ซูจิ่นซีตกใจ นางหันกลับมาพร้อมขัดขวางฝ่ามือของเยี่ยโยวเหยา
นี่เป็นครั้งแรกที่พลังสยบมังกรของซูจิ่นซีปะทะกับพลังวิชายุทธจิ่วเซียวของเยี่ยโยวเหยา รอบบริเวณพลันเกิดแสงสว่าง
ช่วงเวลาที่หันกลับมา ภายใต้แสงสว่างนั้น เยี่ยโยวเหยาถอยหลังไปสองก้าว
ซูจิ่นซีไม่คาดคิดว่าพลังสยบมังกรจะมีพลังมหาศาลเช่นนี้ นางมองดูฝ่ามือของตนอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น
นางรู้ว่าพลังภายในของตนซึ่งเป็นพลังเทพยุทธขั้นสูงสุด เหนือกว่าเยี่ยโยวเหยาที่อยู่ในระดับขั้นเซียนยุทธเท่านั้น ดังนั้นนางจึงตั้งใจยั้งมือเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม นึกไม่ถึงว่าพลังที่ส่งออกไปจะทรงพลังถึงเพียงนี้
เยี่ยโยวเหยาถอยหลังออกไปสองก้าวติดต่อกันจึงหยุดนิ่ง ความโกรธในดวงตาทวีความเข้มข้นมากขึ้น เขามองซูจิ่นซีด้วยท่าทีเย็นชา
ซูจิ่นซีขมวดคิ้ว แท้จริงแล้ว นางรู้สึกเสียใจอย่างมาก “ท่านอ๋อง พวกมันเป็นเพียงสัตว์เดรัจฉาน ท่านอ๋องอย่าไปยุ่งกับพวกมันเลย”
จิ้งจอกเก้าสีที่กำลังต่อสู้เคียงข้างสัตว์เทพกิเลนในระยะไกล เมื่อได้ยินคำพูดนี้ก็รู้สึกเสียใจขึ้นมาเล็กน้อย
ตอนที่พวกมันอยู่กับคุณชาย เขาไม่เคยมองว่าพวกมันเป็น ‘สัตว์เดรัจฉาน’ เลยสักครั้ง
“ซูจิ่นซี ความอดทนของข้ามีจำกัด! ” เยี่ยโยวเหยาเอ่ยเสียงเย็นชา
ซูจิ่นซียังคงแย้มยิ้มสดใส นางเดินเข้าไปเขย่าแขนของเยี่ยโยวเหยา
“ท่านอ๋อง จิ่วหรงฝากมันไว้กับหม่อมฉันเพียงชั่วคราวเท่านั้น ท่านใจกว้างดั่งสายน้ำ อย่าไปสนใจพวกมันเลยได้หรือไม่? หากเรายังใส่ใจเช่นนี้ต่อไป พวกเราคงไม่สามารถผ่านด่านนี้ไปได้”
โชคชะตาบางอย่างถูกกำหนดไว้แล้ว เยี่ยโยวเหยาเข้าใจเรื่องนี้ดีกว่าซูจิ่นซี
โชคชะตาระหว่างนางกับจิ่วหรงผ่านพ้นไปแล้ว โชคชะตาระหว่างเขากับนางเพิ่งจะเริ่มต้น
ทว่าเรื่องต่างๆ ในอดีต เยี่ยโยวเหยาไม่สามารถเพิกเฉยและไม่ใส่ใจได้
อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลาหลายพันปีที่ผ่านมา ท่ามกลางโชคชะตาทั้งสามภพ ในสายตาของเขา จิ่วหรงทุ่มเททุกอย่างเพื่อซูจิ่นซี สิ่งที่จิ่วหรงทุ่มเทเพื่อซูจิ่นซี ทำไมเขาในตอนนี้ถึงทำไม่ได้?
จะกล่าวอย่างไร ตอนนี้เขาคือคนรักของนาง ทว่าจิ่วหรงเล่า…?
