นี่เขาแข็งแกร่งขนาดไหนกันแน่!!
ประมุขวิหารหยกวิญญาณมองจวินอู๋เหยาเหมือนเขาเป็นสัตว์ประหลาด
ปฏิกิริยาของจวินอู๋เหยาไม่มีความประหลาดใจเลย เขาแค่ก้มมองมือตัวเอง จากนั้นก็กำมือและแบออก
“อืม พลังของข้าตอนนี้แค่หนึ่งในสิบของเมื่อก่อนน่ะ”
“…………” ประมุขวิหารหยกวิญญาณตกตะลึงนิ่งค้างราวกับท่อนไม้
เชี่ย!!!
หนึ่งในสิบ!!!!!
ประมุขวิหารหยกวิญญาณรู้สึกว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเขา ถ้าไม่ใช่สัตว์ประหลาด ก็คงเป็นเทพเจ้าแล้วมั้ง?
หรือจริงๆแล้วเขาเป็นเทพเจ้า!!!!
แม้แต่จวินอู๋เสียก็ยังตะลึงกับคำพูดของจวินอู๋เหยา จวินอู๋เหยาในตอนนี้ก็แข็งแกร่งมากแล้ว แต่ตามที่เขาบอก มันแค่หนึ่งในสิบของเมื่อก่อน……
ไม่น่าแปลกใจที่ไม่มีการลุกขึ้นต่อต้านในอาณาจักรกลางเลยสักนิด คนผู้นี้กำราบไว้ได้อย่างสมบูรณ์ เกรงว่าแม้แต่ในอาณาจักรบน จวินอู๋เหยาก็คงทำตามใจชอบเหมือนกันล่ะมั้ง?
การรวมอาณาจักรกลางก็เป็นแค่การเล่นสนุก……
ไม่มีใครจินตนาการได้ว่าจวินอู๋เหยาแข็งแกร่งแค่ไหนตอนที่อยู่ในจุดสูงสุด……
เหรินหวงเป็นคนเดียวในหมู่พวกเขาที่รู้อดีตของจวินอู๋เหยา เขาไม่ได้ปฏิเสธและพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของจวินอู๋เหยา
“ดูเหมือนว่าอาณาจักรล่างไม่ใช่ที่ที่คนของอาณาจักรบนจะไปได้จริงๆ”
“ก็ไม่เชิง ข้าถูกล่ามไว้ด้วยโซ่ตรึงวิญญาณ ถ้าไม่ใช่เพราะโซ่พวกนั้น ข้าคงไม่ถูกสูบพลังวิญญาณไปมากขนาดนี้” จวินอู๋เหยาส่ายหน้าเล็กน้อย ความจริงแล้ว ตอนที่เขาถูกจับ เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสและกำลังของเขาลดลงอย่างมากจนอยู่ในระดับธรรมดาทั่วไป อาการบาดเจ็บของเขาทำให้เขาถูกทิ้งไว้ในอาณาจักรล่างอย่างสิ้นหวัง
หลังจากได้รับการช่วยเหลือจากจวินอู๋เสีย พลังของเขาก็ฟื้นขึ้นเล็กน้อย แต่ในระดับที่ช้ามาก
“เจ้าคิดว่าคนอื่นเป็นเหมือนเจ้ารึไง?” ริมฝีปากของเหรินหวงกระตุก ทั่วทั้งอาณาจักรบน คนที่สามารถต้านทานสภาพแวดล้อมของอาณาจักรล่างได้ก็คงมีแค่คนๆนั้น ไม่เช่นนั้นอาณาจักรล่างคงอยู่ในแผนของพวกเขาตั้งแต่วันแรก novel-lucky
จวินอู๋เหยายักไหล่
จวินอู๋เสียตาเป็นประกายขึ้นมาทันที
“ถ้าบอกว่าอาณาจักรบนไม่กล้าก้าวเข้าไปในอาณาจักรล่าง งั้นการไปที่อาณาจักรล่างก็เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับอาจารย์ปู่ไม่ใช่หรือ? ไม่ใช่แค่ท่าน แม้แต่วิหารหยกวิญญาณก็สามารถอยู่ที่นั่นได้ชั่วคราวด้วย”
ความประหลาดใจปรากฏขึ้นบนหน้าของเหรินหวง คำพูดของจวินอู๋เสียได้เปิดหนทางใหม่ให้กับเขา
เนื่องจากอาณาจักรบนพบร่องรอยของเขาแล้ว แม้ว่าครั้งนี้เขาจะหลบหนีได้ แต่ตราบใดที่ยังอยู่ในอาณาจักรกลาง ก็ขึ้นอยู่กับเวลาแล้วว่าเขาจะต้องเผชิญหน้ากับคนของอาณาจักรบนเมื่อไร หลังจากบทเรียนอันเจ็บปวดนี้ วิธีการของอาณาจักรบนจะยิ่งโหดเหี้ยมอำมหิตมากขึ้น การหลบหนีครั้งที่สองก็คงเป็นไปไม่ได้
เดิมทีเหรินหวงเป็นคนของอาณาจักรบน แต่เขาอาศัยอยู่ในอาณาจักรกลางมาหลายพันปี ดังนั้น ร่างกายของเขาคุ้นชินกับสภาพแวดล้อมที่ขาดพลังวิญญาณแล้ว ถ้าเขาไปที่อาณาจักรล่างก็จะไม่เกิดปฏิกิริยามากนักเนื่องจากร่างกายปรับตัวได้แล้ว แผนการนี้จึงเป็นไปได้!
“ใช่แล้ว ถ้าพวกเราไปที่อาณาจักรล่าง ต่อให้พวกนั้นต้องการแก้แค้น ก็ยังต้องใช้เวลาพอสมควรในการตามรอยพวกเรา พอเจอร่องรอย ก็จะไม่สามารถยื่นมือลงไปอย่างโจ่งแจ้งได้ ในอาณาจักรล่าง พวกเขาไม่มีกลุ่มอำนาจที่คอยรับใช้อย่างเก้าอารามด้วย” ประมุขวิหารหยกวิญญาณกล่าว
“เป็นความคิดที่ดีทีเดียว แต่……พวกเราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับอาณาจักรล่างเลย……ถ้าพวกเราไปโดยพลการ ข้าเกรงว่าฝ่ายอาณาจักรล่างจะมีปฏิกิริยาอะไรน่ะสิ” เหรินหวงมีความลังเลอยู่บ้าง เนื่องจากเขาไม่คุ้นเคยกับอาณาจักรล่าง ใครจะรู้ว่าจะเกิดปัญหาอะไรตามมา