จวินอู๋เหยายิ้ม เขาเชิดหน้าเล็กน้อยและมองไปที่ลั่วชิงเฉิง พายุก่อตัวขึ้นในดวงตาของเขา รอยยิ้มนั้นแฝงความดูถูกเหยียมหยาม และไม่คิดที่จะตอบเลยด้วยซ้ำ
ตอนที่ลั่วชิงเฉิงพูด เหรินหวงก็เอาตัวบังจวินอู๋เสียไว้ทันที
จวินอู๋เสียที่ยืนอยู่ข้างหลังเหรินหวงเห็นว่าหลังของเขามีเหงื่อออกจนชุ่ม
“อาจารย์ปู่ นางเป็นใคร?” จวินอู๋เสียหรี่ตา ออร่าและท่าทางของคนผู้นี้แตกต่างจากชายชุดดำพวกนั้นอย่างสิ้นเชิง เมื่อเห็นพวกเขาปฏิบัติต่อนางด้วยความเคารพนับถือ ก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าสถานะของนางไม่ได้ต่ำต้อย และน่าจะสูงกว่าปาเฮ่อด้วยซ้ำ
“ลั่วชิงเฉิง ธิดาเทพน้ำแข็ง – ลั่วชิงเฉิง” เสียงของเหรินหวงแข็งทื่อ เขาคิดไม่ถึงเลยว่าจะได้เจอกับลั่วชิงเฉิงที่นี่
“เสี่ยวอู๋เสีย ฟังให้ดี ทันทีที่มีโอกาส เจ้าต้องหนีไปอย่าได้หันกลับมา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ห้ามหันกลับมาเด็ดขาด” เสียงของเหรินหวงเคร่งเครียดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“นางแข็งแกร่งมากหรือ?” novel-lucky
“แข็งแกร่ง แข็งแกร่งมาก นางมีพรสวรรค์สูงมาก บวกกับความทะเยอทะยาน นอกจากนี้นางยังสืบทอดสายเลือดของธิดาเทพ พลังวิญญาณของนางบริสุทธิ์กว่าข้า ความเร็วในการฝึกฝนของนางก็เร็วกว่า ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยว่า……คนผู้นั้นที่มีแหวนวิญญาณคู่ปฏิบัติกับนางอย่างดีมาตลอด ลั่วชิงเฉิงคือศิษย์ของคนผู้นั้น เขาสอนนางด้วยตัวเอง พลังของนางจึงไม่ธรรรมดา นางเป็นคนที่อายุน้อยที่สุดในสิบยอดฝีมือของอาณาจักรบน อันดับของนางสูงกว่าข้าในตอนที่ข้ายังอยู่ที่อาณาจักรบน ตอนนั้นพลังของข้าด้อยกว่าเล็กน้อย แต่ถ้าเป็นตอนนี้……” เหรินหวงไม่พูดต่อ แม้ว่าลั่วชิงเฉิงยังไม่ได้โจมตี เขาก็รู้สึกได้ว่าพลังของนางเหนือกว่าเขามาก เขาออกจากอาณาจักรบนมาหลายพันปี สูญเสียโอกาสที่จะอยู่ฝึกในสถานที่ที่ดีที่สุด แต่ลั่วชิงเฉิงฝึกฝนอยู่ในอาณาจักรบนมาหลายพันปี พลังของนางตอนนี้เพิ่มขึ้นมากจนเหรินหวงไม่สามารถเทียบได้อีกต่อไป
อาจารย์ของลั่วชิงเฉิงคือคนที่เป็นอันดับหนึ่งของอาณาจักรบน และกล่าวได้ว่าเป็นอันดับหนึ่งของทั้งสามอาณาจักร นางเป็นคนที่มีพรสวรรค์สูงมากอยู่แล้ว เมื่อรวมกับสายเลือดที่พิเศษของนาง นางก็เป็นเหมือนเสือติดปีก
กล่าวได้ว่าพลังและสถานะของลั่วชิงเฉิงนั้นเป็นรองแค่คนผู้เดียวเท่านั้น
เพียงแต่……
ทำไมถึงเป็นนาง?
เหรินหวงไม่มีใจจะคิดอีกต่อไป ตอนนี้อาณาจักรบนได้ส่งหนึ่งในสิบยอดฝีมือมาแล้ว เขาอดคร่ำครวญในใจไม่ได้……ถ้าเป็นคนอื่นก็คงจะดี ทำไมต้องเจาะจงเป็นลั่วชิงเฉิงด้วย……เห็นได้ชัดว่าอาณาจักรบนตั้งใจจะลงมืออย่างเด็ดขาดแล้ว แต่……การที่ลั่วชิงเฉิงมาปรากฏตัวที่นี่ เป็นเพราะเขา หรือเพราะจวินอู๋เหยากันแน่?
ในตอนนี้เหรินหวงไม่อาจแน่ใจได้ แต่สถานการณ์ในปัจจุบันกล่าวได้ว่าเลวร้ายขีดสุด ไม่ว่าเป้าหมายของลั่วชิงเฉิงจะเป็นใคร นางก็โชคดีมาก เขากับจวินอู๋เหยาอยู่ที่เดียวกันพอดี!
มิน่าล่ะ จวินอู๋เหยาถึงพูดเช่นนั้น เขาคงรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าคู่ต่อสู้เป็นใคร
ความเฉยเมยของจวินอู๋เหยาทำให้สีหน้าที่เย็นชาและเย่อหยิ่งของลั่วชิงเฉิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย นางเม้มปากมองชายผู้หยิ่งผยองตรงหน้า ชายคนนี้ไม่เคยเห็นนางอยู่ในสายตาเลย
“เย่เจว๋ วันนี้ข้าเป็นตัวแทนของท่านอาจารย์มาเพื่อจับเจ้ากลับไปที่อาณาจักรบน เห็นแก่ความสัมพันธ์ในอดีตของเรา ถ้าเจ้ายอมให้จับแต่โดยดี ข้าจะปฏิบัติกับเจ้าอย่างดี ไม่ให้เจ้าต้องได้รับความไม่เป็นธรรมแม้แต่น้อย ตกลงไหม?” ลั่วชิงเฉิงข่มความปรารถนาในหัวใจ นางเอาแต่มองไปที่จวินอู๋เหยาและอดทนต่อแรงกระตุ้นในใจ
จวินอู๋เหยาเลิกคิ้ว รอยยิ้มของเขากดลึกมากขึ้น
“ข้ารู้จักเจ้างั้นหรือ?”