เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 1009
“แต่ว่ายังไงสะมันก็น่าเสียดายนะ ว่าสามีของคุณนั้นได้ทำให้ผมนั้นไม่พอใจสักเท่าไหร่ ดังนั้น ผมนั้นเลยจะไม่รบกวนคุณก็ไม่ได้ด้วยสิ”
“แต่ว่าคุณวางใจได้เลย เพียงแค่คุณนั้นยอมทำตามที่ผมเอ่ย เมื่อถึงเวลาแล้ว ผมนั้นจะปล่อยคุณอย่างแน่นอน ……”
ไม่รอให้เย่หนานเอ่ยจบ
เย่เมิ่งเหยียนนั้นก็ได้รีบเอ่ยตะโกนด่าออกมา “คุณอย่าฝันไปนักเลย！ฉันจะบอกอะไรคุณให้นะ ต่อให้ฉันตายฉันก็ไม่ยอมทำตามที่คุณบอกหรอก！ฉันจะบอกให้คุณรีบปล่อยฉันออกก่อน ไม่อย่างงั้นรอให้สามีของฉันมาแล้ว พวกคุณทั้งหมดจะต้องตายอย่างแน่นอน！”
เมื่อมองเห็นเย่เมิ่งเหยียนนั้นไม่ยอมให้ความร่วมมือทำตามตนเอง
ทันนั้นสีหน้าของเย่หนานนั้นได้มืดมน
เขากัดฟันเอ่ย“ในเมื่อเหล้าดีๆคุณไม่อยากกิน อยากจะกินเหล้าที่แย่ๆใช่ไหม งั้นอย่างมาโทษว่าผมนั้นโหดร้ายก็แล้วกัน！”
เพลี๊ย！
เมื่อสิ้นเสียงลง
เย่หนานนั้นก็ได้ตบลงไปที่หน้าของเย่เมิ่งเหยียนด้วยความแรง
ทันใดนั้น บนหน้าของเย่เมิ่งเหยียนนั้นในตอนนี้ได้มีรอยสีแดงห้านิ้วนั้นปรากฏบนใบหน้า
เมื่อมองเห็นเย่เมิ่งเหยียนนั้นโดนตนเองตบไป
ภายในใจของเย่หนานนั้นก็รู้สึกสบายใจขึ้น
เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา“ฮ่าฮ่าฮ่า！หยางเฟิงเอ้ยหยางเฟิง ข้าจะมองว่าเจ้านั้นทำไมถึงคิดไม่ถึงเลยสินะ ว่าภรรยาของเขานั้นจะตกมาอยู่ในกำมือของข้า อีกทั้งยังโดนข้านั้นดูถูกเหยียดหยามอีกสะด้วย！”
ทันใดนั้น
เย่หนานมองไปที่เย่เมิ่งเหยียนด้วยใบหน้าสายตาที่ปรากฏถึงความลวนลาม
เย่เมิ่งเหยียนนั้นไม่ว่างอย่างไรเธอนั้นก็คือ สาวสวยอันดับหนึ่งของเมืองตงไห่ นับว่าเป็นสาวสวยราคาแพงดุจดอกโบตั๋นประจำชาติเลยล่ะ
เมื่อก่อน เย่หนานนั้นเป็นแค่ผีที่หิวกระหาย
แม้แต่เย่โหรวสาวที่เสียโฉมเขานั้นก็เอา นี่มันทำให้คนนั้นยากที่จะมองจริงๆ
แต่ว่าหลังจากที่โดนหยางเฟิงนั้นสั่งสอนไปหนึ่งที ก็ได้เชื่อฟังอยู่ช่วงเวลาหนึ่ง
ตอนนี้เมื่อได้เห็นสีหน้าของเย่เมิ่งเหยียนที่น่าสงสารเช่นนี้
นี่เองที่ทำให้เย่หนานนั้นอยากที่จะตะกละขึ้นมา
เย่หนานหัวเราะอย่างโหดเหี้ยม“ ไอ้หยางเฟิงบ้านั้นมันช่างโชคดีจริงๆเลยนะ ที่สามารถที่จะแต่งงานกับสาวสวยเช่นเจ้าได้！”
