“วิ่ง!” กลุ่มบุกโจมตีตกตะลึง ใครจะไปคิดว่ามีกองทัพจอมยุทธระดับสุริยันจันทรานับร้อยคนอยู่ในกลุ่มทหารของแคว้นราชสีห์ทองคำ?
ต่อหน้ากองกำลังดังกล่าว พวกเขาไม่ต่างอะไรกับมดปลวก!
“พวกเจ้ายังคิดจะหนีอีกงั้นรึ?” จอมยุทธระดับสุริยันจันทราตะโกน ทำให้จอมยุทธระดับภูผาวารีหลายคนหยุดชะงักทันที แต่โชคดีที่จอมยุทธระดับสุริยันจันทราพวกนั้นไม่มีความคิดที่จะฆ่า เพียงแค่ขวางทางไม่ให้หลบหนีเท่านั้น
มีเพียงแค่จ้าวหลุนคนเดียวเท่านั้นที่ฝ่าวงล้อมออกไปได้ และเกราะที่เขาสวมใส่สามารถทำให้เขาบินบนท้องฟ้าได้ บวกกับพลังป้องกันที่แข็งแกร่งแล้ว ถึงแม้จะมีจอมยุทธระดับสุริยันจันทราหลายคนแต่ก็ไม่สามารถหยุดยั้งเขาเอาไว้ได้
นอกจากนั้น ท่ามกลางการต่อสู้ระยะประชิด ไม่มีใครแม้แต่คนเดียวที่สังเกตว่ามีคนหายไป
ซึ่งแน่นอนว่าหลิงฮันเข้าไปหลบซ่อนตัวอยู่ในหอคอยทมิฬ
“จับกุมให้หมดทุกคน!” จอมยุทธคนหนึ่งออกคำสั่ง “เก็บกวาดให้เรียบร้อย ห้ามใครทำให้แผนขององค์จักรพรรดิล้มเหลวเป็นอัดขาด!”
“ขอรับ!”
ทันใดนั้น สนามรบก็ถูกเก็บกวาด และรถขว้างก้อนหินก็เริ่มโจมตีทำให้กองทัพของแคว้นพิรุณบูรพาที่ยังไม่ข้ามแม่น้ำไม่ถึงฝั่งนำไปสู่ความพ่ายแพ้อย่างน้อยหนึ่งในสี่ของกองทัพถูกกลืนหายไปในแม่น้ำคลื่นพิโรธ
เมื่อเห็นเช่นนั้นกองทัพที่เหลือรีบหันหัวเรือกลับทันที และไม่กล้าข้ามไปอีก
โชคดีที่ดูเหมือนว่าจักรวรรดิสวรรค์นิรันดร์จะไม่ตั้งใจต่อสู้กับจักรวรรดิราชวงศ์ดาราหายนะโดยตรง ดังนั้นกำลังเสริมของพวกเขายังคงซ่อนตัวอยู่ในเงามืด และพวกเขาไม่ได้ฆ่ากองทัพศิษย์ของสำนักนภาสีชาดไปทั้งหมด พวกเขาแค่จับกุมเท่านั้น
นี่แสดงให้เห็นว่าแผนการของพวกเขาใหญ่มาก
หลิงฮันสังเกตการณ์อย่างเงียบๆในหอคอยทมิฬ และได้ยินฝ่ายศัตรูหลุดปากพูดว่า “ห้ามใครทำให้แผนขององค์จักรพรรดิล้มเหลวเป็นอัดขาด” แน่นอนว่าอีกฝ่ายไม่ทราบว่ามีอีกคนหนึ่งซ่อนตัวอยู่ในเงามืดเพื่อดักฟัง ดังนั้นจะพูดว่าหลุดปากพูดก็ไม่น่าใช่
เพียงแค่ประโยคเดียวแต่ก็ให้ข้อมูลจำนวนมาก
นี่ทำให้หลิงฮันเกิดความอยากรู้อยากเห็นว่าจักรพรรดิของจักรวรรดิราชวงศ์สวรรค์นิรันดร์ต้องการทำอะไรกันแน่?
