บทที่ 424
เฉินซูอี๋พยักหน้า ยิ้มแล้วพูดว่า： “อันที่จริงฉันจะรอสักระยะหนึ่ง ก็จะไปอยู่อเมริกาแล้ว อีกทั้งยังไปอยู่อย่างถาวร ไม่คิดจะกลับมาแล้ว”
หม่าหลันถามด้วยความตกใจว่า： “ทำไมคุณถึงได้คิดที่จะไปอยู่ที่อเมริกาล่ะ?”
เฉินซูอี๋พยักหน้า พร้อมพูดว่า： “จะบอกความจริงกับพวกคุณว่า หลังจากที่ฉันส่งลูกชายไปเรียนที่อเมริกาแล้ว ก็อยู่ที่อเมริกาตลอดไม่เคยกลับมา ตอนนี้เขาแต่งงานอยู่ที่นั่นแล้ว ลูกสะใภ้ก็ท้องแล้ว ต่อไปไม่คิดที่จะกลับมาแล้ว ดังนั้นจึงอยากให้ฉันไปใช้ชีวิตอยู่กับพวกเขา ถือโอกาสช่วยพวกเขาเลี้ยงลูก”
ในโต๊ะไพ่มีผู้หญิงคนหนึ่งพูดออกมา： “ไอ้หยา ซูอี๋ บ้านคุณอยู่ที่จินหลิงเยอะขนาดนี้ หรือว่าเตรียมจะขายแล้ว?”
เฉินซูอี๋พูดว่า： “เก็บคอนโดในเมืองไว้ห้องหนึ่ง อนาคตถ้ามีโอกาสละก็ ทั้งครอบครัวอาจจะกลับมาพักสักกี่วัน”
ได้ยินคำพูดนี้ หม่าหลันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจ
เธอไม่ได้เสียดายที่ตัวเองจะเสียขาในวงไพ่ แต่กลับรู้สึกว่า เฉินซูอี๋บอกว่าจะไปก็ไปซะงั้น ต่อไปคาดว่าตัวเองคงยากที่จะเจอขาไพ่อย่างเธอได้ เล่นไพ่แย่มาก เสียเงินทุกวันยังมีความสุขโดยที่ไม่รู้สึกเสียเปรียบ
……
ตอนนี้เวลานี้ ที่หน้าประตูคฤหาสน์ซีย่วน เซียวฉางเฉียนและเฉียนหงเย่นทั้งสองคนจอดรถเสร็จ รอนายหน้าที่หน้าประตู
เซียวฉางเฉียนต้องการหาห้องที่เหมาะสม ใช้เงินสิบล้านนั้น ดังนั้นจึงได้ติดต่อกับนายหน้า ให้นายหน้าช่วยหาคฤหาสน์มูลค่าประมาณ 10 ล้าน
ราคาห้องในจินหลิงเฉลี่ยแล้วสามหมื่นกว่านิดๆ แต่ว่าคฤหาสน์จะแพงหน่อย 10 ล้านถ้าคุณซื้อคฤหาสน์ใหม่ โดยทั่วไปแล้วซื้อไม่ไหว ดังนั้นได้เพียงแค่ซื้อคฤหาสน์เก่าๆแบบนี้
เฉียนหงเย่นดูอยู่หน้าประตูคฤหาสน์ซีย่วน พูดอย่างไม่พอใจเล็กน้อยว่า： “เซียวฉางเฉียน คฤหาสน์นี้เก่าเกินไปละมั้ง?คุณมาดูบ้านเหล่านี้ เทียบกับบ้านของนายหญิงใหญ่เซียวหลังนั้นเก่ากว่ามาก
เซียวฉางเฉียนพูด： “ไม่มีทางเลือก Tomson Rivieraก็ไม่เลว แต่ว่าคุณก็ไม่ยอมซื้อ”
เฉียนหงเย่นพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า： “ไอ้สวะเย่เฉิน มีคฤหาสน์Tomson Rivieraอยู่หลังหนึ่ง ฉันไม่ยอมที่จะอยู่ในระดับเดียวกันกับเซียวฉางควนและหม่าหลัน ！ไม่ว่าจะพูดอะไรก็ไม่ยอมซื้อTomson Riviera！”
เซียวฉางเฉียนพูดว่า： “ดังนั้น ซื้อคฤหาสน์เก่าๆแบบนี้คุ้มกว่า เนื้อที่ใหญ่ อีกทั้งยังเป็นบ้านเดี่ยว พักสบาย บ้านเก่าหน่อยไม่เป็นไร ตกแต่งภายในสักหน่อยก็ดีแล้ว”
พูดแล้ว เซียวฉางเฉียนก็พูดอีกว่า： “คุณต้องพิจารณาสถานการณ์ของเราในตอนนี้ ไห่หลงไม่มีแฟน เวยเวยก็ไม่มีแฟน พวกเขาสองคนคนละห้อง บวกกับเราสองคน ก็สามห้องนอนแล้ว ถ้าหากว่าไห่หลงแต่งงานแล้ว แน่นอนว่าจะต้องพักกับพวกเรา พอเขามีลูก ยังห้องมีอีกห้องหนึ่งไว้ให้ลูก? นี่ก็สี่ห้องแล้ว”
เซียวฉางเฉียนพูดต่อไปอีกว่า： “อนาคตแน่นอนว่าแม่ต้องพักกับพวกเรา? ถึงเวลานั้นยังต้องเก็บไว้ให้เธออีกห้องหนึ่ง นี่ก็ห้าห้องแล้ว ดังนั้นบ้านเดี่ยวนั่นแหละถึงจะใช้งานได้เหมาะสม”
เฉียนหงเย่นโมโหแล้วพูดว่า： “ทำไมแม่คุณถึงต้องมาอยู่กับเรา?ทำไมไม่ไปอยู่กับเซียวฉางควน?”
เซียวฉางควนยกไหล่： “นายหญิงใหญ่เซียวได้ตัดขาดกับเซียวฉางควนแล้ว คุณคิดว่าเซียวฉางควนจะให้เธอไปพักด้วยงั้นเหรอ?”
เฉียนหงเย่นพูดอย่างไม่พอใจมาก： “แต่ก็ไม่ควรจะมาอยู่กับเรานะ เราไม่ได้อาศัยอะไรนายหญิงใหญ่เซียว！ตอนนี้ตระกูลเซียวจบเฮ่แล้ว ก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร！ฉันว่า ถึงเวลานั้นก็เอาเธอไปส่งที่บ้านเซียวฉางควน เขาจะเอาไม่เอาก็เป็นเรื่องของเขา ไม่ว่าจะยังไงพวกเราไม่สนใจนายหญิงใหญ่เซียวแล้ว！”
เซียวฉางเฉียนพูดว่า： “เรื่องนี้คุณคงไม่รู้สินะ แม่ของฉันมีประกันชีวิตที่ซื้อมากว่า 20 ปี การจัดการทางการเงิน หลังจากที่เธอตาย ประกันชีวิตนี้ได้มากกว่าหกล้านถ้าคุณ ถ้าคุณไล่ให้นายหญิงใหญ่เซียวไปอยู่ที่บ้านของพวกเขา งั้นหลังจากที่นายหญิงใหญ่เซียวตายไป เงินหกล้านนี้ก็จะเป็นของเซียวฉางควน！”
“มากกว่าหกล้าน！?”เฉียนหงเย่นแววตาประกายขึ้น ถามด้วยความตกใจว่า： “มีเยอะขนาดนี้จริงเหรอ?”
————