“ถ้าหากข้าทำให้เจ้าขายหน้า เจ้าพูดสิว่าเจ้าหยางเฟิงนั้นจะมีหน้ายังไงกัน？ข้าเชื่อนะ ว่าสีหน้าของเขานั้นจะต้องดูดีอย่างแน่นอน ไม่แน่นะ เขานั้นอาจจะอยากขอบคุณข้าก็ได้ที่ช่วยเขาสวมหมวกเขียวใบใหญ่สวมเขาให้กับเขาแบบนี้！”
“ฮ่าฮ่าฮ่า……”
เมื่อเอ่ยถึงตอนสุดท้าย เย่หนานนั้นอดไม่ได้ก่อนที่จะหัวเราะออกมาเสียงดัง
หากสามารถที่จะสวมเขาให้หยางเฟิงได้จริงๆนั้น
งั้นนี่มันก็มีความสุขกว่าการได้ฆ่าเจ้าหยางเฟิงเป็นไหนๆ！
เจ้าหยางเฟิงไอบ้านั่นมันหยิ่งผยองมากนักไม่ใช่หรือไงกัน？
งั้นก็ให้ข้านั้น มาช่วยเขาสวมเขาสวมหมวกให้เต็มที่ไปเลย
“ไอสัตว์เดรัจฉาน！คุณมันเป็นไอสัตว์เดรัจฉาน！”
เย่เมิ่งเหยียนนั้นเอ่ยด้วยสีหน้าตกตะลึงงัน
เธอไม่คิดเลยว่า เย่หนานนั้นเขานั้นจะไม่ต่างจากสัตว์ร้ายเลย อยากที่จะมาทำให้ตนเองแปดเปื้อน？
“ฉันจะบอกคุณให้นะ ถึงแม้ว่าฉันจะตายไป ฉันก็จะไม่ให้คุณทำให้ฉันแปดเปื้อนหรอก！”เย่เมิ่งเหยียนนั้นเอ่ยแล้วจ้องเขม็งไปที่เย่หนาน ด้วยสีหน้าที่แน่วแน่
หากโดนเย่หนานทำให้แปดเปื้อน
ไม่งั้นก็ฆ่าตนเองไปเลยจะดีกว่า！
ถึงแม้เธอจะตายไป แต่ก็จะไม่ทำเรื่องอะไรไม่ดีให้กับหยางเฟิงต้องเสียใจ！
“ใช่ไหมล่ะ？”
เย่หนานเอ่ยเยาะเย้ย“งั้นผมอยากจะดูจริงๆ ว่าคุณจะตายอย่างไร？จะบอกอะไรให้นะ ถึงแม้คุณจะตายไปแล้ว ก็หนีไม่พ้นเงื้อมมือของผมหรอกนะ วันนี้ผมจะทำให้หยางเฟิงได้ลิ้มรส ของการที่หญิงสาวของตนเองนั้นโดนคนอื่นเล่นแล้วมันจะมีรสชาติยังไงกัน？”
เมื่อสิ้นเสียงลง เย่หนานนั้นก็ได้กดเย่เมิ่งเหยียนนั้นลง
เย่เมิ่งเหยียนนั้นรีบเอ่ยตะโกนร้องเสียงดัง “ช่วยด้วย！หยางเฟิง ช่วยฉันด้วย！”
“ร้องสิ ร้องไปเถอะ ยิ่งเจ้าร้องมากเท่าไหร่ ข้านั้นก็จะยิ่งดีใจมากเท่านั้น！”
“ไม่ว่าเจ้าจะร้องอย่างไร หยางเฟิงนั้นไม่มีทางมาแน่นอน หรือไม่ก็อาจจะโดนนักฆ่าที่ผมส่งไปนั้นฆ่าตายไปแล้ว！”
“แต่ถึงแม้เขาจะมาแล้ว ก็ไม่มีปัญหาอะไรนะ！”
“ก็ดีเลย เขาจะได้ให้เขาเห็นเลยว่าหญิงสาวของตนเองนั้น จะโดนผมเหยียดหยามยังไง ฮ่าฮ่าฮ่า ……”
เย่หนานนั้นได้หัวเราะออกมาเสียงดังด้วยสีหน้าโหดร้าย
ในตอนที่เขานั้นกำลังได้ใจ
ทันใดนั้น