หลังจากเส้นหมี่มาถึงที่เมืองเคลียร์แล้ว ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ ถึงจะทราบเรื่องนี้ที่เกิดขึ้นในประเทศ
หลังจากเธอมาถึงที่นี่ เพราะว่าต้องพาคุณพ่อดิลกเข้าไปพักฟื้นในโรงพยาบาลที่เธอเคยทำงาน จึงต้องไปช่วยงานในโรงพยาบาลนี้อีกครั้งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ดังนั้น จึงไม่มีเวลาเล่นอินเทอร์เน็ตดูสิ่งเหล่านี้ติดต่อกันหลายวัน
จนกระทั่งผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ ตอนที่พิมแสงพัก ก็หิ้วกับข้าวมาขอกินข้าวกับเธอที่นี่
“สวยใส ช่วงนี้เธอได้ดูข่าวบ้างไหม? บริษัทสามีเก่าของเธอ ก่อนหน้านี้เหมือนจะเกิดเรื่องขึ้นนะ”
“อะไรนะ?”
เส้นหมี่ที่กำลังนวดแป้งอยู่ได้ยิน ก็ตกตะลึง
คำว่าสามีเก่าคำนี้ ระยะเวลาสองปี กลับทำให้เธอฟังแล้วไม่ค่อยคุ้นชินบ้างเล็กน้อย
พิมแสงเห็นท่าทางไม่เข้าใจของเธอ ก็เลยเปิดโทรศัพท์เอามาให้เธอดู : “เธอดูนี่ มีผู้หญิงเจแปนคนหนึ่งปล่อยข่าวไม่ดีลงในอินเทอร์เน็ต พูดว่าสามีเก่าของเธอเป็นลูกเมียเก็บของตระกูลหิรัญชา ตอนนี้จึงถูกตำรวจเจแปนจับกุมตัวไปเรียบร้อยแล้ว”
ผู้หญิงคนนี้ กำลังกินลูกชิ้นเสียบไม้ที่เส้นหมี่ทำเสร็จแล้ว และก็พูดอย่างคลุมเครือไปด้วย
เส้นหมี่ถึงกับชะงักอีกครั้ง
ทันใดนั้น เธอเหมือนจะได้สติกลับคืนมา รีบขว้างก้อนแป้งที่อยู่ในมือลงอย่างจัง จากนั้นก็แย่งโทรศัพท์ของผู้หญิงคนนี้มา
“เฮ้ เธอแย่งทำไมอ่ะ? ไม่ใช่ว่าไม่ให้เธอดูซะหน่อย โทรศัพท์ฉันเพิ่งซื้อมาใหม่ เธอระวังๆหน่อยนะ”
“……”
ไม่มีใครสนใจเธอ
เส้นหมี่เมื่อได้โทรศัพท์มาแล้ว ดวงตาคู่นั้น คือจ้องมองราวกับเข้าไปในหน้าจอโทรศัพท์โดยสิ้นเชิง
เป็นเรื่องของหิรัญชากรุ๊ปจริงด้วย
อีกทั้ง ยังเป็นเรื่องเมื่อหนึ่งสัปดาห์ที่แล้ว
เนติ! เป็นคนชั้นต่ำเนตินั่นอีกแล้ว!!
เธอเปิดดูหน้าเว็บค้นหาทั้งหมดอย่างรวดเร็ว หลังจากที่เข้าใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ทั้งหมดแล้ว โกรธจนหน้าเขียวมืด กระดูกนิ้วมือกำแน่นจนได้ยินเสียงกร๊อบแกร๊บ
เธอคิดไม่ถึงว่า คนชั้นต่ำนี้จะเจ้าเล่ห์ร้ายกาจได้ขนาดนี้ เบื้องหลังยังแอบซ่อนแผนนี้ไว้
แต่ สุดท้ายเธอเห็นแล้วว่าหล่อนได้ถูกตำรวจเจแปนจับกุมตัวไปแล้ว และในตอนนั้นสื่อของทางการหลายสำนักก็ออกมาแถลงการณ์เรื่องราวนี้อยู่ตลอด เรื่องของหิรัญชากรุ๊ปนั้นไม่มีมูลความจริง และคนที่ต้องสงสัยมีส่วนเกี่ยวข้องกับการเปิดเผยข่าวเสียหายเหล่านี้ ก็ถูกตำรวจเจแปนจับกุมตัวไปตามกฎหมายแล้ว ในที่สุดเธอก็ค่อยรู้สึกโล่งใจ
ไม่เป็นไร อย่างนั้นคือดีที่สุดแล้ว
ไม่อย่างนั้น หล่อนอาจจะบ่มเพาะไว้จนกลายเป็นความผิดครั้งใหญ่หลวงจริงๆ
เส้นหมี่นำโทรศัพท์คืนให้กับเพื่อนสนิทข้างกายเธอ : “โทรศัพท์ใหม่? ใครซื้อให้เหรอ? คราวนี้คือรุ่นประดับเพชรหรือว่าในโลกมีจำนวนจำกัดล่ะ?”
“ถุย!” พิมแสงสบถทันที “ใครจะซื้อโทรศัพท์ให้ฉันล่ะ? เธอคิดว่าฉันเหมือนกันเธอ? ไปที่ไหนต่างก็มีผู้ชายรวยๆ มารุมล้อมเธอ?”
ตอนที่พิมแสงพูดคำนี้ออกมา ยังมีความอิจฉาเล็กน้อย
เส้นหมี่ขี้เกียจสนใจเธอ หมุนตัวเดินไปที่ตู้เย็นทางนั้น เพื่อนำเครื่องดื่มที่เตรียมไว้แล้วออกมา
“อะไรคือผู้ชายรวย? เธอไม่รู้เหรอว่าตอนนี้ฉันเป็นหญิงที่หย่าร้างแล้ว?”
