เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 941
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อหยางติ่งเทียนอยู่ที่นี่

หากหยางติ่งเทียนรู้ว่า ตนเองเป็นคนให้หยุนเฟยฉางไปสังหารลูกชายของเขา

ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลหลงและตระกูลหยางก็จะพังทลายลงอย่างสิ้นเชิง!

ต่อให้ทุบตีเขาจนตาย เขาก็จะไม่ยอมรับ!

หยุนเฟยฉาง เจ้าโง่นั่น!

“ถ้าข้าเป็นคนบอกให้เจ้าไปลอบสังหารหยางเฟิง งั้นทำไมเจ้าถึงต้องมาลอบสังหารข้า? แล้วทำไมข้าถึงได้รับบาดเจ็บล่ะ?”

“หยุนเฟยฉาง ที่เจ้าพูดมาล้วนแล้วแต่เพ้อเจ้อเหลวไหลทั้งนั้น!”

“เจ้าทำเช่นนี้ เพื่อที่ว่าในอนาคตคู่แข่งของเจ้าในจงโจวก็จะน้อยลงไปอีกคน เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้เจตนาที่ชั่วร้ายของเจ้าหรือ?”

หลงเฟยหยูพยายามทนความเจ็บปวดไว้ พร้อมกับกล่าวด้วยสีหน้าที่ดุร้าย

“ข้า……”

เวลานี้ หยุนเฟยฉางพูดไม่ออก

นั่นสิ!

หลงเฟยหยูให้เขาลอบสังหารหยางเฟิง

แล้วทำไมหยางเฟิงไม่เป็นอะไร แต่หลงเฟยหยูกลับได้รับบาดเจ็บแทน?

ณ ตอนนี้ หยุนเฟยฉางรู้แล้วว่า ตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์ที่

ต่อให้มีเป็นร้อยปาก ก็ไม่สามารถอธิบายให้ชัดเจนได้

หยุนเฟยฉางหันหน้าไปมองหลงกูเฉิงแล้วพูดว่า “อาหลง…”

“อย่ามาเรียกฉันว่าอาหลง! ฉันไม่ใช่อาของแก!”

“แกกล้าคิดจะฆ่าลูกชายของฉัน จากนี้ไป ตระกูลหลงของเราและตระกูลหยุนของเจ้าไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้อีกต่อไป!”

หลงกูเฉิงสีหน้าหน้าแดง พร้อมกับตะโกนเสียงดังด้วยความโกรธ

ตูม!

ตึง

ตึง

ตึง

หยุนเฟยฉางถอยหลังไปสามก้าว

ใบหน้าของเขาขาวซีดมาก มองไม่เห็นสีเลือดเลยแม้แต่น้อย

เขารู้ว่าตัวเองจบเห่แล้ว!

เพราะเขา ตระกูลหลงและตระกูลหยุนจึงมีเรื่องกันจนถึงขั้นแตกหัก

หลังจากกลับไป พ่อจะต้องไม่ปล่อยเขาไปแน่

“ไม่ใช่ผมจริงๆ! ไม่ใช่ผมจริงๆ นะ!”

“ผมไม่ได้ลอบสังหารหลงเฟยหยู! ผมไม่ได้ลอบสังหารหลงเฟยหยูจริงๆ!”

“ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะมีคนต้องการให้ร้ายผม! มีคนต้องการใส่ความผม!”

หยุนเฟยฉางพบว่า ตอนนี้ตัวเองตกลงไปในหลุมแล้ว

ซึ่งเป็นหลุมที่ลึกมากจนมองไม่เห็นก้นหลุม

เขาอยากที่จะพยายามอธิบายต่อไป

แต่ในเวลานี้ หลงกูเฉิงจะฟังคำอธิบายของเขาหรือ?

ในความคิดของหลงกูเฉิง หลักฐานมัดตัวหยุนเฟยฉางชัดเจน ไม่ว่าหยุนเฟยฉางจะอธิบายอย่างไร ก็ไม่มีประโยชน์

หลงกูเฉิง สะบัดมือพร้อมกับพูดอย่างหมดความอดทน: “ลากมันออกไป ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า หยุนตงหยางจะให้คำอธิบายกับฉันว่ายังไง?”

หลังจากพูดจบ ดวงตาของหลงกูเฉิงก็ปรากฏเจตนาฆ่าอย่างเย็นชาออกมา

หากคราวนี้ตระกูลหยุนไม่สามารถให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลกับเขาได้

เขาจะทำให้ตระกูลหยุนต้องชดใช้อย่างแสนสาหัส

เขาต้องการให้ตระกูลหยุนรู้ว่า ตระกูลหลงของพวกเขาไม่ใช่ว่าจะมารังแกกันได้ง่ายๆ

กล้าที่จะมาลอบสังหารลูกชายของเขา ตระกูลหยุนก็จะต้องถูกฝังไปพร้อมกันด้วย!

หลายชั่วโมงหลังจากนั้น

ณ ห้องโถงของตระกูลหยุน

เพี๊ยะ!

เพี๊ยะ!

เพี๊ยะ!

หยุนตงหยางตบหน้าหยุนเฟยฉางไปมา ราวกับมีลมพัดผ่าน!

“เจ้าโง่ แกนี่มันโง่จริงๆ!”

“แล้วยังพูดอีกว่าหลงเฟยหยูใส่ร้ายแก?”

“ทำไมฉันถึงได้มีลูกชายที่โง่เขลาอย่างแกได้นะ?”

“จนป่านนี้แล้ว แกไม่รู้เหรอว่าถูกคนเล่นงาน?”

เพี๊ยะ!

เพี๊ยะ!

ตบหน้าไปมา ซ้ายทีขวาที!

หยุนตงหยางโกรธเป็นอย่างมาก!

เขาไม่คาดคิดว่า ลูกชายไม่รักดีนี่เพิ่งจะกักตัวเสร็จไม่นาน ก็ออกไปก่อเรื่องแล้ว!

และยังเป็นช่วงเวลาสำคัญที่ตระกูลหยุนควรจะต้องอยู่อย่างเงียบๆ และเรียบง่าย!

เจ้าโง่นี่กลับไปเชื่อคำพูดของหลงเฟยหยู ไปลอบสังหารหยางเฟิง ไม่รู้จริงๆ ว่าสมองของมันโตมายังไง?

สิ่งที่น่าโมโหที่สุดคือ หยุนเฟยฉางไม่เพียงแต่ล้มเหลว แต่ยังถูกให้ร้ายว่าลอบสังหารหลงเฟยหยู ซ้ำยังถูกจับได้ตรงที่เกิดเหตุอีก!

แม่งเอ้ย!

ฉิบหายหมดแล้ว!

ตอนนี้