สีหน้าของจวินอู๋เสียไม่เปลี่ยน นางไม่เคยรู้สึกว่าความเร็วในการฝึกฝนของนางนั้นฉีกกฎสวรรค์แต่อย่างใด มีแค่ตัวนางเองเท่านั้นที่รู้ว่าพลังวิญญาณของนางในตอนนี้นางต้องทุ่มเทไปมากเพียงไร นางใช้แรงกายแรงใจไปจนหมดสิ้น กว่าจะพัฒนาไปแต่ละขั้น ต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อทำให้ตนเองแข็งแกร่งขึ้น ต้องสู้กับศัตรูครั้งแล้วครั้งเล่า ความยากลำบากและอันตรายที่นางต้องเผชิญ คนนอกไม่มีวันเข้าใจ
คนอื่นเห็นเพียงความสำเร็จของนาง แต่พวกเขาไม่รู้ถึงการเดินทางที่ยากลำบากเบื้องหลังความสำเร็จนั้น
ต้องออกจากบ้านตั้งแต่อายุยังน้อย ไม่สามารถอยู่กับครอบครัวได้ กำจัดศัตรู รวบรวมแผนที่ ค้นหาสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด เข้าสู่อาณาจักรกลาง สู้กับสิบสองวิหาร เข้าไปในโลกวิญญาณเพื่อฝึกฝนจิตวิญญาณ…… ทุกย่างก้าว ทุกความลำบากที่นางต้องเผชิญ นางไม่เคยเล่าให้ใครฟัง
ถ้าเลือกที่จะมีชีวิตที่สงบสุขมั่นคงได้ ใครจะอยากละทิ้งผู้คนที่ตนรักและใช้ชีวิตอยู่บนขอบเหวในทุกๆวัน?
นางไม่ได้ต้องการพลังอำนาจสูงสุด ทั้งหมดที่นางต้องการก็แค่มีชีวิตอยู่ นางจึงต้องทำเช่นนี้อย่างไม่มีทางเลือก
“อาจารย์ปู่ ท่านวางใจได้เลยว่าเมื่อไปถึงอาณาจักรล่างแล้ว จะมีคนจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย” จวินอู๋เสียไม่แสดงความรู้สึกในใจออกมา ในดวงตาก็ไม่มีความรู้สึกใดๆให้เห็น ไอลีนโนเวล
“ดี ดี ดี” เหรินหวงพยักหน้าด้วยความยินดี แต่พอตระหนักได้ว่านางหมายความว่าอะไร เขาก็ขมวดคิ้วและถามว่า “จะมีคนจัดการให้? หมายความว่าเจ้าไม่คิดจะไปอาณาจักรล่างกับเราหรือ?”
นางตอบว่า “เราต้องป้องกันการบูชายัญเลือดสามอาณาจักร ข้ารู้แล้วว่าวงเวทย์บูชายัญกระจายไปทั่วอาณาจักรกลาง มีโทเทมมากถึง 108 อัน แม้ว่าเราจะทำลายไปมากกว่าครึ่งแล้ว แต่ปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่าเสียใจภายหลัง มีเพียงการทำลายพวกมันให้หมดเท่านั้นข้าถึงจะวางใจได้”
วงเวทย์บูชายัญเลือดมีสามจุดที่สำคัญที่สุด อย่างแรกคือกระดูกวิญญาณที่เหรินหวงขโมยมา อย่างที่สองคือวิญญาณต่างโลก จวินอู๋เหยาคงไม่ถูกจับง่ายๆ อย่างที่สามก็คือตัววงเวทย์เอง จวินอู๋เสียไม่จำเป็นต้องทำอะไรกับสองอย่างแรก แต่อย่างที่สามนางไม่อยากทิ้งเอาไว้อย่างนั้น มันจะต้องถูกทำลาย จะได้ไม่ต้องเสียใจในภายหลัง
หลังได้ยินคำพูดของจวินอู๋เสีย เหรินหวงก็ถอนหายใจออกมา เขาเห็นได้ว่านางให้ความสำคัญกับเรื่องบูชายัญเลือดสามอาณาจักรอย่างมาก ความกังวลของนางก็เป็นความกังวลของเขาเช่นกัน ไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าอาณาจักรบนจะใช้แผนการชั่วร้ายอะไรอีกถ้าไม่สามารถชิงเอากระดูกวิญญาณหรือจับจวินอู๋เหยาได้ สิ่งเดียวที่พวกเขาทำได้ตอนนี้คือกำจัดทุกความเสี่ยงไปให้หมด
“ถ้าอย่างนั้นข้าก็ไม่จำเป็นต้องไปที่อาณาจักรล่าง ข้าจะไปกับพวกเจ้าด้วย” เหรินหวงกล่าวด้วยรอยยิ้มภาคภูมิใจ ศิษย์หลานของเขาเป็นคนมีคุณธรรม ในฐานะผู้อาวุโส เขาจะนิ่งเฉยอยู่ได้อย่างไร?
แต่จวินอู๋เสียกลับส่ายหัวและพูดว่า “กระดูกวิญญาณอยู่ในมือของอาจารย์ปู่ ความปลอดภัยของท่านเป็นการรับประกันว่ากระดูกวิญญาณจะถูกเก็บไว้อย่างปลอดภัย ท่านต้องไป”
เหรินหวงถอนหายใจด้วยความเสียใจ เขาเข้าใจความกังวลของจวินอู๋เสีย อาณาจักรบนสามารถใช้ซูหย่าเพื่อล่อเขาออกมาได้ ครั้งต่อไปพวกนั้นจะใช้วิธีการใดอีก? วิธีที่ดีที่สุดสำหรับเขาคือมุ่งหน้าไปยังอาณาจักรล่าง
“งั้นก็ได้ แต่เจ้าต้องระวังให้มาก วิธีของอาณาจักรบนนั้นยิ่งกว่าต่ำช้าไร้ยางอายซะอีก รับมือไม่ได้ง่ายๆเลย ระวังเอาไว้จะดีกว่า ถึงเจ้าจะฉลาดมากก็เถอะ เย่……จวินอู๋เหยาเจ้าจะไปกับนางด้วยใช่ไหม?” เหรินหวงมองไปที่จวินอู๋เหยา เทียบกับตัวเขาเองแล้ว จวินอู๋เหยาแข็งแกร่งกว่ามาก ถ้ามีเขาอยู่เคียงข้างจวินอู๋เสีย คอยปกป้องนาง เช่นนั้นเขาก็ไม่จำเป็นต้องกังวล
จวินอู๋เหยามองจวินอู๋เสียด้วยสายตารักใคร่
“แน่นอน ข้าจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องนาง”
เสียงของเขาไม่ดัง แต่มันก็ทำให้ทุกคนที่อยู่รอบกองไฟเข้าใจว่าจวินอู๋เสียมีความหมายต่อจวินอู๋เหยามากแค่ไหน