“แล้วไงล่ะ? เพียงแค่เธอเอ่ยปาก มีคนจำนวนมากมาต่อแถวให้เธอเลือกไม่ใช่เหรอ? เธอดูไซมอนนั่น ก่อนหน้านี้ได้ยินข่าวเธอกลับมาเมืองเคลียร์แล้ว ก็อยากจะมาเธออยู่นะ”
พิมแสงขยับเข้ามาใกล้ มือก็ทำก้อนแป้งไป ปากก็พูดไปอย่างขุ่นเคือง
ในจุดนี้ เธอคืออิจฉามากจริงๆ
เป็นผู้หญิงเหมือนกัน พิมแสงทำไมเธอถึงได้ล้มเหลวขนาดนี้ล่ะ? เธอยังคงเป็นผู้หญิงที่ยังไม่แต่งงานนะ
เส้นหมี่ได้ยินสิ่งนี้ที่เธอบ่นพึมพำ ก็ไม่โต้แย้งกับเธอ และเดินมาพร้อมหยิบโน้ตใบเล็กๆออกมาจากบนตัวเธอ : “ถือไว้ดีๆ รอบนี้อย่าทำหายอีกล่ะ ไม่อย่างนั้น เธอมาบ่นพึมพำต่อหน้าฉันอีกหนึ่งครั้ง ฉันจะตีเธอหนึ่งที”
พิมแสง : “…….”
ตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากที่มองเห็นว่าบนโน้ตนี้เป็นเบอร์โทรศัพท์ของใคร เธอก็จะเกือบลุกขึ้นกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ
“ไม่มีทางไม่มีทาง เธอวางใจได้ คราวนี้ ฉันจะคว้าเขาเอาไว้ให้แน่น” จากนั้นก็ค่อยๆ เอามันประคองไว้ในตัวเธอเองอย่างระมัดระวัง
นี่คือเบอร์โทรศัพท์ของมาร์ติน
สองปีมานี้ เส้นหมี่กลับไม่เคยขาดการติดต่อกับเขา เพียงเพราะว่าเรื่องระหว่างตระกูลโรแกนกับตระกูลหิรัญชา เขาจึงไม่ได้กลับมาในประเทศ ก็ได้แค่โทรศัพท์ติดต่อกันเป็นครั้งคราว
และเพื่อนสนิทที่อยู่ตรงหน้าเธอนี้ กลับยังคงคิดถึงเขาอยู่ตลอด ดังนั้นเธอคงจะสายไปแล้วที่จะจับคู่ให้สำเร็จ
ในคืนนั้น ทั้งสองคนห่อเกี๊ยวและทานกันอยู่ในบ้าน
จากนั้น เส้นหมี่หิ้วส่วนที่เหลือไปโรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมพ่อของเธอ
“พ่อ ทำไมเดินอยู่ข้างนอกคนเดียวล่ะ ยังไม่หายดีเลยนะ อย่าออกมาเพียงคนเดียว อันตรายมากนะคะ”
ตอนที่เพิ่งจะมาถึงโรงพยาบาล เส้นหมี่มายังแผนกผู้ป่วยใน มองเห็นดิลกเดินไปเดินมาอยู่ที่ทางเดินนั่นเพียงลำพัง ทันใดนั้นก็ตกใจมาก รีบวิ่งเข้าไปหาทันที
“ไม่เป็นไรไม่เป็นไร พ่อก็แค่อยากขยับออกแรงบ้าง ไม่อย่างนั้นนอนอยู่แต่บนเตียง ได้ไงล่ะ? เมื่อไหร่ถึงจะได้กลับไปล่ะ?”
ดิลกเห็นท่าทางตื่นตระหนกขนาดนี้ของเธอ ก็รีบโบกๆ มือ
แต่สุดท้ายเส้นหมี่ก็ประคองเขาเดินกลับเข้ามา
ยาเสพติดสิ่งนี้ เดิมก็เป็นอันตรายต่อสุขภาพ คนหนุ่มสาวที่แข็งแรง หลังจากที่เลิกยาได้แล้ว ก็ต้องใช้ระยะเวลานานในการฟื้นฟูให้ร่างกายฟื้นตัว
ยิ่งไปกว่านั้น ครั้งนี้เขาโดนยาพิษตัวใหม่ที่คนชั่วช้านั้นพัฒนาขึ้นมา
เส้นหมี่คิดถึงตรงนี้ ก็กัดฟันด้วยความเกลียดแค้นอีกครั้ง
เมื่อพาคนประคองเข้ามาแล้ว เส้นหมี่ก็เทเกี๊ยวที่เธอพามา เอาให้ชายแก่คนนี้กินไปสองสามชิ้น หลังฟื้นกำลังได้บ้างเล็กน้อย ก็เลยนั่งลงด้านข้างของเขา
“ใช่แล้ว เส้นหมี่ สามวันนี้ลูกได้โทรศัพท์หารักบ้างหรือเปล่า? พ่อเห็นข่าว บอกว่าบริษัทของเขาเกิดเรื่อง ลูกได้ถามเขาหรือเปล่า?”
“หา?”
เส้นหมี่ที่เพิ่งจะหยิบผลไม้ลูกหนึ่งขึ้นมาเพื่อเตรียมที่จะปอกเปลือก ได้ยินคำพูดนี้เข้า ก็เกือบจะตัดโดนนิ้วตัวเอง