ในไม่ช้าทั้งบริเวณก็กลายเป็นเงียบงัน
หลิงฮันออกจากหอคอยทมิฬและออกจากค่ายทหารอย่างเงียบเชียบ แล้วมุ่งหน้าไปทางทิศเหนือ
จักวรรดิราชวงศ์สวรรค์นิรันดร์ยึดมั่นพื้นที่บริเวณนี้ และป้องกันไม่ให้ศัตรูข้ามแม่น้ำสำเร็จด้วยกองทัพขนาดใหญ่ นี่แสดงให้เห็นว่าพวกเขาต้องยึดมั่นพื้นที่ตรงนี้เอาไว้ แล้วถ้าเขาเอาแต่อยู่ในค่ายทหาร เขาก็จะไม่สามารถสืบข้อมูลอะไรได้ เพราะนี่เป็นเพียงแค่ด่านหน้าเท่านั้น
หลิงฮันเดินหน้าลึกเข้าไปในดินแดนของแคว้นพิรุณบูรพา แต่ยิ่งเขาเดินเข้าไปลึกเท่านั้น มันก็ทำให้เขายิ่งหวาดมากขึ้นเท่านั้น เพราะบรรยากาศรอบตัวเขาเงียบสนิทและไม่มีร่องรอยของสิ่งมีชีวิต
หลิงฮันจึงนำพาหนะแหวกเมฆาออกมาเพื่อพุ่งผ่านบริเวณนี้ไปและเริ่มค้นหาอย่างระมัดระวัง
ถึงแม้ว่าความเร็วของพาหนะแหวกเมฆานั้นจะรวดเร็วมาก แต่หลิงฮันก็มีสายตาที่ดีเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงสำรวจพื้นที่บริเวณกว้างได้ในเวลาอันสั้น
ดินแดนเบื้องหน้าจู่ๆก็กลายเป็นสีแดง ราวกับว่ามันถูกเปลวเพลิงสวรรค์มอดไหม้
ปัง!
ทันใดนั้น พาหนะแหวกเมฆาเกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ราวกับถูกโจมตี
หลิงฮันรีบลดระดับความสูงทันที และสังเกตมองรอบข้างด้วยความระมัดระวัง
ดินแดนที่แดงเถือกแห่งนี้เต็มไปด้วยกลิ่นอายที่ชั่วร้ายและน่าสะพรึงกลัว
“จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิราชวงศ์สวรรค์นิรันดร์ต้องการทำอะไรกันแน่?” หลิงฮันคิดอยู่ในใจ “เหตุใดพวกเขาถึงเปลี่ยนผืนดินที่อุดมสมบูรณ์ให้กลายเป็นดินแดนที่แดงเถือกแบบนี้”
หลิงฮันก้าวเดินอย่างช้าๆ และไม่กล้าที่จะประมาทแม้แต่น้อย
ทันใดนั้น สัญญาณเตือนบางอย่างก็ดังขึ้นอยู่ในใจ เบื้องหน้าเขามีพลังปราณชั่วร้ายพุ่งขึ้นมาจากพื้นดินและก่อตัวเป็นรูปร่างมนุษย์
ปัง!
ปราณชั่วร้ายรูปร่างมนุษย์นั่นเปิดฉากจู่โจมหลิงฮันทันที และปล่อยหมัดโจมตีไปที่หน้าอกของหลิงฮัน
อะไรกัน?