วันคืนผ่านไปหลายพันปี คนหนึ่งที่อยู่เป็นอมตะ โดดเดี่ยวและอ้างว้าง
ช่วงเวลานั้น เขาลืมสิ่งต่างๆ ไปมากมาย ลืมเรื่องราวที่เคยผ่านมา ลืมแม้กระทั่งว่าเขามีชีวิตอยู่มานานเพียงใดแล้ว ทว่าเขากลับจดจำซูจิ่นซี จดจำนางไว้ในหัวใจ ยากลืมเลือน
ต้องการช่วยสตรีที่ตนรักกลับมา ทว่าสุดท้าย ทำได้เพียงมองสตรีที่ตนรักตายต่อหน้าต่อตา โดยไม่อาจช่วยเหลืออันใดได้
ในค่ำคืนโดดเดี่ยวอ้างว้างนับไม่ถ้วน เขาผู้สง่างามและสะอาดบริสุทธิ์ แม้ความลึกลับจะทำให้ผู้คนหลงใหล ทว่าภายในใจของเขากลับเก็บซ่อนความทุกข์ทรมาน ความเปล่าเปลี่ยว และความอ้างว้างที่ไม่อาจเข้าใจ ทำได้เพียงรักษาบาดแผลของตนเองเพียงลำพัง
ในฐานะที่เป็นบุรุษ เยี่ยโยวเหยาเข้าใจความเจ็บปวดและความเหงาของจิ่วหรง
ทว่าในฐานะที่เป็นสามี เขาจะไม่ยอมให้บุรุษอีกคนในโลกนี้เฝ้าคิดถึงอาลัยอาวรณ์สตรีของตน ทั้งยังเฝ้าคะนึงหามาเนิ่นนาน
นี่คือจิตใจที่ขัดแย้งกันอย่างมาก
เยี่ยโยวเหยามองซูจิ่นซีด้วยสายตาเยือกเย็นเป็นเวลานาน มองจนทำให้ซูจิ่นซีต้องเม้มริมฝีปาก รู้สึกสันหลังเย็นวาบ เขาค่อยๆ เดินไปหาซูจิ่นซีทีละก้าว นิ้วเรียวยาวและสวยงามของเขาเชยคางซูจิ่นซีเล็กน้อย
“ซูจิ่นซี บัญชีนี้ข้าจะจดจำไว้ก่อน และครั้งนี้ขอให้เป็นครั้งสุดท้าย! ”
คิดบัญชีอีกแล้วหรือ???
บัญชีของพวกเขายุ่งเหยิงอย่างมาก ซูจิ่นซีนับไม่หวาดไม่ไหวแล้ว!
อย่างไรเสีย มีบัญชีมากมายไม่น่ากังวล ทว่าจะจำได้หรือไม่ก็อีกเรื่อง!
แม้วรยุทธ์ของซูจิ่นซีจะสูงส่งกว่าเยี่ยโยวเหยา ทว่าหากลงมือเข้าจริงๆ นางยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเยี่ยโยวเหยา
นางไม่มีวันสร้างปัญหาให้ตนเอง นางสามารถทำเรื่องใหญ่ให้เป็นเรื่องเล็ก และสามารถทำเรื่องเล็กให้หายไปได้
ดังนั้นซูจิ่นซีจึงเชื่อฟังเยี่ยโยวเหยา จนกระทั่งเยี่ยโยวเหยารู้สึกสบายใจมากขึ้น ทั้งสองจึงร่วมมือกันฝ่าด่านที่อยู่ตรงหน้า
สัตว์เทพกิเลนและจิ้งจอกเก้าสีกำลังต่อสู้กับสัตว์พิษ สถานการณ์สู้รบดุเดือดอย่างมาก ทว่าไม่มีผู้ใดได้รับบาดเจ็บ
ซูจิ่นซีมองไปรอบๆ นางชี้ไปยังกระท่อมที่อยู่ไกลออกไป “ที่นี่ไม่มีอันใดพิเศษ นอกจากกำแพงที่มีการจัดวางกระดานหมากเจินหลง ก็มีเพียงกระท่อมตรงนั้น พวกเราลองไปดูกันเถิด”
เยี่ยโยวเหยาพยักหน้า พวกเขาทั้งสองพาจิ้นหนานเฟิงและคนอื่นๆ ไปที่กระท่อมหลังนั้น
สิ่งที่ทำให้ซูจิ่นซีประหลาดใจ คือ การตกแต่งและการจัดวางสิ่งของภายในกระท่อม ซึ่งเหมือนในระบบถอนพิษของนางอย่างมาก
มีห้องหลอมยา ห้องปรุงยา และคลังเก็บยาขนาดใหญ่สำหรับเก็บสมุนไพรหลากหลายชนิด
ซูจิ่นซีเดินออกมายืนหน้ากระท่อมอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น จากนั้นจึงเดินวนสำรวจกระท่อมหนึ่งรอบ
เยี่ยโยวเหยาเห็นท่าทางของซูจิ่นซีแปลกไปเล็กน้อยจึงถามว่า “มีอันใดผิดปกติหรือ? เจ้าพบอันใด? ”
