เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 941
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อหยางติ่งเทียนอยู่ที่นี่
หากหยางติ่งเทียนรู้ว่า ตนเองเป็นคนให้หยุนเฟยฉางไปสังหารลูกชายของเขา
ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลหลงและตระกูลหยางก็จะพังทลายลงอย่างสิ้นเชิง!
ต่อให้ทุบตีเขาจนตาย เขาก็จะไม่ยอมรับ!
หยุนเฟยฉาง เจ้าโง่นั่น!
“ถ้าข้าเป็นคนบอกให้เจ้าไปลอบสังหารหยางเฟิง งั้นทำไมเจ้าถึงต้องมาลอบสังหารข้า? แล้วทำไมข้าถึงได้รับบาดเจ็บล่ะ?”
“หยุนเฟยฉาง ที่เจ้าพูดมาล้วนแล้วแต่เพ้อเจ้อเหลวไหลทั้งนั้น!”
“เจ้าทำเช่นนี้ เพื่อที่ว่าในอนาคตคู่แข่งของเจ้าในจงโจวก็จะน้อยลงไปอีกคน เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้เจตนาที่ชั่วร้ายของเจ้าหรือ?”
หลงเฟยหยูพยายามทนความเจ็บปวดไว้ พร้อมกับกล่าวด้วยสีหน้าที่ดุร้าย
“ข้า……”
เวลานี้ หยุนเฟยฉางพูดไม่ออก
นั่นสิ!
หลงเฟยหยูให้เขาลอบสังหารหยางเฟิง
แล้วทำไมหยางเฟิงไม่เป็นอะไร แต่หลงเฟยหยูกลับได้รับบาดเจ็บแทน?
ณ ตอนนี้ หยุนเฟยฉางรู้แล้วว่า ตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์ที่
ต่อให้มีเป็นร้อยปาก ก็ไม่สามารถอธิบายให้ชัดเจนได้
หยุนเฟยฉางหันหน้าไปมองหลงกูเฉิงแล้วพูดว่า “อาหลง…”
“อย่ามาเรียกฉันว่าอาหลง! ฉันไม่ใช่อาของแก!”
“แกกล้าคิดจะฆ่าลูกชายของฉัน จากนี้ไป ตระกูลหลงของเราและตระกูลหยุนของเจ้าไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้อีกต่อไป!”
หลงกูเฉิงสีหน้าหน้าแดง พร้อมกับตะโกนเสียงดังด้วยความโกรธ
ตูม!
ตึง
ตึง
ตึง
หยุนเฟยฉางถอยหลังไปสามก้าว
ใบหน้าของเขาขาวซีดมาก มองไม่เห็นสีเลือดเลยแม้แต่น้อย
เขารู้ว่าตัวเองจบเห่แล้ว!
เพราะเขา ตระกูลหลงและตระกูลหยุนจึงมีเรื่องกันจนถึงขั้นแตกหัก
หลังจากกลับไป พ่อจะต้องไม่ปล่อยเขาไปแน่
“ไม่ใช่ผมจริงๆ! ไม่ใช่ผมจริงๆ นะ!”
“ผมไม่ได้ลอบสังหารหลงเฟยหยู! ผมไม่ได้ลอบสังหารหลงเฟยหยูจริงๆ!”
“ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะมีคนต้องการให้ร้ายผม! มีคนต้องการใส่ความผม!”
หยุนเฟยฉางพบว่า ตอนนี้ตัวเองตกลงไปในหลุมแล้ว
ซึ่งเป็นหลุมที่ลึกมากจนมองไม่เห็นก้นหลุม
เขาอยากที่จะพยายามอธิบายต่อไป
แต่ในเวลานี้ หลงกูเฉิงจะฟังคำอธิบายของเขาหรือ?
ในความคิดของหลงกูเฉิง หลักฐานมัดตัวหยุนเฟยฉางชัดเจน ไม่ว่าหยุนเฟยฉางจะอธิบายอย่างไร ก็ไม่มีประโยชน์
หลงกูเฉิง สะบัดมือพร้อมกับพูดอย่างหมดความอดทน: “ลากมันออกไป ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า หยุนตงหยางจะให้คำอธิบายกับฉันว่ายังไง?”
หลังจากพูดจบ ดวงตาของหลงกูเฉิงก็ปรากฏเจตนาฆ่าอย่างเย็นชาออกมา
หากคราวนี้ตระกูลหยุนไม่สามารถให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลกับเขาได้
เขาจะทำให้ตระกูลหยุนต้องชดใช้อย่างแสนสาหัส
เขาต้องการให้ตระกูลหยุนรู้ว่า ตระกูลหลงของพวกเขาไม่ใช่ว่าจะมารังแกกันได้ง่ายๆ
กล้าที่จะมาลอบสังหารลูกชายของเขา ตระกูลหยุนก็จะต้องถูกฝังไปพร้อมกันด้วย!
หลายชั่วโมงหลังจากนั้น
ณ ห้องโถงของตระกูลหยุน
เพี๊ยะ!
เพี๊ยะ!
เพี๊ยะ!
…
หยุนตงหยางตบหน้าหยุนเฟยฉางไปมา ราวกับมีลมพัดผ่าน!
“เจ้าโง่ แกนี่มันโง่จริงๆ!”
“แล้วยังพูดอีกว่าหลงเฟยหยูใส่ร้ายแก?”
“ทำไมฉันถึงได้มีลูกชายที่โง่เขลาอย่างแกได้นะ?”
“จนป่านนี้แล้ว แกไม่รู้เหรอว่าถูกคนเล่นงาน?”
เพี๊ยะ!
เพี๊ยะ!
ตบหน้าไปมา ซ้ายทีขวาที!
หยุนตงหยางโกรธเป็นอย่างมาก!
เขาไม่คาดคิดว่า ลูกชายไม่รักดีนี่เพิ่งจะกักตัวเสร็จไม่นาน ก็ออกไปก่อเรื่องแล้ว!
และยังเป็นช่วงเวลาสำคัญที่ตระกูลหยุนควรจะต้องอยู่อย่างเงียบๆ และเรียบง่าย!
เจ้าโง่นี่กลับไปเชื่อคำพูดของหลงเฟยหยู ไปลอบสังหารหยางเฟิง ไม่รู้จริงๆ ว่าสมองของมันโตมายังไง?
สิ่งที่น่าโมโหที่สุดคือ หยุนเฟยฉางไม่เพียงแต่ล้มเหลว แต่ยังถูกให้ร้ายว่าลอบสังหารหลงเฟยหยู ซ้ำยังถูกจับได้ตรงที่เกิดเหตุอีก!
แม่งเอ้ย!
ฉิบหายหมดแล้ว!
ตอนนี้