เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 1024
พูดจบ
ไอสังหารที่เยือกเย็นพลันแผ่ซ่านไปทั่วบรรยากาศในทันที
อุณหภูมิในอากาศพลันลดลงอย่างรวดเร็ว พร้อมกับดาร์กไนท์ที่อดรู้สึกหนาวสั่นขึ้นมาไม่ได้
ดาร์กไนท์รู้ว่าหากเขาปฏิเสธที่จะยอมจำนนในครั้งนี้นั้น หยางเฟิงจะฆ่าเขาจริงๆ!
ในคราวนี้ กลับเป็นดาร์กไนท์ที่แสดงสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสับสนกังวลใจออกมาแทน
เดิมทีดาร์กไนท์คิดว่า เขาจะได้เห็นความตายมาเยือนเสียที
แต่เมื่อความตายมาถึงจริง ๆ แล้วนั้น เขากลับตระหนักขึ้นมาได้ว่า เขาเองก็หวาดกลัวความตายเหมือนกัน
เส้นระหว่างชีวิตและความตายช่างน่ากลัวยิ่งนัก!
แม้แต่นักฆ่าที่แข็งแกร่งอย่างดาร์กไนท์ ยังไม่สามารถที่จะเอาชนะความกลัวของความตายที่มาเยือนได้อย่างสมบูรณ์เลย
ดาร์กไนท์ไม่ต้องการที่จะสัมผัสกับความตายที่กำลังมาเยือนเช่นนี้
แต่ถึงแม้ว่า เขาจะมาจากตระกูลเย่ฟอเรนท์นั้น
แต่แท้จริงแล้ว เขาและเย่หรงมีความสัมพันธ์แบบร่วมมือกันเท่านั้น
เย่หรงที่ได้ช่วยชีวิตเขาในตอนนั้นเอาไว้ เพื่อตอบแทนบุญคุณของเย่หรง เขาจึงเลือกที่จะอยู่ในตระกูลเย่ฟอเรนท์ต่อไป
เป็นเวลาหลายปีแล้ว ที่เขาคอยช่วยปัดเป่าภัยอันตรายต่าง ๆให้กับตระกูลเย่ฟอเรนท์ ช่วยให้ตระกูลเย่ขึ้นเป็นหนึ่งในเกาะดาว แค่นี้ก็ถือว่าเขาได้ชดใช้พระคุณที่เย่หรงช่วยชีวิตเขาไปหมดแล้ว
ดาร์กไนท์ไม่จำเป็นต้องเสียสละชีวิตเพื่อตระกูลเย่ฟอเรนท์ไปอีก!
จนถึงตอนนี้
ผลัก
เสียงดาร์กไนท์ที่คุกเข่าลงบนพื้นด้วยขาข้างหนึ่งนั้น พลันพูดด้วยความเคารพออกมาว่า “ดาร์กไนท์ขอคารวะนายท่าน!”
“ดี!”
เมื่อเห็นว่าดาร์กไนท์ยอมจำนนต่อตัวเองนั้น
หยางเฟิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดัง ๆ
“ดีมาก ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แกจะต้องตามฉันไปทุกที่และกลายมาเป็นองครักษ์เงาให้กับฉัน!”
“ครับ!”
สีหน้าของดาร์กไนท์ พลันผ่อนคลายขึ้นมา พร้อมกับเขาที่ลุกยืนขึ้น
ในที่สุด เขาก็รักษาชีวิตตัวเองไว้ได้อีกครั้ง
ในเวลาเดียวกัน.
ฟึบ
ร่างของดาร์กไนท์ก็สลายหายไปในทันที
กลายเป็นเงาที่ติดตามด้านข้างของหยางเฟิงแทน
เมื่อเห็นสิ่งนี้แล้ว หัวใจของหยางเฟิงพลันเต้นรัวขึ้นอย่างรวดเร็ว
ดาร์กไนท์ผู้นี้ สมควรแล้วที่ได้รับการขนานนามว่าเป็นนักฆ่าแห่งรัตติกาล
เคล็ดลับการพรางตัวนับว่าสุดยอดจริง ๆ !
อันที่จริงแล้ว.
