เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 1011
เย่หนานนั้นได้ดูถูกภรรยาของตนเองเช่นนี้
มีเพียงแค่ไม่หยุดที่จะฆ่า เขานั้นถึงจะสามารถแสดงออกมาถึงความโกรธแค้นที่อัดอั้นอยู่ในใจ
พลั๊ว！
ตุ๊บ！
หมับ！
อ้า！
อ๊า！
อ่า！
เสียงกรีดร้องอย่างโหยหวนนั้นไม่หยุดที่จะส่งเสียงดังออกมา
ปรมาจารย์จากปรมาจารย์แดนใหญ่ร้อยคนของตระกูลเย่นั้น ต่อหน้าของหยางเฟิงนั้นช่างเปราะบางจนเกินไป
หยางเฟิงชกไปหนึ่งหมัก ก็มีปรมาจารย์จากปรมาจารย์แดนใหญ่หนึ่งคนนั้นบินลอยออกไป
ก่อนที่จะตกลงบนพื้นอย่างแรง ก่อนที่จะไม่มีชีวิตอีก
การชกต่อยของหยางเฟิงนั้นธรรมดาแต่หนักแน่น
เขานั้นไม่ได้มีการโอ้อวดแต่อย่างใดเลย ทั้งหมดนั้นได้อาศัยแต่ความดุร้ายในร่างกายของเขา
หนึ่งหมัดชกออกไป ก้อนหินก้อนใหญ่ก็แทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ อีกทั้งไม่ต้องเอ่ยถึงเมื่อต่อยลงไปบนร่างกายของคน
ดังนั้น ผู้แข็งแกร่งจากปรมาจารย์แดนใหญ่ร้อยกว่าคนนี้นั้นช่างน่าสลดเอาสะจริงๆ
เดิมทีพวกเขาทุกคนนั้น นับว่าเป็นผู้แข็งแกร่งกันในแต่ละด้านจริงๆ，
แต่ว่าภายเบื้องหน้าของหยางเฟิงนั้น ทั้งหมดนั้นเป็นเหมือนกับลูกแกะที่รอโดนเชือด
เพียงชั่วครู่เวลาเดียว
ปรมาจารย์จากแดนใหญ่ร้อยกว่าคนนั้นต่างก็นอนสลบลงไปบนพื้นทั้งหมด
สายตาของพวกเขานั้นเบิกกว้าง และด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
แม้แต่ในตอนที่พวกเขานั้นใกล้จะตายก็คิดไม่ถึง
พวกเขานั้นเป็นผู้แข็งแกร่งจากปรมาจารย์แดนใหญ่ร้อยคน แต่กลับต้องมาตายให้กลับน้ำมือของคนคนเดียว！
หากข่าวนี้แพร่ออกไปนี่มันจะทำให้คนฟังนั้นตกใจกลัวเอา ！
ต้องทราบว่า พวกเขานั้นในต่างประเทศแข็งแกร่งจนจะเดินหรือทำอะไรในต่างประเทศก็ได้
แต่ว่าในเมืองต้าเซี่ย เขานั้นทั้งหมดนั้นล้มเหลวกันอย่างเสียท่า！
“นี่……”
ในตอนนี้เอง
เย่หนานนั้นตกตะลึงงัน
เขานั้นได้พาปรมาจารย์จากแดนใหญ่มาร้อยคน ทั้งหมดนั้นได้ตายในน้ำมือของหยางเฟิงหมดแล้ว？
ต้องทราบว่า เย่หนานในรอบนี้นั้น เขานั้นได้ประเมินค่าหยางเฟิงมาอย่างสูงมากแล้ว
เขานั้นได้ดูดซับการโดนซ้อมมาจากรอบก่อน
ก่อนที่จะพาผู้แข็งแกร่งจากแดนปรมาจารย์ใหญ่ร้อยคนมา
ในสายตาของเขานั้น
พลังอำนาจที่มากขายขนาดนี้ ไม่ต้องเอ่ยถึงการสู้กับหยางเฟิงตัวต่อตัว แม้จะกวาดล้างทั้งเมืองต้าเซี่ยนั้นก็ไม่ใช่ปัญหา
