เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 1010
ตุ๊บ！
ประตูห้องนั้นได้ถูกเท้าคนหนึ่งถีบเปิดด้วยแรงอันหนักหน่วง
หยางเฟิงพุ่งเข้ามา ด้วยดวงที่เต็มไปด้วยสีแดง เหมือนกับปีศาจ！
เย่หนานนั้นตกใจจนกระโดดตัว
“หยางเฟิง！”
“เจ้า เจ้า ยังไม่ตาย……”
เขานั้นหันหน้ามามองหยางเฟิง ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก
ต้องทราบว่า เขานั้นได้ส่งนักฆ่าไป นั้นได้นับว่าเป็นคนที่มีชื่อเสียงที่สุดในต่างประเทศแล้ว
แต่ว่าหยางเฟิงนั้นกลับหลบหนีจากน้ำมือของนักฆ่าออกมาได้！
งั้นก็หมายความว่า นักฆ่าคนนั้นได้ถูกหยางเฟิงฆ่าตายไปแล้วงั้นหรอ？
ไอ้คนไร้ประโยชน์！
มันช่างไร้ประโยชน์จริงๆ！
แต่ละคนนั้นต่างก็ไร้ประโยชน์สิ้นดี แม้แต่แค่เรื่องเล็กน้อยก็ยังทำไม่ดี
ในเวลานี้ ภายในใจของเย่หนานนั้นอดไม่ได้ที่จะเอ่ยตะโกนด่า
หยางเฟิงหันหน้ามอง มองไปที่เย่เมิ่งเหยียนที่กำลังจะโดนเย่หนานเหยียดหยาม
โดยเฉพาะบนหน้าของเย่เมิ่งเหยียนที่มีห้ารอยนิ้วมือแดงที่บนใบหน้า
ในตอนนั้น เขานั้นโกรธสุดขีด！
ออร่าแห่งความอาฆาตที่เยือกเย็นได้แพร่ออกมา ทันใดนั้น อุณหภูมิทั้งห้องนั้นได้เย็นลงมาทันใด
“หยางเฟิง……”
หลังจากที่มองเห็นหยางเฟิง
น้ำตาของเย่เมิ่งเหยียนนั้นที่เหมือนกับไข่มุกหลุดจากสายนั้นได้ไหล่ลงมา
ในตอนนี้เอง ความกังวลทั้งหมด ความไม่เต็มใจทั้งหมดนั้น ได้รวมหลั่งไหลกันออกมาเป็นน้ำตาประกาศออกมา
เพราะว่าเย่เมิ่งเหยียนทราบดีว่า
หยางเฟิงมาถึงแล้ว ตนเองนั้นก็ปลอดภัยแล้ว！
“พวกเจ้าจะต้องตายให้หมด！”
ความอาฆาตที่ได้แผ่ออร่าไปทั่วตัวของหยางเฟิง ก่อนที่จะเอ่ยเน้นออกมาทีละคำ
เฮ้！
เมื่อสิ้นเสียงลง
เขานั้นทันใดได้เปลี่ยนเป็นเงาเศษแล้วพุ่งไปหาเย่หนานเพื่ออยากที่จะฆ่า
เมื่อมองเห็นหยางเฟิงที่พุ่งเข้ามาเพื่อที่จะฆ่า
เย่หนานนั้นไม่เพียงแต่ไม่กลัว แต่กลับตื่นเต้นขึ้นไปอีก
“ฮ่าฮ่าฮ๋า！”
เย่หนานหัวเราะออกมาเสียงดัง“หยางเฟิง บนสวรรค์มีทางเดินเจ้าไม่เน นรกที่ไม่มีทางเจ้ากลับอยากที่จะเดินเข้ามานักนะ！”
“ตอนแรกที่เจ้านั้นได้ทำกระดูกของข้าแตก ราวกับหมาตนหนึ่ง วันนี้ข้านั้นจะฆ่าเจ้าเอง เพื่ออยากที่จะล้างแค้นให้ข้าเอง！”
เมื่อเอ่ยจบ
