ทางด้านนี้ พวกจวินอู๋เสียกำลังพักผ่อนหลังจากพบเส้นทางใหม่ที่จะมุ่งหน้าไป
แต่อีกด้านหนึ่ง แขกที่ไม่ได้รับเชิญกลุ่มหนึ่งก้าวเข้าสู่สำนักธาราเมฆที่เต็มไปด้วยเลือด ชายชุดดำหลายคนมองไปยังบริเวณที่ได้รับความเสียหายตรงหน้า ศพกระจายอยู่ทั่วจัตุรัส เมื่อมองดูคราบเลือดที่แห้งกรังบนพื้นและสภาพศพแล้ว ดูเหมือนว่าการต่อสู้ได้ผ่านมาระยะหนึ่งแล้ว สีแดงเข้มที่ย้อมไปทั่วพื้นที่ช่างเป็นภาพที่ดูน่ากลัว
“นี่……เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง?” ผู้นำกลุ่มตกใจมาก ทุกอย่างที่เห็นอยู่ตรงหน้าเป็นสิ่งที่เขาคาดไม่ถึงจริงๆ เขาพูดขึ้นด้วยใบหน้าซีดขาว “กลับไปรายงานคุณชายเดี๋ยวนี้”
“ขอรับ!”
ทั่วทั้งจัตุรัสของสำนักธาราเมฆ ศพทั้งเป็นคนของอาณาจักรบน ถ้าไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง คงไม่มีใครเชื่อว่าผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองหนึ่งพันคนจะถูกกำจัดจนหมดจริงๆ!
ชายชุดดำจากไปด้วยความเร็วที่น่าตกใจ ไม่ว่าพวกเขาจะผ่านไปที่ใดก็จะเหลือเพียงภาพเงาสีทองทิ้งไว้เบื้องหลัง!
ในห้องที่มืดสลัว มีกลิ่นที่น่าสะอิดสะเอียนตลบอบอวล กลิ่นนั้นจะว่าไม่ชัดก็ไม่ชัด มันแฝงไว้ด้วยกลิ่นคาวเลือด
ประตูที่ปิดอยู่ถูกผลักเปิดออก ชายชุดดำคนหนึ่งเดินเข้ามาและคุกเข่าลงที่หน้าเตียงใหญ่ในห้องทันที เตียงนั้นคลุมด้วยผ้าม่านหลายชั้นบังคนที่อยู่บนเตียงเอาไว้ novel-lucky
“คุณชาย! เกิดเรื่องขึ้นที่สำนักธาราเมฆขอรับ ข้าไปดูที่นั่นและพบว่าปาเฮ่อและคนของเขาถูกฆ่าตายหมดแล้ว ไม่มีใครรอดเลยขอรับ” ชายชุดดำรีบรายงาน
เกิดความเงียบอยู่นาน จากนั้นก็มีเสียงแหบแห้งเล็กน้อยดังออกมาจากในม่าน
“รู้ไหมว่าใครเป็นคนทำ?” เสียงนั้นแหบห้าวแต่ฟังดูดีอย่างคาดไม่ถึง เพียงแต่ความเย็นชาที่แฝงอยู่ทำให้ผู้คนตัวสั่นสะท้าน
“ข้ายังระบุไม่ได้ขอรับ ศพบางส่วนถูกนำกลับมาแล้ว แต่ดูจากร่องรอยแล้วน่าจะเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือด ทั้งสองฝ่ายมีผู้บาดเจ็บล้มตายจำนวนมาก……น่าจะเป็นการต่อสู้ครั้งใหญ่ เพราะพวกเราพบว่า ถึงแม้จะมีแต่ศพของพวกปาเฮ่อ แต่มีคราบเลือดอยู่ข้างๆจำนวนมาก และยังมีร่องรอยการเผาจำนวนมากด้วย เราเชื่อว่าเป็นการเผาศพของเพื่อนที่เสียชีวิต…….ส่วนเรื่องที่พวกเขาเป็นใครนั้น……จำเป็นต้องมีการตรวจสอบเพิ่มเติมจึงจะระบุได้ขอรับ” ชายชุดดำรายงานทุกอย่างที่เขาพบในสำนักธาราเมฆ
“ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ……” เสียงถอนหายใจดังจากในม่าน แม้ว่าจะฟังดูสบายๆ แต่ก็เต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่รุนแรง
ชายชุดดำที่คุกเข่าอยู่บนพื้นอดเหงื่อแตกไม่ได้ ความหวาดกลัวเข้าครอบคลุมหัวใจเขา
“คนที่พวกปาเฮ่อจับไว้คือซูหย่าแห่งสำนักธาราเมฆใช่ไหม?” เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง
“ขอรับ” ชายชุดดำตอบ
“โอ้? เช่นนั้น……พวกเขาตายซะได้……ก็ดีแล้ว” เสียงหัวเราะปรากฏอยู่ในน้ำเสียงนั่น
เหงื่อเริ่มไหลลงมาราวหยดน้ำฝนจนหลังของชายชุดดำชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็นๆ
ก็ดีแล้ว?
ผู้ใช้พลังวิญญาณสีทองหนึ่งพันคนถูกกำจัดจนเกลี้ยง คุณชายยังพูดว่า ‘ก็ดีแล้ว’ ?
หมายความว่ายังไงกันแน่?
“ถ่ายทอดคำสั่งข้า ส่งผู้พิทักษ์ทมิฬทั้งหมดออกไปค้นหาครั้งใหญ่ในบริเวณใกล้เคียงกับภูเขาฝูเหยา กำจัดพวกปาเฮ่อทั้งหมดได้ ไม่มีทางที่นางจะไร้รอยขีดข่วน บาดเจ็บหนักอย่างนั้นนางคงหนีไปได้ไม่ไกล……” เสียงหัวเราะของเขาดังก้องอยู่ในห้อง ฟังดูร้ายกาจและมืดมนราวกับปีศาจที่คลานออกมาจากขุมนรก