เดิมที หยางเฟิงต้องการที่จะฆ่าดาร์กไนท์
แต่ในระหว่างที่ทำการต่อสู้กับดาร์กไนท์อยู่นั้น หยางเฟิงกลับรับรู้ได้ถึงความจริงใจของเขา
ในโลกใบนี้ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะสามารถต่อสู้กับเขาได้
และดาร์กไนท์เองก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน
อีกทั้ง!
ในครั้งสุดท้าย!
ที่ทำให้หยางเฟิงเป็นผู้ชักกระบี่หลงเฉวียนเพื่อออกมาปราบเขานั้น
ในตอนที่เขาคอยเฝ้าอยู่ชายแดนมานับครั้งไม่ถ้วน บุคคลที่ทำให้เขาถึงกับต้องกระบี่หลงเฉวียนออกมานั้น นับได้มีไม่ถึงสิบคน!
ไม่อาจไม่พูดได้เลยว่า ดาร์กไนท์แข็งแกร่งจริงๆ
หากเขาไม่ได้มาประมือด้วยตัวเองเกรงว่าในวันนี้เฟิงเมิ่ง กรุ๊ปคงจะได้เกิดการนองเลือดกันถ้วนหน้าอย่างแน่นอน!
สำหรับการคิดหักหลังนั้น?
หยางเฟิงไม่กังวลเลยแม้แต่น้อย
ถ้าหากดาร์กไนท์กล้าคิดที่ทรยศต่อเขานั้น ถึงอย่างไรเขาก็สามารถฆ่าดาร์กไนท์ได้ทุกเมื่อ
และหยางเฟิงเองก็เชื่อว่าดาร์กไนท์เป็นคนฉลาดเช่นกัน
หลังจากที่ดาร์กไนท์ได้เห็นถึงความแข็งแกร่งอันทรงพลังของเขาแล้วนั้น
ถึงแม้ว่าดาร์กไนท์ต้องการจะทรยศต่อเขา แต่ดาร์กไนท์ก็คงจะต้องชั่งน้ำหนักในใจอย่างระมัดระวังอยู่บ้าง
แม้ว่าดาร์กไนท์จะดูเป็นคนดุร้าย ฆ่าคนเหมือนผักเหมือนปลา
ทว่า หากหยางเฟิงใช้เขาในทิศทางที่ดีนั้น ดาร์กไนท์จะเป็นกริชที่ดีอีกเล่มหนึ่งเช่นกัน
นั่นหมายความว่า การเก็บดาร์กไนท์ไว้ข้างกายของเขานั้น ถือได้ว่าเป็นประโยชน์ต่อตัวของเขาเอง!
“สามี เป็นยังไงบ้างคะ?”
เมื่อกลับมาถึงห้องทำงานแล้วนั้น
เย่เมิ่งเหยียนจึงรีบเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
หยางเฟิงเพียงแย้มยิ้มและพูดออกมาว่า “ไม่เป็นไรแล้ว ฉันแก้ปัญหาไปหมดแล้วล่ะ”
เมื่อเห็นว่าหยางเฟิงปลอดภัยดีแล้วนั้น เย่เมิ่งเหยียนพลันถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
นับตั้งแต่ที่หยางเฟิงลงไปด้านหล่างนั้น หัวใจของเย่เมิ่งเหยียนพลันรู้สึกไม่สบายใจมาโดยตลอด เธอกลัวว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับหยางเฟิง
ทว่า เธอคงต้องกราบขอบคุณฟ้าดิน ที่ยังคงมอบหยางเฟิงกลับมาให้เธอตามเดิม
เย่เมิ่งเหยียนอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามออกมาด้วยความสงสัยว่า “ใช่แล้ว ดาร์กไนท์ผู้นั้นล่ะ? เขาไม่ได้มาเพื่อฆ่าคุณเหรอ ? ทำไม…”
ยังไม่ทันที่เย่เมิ่งเหยียนจะพูดจบ
ตามที่เถียนเฟยพูดออกมานั้น ดาร์กไนท์ทั้งโหดเหี้ยมและฆ่าคนมาเขาจะปล่อยหยางเฟิงไปอย่างง่ายดายได้อย่างไรกัน?