ซูจิ่นซีพาเยี่ยโยวเหยากลับเข้าไปในกระท่อมด้วยท่าทางจริงจัง ก่อนจะสั่งให้จิ้นหนานเฟิงและคนอื่นๆ ออกไปข้างนอก
“ท่านอ๋อง หลับตาก่อน”
เยี่ยโยวเหยาไม่รู้ว่าซูจิ่นซีต้องการทำอันใด จึงทำได้เพียงหลับตาตามที่ซูจิ่นซีบอก
ซูจิ่นซีหลับตาลงและใช้ดวงจิตของนางพาดวงจิตของเยี่ยโยวเหยาเข้าสู่ระบบถอนพิษ
แสงสว่างปรากฏขึ้นมาโดยรอบ แปลงสมุนไพรสีเขียวขจีไกลสุดสายตา บริเวณใกล้เคียงมีบ้านสองสามหลัง ทว่ารูปแบบบ้านดูดีกว่าที่พวกเขาเห็นก่อนหน้านี้มาก
“ท่านอ๋อง ลืมตาเถิด”
เยี่ยโยวเหยาลืมตาขึ้น ดวงตาดำขลับลึกซึ้งของเขาปรากฏความประหลาดใจเมื่อเห็นภาพเบื้องหน้า
ซูจิ่นซีพาเยี่ยโยวเหยาเข้าไปในห้องเหล่านั้น
ในบ้านมีเครื่องมือทางการแพทย์ทุกชนิด เมื่อเข้าไปข้างในก็เป็นห้องเก็บสมุนไพรขนาดใหญ่ ยาและสมุนไพรทุกชนิดถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบบนชั้นวาง
สิ่งอื่นอาจไม่คุ้นเคยสำหรับเยี่ยโยวเหยา ทว่ากระถางหงส์สัมฤทธิ์ที่อยู่มุมหนึ่งภายในห้อง เยี่ยโยวเหยาคุ้นเคยเป็นอย่างดี
มันคือสิ่งที่หายไปจากศาลาเป็นตายในสระมรกตตำหนักเสวียนปิง เป็นของจักรวรรดิต้าฉินของพวกเขา
เยี่ยโยวเหยาที่ทราบเรื่องระบบถอนพิษในร่างกายของซูจิ่นซี เมื่อเห็นสิ่งของทั้งหมดที่อยู่เบื้องหน้า เขาก็เข้าใจอย่างรวดเร็วว่าพวกเขาอยู่ในระบบถอนพิษของซูจิ่นซี
ในเวลาเดียวกัน จิตสำนึกอันน่าสะพรึงกลัวค่อยๆ เกิดขึ้นภายในจิตใจของเยี่ยโยวเหยา
เขาขมวดคิ้วให้ซูจิ่นซีเล็กน้อย “เจ้าจะบอกว่า… ”
เยี่ยโยวเหยาหยุดพูดชั่วครู่ และก่อนที่เขาจะพูดอันใด ซูจิ่นซีก็เอ่ยขึ้นว่า “ใช่ ท่านอ๋อง สิ่งที่ท่านคิดนั้นถูกต้อง ตอนนี้ไม่ใช่ข้อสงสัย แต่ข้าค่อนข้างมั่นใจมาก ด่านนี้ของพวกเรา มีความเป็นไปได้ว่าจะอยู่ในมิติเวลาที่เหมือนกับระบบถอนพิษของข้า! ”
แต่สิ่งนี้ไม่ได้ทำให้ซูจิ่นซีประหลาดใจและสงสัย
สิ่งที่ทำให้นางประหลาดใจ คือ นางไม่คิดว่าจะมีระบบถอนพิษแห่งที่สองในโลกใบนี้!!!
ต้องรู้ว่าระบบถอนพิษเป็นผลิตภัณฑ์ล้ำสมัยในโลกอนาคตอีกสามพันปีต่อมา และเป็นสิ่งที่บรรพชนของสำนักถังเหมินทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อค้นคว้าออกมาหลังจากสามพันปี ต่อให้เป็นยุคสมัยของนาง ก็มีเพียงแห่งเดียวเท่านั้น
จะมีระบบถอนพิษแห่งที่สองในโลกนี้ได้อย่างไร?
นี่มันน่าเหลือเชื่อจริงๆ
หากบรรพชนรู้เรื่องนี้ พวกเขาคงโกรธมากจนเลือดออกหูเป็นแน่
นอกจากนั้น มิติเวลาเมื่อครู่เป็นของผู้ใด?
ผู้ที่ครอบครองมิติเวลานี้มีสถานะอย่างไรกันแน่?
มีที่มาที่ไปอย่างไรกันแน่?
หรืออาจเป็นของชายชราที่พวกเขาพบในเส้นทางเดินก่อนหน้านี้?
หากมันเป็นของชายชราผู้นั้นจริง เช่นนั้นความสัมพันธ์ของเขากับนางเป็นอย่างไร?
เขาจะเหมือนกับนางหรือไม่ เขามาจากอนาคตในอีกสามพันปีหรือไม่?