เมื่อแขนขาทั้งสี่หักหมด ปาเฮ่อก็ล้มลงบนพื้นราวกับกองโคลน ร่างกระตุกอย่างน่าเวทนา ประมุขวิหารหยกวิญญาณยกเท้าขึ้นเตะปาเฮ่อไปตกที่ด้านหน้าจวินอู๋เสีย
จวินอู๋เสียหรี่ตามองปาเฮ่อที่กลิ้งมาอยู่แทบเท้าตน เมื่อกี้นี้ปาเฮ่อยังยโสโอหังและอวดดีอยู่เลย แต่ตอนนี้ตกอยู่ในสภาพนี้ซะแล้ว ขอพูดสองคำเลยว่า
สะใจ!
“ไอ้สารเลว……พวกเจ้าต้องไม่ตายดี……ไม่ตายดี……” ปาเฮ่อนอนกระตุกอยู่บนพื้น เลือดเต็มปาก แต่เขาก็ยังไม่ลืมด่าจวินอู๋เสีย
จวินอู๋เสียยิ้มมุมปาก นางลงนั่งยองๆและจิกผมปาเฮ่อขึ้นมา
“ไม่ตายดี? คนที่ไม่ตายดีน่ะใครกันแน่?”
ปาเฮ่อถลึงตาจ้องจวินอู๋เสียอย่างมุ่งร้าย “ไอ้คนใจดำอำมหิต เจ้าคิดหรือว่ายาพิษแค่นี้จะกำจัดพวกเราทั้งหมดได้? ฝันไปเถอะไอ้โง่! แค่มีคนหนีไปได้สักคน ใช้เวลาไม่นานหรอกก็จะถึงจุดจบของพวกเจ้าอาณาจักรกลาง พวกเจ้าจะต้องตายอย่างอนาถ เก้าอารามจะถูกสังหารจนสิ้น ทุกอย่างที่พวกเจ้าทำลงไป พวกเจ้าจะต้องชดใช้อย่างสาสม……อ๊ากกกกกกกกก!”
ปาเฮ่อยังพูดไม่จบ จวินอู๋เสียก็ตวัดดาบแสงในมือ เฉือนปากของเขาเป็นแนวขวาง ลิ้นโชกเลือดตกลงบนพื้น เลือดทะลักออกมากองโต ใบหน้าของปาเฮ่อบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด
“ฝันไปเถอะงั้นหรือ? งั้นข้าจะให้เจ้าดูนี่” จวินอู๋เสียกระชากผมปาเฮ่อขึ้นมาอย่างแรง บังคับให้เขาเงยหน้าขึ้นมองสนามรบ novel-lucky
ด้วยผลของยาพิษ ตอนนี้คนของอาณาจักรบนที่ตกจากขั้นพลังวิญญาณสีทองได้กระอักเลือดออกมาทุกคน แม้ว่าจะมีแสงพลังวิญญาณสีเงินอยู่บนร่าง แต่ก็อ่อนแสงลงมากแล้ว ฝีเท้าของพวกเขาไม่มั่นคง แต่ละครั้งที่เคลื่อนไหวก็จะกระอักเลือดออกมากองโต
นี่ไม่ใช่แค่การสูญเสียพลังวิญญาณแล้ว! “ข้าลืมบอกเจ้าไป ยาพิษที่ข้าให้พวกเจ้า ไม่ได้กินแค่พลังวิญญาณของพวกเจ้าเท่านั้น แต่ยังกินชีวิตของพวกเจ้าด้วย” เจตนาฆ่ารุนแรงปรากฏขึ้นในดวงตาของจวินอู๋เสีย ยาพิษธรรมดาไม่มีผลกับผู้ใช้พลังวิญญาณสีทอง แต่ถ้าพวกเขาตกจากขั้นวิญญาณสีทอง ยาพิษที่แฝงอยู่ในร่างของพวกเขาก็จะแสดงผลออกมาได้
เริ่มแรกก็ตัดปีกพวกเขาก่อน จากนั้นก็ผลักพวกเขาลงสู่ขุมนรก จวินอู๋เสียวางแผนไว้อย่างละเอียดทุกขั้นตอน ต่อให้พวกของประมุขวิหารหยกวิญญาณไม่ได้ปรากฏตัวออกมา ตราบใดที่ลากต่อไปได้อีกสิบนาที แม้ว่าจะไม่มีใครทำอะไร คนพวกนี้ก็จะตายที่นี่ทั้งหมด!
การสูญเสียพลังวิญญาณทำให้ความต้านทานพิษของพวกเขาลดลงเรื่อยๆ พิษทั้งหมดที่แฝงอยู่ในร่างกายของพวกเขาก็จะฆ่าพวกเขาทีละนิด
ปาเฮ่อจ้องไปที่จวินอู๋เสียอย่างเกลียดชัง ไม่ว่ายังไงเขาก็คิดไม่ถึงว่าผู้เยาว์ที่ดูธรรมดาคนนี้จะมีวิธีการที่น่ากลัวขนาดนี้ มิน่าล่ะ……มิน่านางถึงกล้าพูดว่า……คนอาณาจักรบนที่อยู่ในสำนักธาราเมฆจะไม่มีใครรอดไปได้แม้แต่คนเดียว ที่แท้นางก็เตรียมการไว้อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว ช่างละเอียดรอบคอบและโหดเหี้ยมน่ากลัวนัก!
ไม่ใช่แค่ปาเฮ่อที่ตกใจ แม้แต่ซูจิ่งเหยียนก็ตกใจกับวิธีการที่ร้ายกาจของจวินอู๋เสีย ผู้อาวุโสคนอื่นๆของเก้าอารามก็แอบตกใจเช่นกัน และนึกดีใจที่ตอนนั้นซูจิ่งเหยียนตัดสินใจอย่างเด็ดขาด ไม่เช่นนั้น พอกำจัดคนของอาณาจักรบนหมดแล้ว จวินอู๋เสียคงไม่ปล่อยเก้าอารามไปอย่างแน่นอน
“เอาล่ะ ได้เวลาใช้หนี้แล้ว” จวินอู๋เสียมองปาเฮ่อ เจตนาฆ่าในแววตาส่องประกายวาว นางหยิบยาขึ้นมาหนึ่งเม็ดและยัดใส่ปากของปาเฮ่อ ชีวิตนี้ของปาเฮ่อ ถ้ายังชดใช้หนี้ไม่ครบ ต่อให้นางตาย นางก็จะไม่ปล่อยให้เขาตาย!