เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1785 การร่วงหล่นของปาชื่อปา
อิงอู๋เซียและคนอื่นๆแสดงออกอย่างจริงจัง
ผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์บางคนลังเล พวกเขาคิด เหตุใดเราจึงใช้วิธีที่ทรงพลังที่สุดตอนนี้? มันไม่เร็วเกินไปงั้นหรือ?”
ฟางหยวนมีความทรงจําในชีวิตก่อนหน้า เขารู้ว่าเซี่ยชาพบข้อมูลมากมายเกี่ยวกับค่ายกลนี้แล้ว นางเพียงเก็บไว้ เมื่อนางโจมตีอย่างกะทันหัน เทพธิดากระต่ายขาวจะเสียชีวิต ขณะที่ฟางหยวนและคนอื่นๆจะถูกโจมตีโดยไม่ทันตั้งตัว
ครั้งนี้ฟางหยวนจะไม่ทําพลาดเช่นเดิม
“เราจะโจมตีผู้ใด? ลัวเว่ยหยินหรือเซียชา?” ไปหนึ่งชิงถาม
ค่ายกลวิญญาณอมตะปีแห่งความตายสามารถยิงลําแสงที่ทรงพลังออกไป เวลาของเป้าหมายจะเดินช้าลง พวกเขาจะไม่สามารถป้องกันตัว
ถั่วเว่ยหยินเป็นผู้สืบทอดของเทพอมตะสวรรค์พิภพ เขามีวิธีการและไพ่ตายที่น่าอัศจรรย์
เชี่ยชาเป็นผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญา นางสามารถทําลายค่ายกล นางเป็นภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ต่อค่ายกลนี้
การตัดสินใจครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย
คําตอบของฟางหยวนสั้นมาก “ไม่ใช่ทั้งถั่วเว่ยหยินและเชี่ยชา เราจะโจมตีผู้อมตะระดับเจ็ด”
ปาเซียปายังซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางผู้คนเหล่านี้
เมื่ออสูรปีแรกกําเนิดอีกตัวเข้าสู่สนามรบ เขาต้องอดทนต่อความปรารถนาที่จะลงมืออย่างจริงจัง
“ค่ายกลนี้ยังมั่นคง ข้าต้องรอต่อไป!”
“ช่วงเวลาที่ข้าลงมือต้องเป็นช่วงเวลาที่สําคัญที่สุด ข้าต้องจับฟางหยวนให้ได้ในครั้งเดียว!”
ขณะที่เขากําลังคิดเรื่องนี้ อสูรบีบรรพกาลที่อยู่ใกล้เขากลับหยุดนิ่ง หลังจากนั้นกายาแห่งความฝันที่ซ่อนตัวอยู่ในร่างของมันก็ระเบิดตัวเองและทําให้อาณาจักรแห่งความฝันกระจายออกไปอย่างรวดเร็ว
ปาชื่อปาตกใจ “หือ?”
เป็นเพียงเวลานี้ที่ลําแสงสีขาวพุ่งเข้าไปหาเขาโดยไม่คาดคิด
“อันใด?” ดวงตาของปาชื่อปาเบิกกว้างขึ้น เวลาของเขาเดินช้าลงหลายเท่า
ในสายตาของเขา อาณาจักรแห่งความฝันพุ่งเข้ามาหาเขาด้วยความเร็วสูง
“ข้า
ปาชื่อปาต้องการกรีดร้องแต่เขาไม่มีเวลาทําสิ่งใด
เขาถูกขังอยู่ในอาณาจักรแห่งความฝันทันที
“เกิดสิ่งใดขึ้น?”
“อา…นี่คืออาณาจักรแห่งความฝัน!”
“ท่านปาชื่อปา!”
“บัดซบ! ฟางหยวนค้นพบตัวตนของท่านปาชื่อปาแล้ว!”