หลิงฮันกวัดแกว่งดาบ และสวนการโจมตีกลับไปด้วยทักษะบัญญัติดาบเร็ว ทำให้ร่างของมันถูกตัดออกเป็นแปดส่วนในพริบตา
ปราณชั่วร้ายรูปร่างมนุษย์กลับไปอยู่ในรูปหมอกอีกครั้ง แต่มันก็สามารถกลับมารวมตัวกันได้อย่างรวดเร็ว เหมือนกับว่าการโจมตีของหลิงฮันไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับมันได้เลย
“น่าสนใจดีนิ!” หลิงฮันพึมพัมและเรียกจักรพรรดิจอมอสูรออกมาจากหอคอยทมิฬ
“นายท่านผู้ยิ่งใหญ่ กรงเล็บของจักรพรรดิอันต่ำต้อยของข้ากำลังหิวโหยและกระหายเลือดอยู่พอดี ในเมื่อนายท่านออกคำสั่ง ข้าก็จะสังหารศัตรูของท่านให้ทันที” หมาป่าตัวหนึ่งออกมาจากหอคอยทมิฬ คำพูดของมันเต็มไปด้วยคำเยินยอ
“บรู๊ว!” จักรพรรดิจอมอสูรส่งเสียงหอนและโจมตีใส่ฝ่ายตรงข้ามทันที
กรงเล็บและปากของมันสามารถฉีกปราณชั่วร้ายรูปร่างมนุษย์ได้ในพริบตา
“หืม!” จักรพรรดิจอมอสูรส่งเสียงประหลาดใจ เพราะปราณชั่วร้ายรูปร่างมนุษย์กลับมารวมตัวเป็นร่างมนุษย์อีกครั้ง
มันเป็นอมตะหรือยังไงกัน?
“มันเป็นเหมือนเจ้า” หลิงฮันกล่าว
“นายท่าน แต่เจ้าสิ่งนี้มันไม่น่าเป็นสิ่งมีชีวิต” จักรพรรดิจอมอสูรกล่าวสิ่งที่คิด
หลิงฮันพยักหน้าและพูดว่า “พลังปราณชั่วร้ายที่นี่ทรงพลังมาก มันสามารถก่อตัวเป็นรูปร่างมนุษย์ได้ ทั้งยังมีการโจมตีที่ทรงพลัง”
จักรพรรดิจอมอสูรตกตะลึงและพูดว่า “ช่างน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก และการโจมตียังใช้ไม่ได้ผลกับมันอีกด้วย”
“ดังนั้น ข้าจึงอยากรู้ว่าจักรวรรดิราชวงศ์สวรรค์นิรันดร์กำลังทำอะไรอยู่”
“นายท่าน ข้าเกรงว่าหากเข้าไปลึกมากกว่านี้ เกรงว่าจะอันตรายมากยิ่งขึ้น” จักรพรรดิจอมอสูรหวาดกลัวต่อความตายมาก
“เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง หากมีอันตรายเกิดขึ้น เจ้าก็จะคอยปกป้องข้ามิใช่รึ?” หลิงฮันกล่าว
“ว่าไงนะ!” จักรพรรดิจอมอสูรอ้าปากกว้าง เจ้าเป็นเจ้านายแต่คิดจะหลบหลังลูกน้องแบบนี้ได้ยังไง
หลิงฮันทดลองหลายวิธี แต่ก็ไม่สามารถกำจัดปราณชั่วร้ายนี้ได้ แม้เขาจะสับมันเป็นพันๆชิ้น แต่มันก็จะกลับมารวบตัวอีกครั้ง
“ถ้างั้นลองวิธีนี้” หลิงฮันเริ่มใช้อักขระศักดิ์สิทธิ์เปลวเพลิง และเผาปราณชั่วร้าย
พรึบ!
เมื่อเปลวเพลิงลุกไหม้ หลิงฮันดูเหมือนจะได้ยินเสียงกรีดร้องอันทุกข์ทรมาน ซึ่งทำให้เขารู้สึกเศร้าหมอง แต่วิธีการนี้ก็ได้ผล ในไม่ช้าปราณชั่วร้ายรูปร่างมนุษย์นี่ก็กลายเป็นขี้เถ้า
หลิงฮันหันหน้าไปหาจักรพรรดิจอมอสูร และได้เห็นสภาพน่าสังเวชของอีกฝ่าย
เสียงกรีดร้องเมื่อครู่ส่งผลกระทบต่อดวงวิญญาณจักรพรรดิจอมอสูรโดยตรง แต่หลิงฮันที่มีดวงวิญญาณที่แกร่งกล้า ทำให้เขาได้รับผลกระทบแค่ชั่วครู่เท่านั้น