บทที่ 2077 – พระราชวังปีศาจ? ราชาปีศาจรัตติกาล ราชาปีศาจยักษ์
ด้วยแรงปะทะที่เกิดขึ้น ส่งผลให้ภูเขา 9 เทวาบินกลับมาและกระแทกเข้ากับร่างกายของพวกเขา เสียงระเบิดดังขึ้นสนั่นหวั่นไหว โชคดีที่พลังป้องกันของชิงสุ่ยแข็งแรง ส่วนเฉินหวงก็ได้เจดีย์ปกปักชะตาสวรรค์ปลดปล่อยพลังป้องกันคอยช่วย จึงทำให้แรงกระแทกกลับมาไม่รุนแรงพอจะทำให้พวกเขาเกิดอันตราย
เหงื่อเม็ดโตปรากฏขึ้นบนหน้าผากของชิงสุ่ย ถ้าหากไม่ใช่เพราะภูเขา 9 เทวาและถ้าหากว่าเขาไม่ได้มอบเจดีย์ปกปักชะตาสวรรค์ให้กับเฉินหวง เขาจินตนาการภาพไม่ออกเลยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น มีความเป็นไปได้สูงมากที่พวกเขาจะสิ้นชีวิตทันที
เฉินหวงรู้สึกกลัวทันทีหลังจากที่โดนกับดัก เธอจ้องมองชิงสุ่ยและกล่าวว่า “ตัวของท่านมีไข้ตาอยู่เสมอเลย” “ตอนนี้ข้าไม่เหลืออีกแล้ว หากมีสถานการณ์ไม่คาดคิดเกิดขึ้นอีก ข้าก็ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร”ชิงสุ่ยกล่าวอย่างขมขื่น
“ข้ารู้สึกได้ว่าความอันตรายแปลกๆหายไปแล้ว มันไม่น่าจะมีเรื่องประหลาดเกิดขึ้นอีก เริ่มค้นหากันเถอะ”เฉินหวงเดินนำ
ชิงสุ่ยจึงเดินตามหลังเธอโดยเว้นระยะห่างเล็กน้อย ระยะห่างที่เกิดขึ้นก็เพราะทั้งสองต่างปลดปล่อยกระบวนท่าป้องกัน สร้างเป็นคลื่นพลังคุ้มกาย ชิงสุ่ยปลดปล่อยดอกบัวแดงลำดับที่ 9 ส่วนเฉินหวงก็ปลดปล่อยพายุปราการดอกไม้ที่มีพลังน่ากลัวและแข็งแรงกว่าดอกบัวแดงลำดับที่ 9 มาก
ประตูพระราชวังชั้นในยังคงปิดอยู่ เฉินหวงจึงผลักประตูเพื่อเปิดมันออก
เอี๊ยดดดดด!!
เสียงดังเกิดขึ้นจากประตูที่มีน้ำหนักมากกว่า 1 ตันขยับเขยื้อน ประตูทั้ง 2 บานแต่ละบานกว้างประมาณ 33 เมตร หนาประมาณ 10 เมตร และสูงประมาณ 100 เมตรตัวประตูมีสีดำราวกับน้ำหมึก สร้างความรู้สึกน่ากลัว
เมื่อประตูเปิดออก กลิ่นฉุนที่ทำให้ไม่สบายตัวก็โชยออกมา ถ้าหากพวกเขาไม่ใช่ผู้ฝึกยุทธ พวกเขาก็คงจะครึ่งชีวิตทันที เพราะภายในอากาศเต็มไปด้วยกลิ่นอายของพิษที่แฝงอยู่เล็กน้อย
พระราชวังขนาดใหญ่เต็มไปด้วยเสาข้างในมากมาย ทุกที่เต็มไปด้วยฝุ่นหนาแม้กระทั่งบนพื้น ภายในเงียบอย่างน่าขนลุก ขณะที่เฉินหวงกำลังจะเข้าไปข้างใน ชิงสุ่ยก็รีบหยุดเธอ “เดี๋ยวก่อน เสาค้ำยันพวกนั้นน่าจะเป็นส่วนหนึ่งในค่ายกล ถ้าหากท่านเข้าไป ท่านอาจจะสูญสลายกลายเป็นฝุ่นผง”
เฉินหวงร่างกายสั่นเครือเล็กน้อย เธอกำลังจะก้าวเท้าออกไป เธอไม่ได้กลัวความตายแต่กลัวสิ่งที่แฝงอยู่ในอากาศ
เมื่อมองดูพื้นที่โดยรอบ มันไม่เห็นอะไรเลยนอกจากเสา มันไม่มีอะไรอยู่เลย ชิงสุ่ยจ้องมองอยู่พักใหญ่ ในที่สุดเขาก็ตรวจพบค่ายกล มันคือค่ายกลที่เป็นระดับขั้นกว่าของค่ายกลสิบสองเมืองปีศาจสวรรค์ แต่ในแง่ของพลัง ชิงสุ่ยรู้สึกว่ามันยังห่างไกลหากนำไปเทียบกับค่ายกลโบราณ หรือจะให้พูด มันก็เหมือนกับเด็กหัดเดิน
ถ้าหากหลุดเข้ามาในค่ายคนนี้โดยบังเอิญ คนผู้นั้นอาจจะถูกดึงเข้าไปในพื้นที่บีบอัดอันไร้ขีดสุด
ชิงสุ่ยเริ่มทำร้ายฆ่าคนโดยทำลายจากแกนกลางของค่ายกล อย่างไรก็ตามการกระทำเช่นนั้นได้ตัวของเขาจะต้องเข้าไปก่อน แม้ว่ามันจะอันตรายแต่มันก็ยังมีจุดด้อยแล้วต้องมีคนสั่งการ เป็นไปไม่ได้เลยที่ค่ายกลจะสมบูรณ์แบบ มิฉะนั้นเจ้าของค่ายกลก็จะเปิดหรือปิดการใช้งานได้
มันจะต้องมีใครสักคนอยู่ข้างในเพื่อเปิดการใช้งาน!!