ผู้อมตะภาคใต้หลายคนกรีดร้อง การโจมตีนี้กะทันหันเกินไป มันทําให้หัวใจของพวกเขาสั่นไหวอย่างรุนแรง
“มีผู้อมตะระดับแปดคนที่สามงั้นหรือ?” ผู้ใต้บังคับบัญชาของฟางหยวนตกใจมาก
ในวินาทีที่ปาชื่อปาปลดปล่อยกลิ่นอายระดับแปดออกมา เขาก็ถูกจับตัวทันที ทุกอย่างสายเกินไป เขากลายเป็นตัวตลกที่ไร้ประโยชน์
เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ เซี่ยชาแทบกระอักเลือดออกมาด้วยความโกรธ
พวกเขาเก็บไพ่ตายใบนี้เอาไว้มานาน แต่ฟางหยวนกลับค้นพบมัน ปาชื่อปายังไม่เคยใช้ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของตนออกมา แต่ฟางหวนกลับกําจัดเขาไปแล้ว
เชี่ยชาโกรธมาก
นางกรีดร้องและกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะของนางทันที
ท่าไม้ตายอมตะพัดฤดูร้อน
ในชีวิตก่อนหน้าเซียชาใช้ท่าไม้ตายนี้สร้างความเสียหายครั้งใหญ่ให้กับฟางหยวนนางทําลายค่ายกลวิญญาณอมตะปีแห่งความตาย เทพธิดากระต่ายขาวเสียชีวิตขณะที่คนอื่นๆได้รับบาดเจ็บสาหัสแต่ตอนนี้?
“รับพัดฤดูร้อนของข้า!” เซี่ยชาโบกพัดในมืออย่างไร้ปรานี
เสียงลมกรรโชกแรงดังขึ้น
“ดี ข้ากําลังรออยู่!” ฟางหยวนตะโกนด้วยดวงตาส่องประกาย
ค่ายกลวิญญาณอมตะปีแห่งความตายระเบิดแสงสีเงินออกไปรอบๆและดูดซับพลังอํานาจของพัดฤดูร้อนเอาไว้
“อันใด!?” เซี่ยชาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
ท่าไม้ตายอมตะที่นางฝากความหวังไว้ไร้ประโยชน์!?
“อีกครั้ง!” นางสะบัดพัด
สายลมกรรโชกแรงสังหารอสูรปีหลายตัว กระทั่งอสูรปีแรกกําเนิดยังแทบไม่สามารถต่อต้าน กองทัพอสูรปีถูกปัดเปาออกไป
แต่ในวินาทีต่อมา แสงสีเงินก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง สายลมกรรโชกแรงถูกดูดซับเข้าไปอย่างสมบูรณ์
เซียชา “…”
นางโกรธมาก หัวใจของนางเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง นางสะบัดพัดออกไปอย่างบ้าคลั่ง
อย่างไรก็ตามภายใต้แสงสีเงิน พลังทําลายล้างของพัดฤดูร้อนดูราวกับภาพลวงตา
เซี่ยซาอ้าปากค้างด้วยความงุนงง หลังจากชั่วครู่นางจึงเปิดปากกรีดร้อง “เป็นไปไม่ได้!”
ในความเป็นจริงมันเป็นไปไม่ได้
เห็นได้ชัดว่านางตกเป็นเหยื่อ ท่าไม้ตายอมตะพัดฤดูร้อนของนางถูกตอบโต้อย่างสมบูรณ์
เซี่ยชากรีดร้องอยู่ในใจ “ข้าไม่ค่อยได้ใช้ท่าไม้ตายอมตะพัดฤดูร้อน เหตุใดฟางหยวนจึงรู้เรื่องนี้และสามารถคิดวิธีตอบโต้?”
“นี่เป็นความฝันใช่หรือไม่?
“มันไร้เหตุผลอย่างสิ้นเชิง!”
