กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1194
บุคคลที่ถูกเรียกว่าปรมาจารย์เวดนี่ช่างกล้าคิดจริงๆ นะว่า เขาสามารถก้าวขึ้นมาเทียบชั้นกับนายน้อยคนที่สามแห่งโคชได้? เขามีสิทธิ์อะไรไม่ทราบ?
ในขณะที่เขากำลังคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ไม่รู้สึกอยากจะคุยกับชาร์ลีอีกต่อไป เขามองไปที่ไอแซคก่อนจะยิ้มแล้วพูดว่า “ผมไม่คิดว่าคุณจะมาอยู่ที่นี่ในวันนี้คุณคาเมรอน อันที่จริงผมกำลังวางแผนว่าจะไปเที่ยวแชงกรีล่าในวันพรุ่งนี้”
ไอแซคตอบเบา ๆ ว่า “คุณโคชก็เกรงใจเกินไปแล้ว ผมนี่สิ แปลกใจว่าอะไรทำให้คุณเดินทางมาถึงโอลรัส ฮิลล์ได้ครับ?”
นายน้อยคนที่สามของตระกูลโคชชำเลืองมองจัสมินก่อนจะยิ้มแล้วพูดว่า “น้องสาวผมกับคุณจัสมินเป็นเพื่อนเรียนกันมาสมัยที่ไปเรียนต่างประเทศในตอนนั้นน่ะครับ เหตุผลที่ผมมาที่โอลรัส ฮิลล์ก็คือ… ผมอยากจะคุยกับนายท่านมัวร์เกี่ยวกับการเป็นหุ้นส่วนกับตระกูลมัวร์ ตอนแรกก็ตั้งใจจะมาที่นี่ในอีกสองวัน แต่พอดีได้ยินว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณจัสมิน ผมเลยตัดสินใจมาที่นี่ให้เร็วขึ้น”
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงหยิบกล่องของขวัญอันสวยงามออกมาจากกระเป๋าเสื้อ หลังจากเปิดกล่องขวัญออกมา ก็มองเห็นประกายวาววับของสร้อยทับทิมที่อยู่ในกล่องนั้น เขาพูดกับจัสมินว่า “คุณจัสมินครับ ผมเลือกสร้อยเส้นนี้มาให้คุณด้วยตัวผมเองเลย นี่เป็นสร้อยทับทิมแท้ ๆ จากแอฟริกาเลยนะครับ”
ทุกคนมองไปกล่องของขวัญนั้น แล้วมองเห็นสร้อยคอที่สวยงามอยู่ในกล่อง สร้อยคอเส้นนั้นฝังเม็ดทับทิมเจียระนัยน้ำงามขนาดเกือบเท่าไข่ไก่
ผู้คนมากมายที่ยืนอยู่ตรงนั้นต่างส่งเสียงอุทานออกมาดัง ๆ โดยไม่ได้ตั้งใจ
ทุกคนต่างรู้ว่าอะไรเป็นอะไร และเห็นได้ชัดว่าทับทิมเม็ดนี้มีค่ามาก
เมื่อเขาเห็นว่าทุกคนต่างตกใจที่เห็นสร้อยทับทิมของเขา นายน้อยคนที่สามของตระกูลโคชก็ยิ้มอย่างมีชัย “คุณจัสมินครับ คุณควรจะรู้ด้วยนะครับว่าทับทิมเม็ดนี้มีราคาแพงที่สุดในบรรดาอัญมณีทั้งหมดที่มีอยู่ในโลกนี้ ราคาของทับทิมต่อหนึ่งกะรัตในตลาดต่างประเทศอาจขายได้กว่าหลายหมื่นดอลลาร์ นี่เป็นทับทิมบริสุทธิ์ชนิดพิเศษซึ่งมีน้ำหนักถึงยี่สิบหกกะรัต ผมถึงขนาดจ้างช่างทำอัญมณีที่เก่งที่สุดของทิฟฟานี่ มาช่วยเจียระนัยให้ขึ้นเงาพร้อมทั้งประกอบเป็นสร้อยให้สวยงดงาม สร้อยทับทิมเส้นนี้มีราคามากกว่ายี่สิบล้านดอลลาร์ ผมหวังว่าคุณจัสมินจะชอบนะครับ”
หลายคนต่างอิจฉาจนตาแทบถลน
นี่เป็นอะไรที่เหลือเชื่อมาก ที่จะมีใครสามารถรับสร้อยคอมูลค่ามากกว่ายี่สิบล้านดอลลาร์เป็นของขวัญวันเกิดได้