แต่ผลลัพธ์นั้น……
ผู้แข็งแกร่งร้อยคนจากแดนปรมาจารย์ใหญ่
ต่อหน้าของหยางเฟิงนั้น ได้โดนจัดการเหมือนกับการเอามีดมาหั่นผักสะอย่างงั้น
ความแข็งแกร่งเช่นนี้มันช่างน่าเกรงกลัวจริงๆ！
ในเวลานี้
เย่หนานเสียใจแล้ว
ในหน้าของเขานั้น ได้เกิดการชักกระตุกอย่างแรง！
หากรู้มาก่อนว่าหยางเฟิงนั้นนะแข็งแกร่งดุจเหล็กเช่นนี้
เขานั้นก็ไม่ควรที่จะมาหาเรื่องต่อหยางเฟิงแล้ว
แต่ว่าน่าเสียดาย……
ที่บนโลกนี้ไม่มียาแก้ความผิดหวังเสียใจ
ในเมื่อเย่หนานนั้นกล้าที่จะมา
จุดจบของเขานั้นได้ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว！
เพียงแค่หยางเฟิงนั้นเงยหน้า ดวงตาคู่หนึ่งที่เผยถึงความเย็นชาและไร้อารมณ์มองไปที่เย่หนาน แล้วเอ่ย “มาถึงตาของเจ้าแล้ว！”
เมื่อมองเห็นดวงตาคู่นั้นที่เย็นชาของหยางเฟิง
เย่หนานนั้นทั้งตัวเหมือนกลับไปตกร่วงไปอยู่ในห้องแช่เย็น
“หยางเฟิง เจ้านั้นอยากที่จะทำอะไรกัน？”
เย่หนานร่างกายสั่นเครือ เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
เขานั้นกัดฟันแน่นจ้องมองไปที่หยางเฟิง ที่ดวงตานั้นเต็มไปด้วยความโกรธแค้น
“หยางเฟิง ข้าจะบอกอะไรเจ้านะ ข้านั้นเป็นคนของตระกูลเย่ฟอเรนท์นะ ！”
“หากเจ้านั้นกล้าที่จะฆ่าข้า ตระกูลเย่ฟอเรนท์ นั้นจะต้องไม่ปล่อยเจ้าเอาไว้แน่！”
“ตระกูลเย่ฟอเรนท์？”
เมื่อต้องเผชิญกับการข่มขู่ของเย่หนาน
หยางเฟิงยิ้มเยาะเย้ยเสียงออกมา
“เจ้าเอ่ยเป็นแค่นี้เองหรอ？”
“แต่ว่าก็ขอโทษด้วยนะ เจ้านั้นกล้าที่จะเหยียดหยามภรรยาของขา วันนี้เจ้าจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยเลยล่ะ！”
เมื่อสิ้นเสียงลง
แสงดวงตาที่ระเบิดออกมาจากดวงตาของหยางเฟิงอันเย็นยะเยือก
ทันใดนั้น
ออร่ากลิ่นอายความอาฆาตอันแรงกล้า ที่ปกคลุมเย่หนานเอาไว้
เย่หนานรู้สึกได้เลยว่าคอของตนเองนั้นตอนนี้เหมือนได้มีมือที่มองไม่เห็นนั้นบีบเอาไว้อยู่
ราวกับว่าในตอนนี้ ตนเองนั้นหายใจไม่ออกจวนใกล้จะตาย！
เมื่อต้องเผชิญกับวิกฤตแห่งความเป็นตาย
ทันใดนั้น ดวงตาของเย่หนานนั้นได้ปรากฏออกมาถึงแน่วแน่
เห็นเพียงเขานั้นได้ควัก กริชอันแหลมคมออกมาเล่มหนึ่ง ก่อนที่จะวางไว้บนคอของเย่เมิ่งเหยียน หลังจากนั้น ดวงตาที่น่าเกลียดเคียดแค้นจองไปที่หยางเฟิง แล้วเอ่ยข่มขู่“หยางเฟิง เจ้าไม่ต้องเข้ามานะ！ข้าจะบอกเจ้า หากเจ้ากล้าที่จะขยับตัวล่ะก็ ข้าจะฆ่าภรรยาของเจ้า！”