที่มีงานยุ่งเหยิงเต็มไปหมด
ดูเหมือนว่าการขยายโรงฆ่าสัตว์ครั้งที่สองที่ชายหนุ่มอนุญาตให้เอ็ดเวิร์ดดำเนินการแทนเมื่อเขาอยู่ในโรงพยาบาลกำลังถูกดำเนินการไปได้ด้วยดี
เนื่องจากสถานการณ์ทางการเงินที่สมบูรณ์แบบและความสามารถในการทำกำไรตลอด 6 เดือนที่ผ่านมารวมถึงศักยภาพในการพัฒนาขนาดใหญ่ที่สามารถคาดการณ์ได้ในอนาคตจึงไม่มีธนาคารใดในวอลล์สตรีทที่จะปฏิเสธลูกค้าที่มีคุณภาพเช่นจางลี่เฉิน
ในช่วงเวลาสั้น ๆ LS กรุ๊ปที่จัดตั้งขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ได้รับสินเชื่อเพื่อการพาณิชย์อย่างง่ายดายด้วยมูลค่าหลายร้อยล้านดอลลาร์เป็นส่วนลดดอกเบี้ยดังนั้นด้วยเหตุนี้ขนาดของการขยายตัวครั้งที่สองของโรงฆ่าสัตว์จึงใหญ่กว่าการขยายครั้งแรกอย่างน้อย ๆ ก็ 4 เท่า
หากไม่ใช่เพราะมีการวางแผนที่สมเหตุสมผลในระหว่างขั้นตอนการออกแบบ การก่อสร้างจะส่งผลกระทบต่อการดำเนินงานปกติของโรงงานในปัจจุบันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
อย่างไรก็ตามในตอนนี้สำหรับจางลี่เฉินแล้วการขยายตัวและการดำเนินงานของโรงฆ่าสัตว์ไม่ได้มีความคุ้มค่ามากพอให้เขาสนใจเลย เมื่อรถของแมดดี้หยุดที่ด้านนอกอาคารสำนักงานสองชั้นของเขา เขาก็พ่นออกมาว่า “แมดดี้ ไปรอผมที่ชั้นแรก” จากนั้นก็รีบเดินไปผลักประตูและรีบเข้าไปในอาคารสำนักงานราวกับว่าเขากำลังวิ่งแข่งขัน 100 เมตร
ครึ่งนาทีต่อมาชายหนุ่มได้ผลักประตูเข้าไปในห้องทำงานที่เขาไม่ได้กลับมา 20 วัน
หลังจากมองไปรอบ ๆ เขาสังเกตเห็นว่าห้องทำงานที่ถูกทำลายจากค่ำคืนแห่งพายุได้กลับคืนสู่สภาพเดิมโดยสมบูรณ์ เขาถอดเสื้อและร่ายคาถา ‘ลดความซับซ้อน’ ขึ้นที่หน้าอกจากนั้นเขาก็เริ่มสั่งเมานท์โทดผ่านความคิดของเขาเพื่อให้มันล่องหนและกระโดดจากร่องลึกใต้ดินของโรงงานมาอยู่ที่ด้านหน้าเขาตอนนี้
หลังจากนั้นชายหนุ่มเสกคาถา ‘เปลี่ยนร่าง’ ใส่เมานท์โทดและขัดเกลาสัตว์อาคมตัวนี้เป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะพึมพำกับ “เปลี่ยนร่าง, เปลี่ยนร่าง …” ในขณะที่เขาหลับตา
อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขากำลังจะใช้พลังเพื่อสร้างการเปลี่ยนแปลงอย่างช้า ๆ ในการดูดซับพลังอันทรงพลังทั้งหมดของเมานท์โทดเขาได้ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งด้วยหัวใจที่ถูกทำให้สั่นไหว
“โครโคดราก้อน … โครโคดราก้อน …” จางลี่เฉินขมวดคิ้วเข้าหากันในขณะที่เขาไตร่ตรองและพึมพำชื่อของสัตว์อาคมตัวอื่น อย่างไรก็ตามจากนั้นไม่ช้าเขาก็ยิ้มขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ และปิดตาของเขาลงอีกครั้ง
โดยไม่ลังเลอีกต่อไป ชายหนุ่มเริ่มปล่อยออร่าออกจากร่างกายช้า ๆ อย่างต่อเนื่อง หลังจากหายใจเข้าออกอยู่ประมาณ 20 นาที ดูเหมือนว่าเขาจะหายใจเอาอากาศที่เก็บไว้ในถุงลมของเขาออกมาทั้งหมดในขณะที่หน้าอกของเขาเริ่มที่จะซูบตัว
หลังจากหายใจออกจนหมดลม จางลี่เฉินเปิดตาของตัวเองและมองตรงไปที่เมานท์โทดที่อยู่ข้างเท้าเขาในตอนนี้ ในตอนที่เขากำลังจะหายใจเข้า ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นเมล็ดบนตัวสัตว์อาคมที่ถูกแช่อยู่ในมหาสมุทรเลือดเป็นเวลาเกือบ 3 สัปดาห์และได้รับการขัดเกลาครั้งที่ 5 กำลังเบ่งบานอยู่บนผิวทำให้ร่างกายของมันเต็มไปด้วยดอกไม้แปลก ๆ
ชายหนุ่มหยุดการเคลื่อนไหวของเขาอีกครั้ง ท่าทีการแสดงออกต่าง ๆ วิ่งผ่านใบหน้าของเขาสักครู่ก่อนที่เขาจะเริ่มบ่น “เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงครั้งแรกสามารถดำเนินการไปได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้วทำไมยังต้องรีบร้อนขนาดนี้ด้วย? สงสังคงต้องรออีก 1 – 2 เดือน”
ขณะที่เขาพูด เขาหายใจเข้าลึก ๆ และผลักหน้าอกออกมาอีกครั้ง ด้วยการใช้คาถา ‘เชื่อมต่อ’ เขาสั่งให้เมานท์โทดทำตัวล่องหนและกระโดดกลับเข้าไปในร่องลึกใต้โรงงานที่เต็มไปด้วยเลือดและอวัยวะต่าง ๆ อีกครั้งก่อนที่จะเดินออกจากสำนักงานไปอย่างรวดเร็ว