แต่อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนจัสมินจะไม่ได้สนใจสร้อยคอเส้นนั้นเลย ตอนนี้เธอแค่ตอบอย่างสงบนิ่งว่า “คุณโคชคะ สร้อยคอเส้นนี้มีราคาแพงเกินไป ฉันรับไว้ไม่ได้หรอกค่ะ”
“ทำไมถึงรับไว้ไม่ได้ล่ะครับ?” นายน้อยคนที่สามของตระกูลโคชยิ้มก่อนที่จะพูดว่า “นี่เป็นเพียงสร้อยคอเส้นหนึ่งเท่านั้น นี่ถือเป็นเรื่องเล็กน้อยมาก ๆ สำหรับตระกูลโคช ผมคิดว่าสร้อยคอเส้นนี้ช่างเหมาะเจาะกับนิสัยใจคอของคุณจัสมินจริง ๆ นั่นคือเหตุผลที่ผมซื้อมาเป็นของขวัญให้คุณโดยเฉพาะ คุณจัสมินครับ ไม่ต้องเกรงใจผมขนาดนั้นก็ได้ รับของขวัญจากผมไปเถอะครับ”
จัสมินมีสีหน้าเคร่งเครียดในขณะที่พูดว่า “คุณโคชคะ คุณนั่นแหละที่เกรงใจเกินไป เพราะอย่างไรก็ตาม ฉันไม่สมควรจะได้ของรางวัล ถ้าไม่ได้ทำอะไรที่สมควรจะได้รับ แล้วฉันจะรับของขวัญราคาแพงจากคุณได้อย่างไรกันคะ? ตอนนี้ฉันได้รับความตั้งใจและความคิดดี ๆ จากคุณแล้ว แต่ฉันรับสร้อยคอเส้นนี้จากคุณไว้ไม่ได้จริง ๆ ค่ะ”
นายน้อยคนที่สามของตระกูลโคชมีสีหน้าสลดหดหู่ในขณะที่ถามขึ้นว่า “คุณจัสมินครับ ทำไมคุณถึงเกรงใจผมนักล่ะ? เหตุผลที่ผมมาที่นี่ในวันนี้ก็เพื่อมาฉลองวันเกิดของคุณ พร้อมกับมายื่นข้อเสนอในการให้ความร่วมมือกับตระกูลมัวร์ในอนาคตให้มากขึ้นด้วย ถ้าคุณยังมัวมาเกรงใจผมอยู่แบบนี้ แล้วเราจะสามารถดำเนินงานร่วมกันได้อย่างไรล่ะครับ?”
ในเวลานี้ รูเบนรีบพูดขึ้นว่า “จัสมิน มัวทำอะไรอยู่? คุณโคชกำลังให้ของขวัญที่ดีกับเธออยู่นะ แล้วจะมองข้ามความตั้งใจดีของเขาไปได้ยังไง? รีบรับของขวัญนั้นเร็วเข้าสิ!”
ไทเลอร์… พ่อของรูเบนก็พยักหน้าในขณะพูดว่า “จัสมิน… ทำไมไม่ลองคิดดูล่ะว่าจะมีสักกี่คนที่จะให้ข้าวของล้ำค่าราคาแพงเป็นของขวัญวันเกิดกับเธอ? มีแต่คุณโคชเท่านั้นแหละที่ใจกว้างได้ขนาดนี้”
จัสมินเป็นคนเด็ดเดี่ยวและดื้อรั้นมาก เธอตอบเพียงว่า “ฉันรู้ค่ะ ว่าคุณโคชเป็นคนใจกว้างมาก แล้วให้ของขวัญที่ดีมาก ๆ ฉันรู้สึกขอบคุณจริง ๆ แต่ฉันรับของขวัญราคาแพงอย่างนั้นไว้ไม่ได้จริง ๆ ค่ะ คุณโคชได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วยที่ไม่รับของขวัญของคุณ ฉันไม่ได้รังเกียจอะไรคุณหรือสร้อยคอเส้นนั้น ฉะนั้นกรุณาอย่าเข้าใจฉันผิดนะคะ”
นายท่านมัวร์ก้าวออกมาในเวลานี้ด้วยเพื่อช่วยไกล่เกลี่ย “คุณโคชครับ ของขวัญของคุณมีราคาแพงจริง ๆ จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่จัสมินจะต้องรู้สึกแย่ถ้าหากรับของขวัญนั้นไว้ ฉะนั้นได้โปรดอย่าถือโทษโกรธเคืองเราเลยครับ”
นายน้อยคนที่สามของตระกูลโคชขมวดคิ้วก่อนจะถามว่า “นายท่านมัวร์ นี่คุณกับจัสมินกำลังดูถูกผมกับตระกูลโคชอยู่หรือเปล่า?”