แต่แน่นอนว่ามีเหตุผลอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้
เพราะในชีวิตก่อนหน้าไม่เพียงฟางหยวนจะได้รับท่าไม้ตายอมตะพัดฤดูร้อนแต่เขายังดัดแปลงมันให้เหนือชั้นยิ่งขึ้นไปอีก
ดังนั้นไพ่ตายที่เชี่ยชาภาคภูมิใจจึงถือเป็นท่าไม้ตายตกรุ่นในสายตาของฟางหยวน
ในชีวิตนี้ฟางหยวนพิจารณาถึงท่าไม้ตายอมตะของเซี่ยชาเอาไว้แล้ว เขาแก้ไขค่ายกลวิญญาณอมตะเพื่อรับมือนางโดยเฉพาะ
เหตุผลที่เขาอนุญาตให้นางเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระจนถึงตอนนี้เป็นเพราะเขาต้องการลดความแข็งแกร่งของอสูรปีแรกกําเนิดและจับพวกมันเป็นทาส นอกจากนั้นเขายังต้องการตรวจสอบรากฐานของผู้อมตะภาคใต้เหล่านี้
ความจริงก็คือสําหรับฟางหยวน เซี่ยชาเป็นผู้อมตะระดับแปดที่เป็นภัยคุกคามน้อยที่สุด
อารมณ์ที่ปั่นปวนของเชียชาทําให้นางเผยช่องว่างอย่างรวดเร็ว
ฟางหยวนฉวยโอกาสนี้ใช้อาณาจักรแห่งความฝันจับนาง
ถั่วเว่ยหยินเผยรอยยิ้มขมขื่น เขาทําได้เพียงใช้ท่าไม้ตายบางอย่างบังคับให้ตนเองหลับไปขณะที่อาณาจักรแห่งความฝันเคลื่อนที่เข้ามากลืนกินเขา
สามผู้อมตะระดับแปดถูกจับกุม ผู้อมตะระดับเจ็ดกลายเป็นตื่นตระหนก
พวกเขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดสถานการณ์จึงกลายเป็นเช่นนี้
แสงสีเงินพุ่งเข้าโจมตีไปชิวจงและหลิวห่าวตามด้วยคนอื่นๆ
ลําดับนี้ได้รับการอนุมานมาอย่างพิถีพิถันโดยฟางหยวน
ไม่นานหลังจากนั้นแสงสีขาวก็พุ่งมาจากขอบฟ้า
แสงสีขาวกลายเป็นผู้อมตะระดับแปด
เขาก็คือผู้อมตะบนเส้นทางแห่งแสงของวังสวรรค์ จวินเฉินกวง
“หลิวห่าวและคนอื่นๆหายตัวไปที่นี่คือ?” จวินเฉินกวงเริ่มตรวจสอบพื้นที่และพบร่องรอยที่น่าสงสัย
“มันดูไม่ดีสําหรับหลิวห่าว มีการต่อสู้ที่ดุเดือดเกิดขึ้นที่นี่อย่างแน่นอน น่าเสียดายที่หลิวห่าวไม่ได้ขอกําลังเสริม มันเป็นค่ายกลวิญญาณอมตะหรือเขตแดนอมตะ?”
ครู่ต่อมาหน้าผากของจวินเฉินกวงก็ปกปคลุมไปด้วยเหงื่ออันเย็นเยียบ
ความตกใจปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา
เบาะแสทั้งหมดชี้ให้เห็นว่าเชี่ยชาและคนอื่นๆตกลงสู่หลุมพรางของฟางหยวน “ฟางหยวนน่าจะใช้ประโยชน์จากอาณาจักรแห่งความฝัน” ในไม่ช้าเขาก็พบอาณาจักรแห่งความฝันขนาดเล็กถูกทิ้งไว้ในสนามรบ “นอกเหนือจากอาณาจักรแห่งความฝัน ฟางหยวนไม่มีวิธีอื่นที่สามารถสร้างผลลัพธ์เช่นนี้ คือ?”
