ขณะที่ดวงอาทิตย์ลาลับขอบฟ้า แสงสีส้มยามสนธยาได้เชื่อมต่อฟ้าและดินเป็นเส้นเดียว
บรรยากาศในคณะเดินทางตึงเครียดเพราะการกระทำของจวินอู๋เหยาและเหรินหวง ทุกคนพากันกลั้นหายใจ ไม่มีใครกล้าส่งเสียงใดๆขึ้นเลย
สีหน้าของประมุขวิหารหยกวิญญาณเปลี่ยนเป็นระแวดระวังขึ้นมา ถ้ามีคนไล่ตามมา ก็คงเป็นเก้าอารามหรือไม่ก็คนของอาณาจักรบน ถ้าเลือกได้เขาอยากให้เป็นเก้าอารามมากกว่า!
จวินอู๋เหยาหรี่ตาลงอย่างน่ากลัว ดวงตาสีม่วงของเขาทอประกายเย็นเยียบ
“เหรินหวง” จวินอู๋เหยาทำลายความเงียบขึ้น
“เป็นใครหรือ?” เหรินหวงถามอย่างกังวล พลังของเขาไม่แข็งแกร่งเท่าจวินอู๋เหยา การรับรู้ของเขาจึงสู้จวินอู๋เหยาไม่ได้
“ข้าจะให้เสี่ยวเสียเอ๋อร์อยู่ในการดูแลของเจ้า” จวินอู๋เหยาพูดขึ้น
“อะไรนะ? เจ้าหมายความว่ายังไง?” เหรินหวงตะลึงไปครู่หนึ่ง คำพูดของจวินอู๋เหยา……ทำไมถึงรู้สึกไม่ดีเช่นนี้? เขา……ค้นพบอะไรงั้นหรือ?
“เย่เม่ย ทำตามที่ข้าเคยสั่งเอาไว้” จวินอู๋เหยาไม่ตอบเหรินหวง
ความเศร้าโศกอย่างรุนแรงแวบผ่านเข้ามาในดวงตาของเย่เม่ย เขากำหมัดทั้งสองข้างแน่น ดิ้นรนต่อต้านความรู้สึกในใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหายตัวมาปรากฏอยู่ข้างๆจวินอู๋เสีย
เยี่ยนปู้กุยอุ้มซูหย่าขึ้น สายตาจ้องมองไปที่แผ่นหลังของจวินอู๋เหยา
บรรยากาศตอนนี้แปลกประหลาดมาก
“มีคนไล่ตามมาจริงหรือ? งั้นเราก็รีบไปกันสิ!” ประมุขวิหารหยกวิญญาณตกใจมาก
จวินอู๋เหยาสูดหายใจเข้าลึก บรรยากาศโดยรอบเย็นลงทันที เขามองไปที่เงาดำที่บดบังแสงแดดและพูดว่า “สายไปแล้ว”
“สายไป……” หัวใจของประมุขวิหารหยกวิญญาณหล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่มทันที
ก่อนที่เขาจะพูดจบ เงาสีดำขนาดใหญ่ก็เคลื่อนเข้ามาในสายตาของเขา
กองทัพชายชุดดำก้าวเข้าสู่แสงแดดท่ามกลางสายตาของทุกคน ตอนนี้ความตึงเครียดของทุกคนได้ขึ้นถึงจุดสูงสุดแล้ว!
ประมุขวิหารหยกวิญญาณกลั้นหายใจทันที เขามองชายชุดดำกลุ่มใหญ่ที่จู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา พวกเขาสวมชุดเดียวกันกับพวกของปาเฮ่อ และความกดดันทางวิญญาณก็ช่างคุ้นเคยนัก……
ไม่นานมานี้เองที่พวกเขาได้เจอกับบรรยากาศกดดันแบบนี้ที่สำนักธาราเมฆ!
พลังวิญญาณสีทอง!
พวกเขาคือผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีทอง!
กองทัพที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหันตรงหน้าคือ…….ผู้ใช้พลังวิญญาณสีทอง……ทั้งหมด…… ไอลีนโนเวล
สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่ากองทัพตรงหน้าพวกเขานั้นใหญ่กว่าที่สำนักธาราเมฆซะอีก!
เสียงกีบเท้าม้าดังก้องไหล่เขา ทุกเสียงฝีเท้าเหมือนจะย่ำลงบนหัวใจของประมุขวิหารหยกวิญญาณ
ชายชุดดำเรียงแถวกันอย่างเป็นระเบียบและแหวกทางออก ม้าสีดำสวมเกราะเบาตัวหนึ่งเดินเข้ามาจากทางด้านหลังของกองทัพ บนม้าตัวนั้นมีหญิงสาวผู้งดงามที่มีดวงตาเย็นชา!
เมื่อเหรินหวงเห็นหน้าของผู้หญิงคนนั้น เลือดในกายของเขาก็แทบแข็งตัว เขามองคนตรงหน้าด้วยดวงตาเบิกกว้าง ไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่ไล่ตามมาจะเป็นนางจริงๆ!
ลั่วชิงเฉิงนั่งบนหลังม้าที่ค่อยๆเหยาะย่างเข้ามายืนตรงหน้าชายชุดดำทั้งหมด แสงเรืองรองส่องกระทบร่างนางทำให้ดูเหมือนเทพธิดาลงมาจุติ แต่ดวงตาที่เย็นชาคู่นั้นจับจ้องอยู่ที่จวินอู๋เหยามาตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้
“เย่เจว๋ ไม่ได้เจอกันนาน เจ้าสบายดีรึเปล่า?” นางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ดวงตาจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติของจวินอู๋เหยาโดยไม่ละสายตา