เย่หนานนั้นก็ได้มีสีหน้าแห่งความอาฆาต ก่อนที่จะโบกมือ“ฆ่าเขาให้ข้าสะ！”
ฟู่ว！
ฟิ้ว！
กึก！
……
เมื่อเสี่ยงคำสั่งดังขึ้น ปรมาจารย์จากแดนใหญ่สิบกว่าคนของตระกูลเย่นั้นได้พุ่งเข้าไปที่หยางเฟิงเพื่อพยายามที่จะฆ่าเขา
สีหน้าของเย่หนานนั้นปรากฏถึงความถึงพอใจ
เพราะจากที่เขาดูแล้ว หยางเฟิงในรอบนี้จะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย！
ต้องทราบว่า ในรอบนี้เขานั้นได้เอาผู้แข็งแกร่งของปรมาจารย์จากแดนใหญ่ร้อยกว่าคนของตระกูลมานะ！
และพลังอำนาจที่แข็งแกร่งขนาดนี้ ไม่ต้องเอ่ยว่าแค่ต่อสู้กับแค่หยางเฟิง
ถึงแม้กวาดล้างเป็นตระกูลมหาเศรษฐีในจงโจว ก็ไม่เป็นตากลัวหร๊อก！
เย่หนานกล้าที่จะกลับมาในรอบนี้ เขานั้นจะต้องเตรียมพร้อมในทุกด้านแล้วแน่นอน
ไม่อย่างงั้น เขานั้นคงไม่กล้าที่จะกลับมา
ในเมื่อครั้งก่อนนั้น หยางเฟิงนั้นได้ทำให้เขานั้นมีภาพหลอนภายในใจนั้นมีผลกระทบมันมากสะจริงๆ！
เย่เมิ่งเหยียนนั้นได้เงยหน้ามองเย่หนาน ก่อนที่จะกัดฟันเอ่ย “เย่หนาน สามีของฉันมาแล้ว รอบนี้คุณจะต้องตายแน่ๆ！”
“อย่างงั้นหรอ？”
เย่หนานเอ่ยด้วยสีหน้าดูถูก“เย่เมิ่งเหยียน รอให้ผมนั้นฆ่าหยางเฟิงสะก่อน ผมจะค่อยๆมาดูถูกคุณนะ เมื่อถึงเวลานั้น ผมนั้นจะทำให้คุณนั้นรู้สึกถึงรสชาติของความผิดหวังที่สุดในโลกนี้เลยล่ะ！”
เย่เมิ่งเหยียนนั้นไม่ได้เอ่ยพร่ำกับเย่หนาน
สีหน้าของเธอนั้นตื่นตระหนก ก่อนที่จะหันหน้าไป และเห็นหยางเฟิงที่กำลังต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งของปรมาจารย์จากแดนใหญ่
ถึงแม้ภายในใจของเย่เมิ่งเหยียนนั้นจะมีความเชื่อมั่นในตัวของหยางเฟิง
แต่ว่าในรอบนี้ หยางเฟิงนั้นต้องพบเจอกับศัตรูที่มีพลังอำนาจมากจริงๆ
นี่เองที่ทำให้ภายในใจของเธอนั้น อดไม่ได้ที่จะเป็นกังวล
พลั๊ว！
ตุ๊บ！
หวืด！
……
ในขณะเวลาเดียวกัน
หยางเฟิงนั้นได้เปิดสงครามต่อสู้ที่ดุเดือดกับผู้แข็งแกร่งจากปรมาจารย์แดนใหญ่
ดวงตาของหยางเฟิงเปลี่ยนเป็นสีแดง
หมีดของเขานั้นแต่ละหมัดแล้วหมัดเล่าที่ชกออกไปไม่หยุดหย่อน
เขานั้นไม่ได้ทำการป้องกันเลยต่ออย่างใด ก่อนที่จะโดนหมัดจากปรมาจารย์จากตระกูลเย่ ชกเข้าที่ตัวของตนเอง
เพราะว่าในใจของเขานั้นมีเพียงแค่คำเดียว นั่นก็คือ ——ฆ่า！ฆ่า！ฆ่า！