เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 938
ไม่คิดว่า
คำพูดของหยางติ่งเทียน
หลงเฟยหยูมองไปที่หลงกูเฉิงด้วยสีหน้าแววตาที่เปลี่ยนไป
ภายในใจของเขานั้น ตอนนี้เหมือนได้มีความเจ็บแปลบ！
“อ้าย……”
หลงกูเฉิงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา
ลูกชายของตนเองนั้น จะเด็กไปหน่อยแล้วมั้ง
เดิมทีนั้นทำไมมองใจความคิดของตนเองไม่ออกเลยนะ
ส่วนหยางเฟิงที่อยู่ด้านข้างนั้น ก็ได้ยิ้มๆ
เขาไม่คิดเลยว่า หยางติ่งเทียนนั้นจะแสดงได้ดีขนาดนี้
อีกทั้งเขาไม่คิดเลยว่า เสือขาวนั้นจะเป็นคนแก่งฉลาดเช่นนี้！
เขานั้นแค่ให้เสือขาวนั้นไปดูจัดการ
เสือขาวที่บ้าบิ่นนี้ กลับทำให้แผนการอุบายภัยพิบัติพวกนี้ออกมาได้อีก
นี่ทำให้หยางเฟิงนั้นแอบตื่นเต้นแปลกใจเลยทีเดียว
ในขณะเดียวกัน พวกบอดี้การ์ดกลุ่มหนึ่งก็ได้พุ่งขึ้นไปยังชั้นสอง
ในตอนนี้ เสือขาวนั้นก็ได้เอามือตบไปที่หน้าขอหยุนเฟยฉาง
“ตื่นตื่น！”
หยุนเฟยฉางนั้นได้หลับๆตื่นๆลืมตามา ก่อนไม่รอให้เขานั้นได้คืนสติ เสือขาวนั้นก็ได้เอาปืนยัดมือคืนเขาไป
เสือขาวยิ้มๆ“เจ้าสิ่งนี้ไม่เลวเลยนะ ตอนนี้ข้าเอาคืนให้ก็แล้วกัน！”
เมื่อเอ่ยจบ เสือขาวก็รีบหนีแว็บไป แล้วก็หายไปทันที！
เมื่อถึงในตอนนี้
หยุนเฟยฉางที่ยังมึนงงอยู่
นี่มันเกิดอะไรขึ้น？
“เป็นเขา！จับเขาเอาไว้！”
ไม่รอให้หยุนเฟยฉางคืนสติดี
บอดี้การ์ดสิบกว่าคนนั้น ได้เข้ามาล้อมไว้ทุกสี่ทิศทาง
หยุนเฟยฉางนั้นได้เบิกตาโต ก่อนที่เขานั้นจะตกตะลึงงัน
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？
“จับเขาไว้！อย่าให้เขาหนีไป！”
ในตอนที่หยุนเฟยฉางนั้นกำลังมึนงงอยู่
บอดี้การ์ดหลายสิบคนก็ได้พุ่งเข้ามาหาเขา ก่อนที่จะจับเขาเอาไว้！
“พวกเจ้าจะทำอะไรกัน？รีบปล่อยข้านะ！”
“ข้าเป็นคุณชายแห่งตระกูลหยุนนะ ข้ากับคุณชายหลงนั้นคุยกันดีแล้ว！”
“พวกเจ้าอยากตายหรือไงกัน？รีบปล่อยข้านะ！”
หยุนเฟยฉางนั้นไม่หยุดที่จะดิ้นตะโกน
ในตอนนี้บอดี้การ์ดพวกนี้ ก็ไม่ได้สนใจในคำพูดของเขา
หยุนเฟยฉางนั้นโกรธจนแทบบ้า
ไม่ได้เอ่ยกับหลงเฟยหยูไว้ก่อนแล้วไม่ใช่หรอ？
ว่าจะให้ข้าฆ่าหยางเฟิง
เพียงแค่ฆ่าหยางเฟิง เขานั้นก็จะให้ข้าไป！
แต่ว่าตอนนี้ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？
หยุนเฟยฉางนั้นแทบจะบ้าไปแล้ว
ตนเองนั้นยังไม่ได้ทำอะไรเลย แค่โดนเสือขาวตีจนสลบไปเอง
ไม่รอให้เขาตื่นขึ้นมา ก็ได้มีบอดี้การ์ดรุมกันเข้ามา
หากจะโดนจับกุมล่ะก็ ไม่ตายก็หนังหลุด
เมื่อคิดดังนี้
หยุนเฟนฉางอดไม่ได้ที่จะเอ่ยออกมา“หลงเฟยหยู เจ้ามันไอบ้าแม่งเอ่ย！”
“ข้ารู้แล้ว！”
“แม่มึงเถอะ ！หลงเฟยหยูไอเจ้าบ้านี่ ที่แท้ก็อยากที่จะกำจัดตระกูลหยุนของข้า！”
ทันใดนั้น
หยุนเฟยฉางก็เข้าใจ
นี่คงเป็นแผนของ หลงเฟยหยู
อะไรคือจะฆ่าหยางเฟิง？
นี่มันเรื่องไร้สาระชัดๆ！
หลงเฟยหยูจุดประสงค์ที่แท้ก็คือข้านี่เอง！
เพียงแค่จับข้าได้ เรานั้นก็คือฆาตกร
เมื่อถึงเวลา เขานั้นมีร้อยปากก็เอ่ยไม่ชัดเจนแน่
เมื่อคิดได้ดังนี้ หยุนเฟยฉางทันใดนั้นก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
ในรอบนี้ มองดูแล้วตนเองนั้นจะเสียรู้แล้ว！
นขณะเดียวกัน ภายในใจของเขานั้นเกลียดหลงเฟยหยูจนคันฟัน
ทั้งหมดนี่คงจะเป็นเพราะแผนของหลงเฟยหยู ที่เจ้าเล่ห์แน่ๆไม่อย่างงั้นตนเองจะมาอยู่ในสภาพเช่นนี้หรอ！
“หมอ！รีบไปเรียกหมอมา！”
ในเวลานั้น หยางติ่งเทียนที่อยู่ชั้นหนึ่งไม่หยุดที่จะเอ่ยเรียก
เขานั้นได้เอามืออุดแผลให้หลงเฟยหยู แล้วเอามือจับไปที่เขาเอาไว้
เลือดสดนั้นไม่หยุดที่จะหลั่งไหลมาจากขาของเขา ดูแล้วก็ตกใจ
“เฟยหยู เจ้าจะต้องอดทนไว้นะ อีกสักครู่หมอก็จะมาแล้ว！”
หลงเฟยหยูมองไปที่หยางติ่งเทียน ที่มีสีหน้าซีดขาว และด้วยตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา“คุณอา ขอบคุณนะครับ คุณดีกับผมจริงๆ ที่ช่วยผมไว้ เมื่อก่อนที่ผมทำกับคุณเอาไว้……”