จวินเฉินกวงรู้สึกถึงสิ่งผิดปกติ เขาเร่งจากไปทันที
หลังจากนั้นบ้านไม้ไผ่สายลมก็นําวหยง จ่อซิวหยู และคนอื่นๆมาถึงที่เกิดเหตุ
“พวกเขาหายไปที่นี่!” ผู้อมตะภาคใต้แสดงออกอย่างจริงจัง
“ตรวจสอบว่าเกิดสิ่งใดขึ้น ตระกูลของข้าไม่สามารถติดต่อผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่งของเรา!” ผู้อมตะตระกูลเซียกังวลมาก
“เราไม่สามารถติดต่อท่านปาชื่อปาเช่นกัน!” ผู้อมตะตระกูลปาก็กังวลมากเช่นกัน
ในชีวิตนี้นอกจากเซี่ยชา ปาชื่อปาก็ตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าสงสารไม่ต่างกัน
“ดูเหมือนจะมีสาขาของสายธารแห่งกาลเวลาอยู่ที่นี่”
“ยังมีค่ายกลวิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งกาลเวลา ดูเหมือนจะเกิดการต่อสู้ที่ดุเดือด”
“มีอาณาจักรแห่งความฝันอยู่ที่นี่” บางคนค้นพบอาณาจักรแห่งความฝันขนาดเล็กที่เหลืออยู่
“ระวัง” ผู้อมตะภาคใต้ปิดล้อมอาณาจักรแห่งความฝันเอาไว้
“อาณาจักรแห่งความฝันกําลังหดตัวลง” บางคนอุทาน
หลังจากไม่นานวิญญาณหลายดวงก็หลุดออกมาจากอาณาจักรแห่งความฝัน
เช่นเดียวกับชีวิตก่อนห้า พวกมันคือจดหมายเรียกค่าไถของฟางหยวน
ผู้อมตะภาคใต้ตกสู่ความโกลาหล
“นี่นี่”
“โกหก! สิ่งนี้จะเป็นไปได้อย่างไร? กลุ่มที่พวกเราจัดตั้งขึ้นถูกฟางหยวนจับจริงๆงั้นหรือ?”
“นี่เป็นการหลอกลวงครั้งใหญ่!”
“แต่เหตุใดพวกเราไม่สามารถติดต่อผู้อมตะของเรา?”
ผู้อมตะภาคใต้ไม่แน่ใจ พวกเขาเริ่มพูดคุย หลังจากนั้นถั่วเว่ยหยินก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างช้าๆ
ถั่วเว่ยหยินตื่นขึ้นและเห็นกลุ่มของวูหยง เขาอุทาน “ไม่!”
การปรากฏตัวและคํากล่าวของเขาทําให้ความหวังสุดท้ายของกลุ่มผู้อมตะภาคใต้พังทลายลง
ฝ่ายธรรมะของภาคใต้จัดตั้งกลุ่มไล่ล่าและสังหารฟางหยวน แต่นอกจากพวกเขาจะไม่สามารถฆ่าฟางหยวน พวกเขายังถูกฟางหยวนจับเป็นเชลย!
นี่ทําให้ฝ่ายธรรมะของภาคใต้กลายเป็นตื่นตระหนก
พวกเขาสูญเสียใบหน้าและบุคคลสําคัญของตระกูล
ตอนนี้ฟางหยวนยังกรรโชกทรัพย์ แล้วพวกเขาจะทําอย่างไร?
ผู้อมตะภาคใต้เหล่านี้ไม่ต้องการสิ่งใดมากไปกว่าบดขยี้ศพของฟางหยวน แต่ไม่มีผู้ใดรู้ว่าปีศาจตนนี้อยู่ที่ใด
ท่าไม้ตายอมตะไข่มุกหยก!
ฟางหยวนปรากฏตัวขึ้นที่เทือกเขาห้าภูมิภาค
เขาไม่สนใจปฏิกิริยาของผู้อมตะภาคใต้ สายตาของเขาสั่นไหวเมื่อเขามองเทือกเขาแห่งนี้ เขาต้องการรับมรดกห้าภูมิภาคของเต๋จูขณะที่ยังมีเวลาเหลืออยู่