บทที่ 425
“อืม”เซียวฉางเฉียนพูดว่า： “ประกันชีวิตนี้ พ่อของฉันซื้อให้เธอในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ เพื่อทิ้งทางออกไว้ให้กับคนรุ่นหลัง”
พูดแล้ว เซียวฉางเฉียน： “คุณเองลองคิดดู ร่างกายของแม่ฉันนั้นจะอยู่ได้กี่ปี? สามปีห้าปีก็ไปแล้ว พวกเราเลี้ยงเธออีกสามปีห้าปี รอหลังจากเธอตาย ประกันชีวิตมากกว่าหกล้านอยู่ในมือเรา คำนวณแล้ว หนึ่งหรือสองล้านต่อปี คุณว่ามันคุ้มไหม?”
“คุ้ม！”เฉียนหงเย่นตื่นเต้นจนถูมือ พูดด้วยความตื่นเต้นว่า： “งั้นต้องดูแม่ของคุณให้ดี อย่าให้ครอบครัวของเซียวฉางควนแย่งไป！”
เซียวฉางเฉียนพยักหน้า พูดว่า： “นั่นคือแน่นอนอยู่แล้ว！ถึงเวลานั้นเงินมากกว่าหกล้านจะไม่ให้ตกอยู่ในมือของเซียวฉางควนแม้แต่แดงเดียว！”
เฉียนหงเย่นรีบพูดไปว่า： “ไม่เพียงแต่ในเงินมากกว่าหกล้านจะไม่ให้เขาสักแดง ถึงเวลานั้นแม่คุณตาย เงินค่าทำศพไปซื้อสุสาน ยังต้องให้เซียวฉางควนออกอีกครึ่ง！”
เซียวฉางเฉียนพูดออกมาว่า： “นายหญิงใหญ่เซียวตัดขาดความสัมพันธ์กับเขาแล้ว เงินนี้เขาต้องออกด้วยเหรอ?”
“คุณบ้าเหรอ?”เฉียนหงเย่นพูดว่า： “นายหญิงใหญ่เซียวตัดขาดความสัมพันธ์กับเขาแล้ว เป็นคำพูดปากเปล่า และไม่มีผลทางกฎหมาย รอจนนายหญิงใหญ่เซียวตายแล้ว ถ้าหากว่าเซียวฉางควนไม่ยอมออกเงินนี้ งั้นพวกเราไปฟ้องร้องเขาที่ศาล！ ถึงยังไงในทางกฎหมายเขายังเป็นลูกชายของนายหญิงใหญ่เซียว มีส่วนที่จะต้องรับผิดชอบในงานนี้ครึ่งหนึ่ง！”
เซียวฉางเฉียนเวลานี้ปีติยินดีอย่างมาก หัวเราะฮ่าๆพูดว่า： “ที่รัก คุณพูดถูก！ ถึงตอนนั้นเงินครึ่งหนึ่งของเซียวฉางควนนั้น แดงเดียวก็ขาดไม่ได้！ที่รักฉลาดจริงๆ！ฮ่าฮ่าฮ่า！”
สีหน้าของเฉียนหงเย่นเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ หัวเราะหึหึพูดว่า：”สวมเขาหลอกเซียวฉางควนกับหม่าหลันสองคนนั้น จะเล่นกับพวกเรา จะเป็นคู่ต่อสู้พวกเราได้ยังไง！”
เสียงพูดเพิ่งจะจบลง สาวนายหน้าอสังหาริมทรัพย์ตัวเล็ก ๆ ในชุดสูทตัวเล็กเข้ามา ถามอย่างมีมารยาทว่า： “ใช่คุณเซียวกับคุณผู้หญิงเฉียนไหมคะ?”
“ใช่ใช่ใช่！”เซียวฉางเฉียนรีบพยักหน้า พูดว่า: “คุณคือเสี่ยวซุน จากอสังหาริมทรัพย์เลี่ยนเจียใช่ไหม?”
“ใช่ค่ะ”หญิงสาวยิ้มเล็กน้อย พูดว่า： “คุณเซียว คุณผู้หญิงเฉียน ฉันได้นัดกับเจ้าของบ้านไว้แล้ว ตอนนี้เธอก็อยู่ด้านในคฤหาสน์ พวกเราสามารถเข้าไปดูห้องได้เลย”
“โอเค”เซียวฉางเฉียนรีบพูด： “งั้นก็รีบเข้าไปดูเถอะ”
หญิงสาวนำทางไปพลาง พูดไปพลาง： “ฉันจะแนะนำคฤหาสน์นี้ให้กับคุณรู้สักหน่อย คุณน้าเจ้าของบ้าน ครั้งนี้เธออยากจะขายบ้านทิ้ง จากนั้นแล้วย้ายไปอยู่ที่อเมริกา ดังนั้นราคาจึงถูกกว่าราคาตลาดเล็กน้อย ถือได้ว่าทั้งสองท่านเก็บได้เลยนะ！”
พอได้ยินคำนี้ เซียวฉางเฉียนและเฉียนหงเย่นต่างก็อดไม่ได้ที่จะดีใจ
ถูกกว่ายิ่งดี！
ถ้าหากว่าคฤหาสน์นี้เหมาะสม หลังจากที่ซื้อมาแล้ว เงินที่ประหยัดไป พอดีใช้เป็นค่าตกแต่ง ลดต้นทุน！
……
อีกทางด้านหนึ่ง หม่าหลันกับเฉินซูอี๋และคนอื่นๆกำลังเล่นไพ่นกกระจอก ทันใดนั้นเสียงกริ่งที่ไพเราะก็ดังขึ้นจากด้านนอกประตู
เฉินซูอี๋กล่าวด้วยความอ่อนน้อมว่า ： “ขอโทษด้วย อาจจะเป็นนายหน้าพาคนมาดูห้อง ฉันขอตัว ไปเปิดประตูสักครู่”
พูดจบ เธอก็ได้ยืนขึ้นมา ไปที่โถงทางเดิน กำลังเปิดประตูออก
เห็นที่ยืนอยู่ด้านหน้าประตูเป็นนายหน้าขายคฤหาสน์ที่ตัวเองขอให้ขายบ้านให้ และด้านหลังของเธอพาชายหญิงวัยกลางคนคู่หนึ่ง เฉินซูอี๋รู้ว่านี่คือแขกที่มาดูห้อง ก็ได้ทักทายและฉีกยิ้มเล็กน้อย: “ทุกท่านเชิญเข้ามาค่ะ”
นายหน้าเสี่ยวซุนพูดว่า： “คุณผู้หญิงเฉิน ฉันแนะนำให้คุณรู้จักหน่อย ท่านนี้คือคุณเซียว ข้างกายเขาท่านนี้คือ คนรักของเขาคุณผู้หญิงเฉียน สองคนนี้คือคนที่ฉันบอกกับคุณทางโทรศัพท์ เป็นลูกค้าที่ต้องการที่จะซื้อคฤหาสน์ของคุณ”
ชายวัยกลางคนยิ้มเล็กน้อย เดินขึ้นมาด้านหน้า พูดอย่างมีมารยาทว่า “สวัสดีครับ คุณเฉิน ผมชื่อเซียวฉางเฉียน ยินดีที่ได้รู้จัก”
คนที่มาคือเซียวฉางเฉียนและภรรยาของเขาเฉียนหงเย่น