ขณะที่ชิงสุ่ยกำลังจะเข้าไป เฉินหวงก็คว้าตัวเขาและอุทานว่า “มันอันตราย!!”
“ท่านเป็นห่วงข้า? ฝากดูแลข้าด้วย”ชิงสุ่ยยิ้มให้กับหญิงสาวที่งดงามดุจเทพธิดา
“ท่านมันคนหน้าไม่อาย ระวังตัวด้วย!!”เฉินหวง
ชิงสุ่ยยิ้มและเดินเข้าไปข้างในค่ายกล
ทันใดนั้น ทั้งพระราชวังก็เหมือนถูกระลอกคลื่นรบกวน สิ่งที่เกิดขึ้นไม่มีทีท่าจะหยุดหย่อน จนกระทั่งพระราชวังเปิดเผยรูปลักษณ์ที่แท้จริง ผนังทั้งสี่ด้านเผยให้เห็นถึงสิ่งที่อยู่ภายใน ชิงสุ่ยยืนอยู่ข้างเสาที่หักครึ่ง ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเสาจำนวนนับไม่ถ้วนที่อยู่ภายในอาณาเขตเนตรแห่งค่ายกล
แรงบีบอัดมันทำให้ผู้ที่ยืนอยู่ภายในรู้สึกเหมือนกำลังถูกบีบคอ ทุกย่างก้าวจะต้องคิดถี่ถ้วน ทุกการก้าวเดินถือโอกาสในการเอาตัวรอด
เฉินหวงเดินไปที่นั่นข้างชิงสุ่ยและชี้ไปยังกำแพงแสนห่างไกลพร้อมกับกล่าวว่า ” นี่คือพระราชวังจอมอสูร ซึ่งน่าจะเป็นหนึ่งในสิ่งตกทอดจากยุคโบราณ” ชิงสุ่ยพยักหน้าและมองไปยังภาพบุคคลบนฝาผนัง แต่ละภาพจะเว้นระยะห่างเท่ากันและมีชื่อของคนจารึกไว้
ราชาปีศาจรัตติกาลตู่หลาง เมื่อเปิดใช้งานทักษะ ทุกสิ่งอย่างในรัศมี 100 ลีจะถูกปกคลุมไปด้วยความมืด ความมืดมิด ที่ความสามารถในการมองกลางคืนก็ไร้ประโยชน์ ฝ่ายตรงข้ามจะสูญเสียพลังต่อสู้ไปครึ่งหนึ่ง ในขณะที่ราชาปีศาจรัตติกาลจะมีพลังเพิ่มขึ้น 2 เท่า
เมื่อมองไปที่ภาพวาด ชิงสุ่ยก็รู้สึกตกตะลึง ราชาปีศาจรัตติกาลตู่หลางทรงพลังมาก ยิ่งไปกว่านั้นชิงสุ่ยก็อ่านค่าหมอกพิษได้ มันคือหมอกพิษจริงๆ มันจะออกฤทธิ์อย่างช้าๆ เมื่อรอสักช่วงเวลาหนึ่ง คนที่ถูกพิษว่าจะเจอภาพหลอน และความสามารถในการตอบสนองก็จะช้าลง
ราชาปีศาจยักษ์เป่าหยง – ผู้ที่สามารถแปลงร่างเป็นราชาปีศาจที่มีขนาดร่างกายใหญ่กว่าภูเขาและแข็งเหมือนกับเพชร ความแข็งแกร่งไร้ขีดจํากัด แม้ว่าการโจมตีธรรมดาจะผ่านการป้องกันของเขาไปได้มันก็จะเกิดความเสียหายน้อยมากราวกับถูกเข็มทิ่มเบา แม้แต่ดาบก็ไม่สามารถเจาะทะลวงผ่านผิวหนังที่เหมือนเพชรของเขาไปได้
เพียงแค่ชิงสุ่ยจินตนาการภาพ เขาก็คิดได้ทันทีว่าการจัดการกับคนๆนี้คงจะเป็นเรื่องที่ยากมาก
หลังจากชิงสุ่ยได้เห็นภาพราชาปีศาจจากยุคโบราณ เขาก็รู้สึกได้ถึงวิญญาณอันชั่วร้าย
คนเหล่านี้คือศัตรูอย่างแน่นอน ศัตรูที่เหล่าเทพสงครามจะต้องรับมือ ภารกิจของเขาคือการกำจัดราชาปีศาจเหล่านี้
ที่นี่คือพระราชวังปีศาจ พื้นที่รวมตัวของราชาปีศาจ พวกเขาได้ตายจากโลกนี้ไปแล้ว แต่ภาพวาดตัวบุคคลก็ถูกสร้างขึ้นเพื่อระลึกถึงเราผู้ก่อตั้งพระราชวัง อย่างไรก็ตาม พระราชวังแห่งนี้ได้ถูกตัดขาดจากโลกภายนอกมานาน ชิงสุ่ยจึงไม่รู้เรื่องว่ามันเกิดอะไรขึ้น